"Helldivers 2" is een apocalyptisch actiespektakel

We zijn omsingeld. Monsterlijke buitenaardse insecten zwermen van alle kanten op ons af. Mijn drie kameraden en ik schieten voor alles wat we waard zijn. Het regent granaten en luchtaanvallen alsof er geen morgen is. Maar het buitenaardse tij is niet te stoppen. We moeten het nog 20 seconden volhouden totdat het reddingsruimteschip ons uit deze hel bevrijdt. Met een sprong schiet ik mijn laatste magazine in het druipende gezicht van een vliegend monster. Tegelijkertijd hoor ik de afremmende motoren van het ruimteschip. Maar voordat ik mezelf weer kan oppakken, zie ik een schaduw boven me opdoemen. Ik kan de camera alleen maar draaien om te zien hoe mijn personage wordt verpletterd door het ruimteschip. In een ander spel zou ik uit frustratie de muis neergooien. In "Helldivers 2" kan ik alleen maar hartelijk lachen. Het vat het spel perfect samen. Telkens als je denkt dat je de situatie onder controle hebt, valt het plafond op je hoofd.

De eerste "Helldivers" kwam uit in 2015, net als deel 2 voor Playstation en PC - hoewel het toen een paar maanden was uitgesteld. Het was de eerste game die Sony uitbracht voor PC. Beide spellen zijn ontwikkeld door de Zweedse studio Arrowhead. Met zijn vogelperspectief ademde "Helldivers 1" de sfeer uit van een kleinere indie-titel en was het destijds een absolute hit in mijn flat dankzij de ongebruikelijke co-op modus. Qua gameplay is er weinig veranderd. De camera staat nu dichter bij de actie. Ik spring nog steeds naar beneden op planeten als een heldhaftige Helldiver en schiet me een weg door hordes aliens en machines. Allemaal in naam van de vrijheid van de "Super Earth". Hell Yeah! "Helldivers" is net zo heerlijk dom als de film "Starship Troopers" van Paul Verhoeven. Het spel neemt zichzelf geen seconde serieus. De personages becommentariëren de gevechten met hysterisch geschreeuw of schietgeluiden, net zoals ik dat graag maak vanaf de bank.

Ik heb het spel getest met de PC-versie. "Helldivers 2" biedt cross-play tussen PS5 en PC.

Alleen of met maximaal drie andere Helldivers voltooi ik missies in grote maar afgesloten gebieden. De opdrachten zijn verschillend, maar de aanpak is altijd hetzelfde. Laad in en schiet op alles wat er niet uitziet als een stormtrooper. Soms zijn het buitenaardse eieren, soms robotfabrieken, soms ruimteschepen. Ik begin elke missie vol uitbundigheid en vertrouwen, om me vervolgens binnen de kortste keren te voelen als een kip zonder kop die een oorlogsgebied is binnengedwaald. "Helldivers 2" is eigenlijk een klassieke third-person shooter met een paar belangrijke verschillen. Ten eerste is friendly fire actief. Dit betekent dat mijn kameraden en ik elkaar kunnen verwonden. En geloof me, dat gebeurt vaak. Ik kan de salvo's van de standaard vuurwapens nog steeds redelijk ontwijken omdat hun laservizieren duidelijk de vuurlijn aangeven. Hetzelfde kan ik niet zeggen van de granaten die de overijverige collega over een muur gooit waarachter ik even op adem kom, terwijl ik smakelijk lach.

Dit brengt me bij de volgende speciale functie: de voorraaddruppels. Ik kan tactische uitrusting bestellen door op een bepaalde volgorde van de richtingstoetsen te drukken (richtingsknop op de controller). Door een gloeiende bal te gooien, bepaal ik vervolgens waar deze moet landen. Op deze manier kan ik ook gestorven Helldivers weer tot leven wekken. Als ik aardig ben, gooi ik de bal ergens veilig, maar als ik in een grappige bui ben, gooi ik hem soms midden in de vijand. Een echte Helldiver landt overal.

Leuker dan de troepenvoorraad is de offensieve tactische uitrusting, waarvan ik in de loop van mijn carrière nieuwe kan vrijspelen. Er zijn machinegeweren, granaatwerpers, geschutskoepels en zelfs orbitale kanonnen waarmee je hele gebieden in een tapijt van vuur kunt veranderen. Als ik de Eagle-bom van 500 kg laat vallen, moet ik bijna mijn zonnebril opzetten, zo fel is de vlammenzee. En omdat ik meestal met vreemden speel en zonder voicechat in mijn co-op sessies, gebeurt het regelmatig dat ik plotseling door de lucht wordt gekatapulteerd als er onverwacht bommen naast me neerregenen. Gelukkig duurt het niet lang voordat het team me weer de strijd in kan sturen.

