20 jaar later: Ik kijk weer naar "7th Heaven - a heavenly family"
Het gezin van de dominee in Camden. Een bekrompen, despotische patriarch, een voortdurend geïrriteerde clichévrouw en zeven onderdrukte, getraumatiseerde kinderen. Ik vond het heerlijk om ze te haten.
Tijdens de millenniumwisseling waren ze alomtegenwoordig op televisie. De familie Camden uit het fictieve Californische stadje Glenoak. Bestaande uit de protestantse pastoor Eric Camden (Stephen Collins), zijn vrouw Annie (Cathrine Hicks) en vijf, later zeven kinderen. "A Heavenly Family" is een van de vele shows uit de pen van Aaron Spelling en Brenda Hampton, waarvan de verhaallijnen vaak tot doel hebben jongeren voor te lichten over de risico's van roesmiddelen en seks voor het huwelijk (wat in de sterk christelijke VS wordt afgekeurd).
Deze taak wordt in de serie meestal uitgevoerd door dominee Eric. Hij houdt zijn overdreven pedagogische en moraliserende preken voor iedereen die volgens hem iets verkeerd heeft gedaan. Of het nu gaat om familie, vrienden of volslagen vreemden van welke leeftijd dan ook. Zelfs een dokter die zijn patiënt een slechte prognose geeft omdat hij aan terminale kanker lijdt. Eric ergert zich eraan dat de dokter alleen vertrouwt op wetenschappelijke bevindingen - terwijl iemand pas zal sterven als "God klaar is om hem op te nemen".
Het aureool is bedrieglijk
Kerkgangers zijn voor het grootste deel de enigen die hij de kans geeft om zijn vertrouwen terug te winnen na een "misstap". Overtredingen zoals het roken van sigaretten, het luisteren naar gangsterrap of het hebben van seks voor het huwelijk. Hij schrijft een bijzonder hoog risico op terugval toe aan mensen met een "zwak karakter", zoals zijn zus Julie. Zij is droog alcoholist en wordt ervan beschuldigd dat ze elke keer dat ze onaangekondigd op bezoek komt, terugvalt.
De familieman en pastor valt tijdens zijn missies vaak terug op sergeant Michaels, die hem vaak illegaal interne politie-informatie doorgeeft en hem als privé-politieman bijstaat in zijn morele campagnes. De hypocriete redenen die Eric gebruikt om zijn daden te rechtvaardigen lijken een tweede natuur te zijn geworden voor acteur Stephen Collins: ongeveer tien jaar geleden werd bekend dat hij verschillende minderjarige meisjes seksueel had misbruikt. Aanvankelijk rechtvaardigde hij dit met zijn "exhibitionisme", om vervolgens pedofiele neigingen te ontkennen. Hij klonk net zo "pastoraal" als in zijn rol:
Annie, de liefhebbende echtgenote
Dit brengt me bij Annie, de liefhebbende vrouw van Eric. "Liefhebbend" is eigenlijk bijna het enige bijvoeglijk naamwoord dat ik kan bedenken. Ze kookt, ze maakt schoon, ze brengt de kinderen naar school. Af en toe geeft ze Eric advies over zijn dagelijkse werk, dat hij alleen accepteert als hij er zelf helemaal doorheen zit. Afleveringen waarin Annie als persoon centraal staat of waarin zij de hoofdrol speelt, zijn zeldzaam. En als ze zich wel energiek toont - bijvoorbeeld als ze meedoet aan een demonstratie - verbergt ze dat aanvankelijk voor haar man.
Haar vaak wisselende stemmingen en grillen worden bijna altijd geweten aan haar buitensporige eisen als huisvrouw of aan haar hormonen. Bijvoorbeeld wanneer ze in de menopauze komt en haar man voor zijn verjaardag een hormoontherapie cadeau doet zodat "ze niet meer zo uitputtend is". Voor Eric is het getrouwde leven met Annie "een eindeloze reeks stemmingen die overleefd moeten worden" (citaat uit seizoen 7).
Langharige jongens roken wiet - dat moet je weten!
Het oudste kind van de twee is Matt (Barry Watson). Als oudste wordt hij natuurlijk extra in de gaten gehouden omdat hij als rolmodel dient voor zijn jongere broers en zussen. Maar ook omdat Erics vader, een gepensioneerde officier van het Amerikaanse leger, hem beschouwt als een dromer en een broer met lichte voeten. Dat kun je zien aan zijn lange haar, ook al is het een jongen. De joint die Eric bij zich vindt (maar die niet van hem is) is het logische gevolg van het rebelse haar van zijn zoon. Ook voor zijn broers en zussen, die in een reeks "interventies" huilend hun teleurstelling tegen hem uiten: "Ik wou dat je mijn broer niet was," laat de kleine Simon hem bijvoorbeeld weten.
