Klik, klak, enter: Het in elkaar zetten van mijn eerste toetsenbord

Michelle Brändle

23-11-2022

Vertaling: machinaal vertaald

Al heel lang wens ik iets akoestischer bij het typen van mijn teksten en het gevoel de toetsen goed te kunnen indrukken. Als het toetsenbord van mijn Mac begint te piepen, heb ik er geen zin meer in. Ik ruil het in voor een mechanisch toetsenbord - zelfgemaakt.

Dagelijks zit ik achter de computer en mis ik iets in de digitale wereld: meer haptiek en driedimensionaliteit. Alles gebeurt op het display. Zelfs de apparaten zelf worden platter. Net als toetsenborden. Voor mij verliezen de apparaten daardoor persoonlijkheid - alles lijkt eentonig. Als mijn iMac-toetsenbord, dat pas een jaar oud is, begint te piepen en vast te lopen, is de zaak duidelijk: ik wil soepel op de toetsen kunnen slaan en begeleid worden door een aangenaam typgeluid. Een mechanisch toetsenbord is nodig.

Ik hou van individueel en kleurrijk. Na al het gepiep wil ik een aangename klik-klak. Niet te luid. Ik wil ook niet te veel kracht gebruiken om te typen. Kan ik daar überhaupt invloed op uitoefenen?

Veel eisen zonder kennis van zaken. Maar ik weet bij wie ik terecht kan: Keycap Kevin, onze interne toetsenbordzendeling, kan me helpen.

Mijn missie klinkt Kevin als muziek in de oren. Eindelijk een nieuwe discipel. Hij brengt me een tactiel en een lineair toetsenbord om te testen, zegt hij. Iets hangt af van de switches, maar ik moet naar de lay-outs kijken, want er zijn minder keycaps voor ISO en ... ik begrijp er in eerste instantie niets van.
.

Wat en hoe ik het zou willen

Dus ik lees me in en zoek uit wat ik nodig heb voor mijn aangepaste toetsenbord. Voor mijn boodschappenlijstje gluur ik in Kevin's artikel. Ik heb een behuizing, printplaat, bovenplaat, schakelaars, keycaps en een kabel nodig. Waar ik alle onderdelen voor nodig heb, heb ik samengevat voor mijn verdere werk.

Mijn lijstje:

• Koffer - het frame van mijn toetsenbord

• PCB - printplaat voor de elektronica, elke toets kan afzonderlijk worden geprogrammeerd

• Beschermplaat - beschermplaat zodat mijn Guetzli-kruimels niet in de elektronica terechtkomen

• Schakelaars - toetsentrekkers en verbinding tussen toetskappen en printplaat

• Keycaps - deksel voor de schakelaars, hier staan de letters en cijfers op

• Kabel - verzendt de gegevens naar het apparaat

Geval

Wanneer ik Kevin's toetsenborden in handen krijg, is het eerste wat me opvalt het gewicht. De behuizing kan zowel van aluminium als van kunststof zijn. Of van hout. Zelf wil ik iets dat handig en licht is. Zo kan ik het toetsenbord meenemen naar kantoor.

PCB

Bij Kevin's toetsenborden merk ik dat Ä, Ö en Ü ontbreken en dat Z en Y omgekeerd zijn. Hij legt me uit dat dit komt door de Amerikaanse ANSI indeling. De Europese ISO-variant heeft een andere indeling. Met een zadelsnel tienvingersysteem is dat geen probleem - denkt Kevin. Het zit me dwars. Daarom heb ik een print met ISO layout nodig. En natuurlijk RGB-verlichting. Voor meer diepgaande info over lay-out, zie hier.
.

Kevin beveelt me een paar leveranciers van toetsenbordonderdelen aan. Bij Keygem haal ik een geschikte kofferset op. Het heeft de basis: behuizing, reeds gesoldeerde printplaat, een bovenplaat, de stabilisatoren, een USB-C kabel en een schuimbeschermer. Ik hou van zwart-transparant voor mijn verlichte versie, en plastic is licht voor op reis. Controleer. Er ontbreken nog schakelaars en keycaps.

Schakelaars

Bij het typen op de verschillende toetsenborden van Kevin merk ik de verschillen in geluid en weerstand. Dit komt door de wissels. Met lineaire schakelaars voel ik een toetsaanslag, maar ik krijg geen feedback over wanneer de toets aanslaat. Bij tactiele voel ik het triggerpoint door de veranderende weerstand.
Ik vind beide aantrekkelijk, maar kies voor de lineaire, die wat vloeiender aanvoelen. Binnen de lineaire categorie zijn er verschillen in akoestiek. Epsilon Switches hebben een diepere klank dan bijvoorbeeld Tangerine. Ik ga voor het eerste. Tenslotte raadt Kevin me aan een vet te gebruiken om de stabilisatoren en schakelaars te behandelen. Wat stabilisatoren zijn, en kunnen doen, ben ik nog aan het uitzoeken.

Keycaps

De keycaps kostten me het langst om te kiezen. Met vrolijke naïviteit richtte ik me natuurlijk puur op het uiterlijk. Ze moeten zo kleurrijk mogelijk zijn. Een eenhoorn moet op hen gekotst hebben. Het gebruikelijke. Maar mijn ongelijk is bewezen: het soort plastic en de kwaliteit zetten ook hier letterlijk de toon. En ik wil thuis eigenlijk maar één toetsenbord - een perfect exemplaar. Alles moet dus kloppen.

