Samsung Odyssey OLED G8 getest: goed beeld, opgeblazen software

Samsung's derde generatie QD OLED paneel is verkrijgbaar in monitoren van verschillende fabrikanten. Ik heb de modellen van Alienware en Asus al getest en vond ze erg goed. Nu lanceren de Zuid-Koreanen hun eigen scherm met het paneel. Het is daarom tijd voor nog een directe vergelijking.

Twee eigenschappen onderscheiden de Samsung Odyssey OLED G8 van de concurrentie: Ten eerste is hij mat. De coating is ontworpen om reflecties te minimaliseren. Ten tweede wordt de OLED G8 geleverd met een smart TV besturingssysteem. Hierdoor kun je apps zoals Netflix gebruiken zonder externe bron. De prijs van Samsung ligt dicht bij die van de Alienware AW3225QF. De belangrijkste kerngegevens op een rij:

• Formaat: 31,5 inch, 16:9, matte coating
• Resolutie: 3840 × 2160 pixels, 140 ppi pixeldichtheid
• helderheid: 250 nits (SDR), 1000 nits piek (HDR)
• Beeldfrequentie: 240 Hertz
• Reactietijd: 0,03 ms grijs naar grijs
• Kleurruimtedekking: 100% sRGB, 99% DCI-P3
• Signaaloverdracht: HDMI 2.1, DisplayPort 1.4 (DSC)
• Adaptive Sync: AMD FreeSync Premium Pro

Noot: Ik heb een pre-productiemodel van Samsung ontvangen voor deze test. Het uiteindelijke product kan nog worden verbeterd - vooral in de firmware. Ik zal dit op de juiste plaatsen aangeven.

Design: elegant, maar enigszins instabiel

Samsung zet het ontwerp van eerdere OLED-modellen voort. De OLED G8 ziet er strak uit voor een gaming monitor, wat ik mooi vind. De schermranden zijn dun. De vlakke bodemplaat is gemaakt van echt metaal, terwijl de achterkant is bekleed met mat zilver plastic. Dit ziet er elegant uit. De nepmetalen oppervlakken voelen voor mij een beetje goedkoop aan.

Bovendien is de kolom niet bijzonder stabiel. Als ik tegen de tafel stoot, stuitert de monitor veel langer dan de Asus PG32UCDM. De middelmatige kwaliteit van materialen en afwerking is een vervelende zwakte van de monitoren van Samsung - ik merk het bij elke test opnieuw. Voor een duur vlaggenschip als de OLED G8 komt dit niet overeen met de premium claim.

Samsung maakt ook geen blad voor de mond als het gaat om aansluitingen: Twee keer HDMI 2.1 en één keer DisplayPort 1.4. De fabrikant heeft afgezien van DisplayPort 2.1, waarschijnlijk uit kostenoverwegingen. Je zou kunnen zeggen dat de duurdere controller overbodig is met 4K 240 Hertz. Meer hierover in de infobox.

Er is bovendien een hub met slechts twee USB-A aansluitingen voor je randapparatuur. Dit doet me afvragen: wie gaat hiervoor een extra kabel trekken van de pc naar de monitor? Vooral omdat de upstream hier alleen gebeurt via de achtergebleven USB-B poort. Ik zoek tevergeefs naar USB-C, die ook het beeldsignaal zou kunnen doorgeven.

Een kleine tirade in het voorbijgaan: Samsung, jullie naamgeving veroorzaakt verwarring. De Odyssey OLED G8 heeft precies dezelfde naam als het oude 34-inch scherm. Dit is niet de directe voorganger en wordt ook niet uit het assortiment gehaald. Het probleem is nog groter bij de G9-serie. In sommige gevallen hebben twee totaal verschillende beeldschermen precies dezelfde naam. Ze zijn alleen van elkaar te onderscheiden door de technische modelaanduiding. Bijvoorbeeld G85SB. Maar zelfs de fabrikant zelf gebruikt dit niet in zijn marketing. Zo werkt het niet.

