"Plague Tale: Requiem" is een aangrijpend drama met monotone gameplay
17-10-2022
Vertaling: machinaal vertaald
Het aangrijpende verhaal over een mysterieuze rattenplaag gaat verder in "Plague Tale: Requiem". Het is alleen jammer dat het voortdurend onderbroken wordt door middelmatige gameplay-passages.
Wachters opnieuw. Als dit zo doorgaat, heb ik binnenkort meer lijken op mijn geweten dan de moorddadige zwermen ratten. Ik zou er langs kunnen sluipen, maar dat maakt het alleen maar onnodig moeilijk. Het enige wat ik wil weten is hoe het verhaal verder gaat. Daarin ligt, net als bij het eerste deel van 2019, de kracht van Plague Tale: Requiem. Helaas beperkt Studio Asobo zich daar niet toe.
Ik heb de PC-versie iets meer dan tien uur gespeeld en ben niet van plan te stoppen. Volgens de producent duurt het spel tussen de 18 en 20 uur. Het is dus bijna twee keer zo lang als zijn voorganger.
Fascinerende wereld en ingrijpend verhaal
"Plague Tale: Requiem" volgt vrijwel naadloos op zijn voorganger "Plague Tale: Onschuld". Ik begeleid opnieuw de broers en zussen Amicia en Hugo de Rune op hun reis door het 14e eeuwse Frankrijk. Samen gaan ze op zoek naar een geneesmiddel voor Hugo's mysterieuze bloedziekte. Het houdt op de een of andere manier verband met de plaatselijke rattenplaag. We hebben het niet over een paar brutale kelderratten die aan de voorraden knabbelen. De grootste bedreiging in "Plague Tale: Requiem" komt van gigantische hordes mensenetende ratten met bloedrode gloeiende ogen. Ze slingeren zich als vloedgolven over alles wat op hun pad komt. Het ziet er indrukwekkend en beangstigend tegelijk uit. Degenen die niet sterven aan de aanvallen worden meestal gedood door de plaag die de ratten met zich meebrengen.
Hugo en Amicia zijn niet alleen op de vlucht voor de zwarte doodseskaders, maar ook voor de Franse inquisitie. De Franse inquisitie heeft het, vanwege zijn connectie met de ratten, weer op Hugo gemunt. De weg naar een mysterieus eiland, waar misschien Hugo's enige redding wacht, voert door de meest uiteenlopende plaatsen in Zuid-Frankrijk. Het verhaal grijpt me vanaf het begin aan. Ik moet gewoon weten wat er achter deze plaag zit, wat een dubieuze orde ermee te maken heeft en of ik Hugo nog kan redden. Zelfs het lot van haar metgezellen laat me niet los. Het feit dat de reis van de ene bezienswaardigheid naar de andere springt zoals in "Uncharted" - alleen met wat meer lijken en ratten - motiveert de ontdekkingsreiziger in mij nog meer.
De sterk verbeterde graphics met hun prachtige lichteffecten zorgen ook voor sfeer. Steeds weer verbaas ik me over schilderachtige kustplaatsen, kleurrijke dorpjes en droomlandschappen waar zonnestralen door de bewolkte hemel dringen. De door pest geteisterde wijken en catacomben bezaaid met opgeblazen lijken zijn griezelig mooi. Daarbij komt nog een geweldige soundtrack. Soms schept het ontspanning met lichte geluiden als ik over een bloemenveld wandel. Dan weer doet het mijn polsslag sneller kloppen met een onheilspellende bonk terwijl ik door een verwoeste woonwijk kruip. Audiovisueel is "Plague Tale: Requiem" een knaller.
De enige kritiek op de presentatie betreft de stemuitvoer. Of het nu in het Duits, Engels of Frans is, geen van hen overtuigt mij volledig. Amicia kreunt en kreunt vaak overdreven en Hugo klinkt zo zeurderig in alle talen. Uiteindelijk bleef ik, net als bij het eerste deel, bij het Frans. Het past het beste bij de setting, de ontwikkelstudio is Frans en de stemacteurs klinken er het meest natuurlijk bij.
Het "spelgedeelte" leidt af van het verhaal
Helaas moet ik bijna zeggen dat "Plague Tale: Requiem" niet een en al sightseeing en aangrijpend verhaal is. De voortgang wordt voortdurend geblokkeerd door soldaten, ratten of kleine puzzels. Niets van dit alles is bijzonder origineel, noch is het gevarieerd. Amicia heeft een paar dingen geleerd. Ze kan niet alleen branden stichten met haar vertrouwde katapult, maar ze kan ook vlammen doven, vlammen laten ontploffen of lokaas afschieten om ratten af te leiden. Het grootste gevaar komt nog steeds van knaagdieren. Waar licht is, durven de ratten niet te gaan. Deze zwakte moet ik regelmatig uitbuiten om een weg te vinden door de zwarte massa. Soms door brandkuilen of teerkuilen aan te steken of de fakkels van bewakers te doven, waardoor ze weerloos voor de ratten overbleven.
Als ik geen zin heb om te sluipen, val ik aan. Geen helm helpt tegen de nieuwe kruisboog. In de loop van het spel komen er meer aanvalsmogelijkheden bij en kan ook de uitrusting worden verbeterd. Maar zelfs dan zijn de ontmoetingen uitdagend noch interessant. De procedure is altijd hetzelfde en herhaalt zich veel te vaak.
Ook de vele schakelpuzzels houden me gewoon af van het verhaal en het ontdekken van de wereld. Een grijphaak afschieten met de kruisboog om deuren of balken af te breken? Dat ging al snel vervelen in "Uncharted 4". En dat ik in 2022 nog steeds aanhangers moet duwen om een muur op te klimmen, dat kan toch niet waar zijn? Vooral als zelfs een vierjarige de hindernis zonder hulp kon beklimmen. Mag ik alsjeblieft een functie om puzzels over te slaan in alle spellen, zoals in het onlangs verschenen The Last of Us Part 1?
Conclusie: minder zou meer zijn
Ik wou dat Asobo meer had vertrouwd op verhaal en verkenning. De wereld van Plague Tale wisselt af tussen sombere pestscènes met muffe lijken en idyllische mediterrane landschappen waar het zomervakantiegevoel opkomt. Het hoogtepunt voor mij is tot nu toe het middendeel van het spel. Daar wijkt "Plague Tale" af van het anders zo lineaire pad en laat me met verrassende vrijheid een uitgestrekt eiland verkennen. De balans tussen actie, puzzels en sluipdoorgangen is ook hier een keer goed. Helaas kan ik niet hetzelfde zeggen over de rest van het spel. Meestal herhaal ik steeds dezelfde bewegingen: navigeren door zeeën van ratten, bewakers uitschakelen of weinig veeleisende puzzels oplossen. Het is meer werk dan plezier. Toch laat de fascinerende en prachtig vormgegeven wereld me niet los. Amicia, Hugo en hun makkers zijn al aan me gegroeid en ik zal niet rusten voordat ik ze veilig naar hun bestemming heb gebracht.
"Plague Tale: Requiem" werd mij ter beschikking gesteld door Plaion. Het spel is beschikbaar voor PC, PS5 en Xbox Series S/X.
Philipp Rüegg
Senior Editor
Philipp.Rueegg@digitecgalaxus.chIk ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur.
