"Sniper Elite: Weerstand": Tussen frustratie en fascinatie

Florian Bodoky

30-1-2025

Vertaling: machinaal vertaald

Meer van hetzelfde. Zo kun je de nieuwste versie van de Britse sniper shooter samenvatten. Nazi's neerschieten blijft ontzettend leuk. Zou ik er de volle prijs voor betalen? Absoluut niet.

Dit dreigende kuitschieten van de "zichtboog", deze adrenalinestoot als het oranje wordt. Dan heb je weer te lang gewacht. Je richt, kijkt door de scope, ademt uit en haalt de trekker over. Het schot valt en weer sterft er een Sturmbannführer. Alsof dat nog niet genoeg is, laat de kill cam in slow motion zien hoe de kogel zijn bloederige reis begint en waar hij inslaat. De schedel barst, botten versplinteren, organen exploderen. Yeee-haw!

"Sniper Elite: Resistance" serveert je het gebruikelijke menu - maar is het nog steeds leuk? Dat is niet zo eenvoudig te beantwoorden. Want hoewel er van die ultrabevredigende momenten zijn waarop je vanaf 300 meter een Wehrmachtsoldaat de hersens inslaat, zijn er ook momenten die gewoon achterhaald lijken.

Operatie Déjà vu: het verhaal dat je al kent

De plot? Nazi's hebben opnieuw een superwapen - dit keer een zenuwgas genaamd "Kleine Blume". Het is jouw taak om het gebruik ervan te voorkomen. Je kruipt in de huid van Harry Hawker, die samenwerkt met het Franse verzet. Een bebaarde Brit met een kenmerkende stem en een lichte Cockney twist in zijn accent. Hij doet me denken aan de gelijksoortig uitziende heren buiten Britse voetbalstadions die "Match scaaaarf, just five quid" in je oor roepen. Karl Fairburne, de Amerikaanse scherpschutter uit de vorige delen, heeft vast een tijdje vrij genomen.

De missies voeren je door zeven grote levels, die open en veelzijdig zijn om te spelen, maar geen leven hebben buiten de Duitse soldaten. Of het nu een klein Frans stadje is of een groot nazi-kasteel - alles voelt heel vertrouwd. En dan is er nog een dam. Ja, die ken ik. Het verhaal is ook inwisselbaar, maar je bent hier toch vooral voor de kill cam?

Sniper Elite Wellness: een kogel tegen de stress

Omdat ze terug zijn. Die perfecte, bijna meditatieve momenten. Je zit op een heuvel en hebt de perfecte sluipschutterspost gevonden. Beneden patrouilleren nazi's - niet wetende dat ze zo goed als dood zijn. Het eerste schot - waarvoor ik echt de tijd kan nemen - gaat in de soldaten. Zack, nog een zuiver schot in het hoofd. Eén van hen slaat alarm en probeert versterking te roepen - maar haalt het niet. De kill cam laat in gruwelijk detail zien hoe je projectiel een long doorboort. Ja, het is wreed. Maar ook ongelooflijk bevredigend.

De game geeft je de vrijheid om te sluipen, van veraf verwoesting aan te richten of - de Rambo-methode. Veel succes. Op hogere moeilijkheidsniveaus zijn de nazi's niet langer blinde mollen. Op lagere niveaus krijg je echter niet het gevoel dat ze er bijzonder op gebrand zijn om het Derde Rijk in stand te houden.

Harry Hawker: de flapuit uit het oosten van Londen

Je zult moeten wennen aan monologen. Harry Hawker praat onophoudelijk. Karl Fairburne was ook geen man van letters, maar hij hield tenminste meestal zijn mond dicht. Hawker daarentegen geeft gewoon overal commentaar op. "Verdorie, dat was een goeie!" na het fatale schot. "Oh kijk, ik heb een stiekem tunneltje gevonden, wat handig!" na elke geheime doorgang die je hebt gevonden. Geen sympathiek personage.

Welkom in de kaartrecyclingfabriek

"Sniper Elite" biedt grote levels met een paar kleine hoogtepunten. Vooral het ondergrondse nazi-bunkersysteem is cool. Maar het levelontwerp voelt vaak verdacht vertrouwd aan als je oude "Sniper Elite"-games hebt gespeeld. En zelfs de kill cam slijt na verloop van tijd. Het voelt alsof "Sniper Elite" zijn creatieve grenzen heeft bereikt met bloed en ingewanden. Het blijft bij het beproefde - misschien moeten ze de atlas van het menselijk lichaam te pakken krijgen en nog een of twee animaties toevoegen.

Het missieontwerp is ook nogal repetitief. Verkrijg documenten, drijf hooggeplaatste nazi-kaderleden in het nauw, red iemand. De documenten zitten in een kluis waarvan je de sleutel nodig hebt. Deze is in bewaring bij een officier die ergens rondsluipt. Of je doet het met een explosieve lading. Dan kun je er ook zeker van zijn dat de cursustabel is ingesteld op "actie" in plaats van "sluipen". Af en toe vind je hier en daar een wisselpuzzel - maar niets verrassends.

