"Ender Magnolia: Bloom in the Mist is mijn nieuwe favoriete Metroidvania
"Ender Magnolia: Bloom in the Mist" heeft me vorig jaar al betoverd in Early Access. De voltooide Metroidvania heeft me nu helemaal voor zich gewonnen en me doen vergeten dat ik nog steeds wacht op "Silksong".
Lilac wordt verward wakker in een defecte capsule. Ook haar omgeving is in een desolate staat. Wat is er gebeurd? Ze kan zich niets herinneren. Ze denkt dat ze iemand vergeten is. Ik stuur Lilac door de schijnbaar verlaten kamers van de proefrailsruïne, waarvan het vervallen uiterlijk iets moois heeft. Groteske wezens staan me in de weg. Omdat ik ze op geen enkele manier kan uitschakelen, moet ik ze ontwijken.
Kort daarna ontmoet Lilac een homunculus, een kunstmatige levensvorm, die op de grond zit. Ze praten met elkaar en vormen een verbond. Vanaf dat moment vecht de homunculus, Nora genaamd, voor Lilac.
De setting, de muziek en de personages van "Ender Magnolia: Bloom in the Mist" voelen vertrouwd en toch vreemd aan in de eerste paar minuten van het spel. Vertrouwd, omdat veel me doet denken aan de briljante voorganger "Ender Lilies: Quietus of the Knights". Vreemd omdat ik, net als Lila, niet weet wat hier aan de hand is. Het spel sloeg me meteen aan de haak en liet me de volgende 23 uur niet meer uit zijn ban. "Ender Magnolia" is een meer dan waardige opvolger van mijn favoriete Metroidvanias.
Nieuw land, vergelijkbare tragedie
"Ender Magnolia" speelt zich af in Rauchland, een grote kracht van magische energie. Dankzij enorme afzettingen van ondergrondse magische reserves floreerde het land ooit en stond het ook bekend om zijn onderzoek. Het hoogtepunt van de creaties zijn de kunstmatige, magisch aangedreven homunculi. De onzuivere rook die uit de ondergrond opstijgt, heeft ze echter gek gemaakt en in destructieve monsters veranderd.
De setting van "Magnolia" is vergelijkbaar met die van "Lilies", dat zich ook afspeelt in een eindtijdscenario, maar het verhaal behandelt andere thema's. En: naast de Homunkuli ontmoet ik ook mensen in steden. "Lelies" laat een gebroken wereld zien die nog moet herstellen, terwijl de wereld in "Magnolia" op een kruispunt staat.
Zogenaamde stemmen kunnen de homunculi weer bij hun positieven brengen. De taak van Lilac is dan ook duidelijk: contact maken met zoveel mogelijk van de kunstmatige wezens om hun herinneringen terug te krijgen en uiteindelijk Smokeland te bevrijden van de onreine rook.
Het uitgangspunt van "Ender Magnolia" met Lilac die aan gedeeltelijk geheugenverlies lijdt is misschien afgezaagd, maar over het geheel genomen is het logisch. De kracht van het verhaal ligt namelijk niet in het uitgangspunt, maar in de vertelstijl. Zoals gebruikelijk voor een Metroidvania wordt er veel verteld via de omgeving. Rauchland is bijvoorbeeld verdeeld in drie bevolkingslagen, die worden uitgedrukt in de onderste, middelste en bovenste sectoren - de rijken wonen bovenaan, de armen onderaan. De gebieden op de kaart zijn gerangschikt en de omgevingen zien er dienovereenkomstig uit.
Ik leer ook meer over Lilac en Rauchland van verschillende NPC's. Zo is er het avontuurlijke meisje Ruby, dat op allerlei - meestal extreem gevaarlijke - plekken mijn pad kruist. Hoe ze daar komt en vooral hoe ze overleeft, wordt niet uitgelegd, maar ze blijft me voorzien van artefacten die verdere mysteries onthullen. De laatste details worden me onthuld via notities, die ik soms goed en soms minder goed verborgen vind. Dit resulteert uiteindelijk in een spannend en vooral goed verteld verhaal dat ik zelf moet samenstellen uit fragmenten.
Scenes en soundtrack die me doen huiveren
De wereld van Rauchland en de soundtrack creëren een heerlijk griezelige einde-van-de-wereld-sfeer. De soundtrack is afkomstig van het muziekproject Mili en is het enige dat niet is verbeterd ten opzichte van zijn voorganger. Moeilijk, want de soundtrack was al bijna perfect in het eerste spel. Magnolia" verandert daar niets aan. Ik was vooral gecharmeerd van "Shackled Beast 02".
De 2D-achtergronden zijn kunstwerken op zich. "Ender Lilies" zag er al verdomd goed uit, "Ender Magnolia" doet het nog eens dunnetjes over. Van de duistere magische steenmijn, een landgoed dat doet denken aan het feodale Japan, tot de weelderige bovenste sector waar de welgestelden wonen, de locaties bieden volop variatie.
De afzonderlijke gebieden zijn goed georganiseerd en intelligent met elkaar verbonden. Overal valt wel iets te ontdekken. Zoals typerend is voor het genre, worden nieuwe gebieden geopend door nieuwe vaardigheden. Vergeleken met zijn voorganger leer ik de klassieke dubbele sprong en een behoorlijke sprint al in de eerste paar minuten van het spel. Ik geniet van het verkennen, de besturing is uiterst nauwkeurig en intuïtief.
Geschikt voor genrefans en nieuwkomers
Een minimap of een grote kaart in het menu helpt bij het verkennen. Als ik alles in een gebied heb verkend, wordt het blauw op de kaart. Dit is praktisch voor degenen die het spel voor 100 procent willen voltooien. Voor puristen die liever alles zelf verkennen, kan de minimap ook worden verborgen.
