Hoe een strohoed ooit een massale vechtpartij begon
8-4-2022
Vertaling: machinaal vertaald
De hoed speelt slechts een ondergeschikte rol in de hedendaagse mode. 100 jaar geleden was het echter een integraal onderdeel van de mannelijke garderobe - en had het zelfs de macht om delen van New York lam te leggen.
Vandaag kennen we de strohoed vooral op het hoofd van dronken toeristen op Mallorca of als koopwaar op festivals. Maar er was een tijd dat het werd beschouwd als de zomerhoed bij uitstek. Daarvoor moeten we 100 jaar terug in de geschiedenis.
We zijn in New York in 1922, de Eerste Wereldoorlog is voorbij, de economische bloei geeft het decennium de bijnaam Roaring Twenties. De hoed maakt evenzeer deel uit van de outfit als het overhemd en de schoen. Het beschermt voorbijgangers, arbeiders en nietsnutten niet alleen tegen de zon, maar ook tegen de regen. Een taak die de komende decennia steeds meer zal worden overgenomen door de auto, waardoor de hoed van een modieuze plicht een accessoire wordt.
Maar de "schipper" is nog steeds alomtegenwoordig. Sinds het begin van de eeuw bedekt de strohoed alle mannenhoofden in de grote stad, vooral op een zomerse boottocht (vandaar de naam). New Yorkers hoeven bij 35 graden niet meer te zweten onder een vilten hoed. Het wordt pas in de herfst weer in gebruik genomen. Om precies te zijn vanaf 15 september, want dan is het Cutoff Day.
Op deze dag moeten de mannen van New York de boater opbergen in de kast en de fedora tevoorschijn halen - volgens een ongeschreven modewet. Dit wordt rigoureus gevolgd. Wie op 16 september nog betrapt wordt met een strohoed op straat, zal het slachtoffer worden van pesterijen in de vorm van een lach of zelfs verlies van de hoed. Het gebeurt steeds weer dat meerderheidskenners de strooien hoed van het hoofd van hun vriendelijke slachtoffer slaan en hem daarna zelfs vertrappen.
Het wordt duidelijk: mode is dan meer een sociale code dan een speeltuin. Uit verveling of rebellie besluiten een paar jongens Cutoff Day te vervroegen en op 13 september de strooien hoeden van de hoofden van de mannen af te slaan. Ze beginnen hun tocht in Mulberry Bend in Manhattan. Het gebied waar nu Chinatown ligt, werd toen beschouwd als een dichtbevolkte, door ziekten geteisterde en door misdaad geteisterde wijk.
De jongens ontmoeten eerst fabrieksarbeiders die hen verrassen met de vroegtijdige traditie. Waarschijnlijk reageren ze met wat beledigingen, maar de situatie blijft vreedzaam. Dit verandert wanneer de jongeren hetzelfde proberen met havenarbeiders. Ze vinden de actie niet echt grappig en slaan terug. Er breekt een massale vechtpartij uit, die het verkeer op de Manhattan Bridge hindert en door de politie uiteen moet worden gedreven. Enkele jongeren worden gearresteerd.
Maar dit is niet het einde van de Strawhat Riots, zoals de rellen binnenkort genoemd zullen worden. De volgende avond marcheren talloze tienerbendes door de straten van de stad om de actie voort te zetten. Sommigen dragen genagelde stokken om de hoeden van het hoofd van de drager te vissen. Een menigte van ruim 1000 man terroriseert zo hele blokken bij de Amsterdamse Laan. Verschillende mannen die zich verzetten tegen de hoedendiefstal worden in elkaar geslagen en belanden op de eerste hulp. Tegelijkertijd wrijven hoedenwinkeliers zich in de handen. Ze blijven extra laat open om bange New Yorkers te voorzien van fedoras, waardoor ze droomverkopen doen.
.
De politie krijgt langzaam grip op de rellen. Ze arresteren verschillende jongeren, maar wie jonger is dan 15 kan niet gearresteerd worden. De politieagenten moeten de straf aan de ouders overlaten, maar raden hen aan hen een flink pak slaag te geven. Wie ouder is dan 15 komt er meestal vanaf met een boete, slechts een enkeling belandt in de gevangenis. En als ze dat doen, dan hooguit voor drie dagen.
Dankzij dit incident gaat de traditie nog een paar jaar door. In 1924 wordt zelfs een man vermoord omdat hij de strooien hoed te lang droeg. Dit is te veel voor de toenmalige president Coolidge, dus besluit hij een jaar later Cutoff Day gewoon te negeren. Daarmee haalt hij de voorpagina van de New York Times en begraaft hij tegelijkertijd de traditie van het hoedensnijden.
Mijn horizon verbreden: zo zou ik mijn leven in een paar woorden samenvatten. Ik hou ervan nieuwe dingen te ontdekken en meer te leren. Ik ben voortdurend op zoek naar nieuwe ervaringen op alle gebieden: reizen, lezen, koken, cinema of zelfs DIY.
