Hoe je een burn-out van videogames kunt herkennen en wat je eraan kunt doen

Wil je aan een nieuw spel beginnen, maar spreekt niets je echt aan? Is er iets dat je tegenhoudt om je pc of console aan te steken en in je volgende avontuur te springen? Dan lijd je misschien aan een videogame burn-out.

Ik kan je niet met zekerheid zeggen of ik zelf ooit last heb gehad van een videogame burnout. Door mijn baan als videogamejournalist heb ik sowieso voortdurend met dit thema te maken. Ik geef je een paar tips en trucs over hoe je een videogame burnout kunt tegengaan.

Disclaimer: Ik heb geen psychologische opleiding en kan je geen professionele diagnose of behandeling aanbieden. De informatie in dit artikel is gebaseerd op mijn eigen ervaring en onderzoek.

Wanneer lust een last wordt

Verloren interesse in videogames is het bekendste symptoom van een videogame burnout. Wat onschuldig klinkt, kan voor hardcore gamers een probleem worden. De hobby wordt een last en uitputting treedt in. Dit kan niet alleen de geestelijke gezondheid aantasten, maar ook de algemene prestaties, stemming en motivatie.

Verschillende hulpverleners raden aan om afstand te nemen van de bron van het probleem, zoals bij een klassieke burn-out. Wat normaal gesproken afstand nemen van de werkplek betekent, verwijst hier naar videospelletjes. Als je geen zin hebt om een spel te spelen, dan hoef je het ook niet te spelen. Neem in plaats daarvan een andere hobby of breng tijd door met je geliefden. Het belangrijkste is dat je jezelf een pauze gunt. Je kunt ook een nieuw genre uitproberen.

Ik lees vaak over hoe spelers altijd dezelfde open-wereld titels spelen en dan hun interesse erin verliezen. Ik herken dit patroon bij mezelf: Omdat ik van lezen hou, ben ik dol op visual novel games. Op een gegeven moment heb ik me door talloze van dit soort titels heen geworsteld, zowel professioneel als privé, die soms wel 40 uur in beslag nemen.

Het resultaat: ik negeer het genre nu al twee jaar. Weer een middelmatige visuele roman was de druppel. In plaats daarvan leste ik mijn leesdorst met boeken en fanficties. Ik ben blij dat ik deze onbewuste beslissing heb genomen, want nu kan ik me zonder aarzelen weer aan een visuele roman wagen. Met spellen als "Phoenix Wright: Ace Attorney Trilogy" staan er genoeg klaar in mijn spelbibliotheek.

De stapel schaamte en wat er tegen helpt

Games die wachten om gespeeld te worden, worden vaak de "stapel schaamte" genoemd. In het Duits betekent dit zoiets als "stapel schaamte". Het probleem begint al met de naam. Ongespeelde spellen hebben niets met schaamte te maken. Toch kan deze denkbeeldige stapel zo sterk worden dat het een videogame burn-out in de hand werkt.

Als je een stapel onbespeelde spellen hebt, ben je niet de enige. In een artikel berekent PCGamesN dat de wereldwijde stapel schaamte op Steam 19 miljard US dollar zou bedragen. Het lijdt geen twijfel dat veel spellen wegkwijnen in spelbibliotheken en mensen een schuldgevoel geven.

De Stapel van Schaamte ontaardt in een to-do lijst. Dat is niet zo erg. Spelletjes zijn belangrijke punten op de checklist die je doorwerkt. Dit houdt je niet alleen georganiseerd, maar is ook goed voor je hersenen. Ons bovenbrein houdt ervan om dingen af te ronden. Videospellen zijn daarop geen uitzondering. Het wordt pas een probleem als je achterstand je demotiveert. Dan zie je voortdurend hoeveel er nog gedaan moet worden en verdwijnt één afgevinkt item onder een berg taken.

Collega Domagoj kreeg twee jaar geleden op zijn eigen manier te maken met zijn stapel schaamte. Hoe het hem verging en wat het "Zeigarnik-effect" is, kun je hier lezen:

De volgende maatregel kan helpen tegen de stapel schaamte: Denk grondig na over je behoeften en organiseer je lijst. Stel jezelf de volgende specifieke vragen: Welke spellen wil je spelen en welke wil je alleen spelen om ze van je lijst af te strepen?

Consequent uitzoeken is je beste vriend. Als je hiermee worstelt, kun je je lijst in tweeën splitsen. Schrijf op de eerste lijst de "belangrijke" spellen die je absoluut wilt inhalen. De tweede lijst bevat de rest. Het kan je ook motiveren om elk voltooid spel te beoordelen met een emoji of een korte recensie. Er is geen goed of fout.

Ik heb nog nooit een lijst van mijn achterstand bijgehouden. Mijn interesse in videogames is zo groot dat ik honderden games tegelijk zou kunnen spelen. Meestal beslis ik in een opwelling wat ik ga spelen. De afgelopen drie jaar heb ik echter gedocumenteerd welke spellen ik speel en afmaak. Als ik aan een nieuw spel begin, gaat het op de lijst. Zodra ik het heb uitgespeeld, staat er een bevredigend vinkje naast.

Nu streep ik spellen door. Ik wil uitproberen hoe het is om spellen waar ik aan begonnen ben bewust te schrappen. Anders worden ze een van de vele items op de lijst en geven ze mijn hersenen niet de voldoening van een voltooide taak. Wat ik leuk vind als idee blijkt op dit moment nog moeilijk. Ik ben te aarzelend als het erop aankomt om dingen af te strepen. In de toekomst wil ik harder aanpakken.

Mindfulness helpt tegen het overaanbod

Videospellen zijn slechts een van de vele hobby's waar je tijd aan kunt besteden. Hobby's zijn er om je een leuke tijd te bezorgen - en vaak om je portemonnee te verlichten. Ze mogen nooit een reden voor stress zijn. Daarom is het goed om naar jezelf te luisteren: "Is wat ik nu aan het doen ben goed voor me?" "Geniet ik van het spel of werk ik gewoon een item van mijn lijst af?" "Ben ik mijn motivatie kwijt?" "Zou ik na het werk liever een serie kijken?"

Video game burnout hoeft niet per se een hoop schaamte te veroorzaken. Het is echter wel bevorderlijk voor mogelijke fysieke en mentale overbelasting en uitputting. Je kunt echter ook zonder lijstjes op dit punt komen. Wees je daarom bewust van je behoeften en wees eerlijk tegen jezelf. Het overaanbod dat ons voortdurend bombardeert is niet alleen maar een zegen.

Collega Philipp heeft ons veranderende consumentengedrag tot op de bodem uitgezocht:

Ik persoonlijk kom tot een bevredigende conclusie. Ik kan relatief goed aanvoelen wanneer ik me uit een bepaald medium moet terugtrekken, zodat het niet te veel of te eentonig voor me wordt. Ik documenteer mijn gameconsumptie om mezelf te motiveren zonder een achterstand te creëren die me overweldigt. Ik probeer me er ook bewust van te zijn of ik voor mijn plezier speel of omdat ik me om de een of andere reden gedwongen voel.

Hoe gaat het er bij jou aan toe? Heb je ooit last gehad van dwangmatig gamen? Heb je nog aanvullende tips die je met de community wilt delen?

Afbeelding omslag: Nintendo