Beeldkwaliteit: haalt niet het maximale eruit

Wat nu volgt gaat diep op de zaak in. De metingen met professionele tools van Portrait Display maken een objectieve categorisering van de beeldkwaliteit mogelijk. Als je niet geïnteresseerd bent in de details en diagrammen, kun je de korte versie lezen en vervolgens naar het hoofdstuk "Gaming" scrollen.

De belangrijkste bevindingen in het kort:

• helderheid:Een maximum van 250 nits in SDR-modus is typisch voor QD-OLED en is in de meeste situaties voldoende. De helderheid blijft altijd hetzelfde, of het nu gaat om een volledig scherm of een klein testvenster.
• Contrast: Het contrast is uitstekend, het zwartniveau bij weinig omgevingslicht is typisch perfect voor OLED's.
• Kleuren: De Odyssey OLED G8 dekt zowel SDR- als HDR-kleurruimten uitstekend. De kleurnauwkeurigheid zou beter kunnen.
• HDR: De piekhelderheid voor HDR-inhoud is goed, maar daalt snel bij grotere highlights. De gemiddelde kleurnauwkeurigheid is oké, maar er zijn uitschieters naar boven voor afzonderlijke kleuren.
• Reflecties: De Odyssey OLED G8 is de enige 4K QD OLED met een matte coating. Het vermindert reflecties goed, maar maakt het beeld minder scherp.

helderheid en contrast: matte coating met voor- en nadelen

Samsung's beeldscherm heeft dezelfde helderheid over het hele scherm als alle apparaten met dit paneel: iets minder dan 250 nits. Als de zon direct in mijn kamer schijnt, wens ik meer, anders is het genoeg

In tegenstelling tot de Asus PG32UCDM biedt de Samsung Odyssey OLED G8 geen optie voor dynamische SDR-helderheid. Het wit is altijd maximaal 250 nits helder - ongeacht of het zich in een venster van procent of procent bevindt. Dat is prima voor mij op het werk, waar ik geen schommelingen wil.

Bij gamen in een lichte kamer blijft de Odyssey OLED G8 echter achter bij zijn concurrent van Asus. Dit komt doordat het gemiddelde beeldniveau (APL) in de meeste spelscènes onder de 100 procent ligt. De PG32UCDM schijnt helderder dan het model van Samsung. De hogere waarden betekenen een groter risico op inbranden, maar dit zou geen probleem moeten zijn bij games met bewegende beelden.

Het paneel van mijn testmodel is gelijkmatig verlicht. Ik heb een maximale DeltaE van 0,8 gemeten tussen het midden en de randen van het scherm.

De HDR-helderheid levert geen verrassingen op. De Odyssey OLED G8 haalt niet helemaal de beloofde 1000 nits in een venster van procent, maar slechts 949 nits. Om dit te bereiken moet ik eerst de "Peak Brightness" instellen op "High" in het menu. Samsung beperkt de helderheid in de fabriek tot ongeveer 450 nits. Zelfs met Peak Brightness geactiveerd is er niet veel meer in een procentueel deel.

HDR-inhoud ziet er in de praktijk niet zo indrukwekkend uit als bij WOLED-panelen, die helderder schijnen met zulke middelgrote testvensters. De volgende grafiek toont de curve van de Asus PG34WCDM als voorbeeld.

WOLED monitoren zijn ook superieur op het gebied van zwartniveau in een heldere omgeving: Het QD OLED paneel in de Odyssey OLED G8 heeft geen polarisatiefilter. Zwart lijkt daarom enigszins uitgewassen en paars gekleurd in een heldere omgeving. Je kunt het verschil alleen zien bij een directe vergelijking.

In tegenstelling tot zijn QD OLED broers en zussen van Asus en Alienware, heeft de monitor van Samsung een matte coating. Ik weet niet zeker of ik dit mooi vind. Het voorkomt reflecties op bepaalde punten. Dit is echter niet per se een voordeel. Dit komt omdat het licht over een groter gebied wordt verspreid - waar het overal het contrast vermindert. Het komt erop neer dat een glanzend scherm er scherper uitziet.