Kleine innovaties, grote impact?

Er zijn toch een paar nieuwe functies - zoals de propagandamissies. Overal in de levels vind je verzetsposters die bonusuitdagingen ontgrendelen. Soms gaat het om het geruisloos uitschakelen van een bepaald aantal vijanden in korte tijd of om bepaalde sluipschutteruitdagingen waarbij je van een afstand zo veel mogelijk kills moet maken. Klinkt dat cool? Dat is het ook. Heel cool, maar kort, vrij simpel - en zonder online leaderboards geen motivatie om nog een keer te spelen. Wapenafstelling op werkbanken is ook terug. Geluiddempers, handgrepen, betere scopes - leuk, maar geen revolutie. De speciale vaardigheden van Hawker? Dezelfde als zijn Ami-voorganger.

In alle eerlijkheid, de Brit is wel beter in klimmen dan zijn Amerikaanse voorganger. Hij kan zich behendiger en op meer gevarieerde manieren over buizen, lianen en richels bewegen, waardoor ik een zeker "Uncharted"-gevoel krijg. De geanimeerde tussenfilmpjes met de leden van het Franse verzet dragen ook bij aan de sfeer. Er is echter nauwelijks echte sympathie voor de personages - ze zijn te algemeen en te chagrijnig. En ze lijken Harry Hawker ook niet echt te mogen. Zij en ik hebben tenminste iets gemeen. Zijn zelfingenomenheid lijkt bijna een beetje Amerikaans.

Er zijn natuurlijk ook ergernissen. Waarom kan Hawker niet tegen muren opklimmen? Waarom hebben de ontwikkelaars de knop voor "dodelijke mêleeaanval" en "verdoven" verwisseld? Sinds ik nog niet zo lang geleden het vijfde deel heb gespeeld, stuur ik de bruinhemden vaak per ongeluk naar dromenland in plaats van ze voorgoed te doden. Dit heeft als nadeel dat ze weer tot leven komen net als ik een vuurgevecht met hun kameraden heb en me dan van achteren willen aanvallen.

Multiplayer: De As-invasie is terug

Een speltype waarin een echte speler je kan achtervolgen als nazi-jager. Voor sommigen een sensatie, voor mij meer een uitnodiging tot een spontane rage-quit. Ik krijg al genoeg in mijn gezicht van de AI. Ik heb geen behoefte aan een puisterige tiener die op me schiet en via de headset vulgaire opmerkingen maakt over leden van mijn naaste familie. Helaas had ik wat technische problemen in de pre-release versie, dus ik heb hier geen gedetailleerde mening kunnen vormen.

"Sniper Elite: Resistance" is verkrijgbaar voor PC, PS5, Xbox Series X/S en zit in de Game Pass. Ik heb de PS5-versie getest, die uitgever Rebellion ons gratis ter beschikking stelde. Ik heb mijn indrukken ook beschreven in de Digitec podcast "Tech-telmechtel".

Conclusie

De oorlog is voorbij - voorlopig

Uiteindelijk blijft de vraag: Is het spel leuk? Ja. Is het nieuw? Niet echt. Als je van de serie houdt en gewoon nazi's naar het hiernamaals wilt blijven schieten - dan zul je je hier zeker vermaken. Ik had het. Vooral omdat het spel geen "Baldur's Gate" is. Je kunt het in een weekend uitspelen - ik had ongeveer tien uur gespeeld toen de aftiteling rolde.

Maar als je op zoek bent naar echte vernieuwing, zul je teleurgesteld worden. In tegenstelling tot de serie als geheel, zal ik me het spel waarschijnlijk niet veel herinneren. Al met al zeg ik: "Sniper Elite: De oorlog is voorbij. Tenzij je natuurlijk overschakelt naar een ander conflict (de keuze is helaas groot), de kaarten opnieuw bewerkt en ze vult met leven.

Pro

• Coole sniper-mechanica
• Kill-Cam
• Leuk om naar te kijken

Contra

• Herhalend
• Zeer weinig nieuwe
• Hoofdpersoon is irritant

Game

Sold Out Sluipschutter Elite Weerstand

2

Florian Bodoky

Editor

Florian.Bodoky@digitecgalaxus.ch

Sinds ik ontdekt heb hoe ik beide telefoonkanalen op de ISDN kaart kan activeren voor meer bandbreedte, ben ik aan het knutselen met digitale netwerken. Ik knutsel al met analoge netwerken sinds ik kan praten. Winterthur door keuze met een rood-blauw hart. En koffie - voor, na, tussendoor en tijdens. meer

Deze artikelen kunnen je ook interesseren