Eric sluit later vrede met zijn zoon. Hij studeert tenslotte medicijnen. Maar niet zonder hem tijdelijk te willen verstoten omdat hij met Sarah Glass wil trouwen. Dit leidt tot tranen van wanhoop bij Eric en Annie, want Sarah is Joods en de dochter van een rabbijn. Hij besluit op zeer korte termijn aanwezig te zijn op de bruiloft van zijn oudste en alleen omdat hij het veld niet alleen aan de rabbi wil overlaten - en om de geplande bekering van Matt mogelijk toch te voorkomen. Na de bruiloft gaan de twee op weg naar New York.
Mary - het zwarte schaap
Net als Erics zus Julie blijkt Mary een "zwak karakter" te hebben. Nadat ze haar school heeft afgemaakt, wil ze een tussenjaar nemen voordat ze naar de universiteit gaat om te beslissen welke carrière ze wil nastreven. Ze gaat in die tijd zelfs op zoek naar een baan. Maar omdat ze schulden heeft en zich omringt met mensen die een buitenechtelijk kind hebben, wordt ze beschouwd als "de weg kwijt". Omdat dit ongetrouwde stel haar overal in Glenoak kan "overvallen", wordt ze (toen al meerderjarig) gedeporteerd naar de goelag van haar grootvader aan de oostkust, waar ze gedwongen wordt te studeren en een taakstraf te vervullen. Zodat ook zij inziet hoe slordig ze omgaat met haar bevoorrechte leven en zodat ze eindelijk beseft dat alleen een academische graad leidt tot echt levensgeluk. Ja, met alle middelen!
Later wijst ze de avances van haar ouders' gedroomde schoonzoon Ben af en wordt ze verliefd op een piloot die ouder is dan zij. Als ze bij hem intrekt, vindt Eric het vervelend dat hij de controle over haar kwijt is en vreest hij dat ze nu "voorgoed de weg kwijt is". Deze verhaallijn heeft een echte achtergrond: Jessica Biel, die de rol van Mary speelt, liet onthullende foto's van zichzelf maken voor een magazine. De makers van de serie waren hier niet blij mee, wat er prompt toe leidde dat Biel's betrokkenheid werd geannuleerd.
Lucy - Papa, hou alsjeblieft van me!
Het derde van vijf kinderen is Lucy (Beverly Mitchell). Het typische sandwichkind dat vaak genegeerd wordt en zich daardoor buitengesloten voelt. Haar uitingen van ongenoegen hierover worden echter nauwelijks serieus genomen. Haar "overdreven emotionaliteit" (lees: verdriet en het zoeken naar aandacht) wordt door zowel ouders als broers en zussen aangegrepen om Lucy te bespotten. Tenzij de aandacht die ze zoekt natuurlijk in strijd is met de waarden van haar ouders. Bijvoorbeeld wanneer ze op 14-jarige leeftijd met make-up op gaat winkelen en wordt lastiggevallen door een bewaker. In plaats van consequenties voor de dader is er echter een preek over vertrouwensbreuk en de eigen schuld van de situatie.
Geen wonder dat de zoektocht naar de gunst van de ouders uitmondt in het feit dat Lucy ook dominee wordt en op 20-jarige leeftijd trouwt met politieagent Kevin Kinkirk. Erics gedroomde schoonzoon, want hij vertegenwoordigt dezelfde narrow-minded christelijke, gezinsvriendelijke waarden als hijzelf. En dezelfde denkwijze ten opzichte van Lucy. Standaardzin: "Ze is gek, maar ik hou van haar".
Simon - seks voor het huwelijk legitimeert billenkoek
De tweede zoon en lange tijd de op één na jongste Camden is Simon (David Gallagher). De pientere, charmante jongen is praktisch het enige Camden-kind dat een enigszins "realistische puberteit" heeft. Hoewel hij zich in de eerste paar seizoenen nog goed gedraagt - en luidkeels zijn morele verontwaardiging uit over de "fouten" van zijn oudere broers en zussen - verandert zijn imago later. Tot groot ongenoegen van zijn ouders. Eerst wordt hij geschorst van school omdat hij een klasgenoot de middelvinger geeft. Schokkend slecht! Later "valt" hij voor gangsterrap omdat zijn vrienden er ook naar luisteren. Maar mensen die naar gangsterrap luisteren zijn niet sociaal. Ze worden onvermijdelijk macho en vallen vrouwen lastig. Net als Simons schoolvriend die vrouwen betast en aanrandt. Want dat is wat het liedje propageert. De moraal van het verhaal: iedereen die naar rap luistert komt vroeg of laat in de gevangenis terecht. Of zoiets.