Kleuren en grijstinten: kalibratie aanbevolen

De metingen voor kleuren en grijstinten moeten drie vragen beantwoorden:

1. Gamma en witbalans: Hoe nauwkeurig geeft de monitor neutrale grijstinten weer?
2. Kleurruimtedekking: Hoeveel kleuren kan de monitor weergeven?
3. Kleurnauwkeurigheid: Hoe nauwkeurig geeft de monitor de kleuren weer?

De Odyssey OLED G8 toont zijn eerste zwakke punten als het gaat om grijstinten. Ten eerste geeft hij lichte grijstinten veel te helder weer. Dit leidt tot detailverlies in de hoge lichten. Ten tweede is de monitor te koel en te groen, zoals je kunt zien in de volgende grafiek. De maximale DeltaE van 6 betekent een afwijking die zelfs een niet-deskundige kan herkennen - tenminste als je een beter gekalibreerde monitor als vergelijking ziet.

Ik laat hier de metingen zien in de "Grafische" beeldmodus met fabrieksinstellingen. De andere tonen veel grotere fouten. In de "Spelmodus" kun je kiezen uit zes "genres". Bij allemaal is het beeld te blauw, te verzadigd en zo contrastrijk dat details verloren gaan. Degene die bij Samsung verantwoordelijk is voor deze presets houdt duidelijk van onnatuurlijk heldere beelden.

Met een beetje moeite kan de witbalans tenminste handmatig worden gecorrigeerd. Er is een 2-punts en een 20-punts witbalans in de expertinstellingen. De eerste is in de meeste gevallen voldoende. Hier kan ik de "Offset" waarden gebruiken om de kleurbalans in donkere gebieden te regelen en de "Gain" waarden om de kleurbalans in lichte gebieden te regelen.

De Odyssey OLED G8 dekt de gebruikelijke SDR-kleurruimten heel goed:

• sRGB: 136% (relatief) / 100% (absoluut) (goed = 100%) - de standaardkleurruimte voor digitale inhoud. De meeste SDR-afbeeldingen en -video's zijn aangepast aan sRGB.
• AdobeRGB: 97,8% (goed= >90%) - een belangrijke kleurruimte voor het bewerken van afbeeldingen die bedoeld zijn om te worden afgedrukt.

De hoge AdobeRGB dekking van het QD OLED paneel blijft me verbazen. Zelfs bij de Samsung monitor is dit bijna 98 procent. Dit betekent dat je beelden gemakkelijk kunt beoordelen voor fine art printing. Je moet de Samsung Odyssey OLED G8 wel eerst kalibreren. Sommige kleuren wijken af fabriek aanzienlijk af. Zowel in sRGB (maximale DeltaE van 7,8) als AdobeRGB (maximale DeltaE van 5,9).

In tegenstelling tot de concurrentie biedt Samsung geen specifieke beeldmodus voor sRGB-inhoud. Ik kan schakelen tussen de kleurruimtes "Native", "Normal" en "Custom". Maar dat lijkt niets te doen. Misschien komt dit door de niet-afgeronde firmware. In ieder geval is de etikettering niet zinvol - wat betekent "normaal"?

HDR: goed, maar kan beter

HDR-inhoud ziet er in principe goed uit op de Odyssey OLED G8. De nauwkeurigheid is iets slechter dan die van de modellen van Alienware en Asus. En op alle drie daalt de helderheid sneller in groeiende testvensters dan op apparaten met WOLED panelen. Het verschil is vooral opvallend bij een APL van tien procent, wat vaak voorkomt in echte scènes.

De grijstinten volgen ruwweg hun doelwaarden. Schaduwen worden iets versterkt, dus er gaan in ieder geval geen details verloren. Net als in de SDR-modus is de kleurtemperatuur iets te hoog.

Ik meet de dekking van de HDR-kleurruimten:

• DCI-P3: 99,2% (goed = >90%) - de standaardkleurruimte voor HDR-inhoud, bijvoorbeeld in HDR10 of Dolby Vision.
• BT.2020: 79,2% (goed = >90%) - een nog grotere kleurruimte die wordt gezien als de toekomst. Huidige inhoud maakt er zelden gebruik van.

