Verlangen naar huisdieren: Waarom je kind op zoek is naar een dierenvriend (en hoe je er elders een kunt vinden)

Heb je een kind? Geloof me, op een gegeven moment komt de zin: "Ik wil een dier!" hond, kat, konijn, (bijna) maakt niet uit, het belangrijkste is knuffelbaar en van mij. En nee, de knuffelbontvriendjes uit Paw Patrol zijn op een gegeven moment niet genoeg, ook niet als knuffel.

"Ja, dat is inderdaad het geval," bevestigt Andrea Beetz. "Bijna elk kind wil een eigen dier." Beetz is gediplomeerd psycholoog en hoogleraar speciaal onderwijs en inclusief onderwijs aan de IU International University en is ook voorzitter van de International Society for Animal Assisted Therapy.

Waarom kinderen een huisdier willen

"De belangstelling voor dieren is genetisch verankerd in de evolutionaire, biologische erfenis van mensen," zegt de expert. Ongeveer 40 jaar geleden kwam de Amerikaanse sociobioloog Edward O. Wilson met de theorie van "biofilie": de liefde voor alle levende wezens. "Dit betekent dat we een affiniteit hebben voor het leven en voor de natuur, die het leven mogelijk maakt. Dit omvat een heleboel dingen: 'ik vind puppy's schattig' of 'de slijmerige slak is walgelijk', maar ook 'ik hou van mooie vlinders' of 'ik wil dieren eten'."

Het is niet verwonderlijk dat zelfs kleine kinderen dit verlangen voelen: "Wauwau" is een van de eerste woorden die kinderen in Duitsland uitspreken, zegt psycholoog Beetz. Dus de wetenschap, beste ouders, staat aan de kant van de kinderen. Hoe kom je uit deze situatie?

Moeilijk. Want Beetz heeft nog meer argumenten bij ons op voorraad waarom zoveel kinderen zo wanhopig op zoek zijn naar een harig vriendje (ze willen zelden dieren met veren). "Kinderen voelen het aan: Een huisdier kan een potentiële vriend zijn. Ze denken bij zichzelf: ik wil een kat of een hond als vriend, om er voor hem te zijn en voor hem te zorgen, en als ik thuiskom, is er iemand anders dan mama en papa die om me geeft."

Hoe interactiever het dier is, hoe groter de interactie.

Hoe interactiever het dier is, hoe beter: tijd doorbrengen met een hond of kat creëert een hele speciale, persoonlijke relatie. "De mate waarin het hartsverlangen naar een dier sterk is, varieert echter. Sommigen stoppen op een gegeven moment met vragen, terwijl andere kinderen er voortdurend mee bezig zijn. Voor hen vervaagt het verlangen nooit."

Mijn eigen ouderhart bloedt elke dag als mijn elfjarige weer eens vraagt waarom we geen kat hebben ("Je vader heeft allergieën en astma, mijn kind. Nog steeds."). Hoe zit het met jou: kun of wil jij de dierenwens van je kind niet vervullen? Er zijn genoeg sterke tegenargumenten en verschillende bewezen verdedigingstactieken. Alleen: De kant van de argumenten die vóór is, blijft in ZEER GROTE letters staan: "Maar dan zou ik een vriendje hebben!" (Ja, zo redeneert de elfjarige hier ook.)

Wat is er zo belangrijk aan het hebben van je eigen huisdier

Nu, Andrea Beetz, zijn er misschien andere manieren om dit kinderverlangen te bevredigen? "Dit verlangen compenseren is niet gemakkelijk. De beste manier om dit te doen is in faciliteiten zoals de jeugdboerderijen in Duitsland, waar 's middags opvang is met dieren." Hier kunnen kinderen dieren zoals honden, pony's, schapen en konijnen observeren in een pedagogisch begeleide omgeving, ze aaien en helpen verzorgen. "Ze hebben contact met dieren, de dieren blijven er permanent, wat een leuke vervanging kan zijn. Je moet je lievelingsdier echter altijd delen," zegt de expert.

En ze beperkt dergelijke alternatieven nog verder: "De relatie met het individu moet zich kunnen ontwikkelen - permanent. Dit is cruciaal, want dit is wat kinderen met een dringend verlangen naar een huisdier zoeken: het moet altijd hetzelfde individu zijn - en niet steeds een ander dier."

Typische ontmoetingscentra zoals dierentuinen of dierenparken maken het moeilijk om een hechte band met dieren te ontwikkelen. En er is nog iets, volgens Beetz: "Er is een onderzoek van de Universiteit van Wenen waarin 70 procent van de hondeneigenaren toegaf: Hun hond slaapt bij hen in bed. Dat is precies wat kinderen zo leuk vinden aan huisdieren: dat ze tegen ze aan kruipen op de bank, dat ze 's ochtends in bed hun oren likken of spinnend op ze liggen. Al deze rituelen - en ze laten ook zien dat onze roedel samen is."

Wel ...

.. dus misschien toch maar toegeven aan de wens!

Waarom een eigen huisdier zo gezond is

"Als ouders de tijd en de middelen hebben om een dier op een soorteigen manier te kunnen houden - en niet afgeschrikt worden door het langetermijnperspectief - dan denk ik dat het geweldig is als het mogelijk is. Kinderen zien een dier als een lid van de familie, ze kleuren het in op plaatjes, ze vertellen het hun zorgen. Dit hoeft niet verbaal te zijn, mensen en dieren onderhouden fysiek contact, waardoor het bindingshormoon oxytocine vrijkomt. Een dier helpt ons om ons te concentreren en in het hier en nu te zijn. Er zijn zoveel onderzoeken die de positieve effecten op de gezondheid aantonen: stress wordt sneller verlicht, er is meer communicatie in het gezin, kinderen worden empathischer, hun angst en agressie verminderen, hun prestaties op school kunnen verbeteren ..."