Kevin en ik surfen op het web en vinden talloze keycap sets, waarvan er geen enkele aan mijn eisen voldoet. Naast de kwaliteit, de prijs, en een kleurrijk, bijzonder uiterlijk, moet het ook in ISO-opmaak zijn. Of in elk geval moeten er aanvullende sets zijn. Moeilijker dan ik dacht. Ik sta op het punt een gewone witte set te kopen om die gewoon zelf te schilderen. Maar dan land ik op Candykeys. Veel van hun kleurrijke sets zijn helaas uitverkocht. Maar ik vind er een die aan al mijn wensen voldoet. Zelfs Kevin is jaloers! Laten we hopen dat de 160 frank voor de keycaps alleen al loont.

Hiermee is de puzzel compleet. Nu is het tijd om te monteren. Naast de nuttige informatie van Kevin heb ik nog een tweede, uiterst relevante bron hiervoor: Youtube. Daar krijg ik stap voor stap instructies over alle stadia van het bouwen van mijn toetsenbord.

Veel werk: klavierafstemming

Omdat het "smeren" (smeren) van de stabilisatoren zo'n beetje het belangrijkste punt lijkt te zijn, wijd ik me daar eerst aan. Ik volg deze video tutorial.

Ik merk echter al dat ik bij deze stap een of andere tool mis. Voor het aanbrengen van het smeermiddel in de stabilisatoren heb ik een wegwerpspuit nodig met een mondstuk dat breed genoeg is. Ik bracht drie apothekers en een medewerker van bouwmaterialen in verwarring met mijn wens voor zo'n spuit. Maar ik heb bij de laatste apotheek gevonden wat ik zocht.

Het werk lijkt me enorm. Ik moet bijna 70 schakelaars uit elkaar trekken en ze met een borsteltje invetten. Om het verschil in akoestiek en typegevoel te bepalen, probeer ik het eerst uit op één onderdeel. Ik kijk naar een Youtube video om te zien hoe ik de schakelaars openmaak met een pincet. Pro's zouden daar een switch opener voor hebben.

In feite is het de moeite waard en stap ik over mezelf heen om alle schakelaars te bewerken. Daarbij realiseer ik me het meditatieve karakter van deze stap. Zo heb ik het smeren van de schakelaars geïntegreerd in mijn koffieochtendroutine. Achteraf gezien mis ik het bijna een beetje ...

Ik begon de stukjes bij elkaar te leggen. Een verdere video laat zien welke onderdelen waarheen gaan. Het is een stuk gemakkelijker dan puzzelen als je het nog nooit gedaan hebt.

Voordat ik mijn keycaps opzet, bedenk ik dat dit het makkelijkste en leukste deel zal zijn. Leuk? Yep. Gemakkelijk? Nou. Ik leg mezelf de moeilijkheid op, omdat ik de Zwitserse toetsenbordindeling zo dicht mogelijk wil benaderen. Helaas passen niet alle aangeboden keycaps bij elkaar.

Maar er zijn enkele grappige illustraties met drankjes, kattenkoppen en zelfs een biefstuk. Daarom word ik creatief en zet bijvoorbeeld de alcoholische dranken als vervanging voor het dollarteken, en de biefstuk voor mijn niet-bestaande uitroepteken. Omdat elke rij keycaps in mijn set een andere hoogte en helling heeft, moet ik twee keer nadenken. Uiteindelijk ben ik tevreden.

Het glorieuze typemoment is aangebroken

Uitgelaten sluit ik het toetsenbord aan op mijn Mac en hoop er het beste van. Voorwaar, mijn aangepaste toetsenbord begint vrolijk weg te gloeien.

Ik kan de RGB-modus alleen veranderen als ik het programma VIA gebruik om een toets om te zetten in een Fn-toets. Ik kan dan met de toetscombinatie Fn-W de gewenste verlichting instellen. Dit is de laatste stap die ik moet doen voor mijn zelfgebouwde toetsenbord.

Tip-tip, hoera!

In een notendop: Het werk was het waard. De akoestiek van mijn nieuwe toetsenbord bevalt me erg goed. De kleurrijke toetsen en de belichting versterken mijn werk en ik vind het erg leuk om deze tekst ermee af te werken. Bovendien is het een absoluut geluksgevoel om zelf iets in elkaar te hebben gezet.

Het beste punt is het feit dat je weer iets nieuws hebt geleerd. Het heeft me zeker verrijkt, ook al heb ik waarschijnlijk wat "ruimte" nodig voor het volgende aangepaste toetsenbord.

Michelle Brändle

Editor

Michelle.Braendle@digitecgalaxus.ch

In mijn wereld achtervolgt Super Mario Stormtroopers met een eenhoorn en mixt Harley Quinn cocktails voor Eddie en Peter in de strandbar. Overal waar ik mijn creativiteit kan uitleven, tintelen mijn vingers. Of misschien komt het omdat er niets anders door mijn aderen stroomt dan chocolade, glitter en koffie. meer

Deze artikelen kunnen je ook interesseren