"Fantasian Neo Dimension" is een meesterwerk

Niet-Apple gebruikers kunnen eindelijk genieten van dit meesterwerk van oude meester Sakaguchi en componist Nobuo Uematsu. "Fantasian Neo Dimension" is een liefdesverklaring aan klassiekers als "Final Fantasy VII-IX" - inclusief vooraf gerenderde achtergronden gebaseerd op handgemaakte diorama's. Maar het spel doet niet alleen visueel denken aan de charme van vroegere "Final Fantasy"-games. Vooral de vertederende personages in een vertrouwd verhaal maken "Fantasian" voor mij tot een verborgen meesterwerk.

Old verhaalformule die gedijt op geweldige personages

Hoofdpersonage Leo is een reiziger tussen dimensies die visueel het kind van 2B en 9S uit "Nier: Automata" zou kunnen zijn. Aan het begin van het spel lijdt hij - zet je schrap - aan geheugenverlies. Met dit bijna nooit gebruikt JRPG-cliché gaat hij op zoek naar zijn herinneringen. Fantasian Neo Dimension" gebruikt verschillende van deze clichés, waaronder een driehoeksverhouding en perverse oude mannen. Waar ik me daar in andere spellen aan zou storen, vind ik het hier geweldig. Het past gewoon perfect bij de stijl van het spel en mijn herinneringen aan mijn jeugd met zulke spellen.

De personages zijn zo vertederend en ontwikkelen zich zo goed in de loop van het spel dat ik het onhandige uitgangspunt van het verhaal vergeet - natuurlijk moeten Leo en co. de wereld redden - en me volledig concentreer op de hoofdpersonen. Sakaguchi heeft gewoon nog steeds het talent om geweldige personages te schrijven.

Er is de ietwat naïeve Kina, die net als Leo op zoek is naar haar oorsprong. Of de aanvankelijk arrogante would-be koningin Cheryl, die later liefdevol en nuchter blijkt te zijn. Of de revolutionaire robots Prickel en Clicker, die chaos verkiezen boven orde. Of de mysterieuze Tan en Valrika. En dan is er nog de oude zeebonk Zinikr, die altijd hartgrondig kibbelt met de jonge uitvinder Ez.

"Final Fantasy"-componist Nobuo Uematsu is net zo goed als altijd. De soundtrack is gewoonweg verbluffend. De orkestrale of synthesizerachtige geluiden passen perfect bij de verschillende locaties.

Naast de verhalende stijl in de game-graphics wordt het verleden van de personages verteld in boekvorm. Tekst verschijnt voor een getekende achtergrond. De stem van een verteller beschrijft de scènes en de personages voeren hun tekst uit. Persoonlijk had ik deze passages ook graag in spelafbeeldingen gezien, omdat ze een scherpe breuk vormen in de presentatie en de vertelstijl. Deze vorm is voor mij te duidelijk in de beschrijving van de emoties. Ik wil dat in een spel zien, niet lezen.

Als het verhaal zelf saai is, is het tempo geweldig. Ik blijf niet langer dan nodig op een bepaalde plek en ga dan verder naar nieuwe rijken. Natuurlijk is het de moeite waard om af en toe de vele locaties te bezoeken. Ik moet wel tussendoor. Maar het voelt nooit alsof de ontwikkelaars me op één plek willen houden omdat ze veel tijd in de ontwikkeling ervan hebben gestoken. En van bepaalde scènes kan ik geen genoeg krijgen.

De zijmissies zijn niet de meest originele. De meeste zijn fetch quests met een eindbaas die je moet verslaan. In de meeste gevallen bieden ze echter een dieper inzicht in de wereld van "Fantasian Neo Dimension" of dragen ze bij aan de karakterontwikkeling. Net als het tempo van het verhaal, slepen ze niet te lang aan en zijn ze daarom zeker de moeite waard.

De comeback van pre-rendered achtergronden

Ik ben een grote fan van pre-rendered achtergronden. Toen deze bij de generatiewisseling van PS1 naar PS2 steeds meer plaats maakten voor realtime gerenderde achtergronden, heb ik een paar traantjes gelaten. "Fantasian" brengt ze nu terug - en hoe. Meer dan 150 diorama's zijn met de hand gemaakt en gedigitaliseerd. Ik loop met Leo en co. door deze miniatuurwerelden, die gewoonweg magisch zijn. Van besneeuwde bergen tot enorme steden, van een wereld in eindtijdmodus tot een sterk vertechnologiseerde wereld - Fantasian heeft het allemaal.

