Halve marathon project: de duivel eet kant-en-klaar maaltijden in een noodsituatie

De Greifensee Run komt er bijna aan en ik zou eigenlijk klaar moeten zijn om de laatste trainingsweken met volle energie aan te pakken. Dat zou ik moeten zijn. Maar ik moet toegeven, het is anders gelopen. De trainingen zijn één ding, maar als het op voeding aankomt, ben ik nooit echt op het goede spoor gekomen. Werk, gezinsleven en andere verplichtingen hebben ervoor gezorgd dat ik nauwelijks tijd en energie heb gehad om uitgebalanceerde maaltijden te eten. Is dat een excuus? Maar wat dan nog! Kan ik dit nog steeds aanpakken? Ja, met wat ik de meest onwaardige van alle methoden vind: kant-en-klaarmaaltijden.

Dessert in plaats van goede voornemens

Aan het begin van mijn voorbereiding op de halve marathon had ik echt het gevoel dat mijn trainingen relatief snel een positief effect zouden hebben op mijn eetpatroon. Verre van dat, meneer Candinas! Mijn dieet had niet veel te lijden onder de trainingen, maar er was nauwelijks verbetering. Ik snack nog steeds regelmatig tijdens werkpauzes en ik heb het gevoel dat ik 500 stappen per dag heb gezet door alleen al de nachtelijke uitstapjes naar de koelkast.

Dit is nog niet echt terug te zien op de weegschaal, maar helaas zijn de kilo's nog niet gedaald zoals ik had gewild. Dus ik start de Greifensee Run waarschijnlijk op hetzelfde vechtgewicht als bij mijn eerste fitnesscheck. Tenzij mijn wanhopig geniale idee van eergisteren de komende zes weken vruchten afwerpt.

Opgelet, kant-en-klaarmaaltijd, gaan!

Ik moet toegeven, de trainingen (of het nu hardlopen of fietsen is) geven me zeker nog een goed gevoel. Maar helaas zijn traagheid, vermoeidheid en niet in de laatste plaats een slecht geweten mijn constante metgezellen op weg naar de halve marathon. En dat heeft zeker te maken met het feit dat ik mijn lichaam gewoon troep te eten geef. Ik leef op zwarte koffie, Pepsi Max, wat water en een vezel- en eiwitarm dieet, vergezeld van verschillende ongezonde snacks. Kortom: marteling.
En omdat ik nog zes weken heb om er iets aan te doen, heb ik online gekeken hoe ik zonder al te veel moeite mijn dieet enigszins kan optimaliseren.

Ik had geen helderziende krachten nodig om te raden wat de oplossing was. Ik kwam verschillende kant-en-klaarmaaltijden tegen, die allemaal indruk moesten maken met hun verse ingrediënten, hoge eiwitgehalte en minimale bereidingsinspanning. Een paar weken geleden zou ik dit allemaal als absolute onzin hebben afgedaan. Maar nu dringt de tijd en is mijn wilskracht zwak. Dus heb ik gekozen voor een pakket van Löwenanteil, met in totaal 40 maaltijden. Er zit van alles in, van kikkererwtencurry tot vegan goulash en linzen dal. Klinkt gezond, gevarieerd en vooral enorm tijdbesparend. Bestelling! Na iets minder dan een week stond het pakketje op mijn stoep. Dus de culinaire vlucht kon beginnen.

Wij hebben ook een verscheidenheid aan kant-en-klaarmaaltijden in onze winkel.

Kant-en-klaar maaltijden

Littlelunch Klein Italië

350 g

4

Kant-en-klaar maaltijden

Littlelunch Kant-en-klare Chili sin Carne 350 ml

600 g

3

Kant-en-klaar maaltijden

Littlelunch Klein Marokko

350 g

5

Niet eens zo slecht

Ik moet toegeven dat het vervelendste van de kant-en-klaarmaaltijden het opbergen in de voorraadkast was. De potten zijn zwaar en nemen veel ruimte in op de plank. Maar afgezien daarvan is er tot nu toe weinig aan te merken op de gerechten. Ik vind de variaties die ik tot nu toe heb geprobeerd allemaal lekker tot zeer lekker en de bereiding is echt kinderspel. Open het potje, doe de helft van de inhoud in een magnetronschaaltje, voeg de rijst toe, kook drie minuten op 750 watt et voilà!

Punten worden afgetrokken voor de visuals. Het maakt niet uit hoe mooi ik de rijst naast de inhoud van het potje drapeer - zodra het gerecht uit de magnetron komt, ziet het eruit als het eten dat ze op mijn bord sloegen op de recruitschool. Maar hé, ik heb geen tijd om me met uiterlijkheden bezig te houden, het eten moet in de eerste plaats evenwichtig zijn en goed smaken. En dat doet het zeker. Nu is het alleen nog hopen dat de kant-en-klaarmaaltijden een positief effect hebben op mijn welzijn en energieniveau. Ik duim voor mezelf.

In nood eet de duivel kant-en-klaarmaaltijden

Nee, ik ben er niet trots op dat ik nu uit een potje eet, vooral omdat ik eigenlijk een rolmodel voor mijn kinderen wil zijn als het gaat om het bereiden van vers voedsel met aantrekkelijke ingrediënten. Maar ik zie de huidige situatie gewoon als buitengewoon en ben daarom bereid om mezelf tijdelijk uit het reguliere dieet te halen en dit experiment uit te proberen.

En als je je afvraagt wat de rest van het gezin eet: gewoon eten natuurlijk. Het voedingsprobleem ligt alleen bij mij en mijn snack-escapades en het daaruit voortvloeiende gebrek aan eetlust tijdens de gewone maaltijden. Bovendien weet iedereen die kleine kinderen heeft dat hun dieet allesbehalve voorbeeldig is. Hoe goed je groenten en dergelijke ook klaarmaakt en versiert, aan het eind van de dag willen de kinderen meestal "Nüdali met soossa". Maar dat is een heel ander verhaal.

Ik hoop dat de kant-en-klaarmaaltijden me de komende weken zowel fysiek als moreel een boost geven en neem de volgende lessen van de afgelopen weken mee:

• Voedsel is en blijft mijn ultieme vijand
• Gerechten zijn helaas geweldig.
• In de toekomst zal ik des te voorzichtiger zijn om mensen niet te beoordelen op hun dieet.

Wil je met Oliver en mij mee op onze reis naar de halve marathon? Hier zijn wat inzichten in onze (verdere) stappen.