
Review
"Ant-Man and the Wasp: Quantumania": de veroveraar redt het Marvel-universum
van Luca Fontana
In Ant-Man and the Wasp: Quantumania breekt er een multiversale oorlog uit. Net op tijd voor de release van de film nodigde Marvel me uit voor een rondetafelgesprek met regisseur Peyton Reed en hoofdrolspeelster Evangeline Lilly.
Het is nog niet zo lang geleden dat Peyton Reed voor de meeste mensen een onbekende naam was. Toch trok de 58-jarige regisseur in 1989 voor het eerst de aandacht met de korte film Almost Beat. Daarna richtte hij zich op komedies als Bring It On, Down with Love en Yes Man. Zijn grote publieke doorbraak kwam in 2015 met Ant-Man. Sindsdien heeft hij nog twee Ant-Man films geregisseerd (2018 en 2023) - en scoorde hij zijn grootste coup tot nu toe in 2020 met Chapter 16: The Rescue, de hoogst gewaardeerde aflevering tot nu toe van Disney's hitserie The Mandalorian.
Evangeline Lilly daarentegen is een actrice die de meesten zullen herkennen van de tv-serie Lost, waar ze Kate Austin speelde tussen 2004 en 2010. Sindsdien is ze gaan met haar ogen rollen bij de terugkerende vraag, "Ben je 'verdwaald'?" Ze speelde ook Bailey Tallet in Real Steel in 2011 en Tauriel in de Hobbit trilogie twee jaar daarna. Sinds 2015 speelt de 43-jarige Canadese de hoofdrol als Hope Van Dyne in het Marvel Cinematic Universe (MCU), waar ze onlangs nog te zien was in Ant-Man and the Wasp: Quantumania.
Nét op tijd voor de bioscooprelease nodigden Disney en Marvel Studios me uit voor een virtuele rondetafel met het duo. De focus van het gesprek? Hoe Peyton Reed omgaat met druk om te slagen, wat hij vindt van Kang the Conqueror en waarom Evangeline Lilly al het perfecte (en extreem brute) verhaal in haar mouw zou hebben voor een Wasp spin-off.
Peyton, nadat bekend werd dat Jonathan Majors Kang de Veroveraar zou spelen, de iconische schurk in Ant-Man 3, stegen de verwachtingen voor de film enorm. Hoe ben je met de druk omgegaan?
Peyton Reed, regisseur: Weet je, als je kijkt naar de wereld van Marvel comics, zijn er wat wij noemen de Mount Rushmore Marvel schurken. Met andere woorden, de formidabele, bekende antagonisten die een belangrijke rol spelen in de strips.
Thanos en Loki, bijvoorbeeld.
Peyton Reed: Klopt. Kang de Veroveraar is er ook een - en hij had zijn debuut in het MCU nog niet gemaakt. Toen we Kevin Feige, de president van Marvel Studios, spraken over Kang, was hij meteen enthousiast. We hielden allemaal van het idee dat hij in zijn eerste optreden in het MCU uitgerekend tegen Ant-Man zou vechten - de meest bescheiden van de Avengers. Iedereen zette zijn geld op Kang. Geen wonder: Jonathan Majors, die Kang speelt, heeft een imposante en angstaanjagende uitstraling - precies het tegenovergestelde van Paul Rudd's Ant-Man. Dat is precies wat we wilden. We vonden het tijd om Ant-Man, die op zijn lauweren rust sinds hij Thanos heeft verslagen, in deze film echt door de mangel te halen.
Kang zal ook in de toekomst een grote rol blijven spelen - uiterlijk in Avengers: The Kang Dynasty, waarin hij het opneemt tegen de rest van de Avengers. Heeft Marvel je instructies gegeven voor de ontwikkeling van Kang als MCU-personage?
Peyton Reed: Nee. Het enige wat we wisten was dat een andere Marvel-ploeg tegelijkertijd bezig was met de ontwikkeling van seizoen één van Loki en dat Jonathan daar He Who Remains zou spelen, een andere Kang-variant in het Multiversum. We wisten dat we een beetje tromgeroffel wilden doen met He Who Remains in de laatste aflevering van Loki, Seizoen 1, en een heel andere Kang-variant wilden presenteren - een man die een beetje luchtig overkomt. Maar we wisten ook dat het uiteindelijk allemaal leidde tot Kang de Veroveraar, die door de andere Kangs wordt beschouwd als de gevaarlijkste en machtigste variant - precies degene die we ontmoeten in Ant-Man 3.