Maar?

"Als je het niet goed kunt of er geen vertrouwen in hebt, moet je het niet doen. Dan kun je tegen het kind zeggen: ik begrijp dat je verdrietig bent. Maar helaas kan het niet. Een huisdier moet ook bij je levensstijl passen." Een schrale troost: kinderen die hun verlangen naar een hond of kat op school nooit hebben kunnen bevredigen, vervullen hun wens meestal zelf als volwassene.

Geen eigen huisdier: deze alternatieven zijn beschikbaar

Tot die tijd kun je je kind misschien een beetje troosten met deze alternatieven:

Hondenoppas

Heb je een lieve, kindvriendelijke hond in de buurt en een goede band met zijn baasje? Regel dan hondenoppas: Bello komt naar je toe als de buren geen tijd hebben en je kind zal blij zijn. Belangrijk: Zorg ervoor dat je eventuele juridische kwesties van tevoren opheldert - bijvoorbeeld als er iets gebeurt terwijl je je hond uitlaat of aan het ravotten bent in de flat.

Paardrijdeelname

Als je een paardenmeisje of paardenliefhebber hebt, is er een geweldige kans: een ruiterbewijs kan je geluk te paard vergroten. Zelfs als het niet je eigen paard is, is de o zo belangrijke voortdurende relatieopbouw gegarandeerd.

Kattencafé

Er is er tot nu toe maar één in Zwitserland: in kattencafés zoals "Casa Del Gato" in Zürich kun je ontspannen met een kopje koffie terwijl je kind de dieren aait. Dit kost misschien geld als je er regelmatig komt, maar het is nog steeds veel goedkoper dan een ruiterbewijs.

Dierenasiel

Vraag het plaatselijke dierenasiel of kijk bij dierenorganisaties zonder winstoogmerk of kinderen kunnen helpen. In de regel mogen kinderen pas vanaf hun 18e asielhonden uitlaten; daarvoor moeten papa of mama mee. Bovendien is dit contact met dieren emotioneel gezien moeilijk, want als de dieren eenmaal zijn herplaatst, moet je kind afscheid nemen. En dat kan hun hart breken. Maar ze zullen leren dat huisdierbezit ook werk betekent: kooien schoonmaken, eten klaarmaken, betrouwbaar voor ze zorgen en ja, zelfs verdrietig zijn bij het afscheid nemen.

Kattenoppas

Verplicht ook een volwassene als gezelschap, maar kan heel leuk zijn: tijdelijk kattenoppas. Als je geen vrienden hebt die zorg nodig hebben voor hun huisdier terwijl ze op vakantie zijn, kunnen jij en je kind ook op katten passen voor vreemden - zelfs met de optie om in hun huis te slapen. Twee keer zo spannend! De Cat in a Flat app brengt mensen die op zoek zijn naar een kat bij elkaar.

Wandel apps

Hondenliefhebbers zonder eigen hond kunnen de Dogorama app downloaden om hondeneigenaren te ontmoeten voor een wandeling. Als ze de hond leuk vinden en met een beetje geluk ontwikkelt het kind een geweldige band met het dier - bijna alsof het hun eigen hond is.

Zorgen voor een hulphond

Een goede tip die alleen werkt als je gezin het dierlijke familieleden kan loslaten: Kijk uit naar een tijdelijke puppy. Zogenaamde partnerhonden, d.w.z. hulphonden voor mensen met een handicap, moeten het dagelijks leven ervaren voordat ze getraind worden: van luid kindergeschreeuw en stofzuigergeluid tot winkelen in een druk winkelcentrum of wandelen en ravotten in het bos. Organisaties zoeken hiervoor regelmatig gastgezinnen. De honden worden meestal voor zeven tot acht maanden bij gezinnen geplaatst. Je kunt echter ook contact opnemen als je alleen in de vakanties of in het weekend tijd hebt. Voedsel en dierenartskosten worden gedekt door de organisaties. In Zwitserland worden bijvoorbeeld gastgezinnen gezocht door "Lecopain" en "Farah Dogs". In Oostenrijk kun je informeren bij Partner Hunde Österreich of bij Animal Training Centre.

Leeshond

Sommige bibliotheken bieden onderwijs met behulp van dieren: Een leeshond gaat mee naar voorleessessies en heeft een kalmerend effect op de kinderen terwijl ze lezen. Het dier kan meestal ook geaaid worden. Het is niet vanzelfsprekend dat je kind zo'n hechte band kan opbouwen. Maar de hond zal ze in ieder geval zeker motiveren om te lezen. Er is een lijst met leeshondenteams in Zwitserland op Leeshond. In de Bibliotheek Knonau en in de Stadtbibliothek Katharinen in St. Gallen, bijvoorbeeld, zijn de regelmatige afspraken met de leeshond erg in trek.

Schoolhond

Nog beter: als de school van je kind een eigen hond in de klas heeft. En zo niet, dan kun je de leerkrachten misschien overtuigen dankzij de bewezen voordelen van een schoolhond.

Boerderij

Op boerderijen gaat het minder om het knuffelen met het dier en meer om de handen uit de mouwen steken. Maar een paar dagen helpen in de stal kan het verlangen van je kind bevredigen. Kijk op Mijnboerderij of Farm.myswitzerland om te zien welke boerderijen hulp zoeken. Oudere kinderen vanaf 14 jaar kunnen wekelijks of tijdens de zomervakantie in contact komen met dieren. Informatie en partnerboerderijen vind je op Agriviva.