5 wilde kruiden die je in februari kunt verzamelen
16-2-2023
Vertaling: machinaal vertaald
In februari op zoek gaan naar wilde kruiden is de moeite waard. Deze 5 planten zijn eetbaar nog voor de bloei in de lente - en smaken fantastisch.
In zekere zin zijn het de dappere krijgers van medicinale planten; die wilde kruiden die de overblijfselen van de winter in februari afweren, groene stengels die zich naar de hemel uitstrekken terwijl de rest van de natuur verder sluimert. Je kunt eigenlijk het hele jaar door naar geneeskrachtige planten zoeken; het hangt gewoon af van de soort en het deel van de plant waar je naar op zoek bent. Het is duidelijk iets waar steeds meer mensen belangstelling voor hebben. Dr. Matthias Melzig, een professor aan het Instituut voor Farmacie van de Freie Universität Berlin, zegt: "De groene trend komt steeds meer op, en dan bedoel ik niet alleen met betrekking tot energie. Vooral jonge mensen vragen zich af of het altijd nodig is om antibiotica te slikken, of dat er ook andere middelen zijn voor lichte kwaaltjes zoals verkoudheid." Vooral in deze tijden van antibioticaresistentie, dat wil zeggen een toenemend aantal ziekteverwekkers dat resistent wordt tegen onze synthetische antibiotica, staan geneeskrachtige planten in het middelpunt. Zelfs in de winter.
Hoe snel kun je in februari beginnen met het verzamelen van eetbare wilde kruiden met geneeskrachtige eigenschappen? Dat hangt af van de regio waar je woont. Waar je ook woont, Melzig heeft een aantal adviezen: "Aan het begin van de groei van de plant zijn er zelden veel actieve ingrediënten, dus je moet niet te vroeg beginnen." Maar als er geen sneeuw op de grond ligt en de eerste scheuten beginnen te verschijnen, is er (bijna) niets dat je tegenhoudt om op jacht te gaan naar geneeskrachtige planten. Het enige waar je aan moet denken is het beschermen van de planten; pluk niet alle jonge scheuten in één keer, anders zal die plantensoort niet meer gedijen.
5 eetbare wilde kruiden met geneeskrachtige eigenschappen
Kruid: goed voor de spijsvertering en het microbioom
Ingrediënten en effecten: Kruiskruid bevat vitamine C, flavonoïden, saponinen, coumarinen en mineralen. De zinkzouten in de bladeren van het kruid ondersteunen het immuunsysteem. Flavonoïden bestrijden vrije radicalen en hebben ontstekingsremmende eigenschappen.
De fenolzuren in het kruid zijn antimicrobieel, wat volgens Melzig belangrijk is voor de spijsvertering: "Er zijn veel micro-organismen die niet in het microbioom thuishoren. Fenolzuren beperken hun vermogen om zich te vermenigvuldigen." Dit betekent dat de fenolen in de plant de spijsvertering bevorderen en het microbioom beschermen.
Kipkruid werd van oudsher uitwendig gebruikt om aambeien, huidinfecties en wonden te behandelen. Bij inname werd het gebruikt voor bronchitis en reuma. "Hier komen de ontstekingsremmende eigenschappen van de actieve ingrediënten om de hoek kijken, die een positief effect hebben op het immuunsysteem," zegt Melzig.
Waar groeit het kruid? Sommige vogelsoorten zijn dol op kuikenkruid. Ze eten en verspreiden de zaden, waardoor het kruid zich gemakkelijk kan vermeerderen. Het is geen bijzonder grote plant en de bladeren zijn ook klein. Helaas zien veel mensen het meer als onkruid dan als kruid, omdat het hele stukken grond bedekt. Je vindt het vooral in tuinen, akkers en wijngaarden, dus meestal in grond die rijk is aan stikstof en klei.
