Wanneer zijn remakes, remasters en dergelijke zinvol en wanneer zijn ze een afzetterij?

Remakes en remasters van oude spellen zijn populairder dan ooit. September 2024 alleen al heeft meer dan een dozijn remakes in de aanbieding. Waaronder veel prominente games zoals:

• Age of Mythology: Retold
• Ace Attorney Investigations Collection
• Sunsoft is terug: Retro spelkeuze
• Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade-klassiekers
• Lollipop Kettingzaag RePOP
• Baphomet's Curse: De samenzwering van de Tempeliers: Reforged
• Dead Rising Deluxe Remaster
• Epic Mickey: Rebrushed
• Wormen Armageddon: Verjaardagseditie
• Night Slashers: Remake

Hetzelfde beeld is ook te zien in andere maanden. Nog maar een paar dagen geleden onthulde Sony "Horizon Zero Dawn Remastered" en "Legacy of Kain Soul Reaver 1-2 Remastered", die respectievelijk in oktober en december uitkomen

Met de nooit aflatende remake-golf laait regelmatig de discussie op welke games zinvolle remakes van oude software zijn en welke pure rip-offs.

Modernisering brengt toegankelijkheid

Niet alles was vroeger beter - vooral niet als het gaat om videogames. Het jonge medium heeft de afgelopen decennia enorme sprongen gemaakt. Enerzijds qua technologie, anderzijds qua gebruiksvriendelijkheid. Waar gamers vroeger klaagden over onhandige besturing of ingewikkelde gebruikersinterfaces, profiteer je tegenwoordig van de vele pogingen tot verbetering die de industrie heeft gedaan.

Het zijn juist deze optimalisaties die spellen als "Age of Mythology Retold" naar het heden brengen en bewijzen dat oude klassiekers met een paar aanpassingen nog steeds een prima figuur slaan. Zulke upgrades zijn nu hard nodig: alleen al de aankondigingstrailer voor "Age of Mythology Retold" leverde veel enthousiaste reacties en meer dan een miljoen views op.

De ontwikkelaars hebben tijd geïnvesteerd in de gebruikersinterface en de balans. Veranderingen in de kosten van eenheden, een prioriteitenmenu voor het delven van grondstoffen en een nieuwe leeftijd zijn slechts drie voorbeelden die het spel in het heden brengen. Je kunt hier meer over lezen in de review van onze collega Samuel. Hij geeft zich over aan nostalgie zonder zich te storen aan de ouderdomszwakke punten van het origineel.

De remake van "Resident Evil 2" bracht de survivalhorrorklassieker met vergelijkbaar succes naar de moderne tijd - in een ander genre. De gepantserde besturing en vaste camerahoeken zijn vervangen door eigentijdse third-person besturing met een vrije camera.

Het is bijzonder prettig als remakes de oorspronkelijke spelervaring verbeteren. In de remake van "MediEvil" voor PS4 kun je in de vertrouwde gameplay nieuwe voorwerpen verzamelen in de vorm van verloren zielen. Als je ze allemaal vindt en het spel uitspeelt, speel je het originele PS1-spel vrij. Dat is het soort beloning dat ik graag zie in remakes. Ik kan het origineel zelfs op nieuwe hardware spelen als ik dat wil.

Remakes als kans voor behoud

In tegenstelling tot films en boeken is er nog steeds geen gestandaardiseerde manier om videogames te bewaren voor de toekomst. Uit een onderzoek dat in 2023 werd uitgevoerd door de Video Game History Foundation bleek dat slechts 13 procent van alle videogames die ooit in de VS zijn uitgebracht, vrij beschikbaar zijn. Een alarmerend laag cijfer, waar remakes iets aan kunnen doen. Vooral consolegames zijn gebonden aan specifieke hardware en hebben vooral baat bij remakes.

Als je "Paper Mario: Die Legende vom Äonentor" vóór mei 2024 wilde spelen, kon dat alleen op de Nintendo GameCube. Het originele GameCube-spel werd echter verkocht voor een fikse 200 tot 300 frank voordat de remake werd uitgebracht. Mijn portemonnee en ik zijn even dankbaar dat Nintendo de populairste Paper Mario naar zijn nieuwste console heeft gebracht voor een relatief eerlijke prijs.

Soms helpen remakes ook om stoffige franchises nieuw leven in te blazen. Ik ben ervan overtuigd dat de succesvolle remake van "Trials of Mana" en de "Collection of Mana" de reden zijn om door te gaan met "Visions of Mana" - ook al lijdt dit nieuwe deel onder de erfenis van de franchise in plaats van vernieuwing te brengen. De nieuwe editie van het zombiespel "Dead Rising Deluxe Remaster" moet ook uitwijzen hoe groot de vraag naar een nieuw deel is.

Wanneer geld natuurlijk centraal staat

Hoewel er veel mooie voorbeelden zijn waar niet alleen nostalgici van profiteren, hebben remakes ook hun keerzijde. In een miljardenbedrijf dat wordt gesteund door aandeelhouders met financiële belangen, wordt niet altijd rekening gehouden met de wensen van de spelers.

