Mijn kersttraditie heet "The Legend of Zelda".

Er zijn veel tradities die het kerstseizoen inluiden: Kaarsen maken, koekjes bakken of glühwein nippen op de kerstmarkt. Mijn persoonlijke favoriete traditie: het spelen van bepaalde spellen.

Het hoogtepunt onder de kerstboom voor mij waren altijd de rechthoekige cadeautjes met een nieuwe console of game erin. Ik weet nog dat toen ik mijn Nintendo DS Lite cadeau kreeg, ik niets anders kon doen dan "Nintendogs" spelen. Mijn puppy's waren al perfect getraind voor hun wedstrijden voordat de nieuwjaarsklokken luidden.

Een zelfgemaakte traditie

Als volwassene voel ik deze magie minder. Omdat ik het hele jaar door de kans heb om het spel of de console van mijn dromen te krijgen, is een spel onder de kerstboom niets bijzonders. Daarom ben ik vijf jaar geleden een nieuwe traditie begonnen die gamen tijdens de feestdagen weer bijzonder maakt.

De traditie is: elk jaar met Kerstmis speel ik een spel van "The Legend Zelda".

"The Legend of Zelda" is mijn favoriete videogameserie, dus ik raak nooit uitgekeken op de spellen - of ik ze nu eerder heb gespeeld of niet. In het begin moest deze traditie me motiveren om eindelijk alle spellen uit de serie te spelen. Nu kies ik het spel op basis van mijn stemming.

Kerstsfeer dankzij besneeuwde gebieden

De meeste "Zelda"-games bevatten besneeuwde gebieden of ijzige grotten die perfect passen bij de winter en Kerstmis. Als je van melancholisch maar sfeervol houdt, kan ik je een bezoek aan de berg Pic Hibernia in "The Legend of Zelda: Majora's Mask" aanraden. Tissues zijn een must op de paklijst. Ik vind het verhaal van de goron Darmani, die een heldendood sterft tegen de baas Goht om zijn dorp te redden, tot op de dag van vandaag ongelooflijk aangrijpend.

Als je het liever knus en gezellig hebt, ga dan op bezoek bij het aardige yeti-koppel in de bergruïnes van "The Legend of Zelda: Twilight Princess". Maar pas op: het eindbaasgevecht in de kerker maakt misbruik van dit knusse gevoel en gebruikt het om je de stuipen op het lijf te jagen. Deze gimmick tussen knus en warm en beklemmend ijzig houdt de spanning erin. De villa van de twee yeti's is een ongebruikte omgeving voor een "Zelda" kerker. Al deze elementen maken de bergruïnes uniek en een bezoek meer dan waard.

Sfeervolle herinneringen

Maar het zijn niet per se de besneeuwde gebieden of de vele releasedata van de spellen vlak voor Kerstmis die van "The Legend of Zelda" de perfecte serie voor de feestdagen maken. Het is de gezellige sfeer van de vertrouwde spelwereld die me elk jaar weer betovert.

Als ik een "Zelda"-spel in mijn favoriete console of handheld stop, weet ik altijd wat ik kan verwachten: Meerdere gebieden waarvan de mensen worden geteisterd en waarvan ik de problemen oplos in kerkers. Inclusief prachtige muziek en een diepe, meeslepende spelwereld. Net als veel fans van de serie zie ik vakkundig over het hoofd dat het hoofdverhaal soms zwak is.

Bovendien is de reden die mijn liefde voor de serie sinds mijn kindertijd heeft verstevigd heel eenvoudig en subjectief: "The Legend of Zelda: The Minish Cap" was een van de eerste spellen die mijn broer me liet zien. Sindsdien vond ik het geweldig om hem andere spellen te zien spelen, zoals "The Simpsons Hit & Run" en "Stronghold Crusader". Aan deze tijd en vooral aan "The Legend of Zelda: The Minish Cap" bewaar ik dierbare herinneringen die geen enkel ander spel me kan geven.

Waarom is deze traditie nodig?

In tegenstelling tot de rest van het jaar neem ik bewust de tijd om me onder te dompelen in de vertrouwde wereld van games. De stress van alledag verdwijnt naar de achtergrond en ik trakteer mezelf op wat vrije tijd tijdens de turbulente feestperiode. De rituele aard van deze traditie zorgt ervoor dat ik de momenten van ontspanning nog meer waardeer en dat ik er weken of zelfs maanden van tevoren naar uitkijk.

Daarom raad ik je aan om een soortgelijke traditie in te voeren. Het hoeft niet "The Legend of Zelda" te zijn. Gezellige spellen als "Animal Crossing", actie-infernos als "Doom" of horrorgames als "Resident Evil" zijn ook legitieme kandidaten. Het belangrijkste is dat het spel je gelukkig maakt. Dan is het doel van deze kleine traditie al vervuld.