"Xenoblade Chronicles X: een bijzonder RPG-meesterwerk vol magische momenten
"Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition is een bijna vergeten Wii U-klassieker die een tweede kans krijgt op Switch. Gelukkig maar, want zelden heeft een rollenspel me zo meegesleept als dit unieke ruimte-epos.
Ik ben verliefd geworden op "Xenoblade Chronicles X". Het sci-fi rollenspel bracht me in vervoering met talloze magische momenten in ongeveer 85 uur gameplay.
De titel werd oorspronkelijk in 2015 uitgebracht voor Nintendo's geflopte Wii U-systeem. Daar zonk het spel spoorloos weg. Nu krijgt het spel een tweede kans op de Switch met de Definitive Edition. Nintendo's ontwikkelstudio Monolith Soft geeft de Switch-versie nieuwe content, verbeterde graphics en talloze verbeteringen aan de gameflow.
Als je fan bent van sci-fi en JRPG's, moet je dit onderschatte meesterwerk zeker een tweede kans geven.
Een hoopvol verhaal met veel WTF-momenten
Het jaar is 2054, de aarde is verwoest door een intergalactische oorlog en de mensheid staat op het punt van uitsterven. Een kleine groep overlevenden ontsnapt aan boord van een enorm ruimteschip. In een ver sterrenstelsel stort het schip neer op de planeet "Mira".
Ik kruip in de huid van een lid van de eenheid "BLADE" - een militaire organisatie die de nieuwe planeet moet verkennen en temmen. Makkelijker gezegd dan gedaan, want ons nieuwe thuis zit vol gemene buitenaardse wezens en robots die dorsten naar mensenvlees.
Typisch voor "Xenoblade"-games ontwikkelt de aanvankelijk troosteloze beginsituatie zich tot een hoopvol verhaal, gegarneerd met veel onverwachte WTF-momenten. Centraal staat de filosofische vraag wat het betekent om mens te zijn.
Er zit één addertje onder het gras: "Xenoblade Chronicles X" vertelt zijn verhaal niet lineair, maar voornamelijk met behulp van zijmissies. Als ik alleen de hoofdzoektocht volg, ervaar ik maar een fractie van de magie van de wereld. Dit kan soms vermoeiend zijn, maar het voelt ook erg belonend - hoe meer tijd ik investeer in de zijmissies, hoe beter het verhaal wordt.
Fans van het origineel zullen blij zijn dat de vervelende cliffhanger uit de Wii U-versie eindelijk is opgelost in de "Definitive Edition" - inclusief een extra spelwereld. Helaas voelt de nieuwe verhaalinhoud overladen en te snel verteld. De hobbelige ontknoping zal voor controverse zorgen onder fans.
Een gigantische en wrede spelwereld
Ik verken de genadeloze planeet met mijn zelfgemaakte personage en maximaal drie andere BLADE-leden. Onze overzichtskaart is verdeeld in zeshoeken, die elk verschillende onderzoekstaken hebben om te voltooien. We moeten onderdelen van het vernielde ruimteschip vinden, potentiële bedreigingen uitschakelen en onderzoekssondes installeren om zeldzame grondstoffen te verzamelen.
De open spelwereld van "Xenoblade Chronicles X" voelt overweldigend aan. We zijn slechts kleine, hulpeloze wormen die op de een of andere manier proberen te overleven te midden van gigantische monsters. Dankzij de camera, die ik heel ver van mijn personage kan plaatsen, krijg ik een nog beter gevoel van de grootte van de wereld en haar bewoners.
In tegenstelling tot andere rollenspellen zijn de afzonderlijke gebieden van Mira niet duidelijk ingedeeld op niveau. Zelfs in het begingebied kom ik wezens tegen die ver boven het niveau van mijn personage liggen. Hordes overweldigende monsters maken van elke onderzoeksmissie een riskante uitdaging. Zelden heb ik me in een spel zo hulpeloos en klein gevoeld.
