Getest van "Split Fiction": het beste coöpspel dat ik ooit heb gespeeld

Philipp Rüegg

4-3-2025

Vertaling: machinaal vertaald

"Split Fiction biedt een van de beste co-op ervaringen die ik ooit heb gehad. De rijkdom aan gameplay-ideeën zou gemakkelijk genoeg zijn geweest voor 20 spellen en dat is precies wat het zo speciaal maakt.

Mijn verwachtingen waren hoog. "Split Fiction" heeft ze overtroffen. Studio Hazelight heeft eindelijk de co-op formule geperfectioneerd. De game biedt meer variatie en nog originelere gameplay dan zijn voorganger "It Takes Two" uit 2021. "Split Fiction" verrast tot de laatste minuut. Bovendien levert het een aangrijpend verhaal met twee personages die vanaf het begin sympathiek zijn en me niet gek maakten met hun gezeur zoals in het vorige spel.

Mag ik je hersenen aftappen?

Het spel begint in een futuristisch technologielab. Een handvol onsuccesvolle auteurs heeft een uitnodiging geaccepteerd - in de veronderstelling dat ze een felbegeerd boekcontract zullen krijgen. Onder hen zijn Mio Hudson en Zoe Foster. De twee ontmoeten elkaar in de lift, waar al snel duidelijk wordt dat ze heel verschillende persoonlijkheden hebben. In plaats van de carrièreladder te beklimmen, vraagt de uitloper van Steve Jobs de aanwezigen om in mysterieuze, zwevende bellen te stappen. Mio is de enige die vraagtekens zet bij het hele gebeuren. Als ze zich verzet tegen het aansluiten op de machine, stuit ze per ongeluk op Zoë's bubbel.

De machine gebruikt deze bubbels om de bubbels te laten zweven.

De machine gebruikt deze bubbels om de ideeën van de deelnemers over te hevelen. Omdat Zoë en Mio er samen in gevangen zitten, smelten hun twee werelden samen. Vanaf nu moeten ze samenwerken om een uitweg uit hun ellende te vinden. Hun verhalen verliezen aan een gladde techgoeroe is voor hen uit den boze. Hier begint het verhaal in "Split Fiction" en krijgen we eindelijk de controller te pakken.

"We" omdat "Split Fiction" uitsluitend door twee personen wordt gespeeld. De tweede persoon kan gewoon worden uitgenodigd dankzij de Friend Pass en hoeft het spel niet apart te kopen. Zelfs cross-play is mogelijk. Het scherm wordt meestal in tweeën gedeeld, of je nu lokaal of online speelt. Het is vaak essentieel dat je kunt zien wat je partner doet.

Twee persoonlijkheden, twee universums

Mio en Zoë hebben een heel verschillende smaak. Mio houdt van sciencefiction en Zoë van fantasy. Het spel schakelt regelmatig heen en weer tussen de twee omgevingen. Een perfecte manier om twee totaal verschillende werelden te verenigen en zo voor veel afwisseling te zorgen.

Eén van de eerste werelden komt voort uit een verhaal van Zoë, waarvan de machine een niveau heeft gemaakt. Daarin veranderen de twee vrouwen van gedaante. Mio kan heen en weer schakelen tussen haar menselijke vorm, een aap en een soort otter. Zoë daarentegen wordt een boomwezen en een fee. Omdat ik voor Mio heb gekozen, kan ik als aap bepaalde roze plekken beklimmen, gangen openbreken of door ondergrondse rivieren zwemmen als otter.

Zoë daarentegen wordt een boomwezen en een fee.

Zoe daarentegen beheerst de natuur als boomwezen en laat platforms groeien waar ik als aap overheen kan klimmen. Als otter speel ik af en toe taxi voor Zoë en trek haar op een platform door het water. De opdrachten worden steeds moeilijker en combineren steeds meer van de mechanieken die ik heb geleerd. Als aap klim ik over een obstakel, verander in de otter door in de lucht te springen en neem dan een koprol in het water. Dan duik ik onder een dam, spring er aan de andere kant weer uit en verander in mijn menselijke vorm in de lucht om direct langs een muur te rennen. Phuu.

