"Stalker 2" weet de oude magie weer op te wekken

Velen hebben het geprobeerd. Niemand is het gelukt. Deze mix van een enorme spelwereld met geheimen op elke hoek. Tegelijkertijd zit het vol dodelijke gevaren die me binnen een paar seconden in het stof doen bijten. Er is ook een flinke snuf Oostblok-charme. Deze unieke flair is vanaf 2007 - tot vandaag - achtergehouden in "Stalker: Shadow of Chernobyl".

Rust kan zo mooi zijn

"Stalker 2: Heart of Chornobyl", dat onder moeilijke omstandigheden werd ontwikkeld door de Oekraïense studio GSC, wist me te boeien op een manier die alleen zijn bijna 20 jaar oude voorganger kon. Als fan van dystopische werelden en bombastische graphics is het spel voor mij gemaakt. SGR heeft het surrealistische landschap met zijn dorre bossen, radioactieve vijvers en verlaten fabrieken op een bijna fotorealistische manier vastgelegd. Eindtoeristen zoals ik komen aan hun trekken.

De kleur roestbruin overheerst in "Stalker 2". En toch verveelt het nooit. Of het nu 's nachts is of overdag, de wereld is indrukwekkend in scène gezet dankzij de geweldige lichteffecten. Als de zon schijnt, ziet het gebied er echt idyllisch uit. Maar als het maanlicht op mijn AK74 wordt weerkaatst, is de rust bedrieglijk. Er kunnen dodelijke gevaren op de loer liggen buiten de kegel van mijn zaklamp.

Ik speel "Stalker 2" niet vanwege het verhaal. Hoewel er verschillende paden mogelijk zouden moeten zijn, luister ik toch maar met één oor. De persoonlijke verhalen die het spel vertelt zijn veel spannender. Bijvoorbeeld wanneer ik weer eens word afgeleid door een vervallen industriële fabriek - om vervolgens te worden verrast door een gemuteerd gigantisch wild zwijn. Voordat ik mijn wapen kan trekken, begint de lucht te kraken en flitst er blauwe bliksem uit de grond. Het volgende moment vliegt het monster in brand en valt uiteen in duizend stukjes. Mijn lachen om het gelukkige toeval stopt meteen in mijn keel als mijn anomaliesensor wild begint te piepen. Voordat ik kan reageren, wordt het scherm verblindend fel, volgt er een luide knal en lig ik dood op de grond. Op het game-overscherm springt mijn sterfteteller naar 70.

De zone straft fouten onmiddellijk af

"Stalker 2" is net zo meedogenloos als het eerste deel. Eén misstap kan al snel je laatste zijn. Bandieten of vijandelijke soldaten gaan slim te werk, verschansen zich of zwermen uit om me te omsingelen. Ik heb nauwelijks tijd om te genezen voordat de volgende granaat voor mijn voeten vliegt. De gemuteerde wezens gedragen zich iets dommer, maar alleen al hun aantallen en agressie laten mijn hartslag sneller slaan. En het constante gevaar om een anomalie tegen te komen, in een apocalyptische storm terecht te komen of in volle sprint een radioactief gebied in te rennen is alom aanwezig. Hoewel ik snel kan opslaan, is dit niet mogelijk in gevechten, wat de soms lange gevechten zenuwslopend maakt.

Er zijn ook overlevingsmechanismen zoals honger, slaap, straling en verwondingen die ik in de gaten moet houden. Kozakkenwodka, die ik altijd in mijn rugzak heb, helpt tegen straling. Voor één keer stoort de draaglimiet me ook niet - of in ieder geval bijna niet. "Stalker 2" wil redelijk realistisch zijn. Het voelt dan ook als een goed uitgevoerde klus als het me lukt om twee wapens in redelijk goede staat bij de dealer af te leveren. Snel reizen is slechts in zeer beperkte mate beschikbaar.

Het geld is dringend nodig. Zonder een skill tree of soortgelijke rollenspelelementen kan ik mijn overlevingskansen in de zone alleen vergroten met uitrusting. Zelfs de kleinste wapenupgrade kost een fortuin en geldt alleen voor dit ene wapen. Ik moet er dus goed voor zorgen en kan niet zomaar een nieuwe van een gedode vijand pakken. Hierdoor voelt elke upgrade belangrijk. Een vizier aan een wapen bevestigen is een hoogtepunt.

"Stalker 2" is zeker geen makkie, tenminste niet op de gemiddelde moeilijkheidsgraad. Dit was al het geval bij het eerste deel. De vele bugs die het spel bij de lancering had, doen ook denken aan 2007. In "Shadow of Chernobyl" was het onderdeel van de spanning dat je niet alleen voor je leven sidderde tijdens een vuurgevecht, maar ook dat het spel niet op het slechtst mogelijke moment crashte. Volgens verschillende recensies en forumberichten is "Stalker 2" nog steeds behoorlijk hobbelig. Persoonlijk draait het tot nu toe relatief soepel op twee verschillende pc's. Een paar keer ging de interface aan de kant, een keer werd een quest tijdelijk geblokkeerd en een andere keer liep de plasanimatie nog op een soldaat tijdens het lopen. Het leek alsof er een sproeier in zijn broek zat. Gewoon normale "stalker" dingen. En de prestaties zijn ook oké met de spectaculaire graphics.

Het wachten was het waard

Even na meer dan 15 uur voelt de wereld van "Stalker 2" surrealistisch en bedreigend. Bijna alsof je op een buitenaardse planeet bent. Maar bij een glas wodka in een geïmproviseerde schuilplaats in niemandsland word ik er steeds weer aan herinnerd dat ik niet alleen ben in dit godvergeten gebied. En per slot van rekening ben ik hier vrijwillig. Vol verwachting ga ik elke avond achter mijn pc zitten. Tegen alle verwachtingen in oefent "Stalker 2" een onweerstaanbare aantrekkingskracht op me uit. Ik voel hetzelfde als de stalkers in het spel. In de besmette verboden zone rond de verwoeste kernreactor in Tsjernobyl - vol anomalieën, nachtmerrieachtige mutanten en koelbloedige bandieten - voel ik me helemaal thuis. Het gebied roept en ik volg het. Steeds weer opnieuw.

"Stalker 2" is verkrijgbaar voor pc, Xbox Series S/X en Game Pass.

Game

Plaion S.T.A.L.K.E.R. 2 Hart van Tsjernobyl - Limited Edition

PC, Meertalig

Game

Plaion S.T.A.L.K.E.R. 2 Hart van Tsjernobyl - Limited Edition

PC, Meertalig