Waarom we elke drie maanden nieuwjaar moeten vieren
Plotseling staan ze allemaal weer op de fitnessmat. Dat is geweldig en het halve werk. Maar het is ook niet meer dan dat. Waarom je nieuwjaarsvoornemens nog steeds niet moet opgeven - en ze in plaats daarvan nog vaker moet maken.
Ieder jaar in januari wrijf ik in mijn ogen. Dan sta ik plotseling voor ongelooflijk veel mensen in mijn tweede baan als groepsfitnessinstructeur - veel meer dan een paar weken daarvoor. Het is niet verrassend, maar wel altijd fascinerend. "Meer sporten" staat in hun ogen geschreven. Ze kijken me gemotiveerd aan, klaar om de komende minuten met me te gaan sporten.
En dat is precies wat ze doen. Bezweet, voldaan en trots als pauwen gaan ze een uur later weer op pad. En ik - niet minder blij - vraag me af: Waar zijn jullie al die tijd geweest? En waarom zijn jullie niet eerder gekomen?
December moet het worden
Voornemens maak je in januari. Niet in april. Niet in oktober. En zeker niet in december. In deze tijd van zelfoptimalisatie en mindfulness zou je denken dat we dagelijks bezig zijn met het afstemmen van ons eigen welzijn. En dat iedereen zou moeten beseffen dat een actief leven bijdraagt aan (geestelijke) gezondheid en tevredenheid. Maar zo eenvoudig is het niet als het op routine aankomt.
"Het hele jaar door lezen en horen we over wat een gezond leven is. De vakantie geeft je de ruimte om dit allemaal nog eens te bekijken," legt gezondheidspsycholoog Sonia Lippke van de Jacobs Universiteit in Bremen uit aan "Ärzte Zeitung". Je kunt dit fenomeen zelfs elke week op kleine schaal waarnemen: Waarom lijkt anders maandag - fris na bankzondag - de populairste trainingsdag te zijn.
In januari rennen de fitnesscentra en trainers echter letterlijk de heuvels in. Na een drukke kerstperiode en genoeg tijd voor hun eigen lijst met goede voornemens, liggen ze allemaal weer op de mat in het klaslokaal. Aan het afdingen op de apparatuur in de krachtruimte. Extra thuisapparatuur aan het inslaan. Of naar buiten gaan om te trainen - bij temperaturen onder nul. Immers, de motivatie is er nu en komt niet met het ontwaken van de lente.
De innerlijke bastaard maakt zich bekend
Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd. Ik vind het geweldig! Kom allemaal, groot en klein, jong en oud, dun en zwaarlijvig. Ik ben blij met elke nieuwe sportliefhebber die de weg naar de training vindt. En nog meer over degenen die blijven.
Want helaas is dit ook elk jaar weer typisch: veel zeer gemotiveerde mensen haken al snel weer af. Je kunt zien hoe de groepsfitnesslessen en fitnessruimtes vanaf eind januari van week tot week leeglopen en er uiterlijk in maart weer net zo uitzien als voor de jaarwisseling. De veteranen zijn blij dat ze hun ruimte terug hebben. Degenen die ruimte hebben gemaakt, zijn geïrriteerd dat hun sportieve voornemens (weer) op niets zijn uitgelopen.
De innerlijke bastaard is ook een hele vervelende. Het besluipt je, aanvankelijk zonder dat je het merkt. Totdat hij het helemaal heeft overgenomen.
Niet alleen heb je eindelijk het besluit genomen om meer te doen voor je conditie, maar je hebt het project ook aangepakt als de eerste horde komt. De oppas zegt af. Kort daarna wordt het kind ziek. En je voelt je sowieso ziek. Maar net als je verkoudheid genezen is, moet je 's avonds laat nog werken. Dan is het tijd voor rapportgesprekken en jaarvergaderingen en moet je 's avonds thuis zijn met je gezin... Er is altijd wel iets aan de hand. Het is alsof je betoverd wordt.
Gelukkig Nieuwjaar!
Maar weet je wat: het blijft behekst. Er is altijd iets later. Toch kun je tijd maken om te sporten en het inplannen. Dus waarom zou je het in maart niet gewoon weer proberen met je nieuwjaarsvoornemen? Omdat weer op het goede spoor komen nog moeilijker is? Misschien. Eén ding is zeker: Je comeback zal tot volgend jaar januari nog inspannender zijn.
Ga terug in de boeken: waarom is je voornemen deze keer mislukt? Heb je te veel hooi op je vork genomen? Heb je geen specifiek genoeg doel gesteld? "Meer sporten" is misschien te vaag. En "een halve marathon lopen" is specifiek - maar een bankzitter wordt niet meteen een marathonloper. Elk klein stapje telt.
En dan vier je begin april gewoon weer nieuwjaar - Nieuw Kwintal, zeg maar. En als het moet, kun je het nog een keer doen in juli en oktober. Steeds weer opnieuw. Totdat de routine op zijn plaats zit.
Gelukkig nieuwjaar en gelukkige nieuwe Quintal!
Mijn collega, sportredacteur Siri Schubert, laat zien hoe je je doelen duurzaam formuleert en welke trucs en mentale strategieën je kunt gebruiken om je motivatie vast te houden.
Moeder van Anna en Elsa, aperitief expert, groepsfitness fanaat, aspirant danseres en roddel liefhebber. Vaak een multitasker en iemand die alles wil, soms een chocolade kok en koningin van de bank.