"Persona 3 Reload" gespeeld: hels tienerepos
30-1-2024
Vertaling: machinaal vertaald
Persona 3, dat voor het eerst uitkwam in 2006, is in een nieuw jasje gestoken. De formule tussen alledaagse simulatie en heroïsch epos werkt 18 jaar later nog steeds. Zelfs voor een nieuwkomer als ik.
Een groep suïcidale tieners met gespleten persoonlijkheden redt een klein Japans stadje van monsters die om middernacht verschijnen. De hoofdpersoon zit er middenin. Als nieuwe leerling op de middelbare school kom ik nauwelijks aan op het station voordat ik getuige ben van het spookgebeuren. Tijdens een van mijn eerste nachten is de slaapzaal het doelwit van de monsters. In de schijnbaar hopeloze situatie zet ik een pistool tegen mijn hoofd, haal de trekker over en ...
Bron: Simon Balissat
. in plaats van mijn laatste rust, vind ik mijn gespleten persoonlijkheid, die veel krachtiger is dan ik. In twee korte slagen maakt hij korte metten met de herrieschoppers. Vanaf dat moment leef ik een leven tussen school, bijbaantje en monsterjacht door me aan te sluiten bij de Specialised Extracurricular Execution Squad (S.E.E.S.).
Het verhaal van "Persona 3 Reload" is een wilde rit door de adolescentie van de hoofdpersoon. Er is een mysterieus bedrijf dat kwaad beraamt, een besmettelijke depressie waar studenten aan bezwijken en een toren van de hel die ik elke avond verdieping voor verdieping beklim. Het is net zo gek als het klinkt en, voor mij als "Persona"-nieuwkomer, aanvankelijk moeilijk te verteren en verwarrend.
"Coming of Age" ontmoet "De Goddelijke Komedie"
De actie speelt zich af op twee niveaus: Overdag ga ik naar school in het stadje Tatsumi Port, ontmoet ik vrienden, doe ik mijn hobby's en verdien ik geld als barista of bij de kassa van de bioscoop. s Nachts doemt de duisternis op. Net als Dante, die de negen hellen afdaalt in de "Goddelijke Komedie", beklim ik een toren bewoond door schaduwen, die zich om middernacht manifesteert op de plaats van mijn school. Deze toren heeft de toepasselijke naam Tartarus, een verwijzing naar de hel in de Griekse mythologie waar Zeus de Titanen en andere tegenstanders opsloot. Ze wachtten daar hun oordeel af in een vreselijke lijdensweg. Gelukkig kan ik mezelf en mijn vrienden met behulp van een teleporter uit de martelkamer bevrijden en de volgende dag naar school terugkeren alsof er niets is gebeurd.
Bron: Simon Balissat
De twee niveaus - het dagelijks leven en Tartarus - zijn niet alleen met elkaar verbonden door teleporters. Remedies die ik overdag bij de apotheek koop, komen van pas in de Toren van de Hel. De vriendelijke politieagent verkoopt me wapens, hoewel hij niet echt weet wat ik 's nachts met mijn vrienden uitspook. En vriendschappen die overdag worden opgebouwd versterken onze meervoudige persoonlijkheden, de gelijknamige persona's die ik en mijn vrienden 's nachts tevoorschijn toveren.
Bron: Simon Balissat
In een ingewikkeld systeem verzamel ik personagekaarten, smelt ze samen tot nieuwe, krachtigere helpers en wijs ze speciale aanvallen en andere vaardigheden toe. De kaarten zijn gerangschikt volgens tarot arcana zoals "De Dood" of "De Geliefden", wat de esoterische aard van het spel en mijn verwarring erover onderstreept.
De dagelijkse sleur
De dagen, weken en maanden in Tatsumi Port zijn altijd hetzelfde. Overdag kan ik mijn karaktereigenschappen "moed", "charme" of "kennis" versterken door te studeren of te werken, waardoor ik nieuwe vrienden kan maken. Deze vriendschappen cultiveer ik vervolgens in eenvoudige dialogen. Er is bijvoorbeeld een brutaal meisje wiens ouders door een scheiding gaan. Of de Franse uitwisselingsstudent die graag kleding ontwerpt. Of de zeer onzekere kassière van de studentenraad die nauwelijks kan geloven dat een populaire student als ik in haar geïnteresseerd is.
Bron: Simon Balissat
Al deze interacties kosten tijd, waarvan ik niet oneindig veel heb. De ochtenden zijn gevuld met school, behalve op zondag. De middagen en avonden zijn vrij. Elke interactie kost tijd. Ik moet dus altijd beslissen wat voor mij het belangrijkst is. Heb ik geld nodig en ga ik werken? Of ga ik mijn "maan" arcana verbeteren door tijd door te brengen met de gulzige gourmetkoning?