Net als zijn broers van Asus en Alienware dekt de monitor van Samsung de belangrijke P3-kleurruimte uitstekend - BT.2020 daarentegen slechts procent. Deze laatste speelt in de praktijk nauwelijks een rol. De meeste content wordt tegenwoordig aangepast aan DCI-P3.

Er zijn echter grote uitschieters op het gebied van kleurnauwkeurigheid. De gemiddelde DeltaE van 4,1 is oké, maar de maximale afwijking van 10,1 betekent aanzienlijke kleurverschuivingen. Deze waarden zijn relatief slecht voor een QD OLED monitor. Gelukkig zul je dit bij games nauwelijks merken, omdat het minder om een exacte weergave gaat dan bij films en foto's.

De Samsung Odyssey OLED G8 ondersteunt de HDR-standaard HDR10. Net als bij zijn tv's heeft Samsung DolbyVision laten vallen ten gunste van zijn eigen HDR10+ standaard. Er is momenteel echter beduidend minder content beschikbaar dan voor DolbyVision.

Gaming: de concurrentie is hevig

De Odyssey OLED G8 schittert in zijn natuurlijke omgeving: games zien er geweldig uit. De hoge pixeldichtheid, perfecte zwartniveaus en extreem korte responstijden zorgen samen voor een indrukwekkende beeldkwaliteit.

Op het gevaar af mezelf te herhalen: De 32-inch 4K OLED's raken een sweet spot. De resolutie vereist veel grafische kracht, maar ligt binnen het bereik van krachtige pc's. Met behulp van upscalingtechnologieën kun je ook gebruikmaken van de verversingssnelheid van 240 hertz in de huidige games. Het beeldformaat is lekker groot - maar niet absurd groot zoals de Samsung Odyssey Neo G9.

Het grootste probleem met de Samsung Odyssey OLED G8 zijn de concurrerende modellen met hetzelfde paneel. De Asus PG32UCDM is beter geschikt voor lichte kamers in SDR modus dankzij de optionele dynamische helderheid. De Samsung Odyssey OLED G8 compenseert dit niet, zelfs niet met de matte coating. In donkere kamers is een mat beeldscherm sowieso een nadeel, daarom heeft de PG32UCDM ook daar een streepje voor. Hij kost echter meer.

De Alienware AW3225QF ziet er ook iets scherper uit dankzij de glanzende coating. De kromming is een kwestie van smaak. Maar gezien de nog lagere prijs, verslaat hij de Odyssey OLED G8 als het gaat om waar voor je geld.

Office: wordt minder warm dan gevreesd

De Odyssey OLED G8 is net zo geschikt om mee te werken als de andere 4K OLED's - met andere woorden: erg goed. De pixeldichtheid van 140 pixels per inch (ppi) is hoog genoeg om tekst scherp te laten lijken. Er is geen Auto Static Brightness Limiter, die de helderheid van statische content vermindert. Het formaat is voldoende voor twee vensters naast elkaar, ook al zou ik soms willen dat er iets meer ruimte in de breedte was.

Zoals bij alle OLED-monitoren blijft het risico op inbranden een onvoorspelbare factor. Hoe heter het paneel wordt, hoe groter de kans dat de afzonderlijke pixels ongelijkmatig slijten. De Alienware AW3225QF voert de warmte actief af met een ventilator. Bij de Asus PG32UCDM wil de fabrikant het via een grafeenfilm doorgeven aan het passieve koellichaam aan de achterkant. De monitor van Samsung is aanzienlijk dunner en heeft op het eerste gezicht geen geavanceerd koelsysteem.

Ik plaats de Odyssey OLED G8 naast de Asus PG32UCDM en laat de monitoren een half uur opwarmen - bij 250 nits en een volledig wit beeld. Vervolgens maak ik foto's met de warmtebeeldcamera. Mijn vermoedens worden bevestigd aan de achterkant: de monitor van Asus laat de warmte ontsnappen via de bovenkant van het koellichaam. Er ontsnapt echter geen warme lucht uit de ventilatiesleuf van de Odyssey OLED G8. In plaats daarvan bevindt de hotspot zich in het midden, waar ik mijn monitorarm heb bevestigd.