Zoë en Mio hebben zelfs als mensen een paar trucjes onder de knie. Naast de muurloop zoals in "Prince of Persia", hebben ze een dubbele sprong en kunnen ze sprinten om nog grotere afstanden af te leggen of obstakels te ontwijken. Deze vaardigheden worden gedurende het hele spel gebruikt.

Nieuwe wereld, nieuw spel

In elke nieuwe wereld verandert niet alleen de setting, maar ook de basismechanica van het spel. Bijna alle werelden zouden kunnen worden omgezet in op zichzelf staande spellen. "Split Fiction" verandert ze zo snel dat ze nooit gaan vervelen. Over het algemeen heeft het spel een enorm tempo. Het gaat altijd vooruit. En ook al is de moeilijkheidsgraad pittig, we zijn nooit vast komen te zitten. Dit komt ook door de ruimhartig verdeelde checkpoints. Zolang er maar één persoon sterft, gaat het spel soepel verder en spawn je meestal direct naast je partner. Zelfs in eindbaasgevechten hoef je nooit bij het begin te beginnen. Het spel katapulteert je voortdurend vooruit. Er is nooit een greintje verveling of frustratie.

Terwijl Zoë's levels zich afspelen in droomachtige sprookjeswerelden vol mythische wezens, verkennen wij als cyberninja's heldere, neonkleurige scifi-werelden in Mio's hoofd. Soms zetten we wilde achtervolgingen in op lichtfietsen die zo uit "Tron" hadden kunnen komen. Of we besturen "Metroid"-achtige metalen ballen om door schachten te rollen, terminals te hacken en energievelden te activeren. Veel van de spelideeën zijn duidelijk gekopieerd van bestaande spellen en films. Aan de ene kant komt dit de auteurs goed uit, die waarschijnlijk tevergeefs wachten op een boekdeal, niet in de laatste plaats door een gebrek aan talent, maar aan de andere kant steekt de gameplay duidelijk af tegen het origineel.

Mio's "Metroid" bal bestaat uit individuele drones. Deze kunnen veranderen in een klein schip dat ik kan gebruiken om Zoë's bal te vervoeren. Of ze kunnen zich samenvoegen tot een paraglider en boven rokende schoorstenen zweven, die mijn maatje op het juiste moment activeert om me een zetje te geven.

Niet alleen de spelmechanica verandert voortdurend, maar ook het perspectief. Soms besturen we het spel vanuit de derde persoon, dan weer vanaf de zijkant, dan weer van bovenaf of het wisselt heen en weer in het midden. Dit is verfrissend en ook logisch vanuit het oogpunt van gameplay. Voor een extra dosis mindfuck is de zwaartekracht in sommige levels gekoppeld aan het perspectief. Dit betekent dat ik soms ondersteboven moet bewegen om een eerder geblokkeerd gebied te ontwijken.

Het wordt soms echt wild. Telkens als ik het gevoel had dat ik alles had gezien, verraste "Split Fiction" me met een nieuw gek idee. Dit geldt vooral voor het einde, dat een paar van de gekste gedeeltes heeft die ik ooit in een spel heb gezien. Zelden heb ik zo vaak een grijns op mijn gezicht gehad als in dit spel en mezelf horen zeggen: "zo'n geweldig idee".

Geen lege lei

Even het verhaal is overtuigend. Iets wat mijn grootste kritiek was in het laatste deel. Het kibbelende stel werkte zo op mijn zenuwen dat ik de tussenfilmpjes moest overslaan. In "Split Fiction" mag ik de auteurs vanaf het begin. Het verhaal over het techbedrijf dat een machine wil gebruiken om andermans ideeën te stelen is misschien actueel in deze tijden van AI-hype, maar het is niet bijzonder origineel. Aan de andere kant zijn de persoonlijke trauma's die Zoe en Mio in hun verhalen verwerken des te spannender. Ook al zijn de wendingen voorspelbaar, ik leefde mee omdat ik van de twee meisjes ging houden. Alleen Zoe's overmatige gebruik van oneliners zou zelfs Schwarzenegger met zijn ogen doen rollen.

