"Ambulance Life: A Paramedic Simulator" is een casus voor de intensive care afdeling

Kevin Hofer

11-2-2025

Vertaling: machinaal vertaald

Ik was erg enthousiast over "Ambulance Life: A Paramedic Simulator". Helaas bederven bugs en vervelende gameplay de anders zo hoge standaard van authenticiteit.

De sirene loeit. Ik race in mijn ambulance door de drukke straten van San Pelícano. De neergeschoten politieman in de kofferbak verkeert in acuut levensgevaar. Ik heb niet veel tijd om hem naar het ziekenhuis te brengen. Mijn hart klopt snel, met zweterige handpalmen...

Moment!

Ik zou graag verder schrijven over de schilderachtige inleiding, die het aangrijpende gevoel van "Ambulance Life: A Paramedic Simulator" weergeeft. Helaas heeft het spel me vooral gefrustreerd en verveeld - ondanks de realistische weergave van het werk van de hulpdiensten.

Mensen redden in Los Angeles San Pelicano

Ik neem de rol aan van een paramedicus. Het is mijn taak om mensen in nood te redden in het fictieve Amerikaanse stadje San Pelicano aan de westkust. Tot mijn beschikking staan mijn volledig uitgeruste ambulance en een partner die me tips geeft over de behandeling.

In principe verloopt elke operatie volgens hetzelfde patroon: Ik krijg een noodoproep, laat de sirene loeien en rijd naar de plek van het ongeval. Daar analyseer ik de situatie en verleen ik eerste hulp. Daarna rijd ik de te behandelen persoon naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis voor verdere behandeling.

Hoog detailniveau zorgt voor diepgang

Wat aan de oppervlakte repetitief en saai klinkt, maakt "Ambulance Life: A Paramedic Simulator" goed met een flinke dosis realisme. Ik gebruik allerlei medische apparatuur, van verband en defibrillators tot verschillende diagnostische apparaten.

Op mijn eerste dag red ik bijvoorbeeld een vrouw die een hitteberoerte heeft opgelopen in een parkeergarage. Eerst neem ik een medische geschiedenis af om te kijken wat ze ongeveer mankeert. Dan laden mijn partner en ik haar op de brancard en manoeuvreren haar naar de ambulance voor verder onderzoek. Hier sluit ik haar aan op de diagnostische apparatuur. Het is cool, want ik krijg te zien wat er gebeurt in medische noodgevallen - of in ieder geval vermoed ik dat het echt zo zou kunnen gebeuren.

Het spel laat me hier langzaam mee kennismaken, waarbij nieuwe mogelijkheden om in te grijpen zich maar geleidelijk aan voor me openen. Ik ben dus niet helemaal overweldigd in het begin. Voor degenen die al weten hoe het werkt, er is een pure simulatiemodus naast deze verhaalachtige modus, waarin je in het diepe wordt gegooid.

Voordat ik aan een dag uit het leven van mijn virtuele paramedicus begin, kies ik de locatie en het soort incident. Dit zorgt ervoor dat ik de tweede dag niet bij een ingewikkeld incident betrokken raak - of ik kies er bewust voor, want dit kan ook in het echte leven gebeuren. Na de reddingsactie op de parkeerplaats ontmoet ik op de tweede dag van de missie een fietser die een lichte val heeft gemaakt en pas op de derde dag rijd ik een neergeschoten politieagent naar de intensive care. Dit maakt het spel nog toegankelijker.

De besturing is een verschrikking

In principe doet "Ambulance Life: A Paramedic Simulator" veel dingen goed. Helaas schiet de uitvoering tekort. De besturing is gewoon slecht, of je nu een muis en toetsenbord gebruikt of een controller. Enerzijds zijn er de menu's. Met de controller is de besturing allesbehalve intuïtief. Dit werkt beter met de muis, maar navigeren door San Pelicano met toetsenbord en muis is voor mij een verschrikking - ik hou er niet van om een voertuig met het toetsenbord te besturen.

Als of dat nog niet genoeg is, verstoort het constante navigeren door menu's de onderdompeling. Ik moet door de verwarrende schermen klikken om een eenvoudig hulpmiddel te selecteren. Het is frustrerend als ik in een lastige situatie verschillende opties moet selecteren om mijn doel te bereiken. Het probleem wordt verergerd als ik door het medische tablet moet klikken om een diagnose te stellen.