Als ik niet wil lopen, kan ik de functie "Bewegen" gebruiken om naar bepaalde punten op de kaart te gaan. Later in het spel krijg ik ook een warpapparaat waarmee ik kan teleporteren naar plaatsen die ik al heb bezocht.

Het enige punt van kritiek op de verder geslaagde presentatie is de besturing. Zoals gebruikelijk bij voorgerenderde achtergronden heb ik geen controle over de camera - het perspectief verandert automatisch. Afhankelijk van de gezichtshoek moet ik de stick van mijn controller anders positioneren om niet de verkeerde kant op te lopen. Dat is even wennen.

Dankzij het relatief hoge aantal willekeurige ontmoetingen met vijanden, heb ik genoeg tijd om de locaties te verkennen en in me op te nemen. De reden hiervoor is het zogenaamde Dimengeon-systeem.

Gevechten uitgesteld maar niet afgelast dankzij Dimengeon

De gevechten in "Fantasian Neo Dimension" zijn turn-based, zoals typisch is voor het genre. Zoals gebruikelijk in klassieke JRPG's zie ik de vijanden niet in de wereld, maar kom ik ze willekeurig tegen, waarbij de gevechten op een apart scherm worden uitgevochten. De Dimengeon-gevechten zijn toegevoegd aan de klassieke gevechten.

Leo heeft een apparaat waarmee vijanden naar een andere dimensie, de Dimengeon, worden getransporteerd. Hier wachten ze om door mij gedood te worden. Ik moet dus nog steeds vechten. Het apparaat heeft een bepaalde capaciteit; als die wordt overschreden, begint het gevecht automatisch. Maar ik kan het ook handmatig starten of de machine uitschakelen. Ik kan de capaciteit ook vergroten door middel van zijmissies. Tijdens deze gevechten verschijnen er zogenaamde Dimengeon-gimmicks. Als ik ze aanval, krijg ik bonussen zoals extra bewegingen of meer aanvalskracht.

Beproefd gevechtssysteem met een twist

Anders verlopen de gevechten op de gebruikelijke manier. Ik kies tussen fysieke aanvallen, magie, speciale aanvallen of voorwerpen.

Elke vaardigheid en elke aanval heeft verschillende trajecten. Bijvoorbeeld rechte lijnen die door meerdere tegenstanders kunnen gaan of bochten en gebiedseffecten. Dit zorgt voor extra strategische elementen, vooral in Dimengeon-gevechten.

Alle personages hebben unieke vaardigheden. In het begin leren ze automatisch nieuwe vaardigheden als ze in level stijgen. Later kan ik de vaardigheden toewijzen aan een groeikaart en ze aanpassen aan mijn speelstijl. Als ik eenmaal vaardigheden heb geleerd, kan ik ze ook vergeten en nieuwe leren. Dit is ook af en toe nodig, omdat bepaalde vijanden andere vaardigheden vereisen.

In tegenstelling tot andere JRPG's ben ik ondanks de variatie in vaardigheden afhankelijk van alle hoofdrolspelers in de strijd, omdat ze niet allemaal dezelfde vaardigheden hebben. Ik kan ze vloeiend verwisselen in de strijd. Voor sommige vijanden, vooral de eindbazen, heb ik bepaalde vaardigheden nodig om ze te kunnen verslaan. Ez kan bijvoorbeeld een vacuüm creëren dat vijanden op een bepaalde plek bundelt. Ik moet dit doen in een gevecht, anders kan ik het onmogelijk winnen.

Al met al zijn de gevechten leuk. De eindbaasgevechten zijn de echte uitdagingen - zelfs op de zogenaamd makkelijkere moeilijkheidsgraad. Ze gewoon raken is niet genoeg. Ik moet een strategie bedenken, anders bijt ik in het virtuele stof.

Om er zeker van te zijn dat ik klaar ben voor de strijd, rust ik mijn personages dienovereenkomstig uit. Naast wapens en bepantsering zijn er edelstenen beschikbaar die statuswaarden verhogen of weerstanden verlenen. Hier heb ik nog een klein puntje van kritiek: als ik een edelsteen wil uitrusten die andere personages al hebben, kan ik niet kiezen van wie ik hem wil pakken. Ik moet dit handmatig doen voor het betreffende personage, anders wordt hij willekeurig verwijderd. Ik zou dit graag kunnen selecteren bij het uitrusten. Het is me meer dan eens overkomen dat de edelsteen van de verkeerde persoon werd afgepakt en dat ik daardoor faalde in een eindbaasgevecht.

"Fantasian Neo Dimension" verschijnt op 5 december 2024 voor Switch, pc, PlayStation 4 en 5 en Xbox Series. Het spel is mij ter beschikking gesteld door Square Enix voor testdoeleinden op PC.