Klinkt episch...Klinkt episch. Zijn er films, misschien films waar je mee bent opgegroeid, die als inspiratie hebben gediend voor Ant-Man 3? Peyton Reed: Ja, ik zou zeggen dat ik ben opgegroeid met gelijke delen fantasy, sciencefiction en heavy metal - en de bijbehorende uitgebreide en opvallende kunst uit de jaren zeventig en tachtig. Daar putte ik mijn inspiratie uit. Natuurlijk waren Star Wars, Star Trek, The Hitchhiker's Guide to the Galaxy en Flash Gordon ook invloeden. En toen liet onze productieontwerper Will Tay de kunstenaars ons de gekste ontwerpen uit hun portfolio zien die nog niet in andere films waren opgenomen. Een aantal daarvan kwam in The Quantum Realm terecht. In de film verwijst Michelle Pfeiffer als Janet Van Dyne naar het Quantum Realm als "werelden binnen werelden". Evangeline Lilly: Ik weet nog dat ik die scène filmde. Het was mijn 42e verjaardag. We waren op de Volume-set, waar duizenden LED-schermen de beelden projecteerden van wat er om ons heen was in het Kwantumrijk. Het was al een verbazingwekkende zintuiglijke ervaring om die schermen te hebben en je fysiek onder te dompelen in het Kwantumrijk. Bovendien werd ik in zeldzame gevallen ook nog omringd door prothesedragende figuranten. Dit in tegenstelling tot de typische groene schermen, golfballen en X-markeringen op de muur. (Noot van de auteur: dit is de manier waarop CGI-rijke scènes meestal worden gefilmd, waarbij de uitgewerkte wezens in de nabewerking worden toegevoegd). Het was een levende, ademende Quantum-wereld. En bovendien zat ik aan een tafel om een scène te doen met Michelle Pfeiffer en Michael Douglas. Het was een heel "pinch me" moment.[[fullsizeimage:74909285 "De meeste mensen kennen Evangeline Lilly van Lost of The Hobbit." "Disney / Marvel Studios"]]Dit is de derde keer dat je Hope speelt in een Ant-Man film. Je hebt ook je opwachting gemaakt in Avengers: Endgame en What If...? Valt er nog iets te ontdekken over je personage? Evangeline Lilly: Oh, er is zoveel dat ik nog niet heb ontdekt over Hope. Dit zijn tenslotte geen diepe karakterdrama's. Het zijn actiefilms. Ik ben altijd hongerig naar meer mogelijkheden om Hope van binnen te zien en in haar psyche te kruipen. Vanaf het begin is het duidelijk dat ze een duistere kant heeft.In de eerste film stal ze het oortje van haar vader en verduisterde ze het zonlicht door een kamer te overspoelen met mieren. Evangeline Lilly: Ja. Maar ze heeft een karakterontwikkeling doorgemaakt die haar veel lichter heeft gemaakt. Iemand vroeg me: "Als je een onafhankelijke Wasp-film zou maken, wat zou je dan willen zien?" Ik zei dat ik graag de donkere kant van Hope zou willen verkennen. En ook wil ik dat oortje! Ik wil controle over een paar wespen (lacht).Ik wil die film zien! Evangeline Lilly: Ik ook! In feite is dit iets wat ik me heel specifiek heb voorgesteld. Peyton vroeg me een keer wat ik zou willen zien voor Hope in Quantumania. Mijn kleine scheppersbrein begon een heel verhaal te bedenken.Welk verhaal? Het begon in een ver land. Hope was politieke gevangenen aan het redden uit een afschuwelijke gevangenis. Ze is alleen, zonder Ant-Man, haar moeder of haar vader. En ze redt deze gevangenen op een manier die onnodig gewelddadig is, omdat ze zo boos is over het onrecht. Ze staat toe dat die woede haar beoordelingsvermogen, haar gratie en menselijkheid overneemt. En dat alles werd aangewakkerd doordat haar moeder uit het Kwantumrijk kwam en Hope niet wist hoe ze contact moest maken en intiem moest zijn. Daarom vluchtte ze uiteindelijk weg van de intimiteit en ging ze op zoek naar wat ze kende: vechten voor gerechtigheid en doen wat juist is.Je moet echt eens met Kevin Feige praten over dit idee. Het klinkt als de perfecte R-rated miniserie. Evangeline Lilly: Zeker (lacht)! Maar dan realiseer ik me dat ik een veel te specifiek verhaal aan het maken ben en dat gaat nooit gebeuren. Ik word te gedetailleerd als ik over dingen begin na te denken. Dus zeg ik tegen mezelf dat ik dat gewoon uit mijn hoofd moet zetten en kijken wat ze in het script schrijven. * **Ant-Man and the Wasp: Quantumania komt op 15 februari 2023 in de bioscoop. Speelduur: 125 minuten. Rated PG 12. De rondetafel vond plaats in de vroege ochtend van 15 februari 2023.Headerafbeelding: Disney / Marvel Studios**
Avonturen beleven en sporten in de natuur en mezelf pushen tot mijn hartslag mijn ritme wordt - dat is mijn comfortzone. Ik geniet ook van rustige momenten met een goed boek over gevaarlijke complotten en koningsmoordenaars. Soms raak ik meerdere minuten opgewonden van filmmuziek. Dit komt zeker door mijn passie voor cinema. Wat ik altijd al heb willen zeggen: "Mijn naam is Groot."