Visueel gaat "Split Fiction" nog een stapje verder dan "It Takes Two", dat er al mooi uitzag. Je kunt duidelijk zien dat het laatste deel een groot succes was en dat uitgever EA waarschijnlijk een blanco cheque heeft uitgeschreven. Er zijn gigantische drakengrotten, verzonken steden en drijvende industriële complexen. Alles zit vol liefdevolle details, uitgestrekte landschappen en imposante gebouwen. Zowel de fantasy-secties als de sci-fi levels benamen ons regelmatig de adem. Sommige dingen die je hier ziet als je voorbij vliegt, zouden het visuele hoogtepunt zijn in andere games.

De soundtrack speelt ook een rol om ons echt in de wereld te laten opgaan. Soms dreunt er een vette technobeat terwijl we dansduels aangaan met een feestaap, dan weer begeleidt een strijkorkest ons tijdens een rondvlucht met een draak.

De optionele zijmissies bieden nog meer variatie. Ze zijn moeilijk te missen en spelen zich altijd af in de andere wereld. Ze duren meestal maar een paar minuten en zijn het perfecte tussendoortje tussen de langere hoofdmissies. We hebben er geen enkele gemist. We kwamen een keer een "Harry Potter"-achtige magische wereld tegen en raceten voor de lol tegen slakken. De magische mutsdragende mollen maakten de korte ervaring compleet. Een andere keer hielden we een snowboardwedstrijd, daarna veranderden we in regenboog-schetenvarkens, of in een varken met een veer. We tuimelden door een kleurrijke boerderijwereld vol reusachtig fruit. De verbeelding kent geen grenzen - net als het plezier.

"Split Fiction" is vanaf 6 maart verkrijgbaar voor PC, PS5, Xbox Series X/S. Ik heb de pc-versie getest die ik van EA heb gekregen.

We praten verder over dit thema in de nieuwste aflevering van de Tech-telmechtel podcast

Conclusie

Moeilijk te overtreffen voor originaliteit

Zelden was een spel leuker, bood het meer variatie en verraste het me zo constant met nieuwe ideeën als "Split Fiction". Mijn maat, met wie ik het gespeeld heb, is dezelfde mening toegedaan. Hazelight heeft zichzelf overtroffen. Het spel inspireert op alle niveaus. Het ziet er fantastisch uit, de soundtrack is meeslepend en de afwisseling van gameplay-ideeën en wereldontwerp is bijna onbegrijpelijk in zijn cadans. De hoeveelheid ideeën zou genoeg zijn geweest voor tien spellen, waarbij de nieuwigheid snel zou zijn verdampt. En dat is precies wat het spel zo aantrekkelijk maakt. Je bent nog maar net gewend aan de ene scène of mechanica of de volgende volgt alweer. Het wordt nooit saai. Het spel beweegt in een ongelooflijk tempo.

Het feit dat "Split Fiction" alleen door twee personen gespeeld kan worden, kan een nadeel zijn als je geen coöperatieve partner kunt vinden. Ondanks de royale checkpoints is het spel behoorlijk uitdagend, wat problemen kan opleveren voor casual spelers. Als je, zoals ik, een geschikte partner vindt, word je dubbel beloond. Met een uniek spel en een unieke ervaring die je je nog lang zult herinneren.

Pro

• Zeer gevarieerd
• mooie werelden
• voortdurend veranderende gameplay
• sympathieke personages

Contra

• Zoë's constante oneliners worden na een tijdje irritant
• kan niet alleen worden gespeeld

Game

EA Games Split Fiction

2

Philipp Rüegg

Senior Editor

Philipp.Rueegg@digitecgalaxus.ch

Ik ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur. meer

Deze artikelen kunnen je ook interesseren