De studio's Adglobe en Live Wire hebben gewerkt aan de toegankelijkheid van de titel. De voorganger was niet gemakkelijk voor nieuwkomers in het genre. De moeilijkheidsgraad kan nu niet alleen worden ingesteld op "Makkelijk", "Normaal" of "Moeilijk", maar kan ook worden aangepast aan je eigen vaardigheden. Bij mijn eerste playthrough speelde ik op Normal, wat ik een uitdaging vond. Ik ging steeds dood tijdens het verkennen of moest eindbazen meerdere keren proberen en mijn strategie daarop aanpassen.
De gevechten voelen dynamisch
Lilac vecht, net als Lily in het eerste deel, niet alleen. In plaats van geesten verbindt Lilac zich met de Homunculi, die als haar wapens fungeren. Vergeleken met "Lelies" zijn er veel minder metgezellen in "Magnolia". Dat is in mijn ogen geen slechte zaak, want ik gebruik ze allemaal op een gegeven moment - wat ik in "Lilies" nooit heb gedaan. In ruil daarvoor kunnen ze tot drie vaardigheden leren, die op hun beurt weer verbeterd kunnen worden. Nora kan bijvoorbeeld toeslaan met een zwaard, een zeis of een bijl. Jörwan daarentegen is gespecialiseerd in afstandsgevechten met zijn pistolen.
Ik kan vier van deze vaardigheden tegelijk gebruiken en ze toewijzen aan knoppen. Hierdoor kan ik Lilac aanpassen aan mijn speelstijl en vooral aan die van mijn tegenstanders. Deze tactiek is echt nodig, want ik kom niet elke keer met dezelfde moves door de eindbazen heen.
In tegenstelling tot zijn voorganger gaat het vechten een stuk soepeler. "Ender Lilies" was traag, "Ender Magnolia" speelt meer als genrefavoriet "Hollow Knight". De gevechten zijn snel en vloeiend. Ik heb nooit het gevoel dat het spel de schuld is van mijn virtuele ondergang, maar eerder ikzelf en mijn (on)bekwaamheid.
Veel RPG-elementen
Naast aanvallen kan ik ook vijanden ontwijken. Door te rennen, springen of weg te rennen. Standaard heb ik geen mogelijkheid om te blokkeren. Gelukkig heb ik hier toegang toe via uitrusting. Ik kan een schelp, twee armbanden en een hulpmiddel uitrusten. Armbanden verbeteren mijn statuswaarden, hulpmiddelen zorgen voor speciale effecten zoals volledige genezing als mijn gezondheidspunten onder de 15 procent komen en met de schelpen kan ik blokkeren. Afhankelijk van het omhulsel wordt er ook een tegenaanval uitgevoerd als deze goed getimed is. Met de homunculus Chain Beast kan ik ook blokkeren en een tegenaanval uitvoeren. Ik kan ook relikwieën uitrusten die me extra voordelen geven.
Om deze aanpassingen te kunnen doen, moet ik naar een rustplaats. Daar word ik niet bedreigd door vijandelijke aanvallen en kan ik sparen. Bovendien worden mijn drie helende beschermende barrières aangevuld, waardoor een deel van mijn gezondheidspunten wordt geregenereerd. Vijanden die al verslagen zijn, respawnen echter. Leuk detail: Ik kan op de rustplaatsen met mijn homunculi praten en zo meer over de wereld te weten komen.
Verbeteren door vijanden te verslaan, verder te komen in het verhaal of items te vinden ronden de role-playing elementen af. Over het geheel genomen biedt het spel veel variatie.
"Ender Magnolia: Bloom in the Mist" verschijnt op 23 januari 2025 voor pc, Nintendo Switch, PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series en Xbox One. Het spel is mij ter beschikking gesteld door Binary Haze Interactive voor testdoeleinden op pc.
Conclusie
Een meer dan waardige opvolger
Ik hield van "Ender Lilies: Quietus of the Knights" en ik hou nog meer van "Ender Magnolia: Bloom in the Mist". De game is qua gameplay geen revolutionaire Metroidvania, maar wel een gepolijste. Hetzelfde geldt voor de presentatie: de soundtrack en de 2D-wereld doen me huiveren en betoveren tegelijk. De eindtijd is zelden zo mooi geweest.
Ik heb weinig klachten. Bijvoorbeeld dat "Magnolia" niet veel nieuws doet in vergelijking met "Lilies". Of dat ik graag nog meer tijd met Lila en de Homunkuli had willen doorbrengen. Met mijn huidige 23 uur speeltijd heb ik bijna alles gezien.
Desalniettemin, als je graag Metroidvanias speelt of nog steeds wacht op "Hollow Knight: Silksong", kan ik "Ender Magnolia: Bloom in the Mist" van harte aanbevelen. Maar ook aan iedereen die enthousiast is over een duistere fantasy-setting. Dankzij de variabel instelbare moeilijkheidsgraad is het spel geschikt voor zowel nieuwkomers als hardcore gamers.
Pro
- Metroidvania opgepoetst tot hoogglans
- dynamisch gevechtssysteem
- leuke verkenning
- Veel opties voor een individuele speelstijl
- prachtig gruwelijke fantasiewereld
- briljante soundtrack
Contra
- maakt weinig nieuws ten opzichte van zijn voorganger
- zou iets langer moeten zijn
Technologie en maatschappij fascineren me. Beide combineren en vanuit verschillende perspectieven observeren is mijn passie.