Als je denkt dat het niet erger kan, heb je het mis. Helaas is het geen pretje om in de ambulance door San Pelican te reizen. Het voelt allesbehalve gemakkelijk om te sturen. Ik heb het idee dat ik in een enorme vrachtwagen rijd, de ambulance reageert traag.

Verder is de verkeers-AI erbarmelijk. Voertuigen reageren nauwelijks op de sirene en voorbijgangers gooien zich liever op het laatste moment voor het voertuig dan dat ze aan de kant gaan. Bovendien is er altijd zoveel verkeer voor mijn basis dat ik nauwelijks weg kan komen voor missies. Hierdoor voelt de reis naar een oproep meer vervelend dan leuk. En bovendien gaat het gevoel van urgentie - dat het spel wil overbrengen - verloren.

De besturing van de brancard is ook niet leuk, het voelt onhandig en onintuïtief. Ik moet constant tegensturen in de richting die voor mij verkeerd voelt. Als ik een patiënt schreeuwend van de pijn de ambulance in moet manoeuvreren, is het niet de situatie die me stress bezorgt, maar de besturing. Dat verstoort de onderdompeling.

Anders reageren de besturing en het spel beter of slechter. Als ik bijvoorbeeld een ooggetuige ondervraag, registreert het spel pas na de derde keer doorklikken van dezelfde vragen dat ik hem daadwerkelijk ondervraagd heb. Dit terwijl het slachtoffer naast me pijnlijk op de grond ligt te kronkelen.

De presentatie is alleen oppervlakkig goed

Op het eerste gezicht ziet San Pelicano er best mooi uit met zijn verschillende wijken. Maar als je beter kijkt, zie je wazige texturen en soms lijken auto's, gebouwen of mensen vreemde voorwerpen door de belichting. Maar dat vind ik niet zo erg voor een simulator.

Ik vind de houten animaties vervelender. Mijn paramedicus doet me meer denken aan een robot dan aan een mens. De dialogen zijn minstens zo houterig. De standaardscenario's lijken te zijn geschreven door een AI en de meeste patiënten irriteren me vanaf het eerste woord. Wil je een voorbeeld? Ik vraag de patiënt die een angstaanval heeft gehad: "Is zoiets je ooit eerder overkomen?" Zijn antwoord: "Nee, ben ik nu kapot?"

Als of dat nog niet genoeg is, heeft "Ambulance Life: A Paramedic Simulator" last van een slecht cameraperspectief. Een boom, gebouw of dak blokkeert vaak het zicht. Pop-ins, prestatie-onafhankelijk overslaan van frames en objecten die verschijnen en net zo snel weer verdwijnen ronden de niet-uitputtende lijst met bugs af.

"Ambulance Life: A Paramedic Simulator" is mij ter beschikking gesteld door Nacon. Ik heb de PC-versie getest. Het spel is sinds 6 februari verkrijgbaar voor pc, PS5 en Xbox Series X/S

Conclusie

Had geweldig kunnen zijn, maar mislukte door de realisatie

Als ik "Ambulance Life: A Paramedic Simulator" niet voor een test had gespeeld, zou ik het na korte tijd hebben laten liggen - ondanks een paar lichtpuntjes. Ik vind het een leuk idee om in een ambulance door San Pelicano te racen en mensen te redden. De diepgang van het spelontwerp met de verschillende medische instrumenten voor behandeling is ook goed. Dit gaat hand in hand met de authenticiteit - althans zo stel ik me het dagelijks leven van een paramedicus voor.

Maar de saaie gameplay, de belabberde besturing en de vele bugs zijn te vervelend. Daarom kan ik het spel in de huidige staat niet aanbevelen.

Pro

• ziet er authentiek uit, met aandacht voor detail
• San Pelicano lijkt nieuw leven ingeblazen
• als het er echt op aankomt, is het ook leuk

Contra

• te veel bugs
• saaie gameplay
• gedeeltelijk catastrofale AI
• Visueel geen lust voor het oog

Game

Nacon Gaming Ambulance leven: een simulator voor paramedici

1

Kevin Hofer

Senior Editor

kevin.hofer@digitecgalaxus.ch

Technologie en maatschappij fascineren me. Beide combineren en vanuit verschillende perspectieven observeren is mijn passie.

Deze artikelen kunnen je ook interesseren