Verrassend genoeg blijft de monitor van Samsung koeler aan de voorkant. De temperatuur ligt net onder de 50 graden Celsius - ongeveer vijf graden lager dan de Asus PG32UCDM. De vermoedelijke reden: de Odyssey OLED G8 verbruikt 115 watt, terwijl de PG32UCDM 125 watt verbruikt bij precies dezelfde helderheid. Waarom? Ik heb geen idee. Hoe dan ook: Ik vermoed dat het risico op inbranden daardoor iets lager is bij Samsung.

Samsung biedt ook drie jaar inbrandgarantie op haar QD OLED monitoren. Als je problemen hebt, wordt het paneel vervangen. Dit brengt de Zuid-Koreanen in lijn met andere fabrikanten.

Werking: ik kon wel uit mijn dak gaan

Tot op dit punt in de test is de Odyssey OLED G8 vergelijkbaar met andere monitoren met hetzelfde paneel. Samsung probeert zich te onderscheiden met het besturingssysteem. Net als andere Odyssey monitoren ervoor wil de G8 eigenlijk een tv zijn. Het draait namelijk het Tizen OS smart TV besturingssysteem. Dus ik kon apps als YouTube of Xbox Cloud Gaming gebruiken zonder aangesloten computer.

Ik haat Tizen.

Op tv's is het Smart TV OS misschien prima. Op monitoren is het niet alleen gebruiksonvriendelijk maar ook overladen. Waarom wil Samsung mij deze bloatware opdringen? Ik moet nog een gamer tegenkomen die een 32 inch TV van meer dan 1000 frank koopt om Netflix op te kijken - met geluid via de interne blikken luidsprekers, natuurlijk. Het beste wat ik kan doen is externe geluidssystemen aansluiten via Bluetooth of HDMI ARC.

Nu zou je kunnen aanvoeren dat de extra functies geen nadeel zijn. Ik zie dat anders. Het TV OS is een zinloze salade van menu's, instellingen en beeldmodi. Een paar voorbeelden:

• Het gebruik van het bedieningspaneel aan de achterkant van de monitor is onhandig. De drukpunten zijn slecht op elkaar afgestemd en ik moet elke keer drie seconden op de OK knop drukken om een menu te sluiten. De afstandsbediening is beter, maar een onnodig apparaat op mijn bureau.
• De ingang wordt niet automatisch omgeschakeld naar het actieve signaal. Zelfs als ik alle andere aangesloten apparaten uitschakel, gaat de monitor na 60 seconden in stand-by. Ik moet handmatig de juiste ingang selecteren elke keer als ik wissel tussen laptop en PC.
• Er zijn drie verschillende sets beeldmodi, afhankelijk van of ik de ingang heb gedefinieerd als "PC" of iets anders - en of ik ook de "Game" modus activeer. Wat een wirwar! Alle kalibraties behalve "Grafisch" zijn ook onbruikbaar (zie sectie "Beeldkwaliteit").
• Game modus heeft drie instellingen: Aan, Uit, Auto. In de Uit-stand kan ik de monitor op maximaal 120 hertz laten werken. Als de schakelaar op Aan staat, word ik gedwongen om in de spelbeeldmodus te gaan. Op "Auto" wordt 240 Hertz weergegeven onder Windows en heb ik de normale instellingsopties. De Auto optie is echter niet beschikbaar onder MacOS.
• Als ik op het beginscherm van de Smart TV-interface terechtkom, kan ik niet simpelweg ontsnappen met de terugknop. Ik moet opnieuw zoeken naar het juiste apparaat onder "Verbonden apparaten".

Zoals aan het begin vermeld, is mijn gezeur gebaseerd op een pre-productiemodel. Samsung zou de firmware van de monitor nog kunnen verbeteren. Of er veel zal veranderen is echter de vraag - Tizen OS blijft Tizen OS.