"Once Human" wil de volgende "Forever Game" zijn, maar is het daar goed genoeg voor?

"The First Descendent", "Zenless Zone Zero" en nu "Once Human" - drie prestigieuze free-to-play games die alleen al dit jaar zijn uitgebracht. En zoals alle spellen van dit type, werken ze alleen als zoveel mogelijk mensen er zoveel mogelijk tijd en geld aan besteden. Zulke spellen verwelkomen je met open armen. Zulke spellen verwelkomen je met open armen en een gemakkelijke start. Maar de rekensom klopt alleen als iemand de rekening betaalt. Daarom wil elke nieuwe free-to-play titel de volgende "Forever Game" worden in de stijl van "Fortnite", "Minecraft" of "Rust".

"Once Human" struikelt misschien over zijn eigen hebzucht - de hebzucht naar gegevens. Als je het spel start, moet je akkoord gaan met de algemene voorwaarden. Dat is op zich niets bijzonders. De algemene voorwaarden van "Once Human" zorgen er echter voor dat het spel op Steam niet boven een "Balanced" rating uitkomt.

Dit betekent dat gebruikers onder andere hun identiteitskaart, huisadres, geboortedatum of berichtenaccount moeten vrijgeven. Starry Studio en Netease, het Chinese bedrijf dat het spel heeft uitgegeven, hebben al een verklaring gepubliceerd. Daarin staat dat ze alleen in bepaalde gevallen om het ID vragen. Bijvoorbeeld als de autoriteiten erom vragen of als de ouders moeten worden geïdentificeerd als het kind te jong is om te spelen. Andere gevoelige gegevens mogen alleen door gebruikers op vrijwillige basis worden gedeeld via enquêtes.

Op Steam, waar het spel naast de Epic en Windows Store verkrijgbaar is, komt "Once Human" ondanks de zorgen over gegevensbescherming bijna in de top tien van meest gespeelde spellen terecht. Niet zonder reden, zoals ik na bijna tien uur ontdek. "Once Human" is een online overlevingsspel met alles wat daarbij hoort. Je kunt je eigen basis bouwen, grondstoffen delven, wapens en voorwerpen maken en samen met andere spelers de enorme wereld verkennen.

Rosetta steen en sterrenstof

Het geheel speelt zich af in een post-apocalyptische wereld - hoe kan het ook anders? In 1967 ontdekten onderzoekers dat de Steen van Rosetta materie van een buitenaardse planeet bevatte. De gelijknamige organisatie die naar aanleiding daarvan werd opgericht, experimenteerde ermee. Als gevolg daarvan kwam er een mysterieus sterrenstof vrij dat zich over de hele wereld verspreidde. De meerderheid van de bevolking muteerde in monsters. Tegelijkertijd opende zich een soort nieuwe dimensie en werden er door Rosetta ook supermensen gekweekt die "Beyonders" werden genoemd. Jij speelt een van deze in "Once Human". Het verhaal is absoluut ingewikkeld en ik zou je er geen woord over kunnen vertellen zonder Wiki. Maar dat maakt niet uit.

"Once Human" is een typisch free-to-play hamsterwiel. De wereld is enorm, er valt overal wel iets te ontdekken, mijn questlogboek zit bomvol en ik heb nooit genoeg grondstoffen om alles te bouwen wat ik wil. Wat ik tot nu toe heb ervaren is leuk.

Mijn accommodatie begint vorm te krijgen. Ik heb wat mooie nieuwe apparatuur gemaakt, ik stel mijn motor af in de garage en ik maak glas voor speciale vitrines in de oven. Daarin stop ik zogenaamde "afwijkingen". Dit zijn magische wezens die ik kan gebruiken in gevechten, die me helpen grondstoffen te verzamelen of andere klusjes te doen. Er is echt geen tekort aan dingen om te doen en inhoud. De post-apocalyptische wereld met schoolbusmonsters met zes poten of mutanten met spotlighthoofden ziet er aangenaam surrealistisch uit.

De favela's van "Once Human"

Ik kan nog steeds geen grip krijgen op de hoge bewoningsdichtheid. In een post-apocalyptische overlevingsgame wil ik geen ontelbare buren op een steenworp afstand in elke richting hebben.

Het is het ergst in de buurt van belangrijke questgebieden of kerkers. De wegen die ernaartoe leiden zijn aan beide kanten bezaaid met kleine kampen die dienen als opwekkingspunten. Het voelt alsof ik een verkeerde afslag heb genomen en per ongeluk in de Braziliaanse favela's ben beland.

Ik ben nog steeds gemotiveerd om me verder te verdiepen in de wereld van "Once Human". Ik word echter al overweldigd door het grote aantal checklists dat ik kan doorlopen, de ontelbare bronnen en de overvolle menu's met upgrade- en vaardigheidsopties. Daarom vraag ik mezelf af, zoals ik bij elke nieuwe free-to-play titel doe: Is het spel goed genoeg om een "forever game" te worden voor een kritische massa? Want goed is niet goed genoeg. In het geval van "Once Human" zijn er ook de zorgen over gegevensbescherming.

Elke maand komen er nieuwe spellen uit die je onverdeelde aandacht opeisen. Om werkredenen kan ik dat niet. Ik heb ook andere spellen te spelen. Maar het komt ook zelden voor dat zo'n spel me zo aangrijpt dat ik al het andere achter me wil laten. Het valt nog te bezien of het spel een langlopende hit wordt à la "Fortnite", of dat het zich over een jaar bij "Bloodhunt", "Redfall" of "Exoprimal" moet voegen.

"Once Human" is beschikbaar voor pc en wordt binnenkort ook uitgebracht voor Android en iOS.