Wat moet je doen?Waar moet je op letten bij het foerageren: Volgens Melzig "zitten er veel bladeren aan en begint de plant te bloeien, dan heeft hij genoeg ingrediënten om geplukt te kunnen worden. Zolang hij nog niet in bloei staat, is kippenkruid - net als brandnetel, vlier en klimop - erg smakelijk.Hoe bereid je het? De pittig-milde, subtiele smaak van kikkererwt zou doen denken aan maïskolf. Melzig raadt aan om het aan een salade toe te voegen of het zelfs als groente te serveren.### Grondklimop (glechoma): een bitter middel tegen allerlei kwalenIngrediënten en effecten:Grondklimop of glechoma wordt al heel lang gebruikt en gewaardeerd als geneeskrachtige plant, waarbij de introductie in de geneeskunde voornamelijk wordt toegeschreven aan Germaanse stammen. De plant bevat bitterstoffen, veel fenolverbindingen, flavonoïden en triterpenen. Triterpenen worden al sinds de oudheid gebruikt om maag- en darmaandoeningen te behandelen. Flavonoïden kunnen een rol spelen bij de behandeling van maag- en darmaandoeningen.Flavonoïden kunnen, zoals gezegd, ontstekingen onder controle houden. Gemalen klimop kan worden gebruikt bij hoest en bronchiale problemen omdat de triterpenen de uitscheidingsfunctie van de bronchiën verbeteren. Concreet betekent dit: "Triterpenen - en bitterstoffen - stimuleren de secretieproductie van de klieren, ook in de bronchiën, via het parasympathische zenuwstelsel. Als gevolg hiervan wordt er meer dunne bronchiale afscheiding geproduceerd, waardoor het drabbige slijm dat ontstaat bij een stevige hoest op de borst gemakkelijker kan worden opgehoest. Klimop wordt ook gebruikt als diureticum, d.w.z. een stof die de urineproductie bevordert.Waar groeit het kruid? Klimop houdt van vochtige, kleirijke grond. Het groeit vaak langs weideranden, in weilanden, in oeverbossen, als vegetatie bij een waterlichaam en op bergen tot 1.500 meter hoog. Als algemene regel geldt overigens: "De grond waar klimop voorkomt is over het algemeen in vrij goede staat. Niet veel vervuild door schadelijke stoffen, wel te verstaan."Waar moet je op letten bij het foerageren: Als klimop nog heel jong is, bevat het veel gezonde bitterstoffen. Maar hoe meer de plant bloeit, hoe bitterder hij smaakt. Dit is geen probleem, want bittere stoffen zijn niet per se slecht voor ons - integendeel zelfs. Toch kunnen ze de maag irriteren als ze in grote hoeveelheden worden geconsumeerd. Dit is waarschijnlijk een van de redenen waarom bittere stoffen de afgelopen eeuwen uit veel gewassen en groenteplanten zijn gekweekt. Ten eerste zijn bittere stoffen echter belangrijk voor onze spijsvertering. Ten tweede is het niet zo dat de plant ze voor de lol produceert - ze doen het ook om ongedierte weg te houden. Als er minder bitterstoffen in de plant zitten, moeten er meer pesticiden worden gebruikt. Anders helpen roofdieren zoals vogels en insecten zichzelf een beetje (te) gulzig.Hoe bereid je het? Gezien de grote hoeveelheid bittere stoffen kan klimop het beste worden gebruikt in salades, soepen of hartige baksels. Het is ook een goed idee om het te combineren met andere kruiden die geen bittere stoffen bevatten, zodat hun smaak wat verzacht wordt.### Grondvlier: goed tegen jichtIngrediënten en effecten: Bodevlier, ook bekend als goutkruid bevat essentiële oliën, fenolische carbonzuren, flavonoïden, vitamine C en mineralen. De ingrediënten zorgen voor een uitscheidende werking. Zoals de naam van de plant al doet vermoeden, werd het vroeger gebruikt als middel tegen jicht. Melzig zegt: "Bij de behandeling van jicht is het doel om het urinezuur dat de jicht veroorzaakt weg te spoelen door veel te drinken. Urinezuur is slecht oplosbaar in water, dus de nieren moeten voortdurend gestimuleerd worden." Gemalen vlier kan daarbij helpen.Waar groeit het kruid? Vochtige grond met minder voedingsstoffen, zoals de aarde in sloten of beken, zorgt ervoor dat zevenblad bijzonder goed gedijt. Het komt minder voor in laaggelegen gebieden en geeft de voorkeur aan hoogten variërend van de uitlopers van de Alpen tot middelgrote bergketens rond de 700 meter. Tegenwoordig kom je hem niet zo vaak meer tegen, omdat er regelmatig pogingen zijn gedaan om hem uit te roeien vanwege zijn invasiviteit. Melzig zegt: "Ik heb jichtkruid in mijn eigen tuin dat ik al 20 jaar probeer uit te roeien, maar het lukt me alleen maar om het in toom te houden." En hoe hij jichtkruid op een beheersbaar niveau houdt, eet hij het samen met de wortelstok (een ondergrondse stengel die horizontaal groeit, niet te verwarren met wortels). Immers, zoals Melzig opmerkt, zou op de composthoop gooien niet veel uithalen - het kruid zou dat overleven. Bon appétit, denk ik.Let op bij het verzamelen: Jichtkruid smaakt het best voordat het bloeit, dus foerageer het zo vroeg mogelijk. En zoals Melzig aanbeveelt: "De wortelstokken van jichtkruid smaken geweldig. Je kunt ze al heel vroeg in het jaar oogsten."Hoe bereid je het? Je kunt de wortelstokken wassen en in een salade eten of koken. De jonge bladeren en stengels zijn erg lekker om pesto van te maken. Ze ruiken vaag naar wortels en smaken ook lekker vers in een salade of bereid op dezelfde manier als spinazie.