Zelfs zonder onvrijwillige nucleaire vernietiging vliegen de scherven je om de oren in "Helldivers 2". Een gerichte granaatworp blaast een heel radarstation aan diggelen. Daar veranderen mechanische doodseskaders met hun rode lasers een met mist bedekte jungle in een disco. En naast me brult een geschutskoepel alsof het een vlammenwerper is. "Helldivers 2" is een visuele en audiosensatie. De verschillende kanonnen donderen uit de luidsprekers en aanvallen met de orbitale kanonnen klinken zo krachtig dat ik naar mijn muis en toetsenbord wil klauwen. Grafisch hoeft het spel zich niet te verschuilen achter een triple-A titel. De levels zijn misschien niet de meest gevarieerde, maar ze bieden harmonieuze locaties om de democratie te verspreiden Tod und Zerstörung.

Live service, maar op de juiste manier

"Helldivers 2" is een liveservice game, net als het onlangs uitgebrachte "Suicide Squad: Kill the Justice League". Dit betekent dat nieuwe content zoals missies, uitrusting en cosmetische items de komende maanden en jaren hun weg naar de game zullen vinden. Terwijl "Suicide Squad" een flinke 70 frank kost, repetitieve missies biedt en in minder dan 10 uur uitgespeeld kan worden, biedt "Helldivers 2" veel meer vermaak voor 40 frank. En de live service-aspecten worden je ook niet te veel opgedrongen.

Er zijn vier valuta in het spel. Medailles, monsters en slipjes kun je alleen verdienen in missies. Ik gebruik de laatste twee om permanente upgrades vrij te spelen, zoals meer magazijnen of een kortere cooldown voor orbitale wapens. Monsters kunnen vaak worden verzameld in zijmissies, maar ze vallen weg als je sterft. Medailles worden toegekend voor succesvolle missies. Ik kan ze gebruiken om war bonds vrij te spelen in de Season Pass. Dit zijn nieuwe wapens, banners, skins etc. Er is ook een tweede categorie die Premium War Bonds heet. Zoiets als de betaalde Season Pass in andere spellen. Deze wordt ontgrendeld voor een eenmalige betaling van 1000 Über-Credits (ongeveer 10 frank). Als alternatief kun je de duurdere speciale editie van "Helldivers 2" kopen. De Uber-Credits zijn de enige valuta die ook voor echt geld kunnen worden gekocht. Ik kan ze ook gebruiken om cosmetische items vrij te spelen, zoals nieuwe pakken.

Ik heb liever dat een spel waar ik voor betaal geen betaalde content bevat. Maar "Helldivers 2" maakt tot nu toe een goede indruk en de voortgang lijkt niet kunstmatig lang te duren.

Conclusie: Hell Yeah!

In "Helldivers 2" escaleert elke missie in zenuwslopende massale gevechten, die ik en mijn team regelmatig op het nippertje overleven. Het wapenarsenaal is aangenaam uitgebreid en biedt veel vrijheid voor vernietiging. En per slot van rekening vechten de Helldivers voor vrijheid. Voor de democratie van Super Earth!

"Helldivers 2" is in de eerste plaats een coöperatieve game. Alleen maak je het jezelf onnodig moeilijk en mis je de kans om aan flarden te worden geschoten door mislukte luchtaanvallen van je vrienden. Zonder vriendelijk vuur zou het spel maar half zo leuk zijn. Toch is tactiek zeker belangrijk, maar niet zozeer dat je voicechat moet gebruiken. Helldivers zijn sowieso zwijgzaam. En als ze iets te zeggen hebben, is het meestal: "Babababammmmmm".

Ik had niet gedacht dat iemand anders dan ik en mijn vrienden zich de eerste "Helldivers" zouden herinneren. Dus ik ben des te blijer dat we verrassend genoeg een vervolg hebben gekregen dat echt knalt.

"Helldivers 2" is verkrijgbaar voor PC en PS5. Het spel is mij ter beschikking gesteld door Sony. De PC-versie is getest.