Van planning tot afgewerkt MTB-parcours: Zwitserse knowhow voor toeristische bestemmingen wereldwijd - twee specialisten in parcoursbouw leggen de achtergrond uit
Allegra Tourism ondersteunt sinds 2003 verschillende mountainbikebestemmingen in hun ontwikkeling - tegenwoordig is het bedrijf uit het Engadin wereldwijd actief. Het adviseert zijn klanten niet alleen over de planning van de gehele infrastructuur, diensten en positionering in de markt, maar zorgt ook voor de aanleg en het onderhoud van paden en wandelpaden.
Aan het begin van het millennium stond het mountainbiketoerisme in Zwitserland nog in de kinderschoenen, in tegenstelling tot in landen als de VS en Canada. In 2003 keerde Darco Cazin uit het Engadin terug naar Pontresina na een lange reis naar Noord-Amerika. En daar, onder de indruk van de mountainbikehausse in het buitenland, richtte hij samen met zijn vader Fadri het bedrijf Allegra Tourismus op.
Een van de eerste klanten was Livigno in Italië, dat de Engadiners inhuurde als adviseurs voor de wereldkampioenschappen mountainbiken van 2005. Tot op de dag van vandaag geeft Allegra Tourism advies aan haar wereldwijde klanten. Daarnaast plant Allegra de complete infrastructuur voor een bestemming of ook op regionaal niveau, zoals voor het kanton Graubünden. Het bedrijf verzorgt ook de aanleg en desgewenst het onderhoud van paden en wandelpaden. En Graubünden is de afgelopen 20 jaar het nummer één fietskanton van Zwitserland geworden, niet in de laatste plaats dankzij Allegra Toerisme.
Fietsen als bedrijfs-DNA
De directeur van Allegra is tegenwoordig Domenico Bergamin. De familieman uit Lenzerheide heeft tijdens zijn professionele loopbaan verschillende functies in het toerisme bekleed. Hij was onder andere ook interim-directeur toerisme in Lenzerheide. De afgestudeerde sport- en bedrijfskundige is sinds een half jaar verantwoordelijk voor de operationele zaken van het bedrijf. Ik ontmoet de 41-jarige ver weg van krokante single trails in zijn kantoor in Zürich-Wiedikon voor een gesprek.
Domenico Bergamin, werken eigenlijk alleen motorrijders voor u?
Als iemand aan het functieprofiel voldoet, zou ik hem aannemen, ook al is hij geen motorrijder:in. Ik denk echter niet dat iemand bij ons zou solliciteren zonder een band met MTB. Ik denk dat dat vanzelf gaat. In ons bedrijf fietsen alle werknemers. Het maakt niet uit of het beginners of gevorderden zijn.
Hoe zou u uw bedrijfsfilosofie in een paar woorden samenvatten?
Uiteindelijk gaat ons werk erom mensen in de bergen in staat te stellen een duurzaam bestaan op te bouwen. En dat is door buitensporten. De passie van Darco Cazin was toen de fiets, tegenwoordig begeleiden we onze klanten uitgebreid. Wij plannen en bouwen paden, en onderhouden ze op verzoek. Maar we leggen ook routes aan, ontwikkelen masterplannen voor toeristische regio's en overheden, ontwerpen aanbiedingen voor verschillende doelgroepen en helpen onze klanten begrijpen wat motorrijders willen in hun vrije tijd of vakantie.
En, wat zoekt de motorrijder in zijn vakantie?
Eerst en vooral een landschaps- en natuurbeleving. Dit blijkt uit vele onderzoeken. Het maakt niet uit of het om fietsers, wandelaars of trailrunners gaat: Ze zoeken allemaal hetzelfde. Deze ervaring is geweldig in het hele Alpengebied. Aan de ene kant is dat geweldig, maar aan de andere kant maakt het de afzonderlijke bestemmingen inwisselbaar. Het meest interessante voor fietsers is dan ook een gevarieerd netwerk van paden. Dat is de belangrijkste motivatie: waar kan ik mooie paden rijden in een gevarieerd landschap.
Welke rol speelt de trend naar e-bikes, verandert dit ook het type paden dat je aanlegt?