### Lichtere celandine: niet plukken als hij bloeit"Er zijn een aantal manieren waarop je de fout in kunt gaan met kleine veldesdoorn. Dat komt omdat zowel paaltjeskruid als gewoon scheurbuikgras bekend staan als kleine celandine." Terwijl scheurbuikgras onschadelijk is voor mensen, is paaltjeskruid (ook bekend als vijgenboterbloem) alleen onschadelijk vóór de bloei. Eenmaal in bloei vormt het stoffen die de slijmvliezen sterk kunnen irriteren, wat overgevoeligheid en allergieën kan veroorzaken.De twee planten zijn van elkaar te onderscheiden door hun bloemen: de bloemen van scheurbuikgras zijn wit, terwijl die van heipaalgras geel zijn. Voor leken zijn de twee planten vóór de bloei bijna niet van elkaar te onderscheiden. Niet dat je het verschil hoeft uit te zoeken - ze hebben allebei vergelijkbare effecten. Maar zodra de heipaal begint te bloeien, moet je uit de buurt blijven.Ingrediënten en werking: Beide kruiden bevatten veel vitamine C. Zoals de naam al doet vermoeden, werd scheurbuikgras vroeger gebruikt om een vitamine C-tekort te behandelen, vooral bij zeelieden. Onder de algemene bevolking werden beide plantensoorten gebruikt als vochtafdrijvend middel bij jicht en reuma.Waar groeit het kruid? Ficaria verna groeit op vochtige en humusrijke kleigronden, in oeverbossen en loofbossen. In parken bedekt het vaak grote gebieden met felgele bloemen. In de Alpen is hij soms zelfs in grote hoeveelheden te vinden op hoogtes tot 1400 meter.Waarop letten bij het foerageren: Ficaria verna is een van de eerste wilde kruiden die in de lente bloeit. Pluk het daarom zo snel mogelijk als de bladeren volledig gevormd zijn. Melzig adviseert: "Foerageer geen kleine celandine als deze een bloeiwijze (bloemtros) heeft ontwikkeld. Als de plant alleen basale bladeren heeft (bladeren die dicht bij het grondoppervlak verschijnen), kun je gaan." Dit komt omdat het wilde kruid niet langer eetbaar is als het eenmaal begint te bloeien.Hoe bereid je het?Je kunt kleine celandine (beide soorten) toevoegen aan salades als bron van vitamine C.### Nettles: goed voor een voorjaarsdetox?Ingrediënten en effecten: De bladeren en in het algemeen elk bovengronds deel van de plant bevatten fenolbestanddelen, zoals flavonoïden, maar ook sporenelementen, vitamine C en mineralen. Het bevat ook een grote hoeveelheid kalium, dat de uitscheidingsfunctie van de nieren ondersteunt. Daarom worden netelbladeren vaak gebruikt als onderdeel van detoxkuren in de lente. Maar laten we niet vergeten gifstoffen bouwen zich niet op in je lichaam. Melzig zegt: "Dat is een volledig achterhaald idee, gebaseerd op Humorisme, dat al lang geleden is onthuld als een onwetenschappelijke verklaring voor ziekte, en van de hand is gedaan."Dat gezegd hebbende, brandnetelbladeren en hun ingrediënten kunnen de activiteit van de nieren stimuleren. Hun bittere stoffen bevorderen de uitscheidingsactiviteit van de lever, waardoor de spijsvertering verbetert. In combinatie met een lichte maaltijd kan dit de stofwisseling stimuleren.Waar groeit het kruid? We weten allemaal hoe brandnetels eruit zien en waar ze groeien. Zijn we niet allemaal wel eens pijnlijk in aanraking gekomen met hun brandharen? Waar groeit het kruid?Waar moet je op letten bij het foerageren: Pluk de bladeren en/of delen van de plant boven de grond voordat de bloemen zich gaan vormen. Dit betekent dat de plant meer flavonoïden bevat, die een vochtafdrijvend effect hebben. Er zitten ook meer mineralen, vitamine C en sporenelementen in het kruid voordat het bloeit.Hoe bereid je het? Brandnetels smaken niet alleen goed als ze gedroogd zijn voor gebruik in thee. Ze zijn ook heerlijk vers, als groente of in soep. De bladeren zijn ook fantastisch in salades en smoothies.
Annalina Jegg
Autorin von customize mediahouse
De bijvoeglijke naamwoorden die me beschrijven? Open-minded, peinzend, nieuwsgierig, agnostisch, eenzaamheid-liefhebbend, ironisch en, natuurlijk, adembenemend.
Schrijven is mijn roeping. Ik schreef sprookjes op mijn 8e. "Supercoole" songteksten die niemand ooit te horen kreeg op mijn 15e en een reisblog halverwege mijn 20e. Vandaag wijd ik me aan gedichten en het schrijven van de beste artikelen aller tijden.