Review
"Like a Dragon: Infinite Wealth" is niet bang om een dwaas spel te zijn
van Domagoj Belancic
Met "Like a Dragon: Infinite Wealth" combineert Sega essentiële content met luxe upgrades tegen betaling. De uitgever is hierin niet de enige. Het is vervelend.
Naast battle passes en loot boxes zijn deluxe edities een van de vervelendste dingen in de gamewereld. Het uitgeven van verschillend geprijsde edities van een spel kan lucratief zijn voor uitgevers. Voor gamefans is het een grote ergernis.
De community van "Like a Dragon" is momenteel boos over de dubieuze releasetactieken van uitgever Sega. Dat is jammer, want het spel zelf is uitstekend.
Sega brengt "Infinite Wealth" uit in drie edities: Standaard (70 frank of euro), Deluxe (85 frank of euro) en Ultimate (110 frank of euro). Op zich is dit niets bijzonders - behalve misschien de exorbitante prijs van de Ultimate editie.
Wat wel bijzonder is, is dat Sega de New Game Plus-modus koppelt aan de duurdere Deluxe-versie. Deze spelmodus is voor veel fans van "Like a Dragon" vanzelfsprekend en hoort gewoon bij het spel. Maar het wordt nog erger: Xbox en PC spelers kunnen niet alle prestaties vrijspelen met de standaard versie, omdat sommige daarvan zijn gekoppeld aan de New Game Plus modus. Au.
Hoewel ik persoonlijk niet veel op heb met New Game Plus, vind ik het zorgwekkend dat essentiële content uit het basisspel wordt gehaald en in duurdere versies wordt gestopt. Vandaag is het New Game Plus. Morgen moeten we misschien betalen voor het "echte einde" van de volgende "Like a Dragon"-game. Maar dat zijn lang niet de enige zorgen die ik heb over alle Deluxe en Ultimate edities.
De duurste Ultimate versie van "Infinite Wealth" bevat items die het spelverloop in twee belangrijke nevenactiviteiten aanzienlijk versnellen. Dit betekent dat ik minder tijd hoef te besteden aan het spelen van het spel en sneller bij het einde kom. Dit is een ander vervelend ding dat me irriteert aan veel deluxe upgrades.
Andere uitgevers hebben ook voor discussie gezorgd met soortgelijke items. In "Borderlands 3" en "Assassin's Creed Odyssey" zaten XP-boosters in de deluxe versie, waarmee het spelpersonage sneller levelt. "Spider-Man 2" deelde vaardigheidspunten uit voor de superheld in de duurdere editie. Dat slaat nergens op. Hoe absurd is het om DLC aan te bieden waarmee ik minder tijd kwijt ben aan het spelen van een spel? De reis zou het doel moeten zijn.
Een andere populaire bonus voor deluxe upgrades is eerdere releasedata. Als je vorig jaar bijvoorbeeld meer geld uitgaf aan "Hogwart's Legacy", "Baldur's Gate III" of "Starfield", kon je de spellen een paar dagen eerder spelen dan het grote publiek. Dit is niet alleen vervelend voor spelers van de standaardedities, maar betekent ook dat er al voor de officiële lancering enorme spoilers op internet circuleren - zoals gebeurde met het eerst genoemde voorbeeld.
Naast het feit dat de inhoud van deluxe versies me gek maakt, ben ik ook allergisch voor de manier waarop ze worden gecommuniceerd. Kijk eens naar de upgradeafbeelding voor "Infinite Wealth":
Naast het feit dat het overzicht grafisch een ramp is, is het ook opzettelijk vaag. Ik weet dus niet zeker welke extra content ik eigenlijk krijg. Wat zijn de "Special Boosters" in de Ultimate Edition? Geen idee, maar het klinkt goed. Welke "nieuwe outfits" zitten erbij en wat is eigenlijk de "Bonus Dungeon"? Ik weet het niet, maar het klinkt als heel veel. Ik zal voor de Ultimate Edition moeten gaan, anders mis ik misschien iets.
De upgradeafbeelding voor "Infinite Wealth" is nog relatief duidelijk. Kijk maar eens naar dit gedrocht dat uitgever 505 Games heeft voorbereid voor de lancering van "Control":
Het is waarschijnlijk de slechtste upgradetabel die ik tot nu toe ben tegengekomen. Wat vooral bitter is, is dat hierboven alleen de PS4-versie van het overzicht wordt getoond. Er is een aparte versie voor Xbox platforms. Ongelooflijk.
Voordat ik een spel koop, wil ik geen Excel-tabel bestuderen en begeleidende artikelen lezen die de inhoud tot in detail uitleggen. Games zijn kunstwerken die je niet in kleine stukjes moet opsplitsen. Ik wil het hele spel spelen zonder het gevoel te hebben dat ik iets mis omdat ik niet de juiste versie heb gekocht. Maar ik wil ook geen 110 frank uitgeven aan the pig in a poke een Ultimate Edition om op safe te spelen.
Zo, genoeg geraaskal. Ik ben niet geheel tegen deluxe versies. Als duurdere edities me coole content geven die me als grote fan echt toegevoegde waarde geeft, ben ik er helemaal voor. Ik heb het dan over digitale artbooks, extra soundtracks, making-ofs, enzovoort. Ja, ik vind zelfs cosmetische items oké. Ik koop ook graag fysieke deluxe versies. Als ik voor de duurdere editie een mooi steelbook, fysieke artbooks of andere goodies krijg, betaal ik graag meer.
Maar als uitgevers essentiële spelcontent achter een betaalmuur zetten, DLC's aanbieden die het spelverloop veranderen of extra verwarrende upgrade-informatie vrijgeven, ben ik weg. Hoe zie je dat?
Afbeelding omslag: SegaMijn liefde voor videospelletjes ontstond op vijfjarige leeftijd met de originele Gameboy en is in de loop der jaren met sprongen gegroeid.