Wanneer Simon en zijn 16-jarige vriendin Cecilia (Ashlee Simpson) overwegen om met elkaar naar bed te gaan, nemen ze in eerste instantie hun respectievelijke ouders in vertrouwen. De conservatieve pastoor is zo ontsteld over het idee alleen al dat hij "een zekere mate van begrip" kan opbrengen voor Cecilia's vader die zijn minderjarige zoon in zijn bijzijn in elkaar wil slaan. Want het is voor beiden duidelijk dat dit idee van Simon komt - in de ideale wereld van de Camdens hebben ongetrouwde vrouwen van nature geen eigen geslachtsdrift. Tot zover het zelfvertrouwen om je open te stellen voor je eigen ouders. Memo aan mezelf: volgende keer, hou het geheim.
Simon heeft nog steeds seks voor het huwelijk met latere partners. Een schok, want seks voor het huwelijk wordt vaak geassocieerd met "schuldgevoelens, depressie of zelfs pijn". Natuurlijk is de angst voor seksueel overdraagbare aandoeningen en ongewenste zwangerschappen ook alom aanwezig voor Simon. Beide dingen die natuurlijk niet meer kunnen gebeuren na Gods zegen ...
11 seizoenen? Echt nu?
Ik zou talloze andere voorbeelden kunnen opnoemen van wat er in de elf seizoenen van de serie is gebeurd. Maar ik denk dat je al een inzicht hebt gekregen in het leven van de Camdens. Toen ik voor dit artikel na 20 jaar een aantal afleveringen opnieuw bekeek, voelde ik me als een ongevalsgluurder op de snelweg. Het is absoluut afschuwelijk om naar te kijken, maar toch kan ik niet wegkijken. De zogenaamde christelijke waarden worden op een bijna perverse manier gereduceerd tot absurditeit. Een voorbeeld van hoe je niet met je kinderen (of wie dan ook) moet omgaan.
Het hoogtepunt van het geheel is de titelsong, die zingt: "Ik weet dat er geen groter gevoel is dan de liefde voor familie". Maar van liefde kan geen sprake zijn - de gevoelswereld van de ouders is beperkt tot wantrouwen, controle en straf, vaak door terugtrekking van de liefde. Het lijkt hen niet te deren dat hun kinderen altijd en voortdurend "iets van plan zijn waar wij geen weet van hebben". Het feit dat drie van de vier volwassen kinderen later zo ver mogelijk van Glenoak vandaan verhuizen, zowel emotioneel als geografisch, lijkt bij de ouders ook geen alarmbellen te doen rinkelen. Dus gaan ze gewoon op zoek naar nieuwe kinderen om te betuttelen. Ze laten dit gebeuren omdat hun eigen ouders "niet deugen". Met andere woorden: niet naar de kerk gaan of te veel wisselende seksuele partners hebben.
Toegegeven: In afzonderlijke afleveringen zijn er ook scènes waarin de personages opkomen voor slachtoffers van discriminatie - zoals mensen met een donkere huidskleur of slachtoffers van pesten in het algemeen. Deze zijn echter zo zeldzaam en de daden worden vaak gepleegd door clichématige tegenstanders van de kerk, dat de bedoelde goede daad enigszins wordt afgezwakt.
Het einde van het verhaal is nog niet in zicht.
Aan het eind van de serie gaat het stel op reis met de camper en nemen hun twee jongste kinderen - een tweeling Sam en David - mee. Thuisonderwijs is gebruikelijk in de VS. En als ze niet gestorven zijn, preken ze vandaag de dag nog steeds. <p
Omslagfoto: CBS/Warner
42 mensen vinden dit artikel leuk
Sinds ik ontdekt heb hoe ik beide telefoonkanalen op de ISDN kaart kan activeren voor meer bandbreedte, ben ik aan het knutselen met digitale netwerken. Ik knutsel al met analoge netwerken sinds ik kan praten. Winterthur door keuze met een rood-blauw hart. En koffie - voor, na, tussendoor en tijdens.