Een kleine drie jaar geleden werd "Grand Theft Auto: The Trilogy - The Definitive Edition" uitgebracht als remaster van de drie games "Grand Theft Auto III", "Grand Theft Auto: Vice City" en "Grand Theft Auto: San Andreas". Ze zagen er hier en daar lelijker uit dan de originelen en zaten vol bugs. Tegelijkertijd verwijderde ontwikkelaar Rockstar de originele spellen uit de winkels, wat de gamecommunity nog meer beledigde.

Pas na zware klachten haalde Rockstar de mislukte remaster even van de markt en werden de bugs eruit gehaald. De standaardversie van de trilogie is nu ook weer verkrijgbaar. De slechte recensies blijven een herinnering aan de actie, die werd ingegeven door hebzucht.

Een ander voorbeeld van hoe het niet moet is de "Silent Hill HD Collection". Deze bracht het tweede en derde deel van de Silent Hill-serie ongeveer tien jaar na de oorspronkelijke release opnieuw uit. Een poging die gemengde recensies opleverde. De nieuwe functies, zoals de nieuwe cast van nasynchronisatie-acteurs, werden niet door iedereen goed ontvangen. De technologie was ook slechter dan in de originelen en veroorzaakte vaak bugs.

Konami en Rockstar zijn zeker geen uitzonderingen. Slechte remakes zijn een dubbeltje in een dozijn. Op dit moment zorgt "Lollipop Chainsaw RePOP" voor gemengde recensies. Hoewel kopers zich kunnen verheugen op de vertrouwde gekte van het origineel, zullen ze het moeten doen zonder een aantal sfeervolle liedjes en zich vertrouwd moeten maken met het verouderde gameplayontwerp.

"Lollipop Chainsaw" werd twaalf jaar geleden uitgebracht voor PS3 en Xbox 360, wat een port naar moderne platforms rechtvaardigt. De situatie is anders met de "The Last of Us"-games. Zelfs de remake van "The Last of Us Part I" deed wenkbrauwen fronsen over het bestaansrecht ervan. De release van "The Last of Us Part II: Remastered" was toen bijzonder twijfelachtig. Slechts vier jaar na de release van het tweede deel rekende Sony PS5-eigenaren dezelfde prijs als het origineel met slechts iets betere graphics.

Onze collega Domagoj bekeek de remaster in een test en vindt hem de moeite waard - niet vanwege de grafische upgrades, maar vanwege de nieuwe roguelike modus. Een nuttige toevoeging, maar wel een die net zo goed als DLC uitgebracht had kunnen worden.

Het onlangs gepresenteerde "Horizon Zero Dawn Remastered" lijkt daarentegen geen extra content te bevatten. Het valt nog te bezien of een beetje cosmetica en opnieuw opgenomen dialoog de nieuwe editie rechtvaardigen. Het spel is slechts zeven jaar oud en kan zonder problemen op de PS5 worden gespeeld.

Het overaanbod maakt het moeilijk bij te houden en brengt nauwelijks vernieuwing

Mijn in het begin genoemde remakevoorbeelden uit september zijn slechts het topje van de ijsberg. Samen met de reguliere spelreleases oververzadigen ze de markt nog meer. Dit leidt tot het (luxe) probleem dat je moet kiezen tussen een steeds groter wordend aanbod, waarbij de kwaliteit per titel sterk verschilt.

Bovendien brengen nieuwe uitgaven zelden vernieuwing, zeker niet voor AAA-studio's - wat wel het geval is als een oude game als sjabloon dient. De financiers zijn zeker niet bereid om risico's te nemen. Hoe graag ik ook zou willen dat de kwaliteit van de "Resident Evil"-remakes als blauwdruk zou dienen voor andere remakes, dit is om financiële redenen gewoon niet overal mogelijk.

Conclusie: Een mooie traditie ondanks problemen

Een gebrek aan originaliteit en duidelijke financiële motivatie zijn een slecht teken voor remakes en remasters. Maar ik denk niet dat ze fundamenteel slecht zijn. Als hartstochtelijk voorstander van het behoud van videogames vind ik het geweldig als games beschikbaar zijn voor een zo breed mogelijk publiek.

Remakes passen ook bij het unieke medium van videogames. Met hardware die elke paar jaar verandert, waardoor zijn voorgangers overbodig worden, zijn er weinig legale alternatieven om oude spellen te spelen. Daarom ben ik zelfs dankbaar voor een "Pac Man World Re Pac", ook al stelde het me teleur. Voor deze ervaring hoefde ik geen odyssee te ondernemen om een goed bewaard PS1-spel te vinden voor een redelijke prijs. In plaats daarvan kon ik de remake gewoon in mijn Switch stoppen en me bezighouden met een stukje verleden.

De grote kracht van remakes ligt in toegankelijkheid en nostalgie. Zolang financieel belang niet de enige motivatie is, komt er vaak iets geweldigs uit voort. In een toch al oververzadigde markt is het echter essentieel om remakes en remasters kritisch te bekijken voordat je tot aankoop overgaat.

Omslag afbeelding: Warner Bros. Games