In principe heeft dit geen invloed op de parcoursbouw, want deze fietsen kunnen op dezelfde manier worden bestuurd als die zonder elektrische ondersteuning. Wat verandert is de manier, of liever gezegd de snelheid, waarmee een e-biker de berg oprijdt. Dit leidt soms tot conflicten met andere padgebruikers. Hier proberen we te ontwarren in puur bergop en puur bergaf.
Laten we even bij de e-bike blijven. Een onderwerp dat polariseert. Wat vindt u in principe van deze ontwikkeling?
De laatste jaren zijn er veel trailcentra gebouwd in de agglomeraties van grotere steden, waar je de basis van het fietsen kunt leren. Het gaat om het leren van basistechnieken. Swiss Cycling, bijvoorbeeld, doet zijn best om fietscursussen voor mensen tastbaar te maken voordat ze op een gehuurde e-bike stappen en in de zomervakantie gaan fietsen.
Dit kan zeker fataal aflopen.
Absoluut. Met de e-bike komen veel mensen op plaatsen waar ze met pure spierkracht nooit zouden komen. Dan ontbreekt het hen vaak aan de juiste technologie. Je ziet dit af en toe bij toeristen die zelden of nooit fietsen, op vakantie een fiets huren en dan hulpeloos stranden op een berg.
De e-bike is een geweldige manier om je te verplaatsen.Wat is nog meer belangrijk voor deze belangengroep?
Ongeacht of hij puur op spieren werkt of op batterijen. Het gaat om de vraag waar de motorrijders zo conflictvrij mogelijk op de weg kunnen zijn. Wie al lang MTB rijdt, zal bijvoorbeeld nauwelijks naar Appenzell Innerrhoden gaan. Er zijn horrorverhalen over boeren die motorrijders met hooivorken aanvallen, over prikkeldraad dat over paden is gespannen, enzovoort.
Detangling als antwoord op dichtheidsspanning?
De druk op het Alpengebied neemt toe. Steeds meer mensen trekken de bergen in op zoek naar recreatie of avontuur. Afhankelijk van het geval. De dichtheidsdruk op wandelpaden en mountainbikeroutes neemt toe. Hoe kunnen conflicten tussen de afzonderlijke gebruikersgroepen worden vermeden?Het toverwoord van de laatste jaren is "ontvlechten" en wordt rondgestuurd als wondermiddel om het probleem op te lossen. Domenico Bergamin is het hier echter maar beperkt mee eens. Je kunt niet alle paden volledig scheiden en exclusief houden voor de betreffende gebruikersgroep. Er zijn wandelaars, ruiters, mensen met honden, trailrunners en fietsers. Dan zijn er e-bikers, die andere behoeften hebben dan bio-bikers of gravelbikers, enzovoort. Het is bijna onmogelijk dit alles van elkaar te scheiden.Allegra Toerisme volgt een andere aanpak, aldus Domenico Bergamin. Het begint altijd met een holistische kijk op de ruimte. Het maakt niet uit of we het hebben over een heel kanton, een stad of een dorp in de Alpen. Welke gebieden moeten volledig worden afgeschermd, waar is ruimte voor mensen om zich te bewegen? De tweede stap is het identificeren van de populairste wandeltochten en de populairste fietstochten in dit bewegingsgebied. Het gaat erom de populairste wandeltochten en de populairste fietstochten in dit bewegingsgebied te identificeren.Het gaat erom in de planningsfase zo nauwkeurig mogelijk vast te stellen wat de behoeften van de afzonderlijke gebruikersgroepen zijn. Vaak is het heel goed mogelijk om te vertrouwen op vreedzame coëxistentie. Als er echter paden zijn waar de massaliteit erg hoog is en bijvoorbeeld fietsers en wandelaars elkaar sterk in de weg zitten, zou ontwarring in het spel komen.>
Van Zürich naar Schruns
Verandering van scène. Een paar weken na mijn bezoek aan de CEO van Allegra Toerisme in Zürich, ben ik in Oostenrijk. Daar bouwt het bedrijf enkele paden voor een nieuwe klant. Dit zijn pure MTB-paden, zogenaamde single-flow trails. Het ideale moment om een indruk te krijgen van het werk ter plaatse. Op de bouwplaats boven Schruns in Montafon ontmoet ik Colin Leutenegger, de verantwoordelijke bouwmanager bij Allegra.