De mechs zijn een van de coolste dingen die ik ooit in een spel heb meegemaakt
Na ongeveer 20 uur te voet de planeet te hebben verkend, ervaar ik een gameplaywending die alles op zijn kop zet. Mijn bemanning en ik krijgen "Skell"-licenties. Skells zijn enorme, bewapende mechs die gereserveerd zijn voor bijzonder getalenteerde BLADE-leden.
Aan boord van zo'n moordmachine voel ik me niet langer een kleine, hulpeloze worm. Met de robot kan ik in een mum van tijd spelgebieden verkennen die te voet eindeloos leken. Zelfs veel gigantische vijanden die me te voet pestten, lijken ineens niet meer zo enorm.
Na nog eens vijftien uur spelen zet het spel alles weer op zijn kop.
Ik speel een upgrademodule vrij voor mijn Skell. Hierdoor kan ik vliegen met mijn blikje. De eerste testvlucht bezorgt me kippenvel. In mijn enkele tonnen wegende mech stijg ik langzaam op met de nieuw geïnstalleerde straalaandrijving en vlieg de zonsondergang tegemoet.
Het is een geweldige ervaring.
Het is een onbeschrijfelijk gevoel om na zo lang spelen de ooit gigantisch uitziende wereld ineens vanuit een compleet nieuw perspectief te ervaren. Het is alsof je een compleet ander spel speelt. Waanzinnig.
Het magische mech-moment wordt begeleid door een dromerig, aanstekelijk nummer ("Don't Worry") van anime-componist Hiroyuki Sawano. Hij staat bekend om zijn werk voor onder andere "Attack on Titan" en "Solo Leveling". Hij componeerde ook de rest van de unieke soundtrack, die ik zou omschrijven als een intergalactische mix van rap, rock, elektro en orkestrale muziek. Geweldige cinema!
Het MMO-gevechtssysteem is als crack
De "Xenoblade"-games staan bekend om hun speciale real-time gevechtssystemen, die doen denken aan die in MMO's - en "Xenoblade Chronicles X" is daarop geen uitzondering.
Tijdens het vechten tegen de buitenaardse beesten heb ik maximaal acht speciale aanvallen tot mijn beschikking, die onderaan het scherm worden weergegeven. Elke aanval heeft na activering een bepaalde tijd nodig om af te koelen voordat ik hem opnieuw kan gebruiken.
Het hersenloos spammen van speciale aanvallen leidt niet tot succes. Om te overleven tegen krachtige tegenstanders moet ik letten op de timing, de volgorde van de aanvallen en de positionering van mijn personage. Hierdoor kan ik combo's en speciale effecten triggeren die meer schade aanrichten of me andere voordelen geven, zoals healing.
Het is aan te raden om met name grote tegenstanders te lijf te gaan in de mechs in plaats van te voet. Het gevechtssysteem met de robots werkt op een vergelijkbare manier - maar de metalen blikjes zijn aanzienlijk langzamer dan mijn personage. Aan de andere kant zijn hun aanvallen veel krachtiger.
Onder bepaalde omstandigheden vult een speciale meter zich tijdens gevechten. Als deze vol is, kan ik de modus "Overdrive" activeren. In deze in tijd beperkte toestand deel ik meer schade uit en koelen mijn aanvallen veel sneller af.
De modus Overdrive is een echte adrenaline- en dopaminebom. Objectief gezien is het scherm pure chaos. Rondvliegende schadefiguren, partikeleffecten die het scherm vullen en ontelbare informatie over aanvallen zorgen voor een maximale zintuiglijke overbelasting.
Maar met toenemende oefening en ervaring zie ik met mijn tunnelvisie de orde in de chaos. Ik kom in een extatische flow-toestand waarin ik niet nadenk, maar instinctief handel met perfecte timing. Aanvallen, combo's, cool-down, herhaling. Ik ben één met de controller, één met mijn personage. Wat een geluk!
Veel flexibiliteit en complexiteit
Net als het uitputtend vertelde verhaal en het lange wachten op de mechs, vergt het spel ook veel van me als het gaat om het gevechtssysteem.
