Is Starfield representatief voor een groter probleem?

Na twaalf uur spelen vind ik Bethesda's sciencefictionepos Starfield op alle denkbare manieren frustrerend. Levenloze personages, eentonige missies, hersendode vijanden, snel reizen in plaats van open verkenning - de gebruikelijke boosdoeners. Het verkennen van de repetitieve, onspectaculaire wereld is een sleur. Ik ben niet de enige die er zo over denkt. Zoals mijn collega Phil schrijft in zijn Starfield review, "... duurt het bijna 20 uur voordat de spanning is opgebouwd."Domi schrijft ook: "Aanvankelijk ben ik teleurgesteld in het spel." Maar de verlossing lijkt nabij; mijn vriendenkring beweert dat het spel met de tijd beter en beter wordt.

Starfield is niet het eerste spel met een lange start. Als je het mij vraagt, was zelfs The Witcher 3: Wild Hunt niet duidelijk genoeg over de verhaallijn in de eerste paar speeluren. Om eerlijk te zijn, ben ik nooit verder gekomen dan de opening.

Death Stranding verliest een aanzienlijk deel van zijn publiek met zijn lange cinematics tijdens de eerste paar uur gameplay. Tachtig procent van de Steam-gebruikers heeft de Rebuilding America achievement behaald, die je krijgt na het voltooien van de eerste van 14 afleveringen. Slechts 50 procent van de Steam-gebruikers heeft de We Need You achievement, die je krijgt na het voltooien van de tweede aflevering.

Op dezelfde manier krijg je in Red Dead Redemption 2 van Rockstar Games in het begin heel veel video te zien voordat je de touwtjes in handen krijgt. De eerste paar uur rijd je voornamelijk van A naar B, praat je met mensen en kijk je naar tussenfilmpjes. Dat schrikt me af. Veel spelers zeggen dat het cowboyspel pas echt leuk wordt na twee hoofdstukken.

Zijn er spellen die het wel goed doen?

Een grote, nieuwe game binnenhalen hoeft niet zo lastig te zijn. Veel studio's hebben dit bewezen - waaronder Bethesda. Het beste voorbeeld? De iconische openingssequentie van The Elder Scrolls: Skyrim - "Hé, jij! Je bent eindelijk wakker." Je creëert je personage, overleeft een drakenaanval, leert de belangrijkste vaardigheden tijdens de ontsnapping en krijgt meteen de eerste, baanbrekende missie van een lang hoofdverhaal - allemaal binnen het eerste uur gameplay. Het gooit je als Dragonborn meteen in het midden van de actie en geeft je een duidelijke missie.

In Grand Theft Auto V zet Rockstar Games de scène veel beter neer dan in Red Dead Redemption. Stel je dit voor: je mag een bank beroven in het hoge noorden. Vul je zakken met geld. Vlucht voor de politie in de auto. Neem een gijzelaar. Verlies een vriend door een sluipschutter. Dit is actie op zijn best - en het leert je de basismechanica van het spel zonder dat je het doorhebt.

Ik heb me altijd thuis gevoeld in de Assassin's Creed-spellen. In veel van deze spellen begin je als een ongetrainde, ongewapende huurmoordenaar - met een sterk overlevingsinstinct en een talent voor parkour. Beetje bij beetje leer je alles, van vuistgevechten tot sluipaanvallen tot open gevechten tegen meerdere tegenstanders. Assassin's Creed laat je kennismaken met je volledige arsenaal in een tempo dat ik geweldig vind. De verhaallijn ontvouwt zich onderweg.

Ik wil plezier hebben - vanaf het begin

Ik vind het jammer als spellen, boeken, films en series te veel tijd nemen voor de openingsact of dat het geforceerd overkomt. Ik wil mijn entertainment niet hoeven verdienen. Ik wil gewoon plezier hebben - meteen vanaf het begin.

Ik ben 30 en mijn tijd is nu zowel schaarser als kostbaarder dan vroeger. Veel van mijn leeftijdgenoten denken er net zo over. Als een spel me niet in de eerste paar uur weet te overtuigen, is de kans groot dat ik het laat vallen. Horen dat het interessanter wordt, is voor mij dan ook niet echt een troost.

Toch overwin ik mijn tegenzin nog een laatste keer en start Starfield. Ik probeer de vervelende aspecten opzij te schuiven en me te concentreren op de ervaring. Misschien onthult Starfield dan toch nog al zijn kosmische glorie. Ik hoop het in ieder geval.