's Avonds kan ik eindelijk Tartarus binnengaan en me level voor level omhoog vechten totdat ik niet meer verder kan. Naast vijanden staan me daar ook andere verrassingen te wachten, zoals schatkisten. Ongeveer elke dertig dagen (bij volle maan) opent zich het pad naar het volgende level. Op deze manier zorgt "Persona 3" ervoor dat ik niet te snel vooruit kom. Het betekent echter ook dat ik de eerste paar dagen van de maand alles in Tartarus in elkaar sla, voordat ik de rest van de maand mijn dagelijkse leven als student ga leiden. Af en toe lokken bepaalde speciale opdrachten me terug naar de toren.
Schaar, steen, papier
Zoals typisch is voor Japanse rollenspellen, zijn de gevechten beurtelings en gebaseerd op een elementensysteem. De tegenstanders hebben sterke en zwakke punten die in eerste instantie voor mij verborgen blijven. Pas na verloop van tijd en met vallen en opstaan kom ik erachter of vuur-, lucht- of ijsaanvallen het meest effectief zijn. Later in het spel krijg ik de kans om de sterke en zwakke punten direct te ontdekken, wat de frustratie vermindert.
Bron: Simon Balissat
De verschillende persona's, die allemaal hun eigen aanvalscombinaties hebben en waartussen ik als hoofdpersoon heen en weer kan schakelen, zorgen voor afwisseling. Tot slot zijn er ook krachtige speciale aanvallen, compleet met mooie animaties.
Bron: Simon Balissat
Sisyphus in Tartarus
"Persona 3 Reload" vereist veel geduld. Het verhaal komt pas na lange tijd op gang. Het duurt 20 uur om de belangrijkste personages neer te zetten en alle spelmechanismen vrij te spelen. Een beetje meer snelheid zou hier goed zijn. Overdag reizen tussen school, slaapzaal en winkelcentrum gaat tenminste vlot, dankzij een slimme fast travel-optie. In Tartarus strekken de verdiepingen zich in de loop van de tijd uit en worden ze steeds uitgebreider naarmate we hoger klimmen. Dat is maar goed ook, want in het begin zijn de levels naar mijn smaak te kort en is de verhouding tussen gevechten en het dagelijkse leven niet in balans.
Ik moet zeggen dat ik het spel nog niet heb uitgespeeld, daar had ik simpelweg de tijd niet voor. Na bijna 30 uur ben ik nog niet eens halverwege het virtuele schooljaar ... De originele versie was al 80 uur lang, wat ook het geval zou moeten zijn met "Persona 3 Reload".
Bron: Simon Balissat
Eén van de hoogtepunten is de soundtrack, die bestaat uit groovy funkdeuntjes. Daar kan ik geen genoeg van krijgen! De belangrijkste dialogen worden gesproken, in het Engels of Japans, hoewel ik de Japanse voice-over ten zeerste aanbeveel.
Grafisch wint "Persona 3: Reload" geen schoonheidswedstrijden. De animaties zien er vaak stijf uit, de personagemodellen staan levenloos in de school. Overal zie je uitgewassen texturen. Dit is niet verwonderlijk, want het spel is oorspronkelijk uitgebracht op de Playstation 2 in 2006. Maar dat doet niets af aan het plezier van het spel.
Conclusie
In de goddelijke komedie bereikt Dante aan het einde verlichting. Dit gebeurde niet voor mij in "Persona 3 Reload". Ik hou van de geboden afwisseling. Er is iets rustgevends aan het triviale alledaagse leven terwijl ik met mijn vrienden rondhang. Het is de perfecte voorbereiding op de nacht, als ik tactisch te werk moet gaan en monsters in elkaar moet slaan. Het schakelen tussen de perfecte wereld en Dante's Inferno verveelt nooit, zelfs niet na virtuele maanden, omdat er altijd nieuwe persoonlijkheden en steeds sterkere vijanden te ontdekken zijn. Het begin van deze tienersaga is echter moeilijker dan de kauwgom die onder het bureau op school blijft plakken. Het duurt ruim 20 uur voordat het verhaal op gang komt. Aftrekpunten zijn er voor de soms vage graphics, bonuspunten voor de soundtrack. Een goede nieuwe editie van een klassieker en zeker een aanrader voor fans van de serie. Als je tijd en leren stoelen hebt, kun je deze zonder aarzelen oppakken.
"Persona 3 Reload" is vanaf 2 februari 2024 verkrijgbaar voor PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X/S, PC en Gamepass. Ik heb een testversie ontvangen van de fabrikant voor deze getest.
Simon Balissat
Teamleader Editorial
Simon.Balissat@digitecgalaxus.chToen ik ruim 15 jaar geleden het familienest invloog, moest ik plotseling voor mezelf koken. Maar het duurde niet lang of deze noodzaak werd een deugd. Vandaag de dag is het rammelen met die potten en pannen een fundamenteel onderdeel van mijn leven. Ik ben een echte foodie en verslind alles, van junkfood tot met sterren bekroonde gerechten. Letterlijk. Ik eet veel te snel.