In de eerste paar uur van het spel werd ik volledig overweldigd door alle opties en flexibiliteit. Ik zie zoveel statistieken, getallen en speciale effecten in de complexe menu's dat mijn hoofd ervan tolt. Ik moet beslissen over verschillende klassen, wapens, aanvallen en vaardigheden - de mogelijke combinaties zijn bijna eindeloos. Ik ben bang dat ik mijn zuurverdiende middelen uitgeef aan de "verkeerde" voorwerpen en vaardigheden.
De complexiteit van het upgradesysteem wordt vergroot door de grote keuze aan partijleden. In de loop van het spel speel ik 22 (!) personages vrij die ik mee kan nemen op mijn missies en kan upgraden.
Maar ook hier geldt: als je volhoudt en veel tijd investeert, word je beloond. Hoe langer ik speel, hoe meer ik de structuur achter alle in elkaar grijpende systemen herken en systematisch builds samenstel die exact bij mijn speelstijl passen. Bijna geen enkele andere game in het genre biedt zoveel flexibiliteit en vrijheid om te experimenteren.
Optimalisaties en nieuwe inhoud
Fans van het originele spel kunnen zich verheugen op meer nieuwe content naast het bonusverhaalhoofdstuk. Extra partijleden met spannende verhalen, nieuwe voorwerpen, wapens, bepantsering en zelfs nieuwe skells zijn te vinden in de "Definitive Edition".
De mate waarin Monolith Soft de menunavigatie heeft gereorganiseerd en vereenvoudigd is bijzonder prijzenswaardig. Het tempo van het spel is ook aangepast. Ervaringspunten worden nu bijvoorbeeld verdeeld over alle groepsleden tijdens gevechten. Dit vermindert onnodig gegrind aanzienlijk en zorgt voor snellere vooruitgang.
De visuele presentatie is ook geoptimaliseerd. Het ruige terrein van de planeet Mira maakt indruk met zijn goede zichtbaarheid en herziene sfeerverlichting. Vergeleken met het origineel ziet de wereld er veel scherper uit. Het is bijna niet te geloven wat Monolith Soft op het scherm tovert met de verouderde Switch-hardware.
Het is jammer dat de ontwikkelstudio niet van de gelegenheid gebruik heeft gemaakt om de basis van de overlevenden, "New L.A.", een grafische opfrisbeurt te geven. De geïmproviseerde ruimteschipstad ziet er slecht gedetailleerd uit en heeft last van framerate drops en sterke pop-in effecten. De presentatie van veel cutscènes ziet er ook verouderd uit met lelijke NPC's en stijve animaties. Dit zijn echter relatief kleine minpuntjes in een fantastisch mooi totaalwerk.
"Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition" is vanaf 20 maart verkrijgbaar voor de Switch. Ik heb het spel van Nintendo gekregen voor testdoeleinden.
Conclusie
Een uniek RPG-meesterwerk vol magische momenten
Ondanks de geoptimaliseerde spelmechanica is de "Definitive Edition" van "Xenoblade Chronicles X" nog steeds een zeer complex en soms vermoeiend spel. Maar als je de nodige tijd en energie in de titel steekt, word je beloond met talloze magische kippenvelmomenten.
De fantastisch mooie sci-fi spelwereld zit vol gevaren en verrassingen. Het verslavende gevechtssysteem biedt ongelooflijk veel flexibiliteit en variatie. En de brute mechs zijn een van de coolste dingen die ik ooit in een spel heb mogen besturen. Kortom: "Xenoblade Chronicles X" is een van de beste role-playing games en een van de beste Switch-games aller tijden.
Pro
- Fantastisch mooie open wereld
- Uitdagende en complexe rollenspelmechanieken
- Talloze verrassingen en magische momenten
- Nuttige nieuwe functies en extra inhoud
Contra
- Nieuw verhaalhoofdstuk niet helemaal overtuigend
- Technisch verouderde presentatie op sommige plaatsen
Omslagfoto: Nintendo
18 mensen vinden dit artikel leuk
Domagoj Belancic
Senior Editor
Domagoj.Belancic@digitecgalaxus.chMijn liefde voor videospelletjes ontstond op vijfjarige leeftijd met de originele Gameboy en is in de loop der jaren met sprongen gegroeid.
9 opmerkingen
later