Colin Leutenegger, we zitten hier op een deel van een pad dat u nieuw heeft aangelegd en dat binnenkort open gaat. Wat zijn de uitdagingen die jij en je crew hier in Montafon onder de knie moeten krijgen?
De grootste uitdaging is zeker het terrein, want we moeten vaak in zeer steile gebieden werken. In principe bestaat trailbuilding echter uitsluitend uit uitdagingen (hij lacht).
Kun je wat voorbeelden geven?
Bijvoorbeeld, een traject dat we momenteel aanleggen voert door terrein waar koeien altijd doorheen lopen. Ik kan het ontwerp van dit gebied nog niet afronden, omdat de koeien anders de vlaggen blijven wegvreten waarmee ik het toekomstige pad afbaken. Ik moet dus het hele gedeelte in mijn hoofd hebben, zonder dat ik het uit kan vlaggen. Dat maakt het werk erg vervelend. Maar de grootste uitdaging is, zoals ik al zei, het terrein, als je een bocht moet bouwen in een steil stuk.
Maakt het voor jou als bouwmanager verschil of je een pad in Zwitserland of hier in Oostenrijk bouwt?
Omdat we naast ons hoofdkantoor in Pontresina ook een vestiging in Innsbruck hebben, zijn we zeer vertrouwd met de plaatselijke omstandigheden. Evenals de wat andere juridische situatie. En klanten willen meestal hetzelfde.
Nämlich.Dat is?
In de regel willen ze een nieuwe toeristische attractie op hun berg. Bergspoorwegen hebben er belang bij dat mensen een kaartje kopen, hun infrastructuur gebruiken en zo banen scheppen.
Zijn er desondanks verschillen?
Het bijzondere aan Silvretta Montafon Holding GmbH als klant is dat ze naast de bergbanen ook eigenaar zijn van veel restaurants en hotels en de fietsverhuur in het dal. Dit betekent dat de nieuwe paden een grotere toegevoegde waarde creëren dan pure bergspoorwegexploitanten, zoals in Lenzerheide. Hotelovernachtingen, fietsverhuur en gastronomie zijn goed voor een veelvoud van het bergtreinkaartje.
Een pad aanleggen is één ding, het plannen ervan is iets anders. Hoe lang heb je erover gedaan om de graafmachines aan de praat te krijgen?
De oorspronkelijke planning van het project begon al in 2015, en het jaar daarop werd hier op de berg een eerste klein vaardigheidscentrum voor kinderen gebouwd. De grote uitdaging was vervolgens de gesprekken met alle betrokken landeigenaren en met de verschillende autoriteiten. De opdrachtgever voerde deze uit en ontving de bouwvergunningen in 2017. Het duurde tot 2021 tot we weer betrokken waren. Toen moesten er nog details verduidelijkt worden vanwege de verschillende lijnkeuzes, totdat we dit voorjaar eindelijk met de bouw konden beginnen.
Jarenlange planning, korte bouwtijd
In totaal bouwen Colin Leutenegger en zijn team hier op de berg drie paden met verschillende moeilijkheidsgraden over een lengte van ongeveer zeven kilometer. Van gemakkelijke flow trails voor beginners tot moeilijke single trails met sprongen voor ervaren bikers, alles is inbegrepen. De paden zullen half augustus voltooid en geopend zijn. De klant is dan verantwoordelijk voor het onderhoud en de exploitatie van de paden.Een interessant detail: In Zwitserland kost de aanleg van een meter pad tussen de 50 en 100 Zwitserse frank, afhankelijk van het terrein waarin het wordt aangelegd. Over de aanleg gesproken: de klant is verantwoordelijk voor het onderhoud en de exploitatie van de paden.Over bouwen gesproken: Ik keek over de schouder van de trail crew mee terwijl ze werkten, en pakte ook een schop en hark. Ik vertel je binnenkort over de resultaten. Als je niets wilt missen, volg dan hier mijn auteursprofiel en blijf op de hoogte.
42 mensen vinden dit artikel leuk
Patrick Bardelli
Senior Editor
Patrick.Bardelli@digitecgalaxus.chVan radiojournalist tot producttester en verhalenverteller. Van joggers tot beginners op de gravelbike en fitnessliefhebbers met halters en halters. Ik ben opgewonden om te zien waar de reis ons vervolgens naartoe zal brengen.
