De e-bike meenemen naar kantoor, deel 1: Welk model is het juiste?
Ik wil uitvinden hoe het is om per e-bike naar kantoor te pendelen. Mijn route: 14 kilometer. Mijn vragen over het begin: veel.
In mijn professionele loopbaan tot nu toe ben ik ongeveer de helft met de auto en de andere helft met de trein naar mijn respectievelijke werkplek gekomen. Ik heb nog niet het geluk gehad naar kantoor te kunnen lopen. Momenteel bestaat mijn woon-werkverkeer uit:
- 5 minuten voor de fietstocht naar het station
- 14 minuten om twee kanten op te reizen met de trein
- 10 minuten lopen van station Hardbrücke naar het kantoor
- 5 minuten wachten en overstappen op het station
Dat komt neer op ongeveer 34 minuten van deur tot deur. Triathlon met mijn drie vervoermiddelen heeft zo zijn voordelen. Ik krijg wat frisse lucht, kan mijn stappenteller opblazen en in ieder geval wat mail lezen of naar een kortere podcast luisteren in de trein.
.
Als je de S-Bahn neemt, ken je ook de nadelen. Soms is het druk, de passagiers zijn niet altijd attent. En sinds kort hoesten mensen weer ongefilterd de agglomeratie in. Dat was vroeger ook het geval, maar sinds het virus circuleert, ben ik er op de een of andere manier gevoeliger voor.
Dat gaf me de laatste kick om te proberen de hele afstand per fiets af te leggen. Maar er staat alleen mijn tien jaar oude fiets in de garage. Zonder motor. Ik twijfel er weinig aan dat ik er 14 kilometer mee vooruit kan. Het probleem ligt eerder bij mij. Hoe zou ik op kantoor komen na 14 kilometer trappen, waarvan ongeveer 100 meter stijgen? Daar wacht me geen zuurstoftent, maar vergaderingen en coördinatie.
Ik ben eigenlijk nog een beetje moe.
Ik heb eigenlijk nog nooit op een e-bike gereden, en heb deze vorm van vervoer lange tijd afgedaan als een sport voor gepensioneerden. Maar ik wil mijn vooroordelen niet tot in de eeuwigheid met me meedragen.
Dus het is een geluk dat we ook e-bikes in ons assortiment hebben. Dus vraag ik onze categoriemanager Nicolas Pulfer of hij een e-bike voor me kan regelen om te lenen. Ik wil er nog geen kopen voor duizenden franken zonder dat ik heb uitgeprobeerd of het geschikt is voor het beoogde doel. Ik laat je de komende weken iets weten over mijn test.
De juiste e-bike voor mij
Een paar dagen na het eerste idee ontmoet ik Daniel Meyer. Hij is de oprichter en CEO van Ego Movement, een e-bike fabrikant uit Zürich. Hij stelt me acht weken lang een van zijn fietsen ter beschikking. We bespreken welke precies in de winkel in Zürich. Tarzan en Jane wachten daar op me, evenals Caesar, Cleopatra en Julia. Zo noemt Daniel de fietsen die hij me in de showroom laat zien en uitlegt. Waarbij we ons concentreren op Caesar en Tarzan. Dit zijn de herenmodellen.
We bespreken mijn eerste en belangrijkste beslissing bij de koffie in de zithoek van de stijlvolle maar gezellige showroom. Moet het een e-bike zijn die trapondersteuning biedt tot een snelheid van 25 kilometer per uur of zelfs tot 45?
Dit maakt niet alleen technisch, maar ook juridisch een verschil. Met de 45 variant heb ik als rijder naast de kans om snel te bewegen ook nog wat verplichtingen. Ik moet een gele nummerplaat hebben met een verzekeringssticker, de motor moet een achteruitkijkspiegel hebben, ik moet een rijbewijs hebben, en helmen zijn verplicht. Maar dat spreekt voor mij toch voor zich.
Samen met Daniel besluit ik voorlopig tot een "zwakker" model. Ik wil eerst het gemotoriseerd fietsen onder de knie krijgen. Dankzij regelmatig joggen denk ik dat ik fit genoeg ben om met weinig ondersteuning mijn bestemming te bereiken en ik ben niet uit op recordtijden.
De motor ondersteunt met 350 watt
Dat is dus geregeld. Nu heeft Daniel drie fietsen voor de deur staan, die ik stuk voor stuk kort zal testen. Eerst monteer ik het comfortabele leren zadel van Caesar. Daniel legt kort de vijf niveaus van motorische ondersteuning op het linker stuur uit. En dan mag ik mijn eerste meters rijden op de imperial bike. Mijn oude fietshelm, die ik had meegenomen, lijkt nogal alledaags op zo'n voertuig. Ik zit vrij rechtop en kom toch goed vooruit als ik trap. De lentewind ruist behoorlijk om mijn oren als ik in de hoogste versnelling rijd en met maximale ondersteuning van de 350-watt middenmotor.
Over versnellingen gesproken. Ik mocht een tweede proefrit maken met een ander Caesar model. In plaats van derailleurversnellingen heeft deze een automatische naafversnelling die de versnelling kiest aan de hand van de druk op de pedalen. Ik vind dat prettig als ik in een auto rijd, maar op een motor lijkt het op de een of andere manier verkeerd. Deze Caesar mag terug naar de showroom.
Als afsluiting neem ik Tarzan mee voor een rondje. Het is een sportievere versie waarop ik niet meer zo rechtop zit. Het gevoel ligt dicht bij dat van mijn oude trekkingfiets, die ik tegenwoordig heb. Bovendien heeft hij iets meer vermogen dan de oude Roman - 95 Nm koppel in plaats van 80. Hij biedt ook iets bredere banden en een 80-mm verende voorvork, wat me hopelijk wat meer comfort zal geven.
Beide modellen - Caesar en Tarzan - beloven genoeg bereik voor mijn plan om naar kantoor te pendelen en weer thuis te komen. De batterij van Caesar heeft 504 wattuur (Wh), goed voor maximaal 120 kilometer, Tarzan heeft een batterij van 672 Wh voor maximaal 140 kilometer. Ik zal uitzoeken hoe de bereikcijfers zich verhouden tot het praktisch gebruik in het dagelijks leven. Maar ik heb er vertrouwen in dat ik de fietsen, die iets meer dan 20 kilo wegen, met een lege accu alleen met spierkracht zal kunnen verplaatsen.
Het besluit is genomen: Tarzan wordt mijn rit. En na een paar dagen is het zover: mijn model is voor me in elkaar gezet in de werkplaats in Wallisellen. Daniel Meyer en productmanager Josh Arn geven me een gedetailleerde briefing. Ik leer hoe je de e-bike aanzet en hoe je de accu zo nodig oplaadt. Ik zou het gevoel van rijden op een e-bike zelf moeten ervaren, zegt Daniel.
En dan mag ik eigenlijk voor het eerst op de e-bike naar huis rijden. Nu krijg ik dan antwoord op vele vragen. Zal ik met het openbaar vervoer even snel zijn? Hoeveel zal ik zweten? Hoe vaak zal ik verdwalen op onbekende routes naar de stad?
In Part 2 doe ik verslag van hoe de eerste rit op mijn e-bike was en welke beginnersfouten ik maakte. Als je specifieke vragen hebt die je wilt laten beantwoorden of tips voor de gemeenschap over woon-werkverkeer per e-bike - post ze dan in het commentaar. Als je niets wilt missen van mijn e-bike ervaringen en tips, kun je me volgen als auteur.
83 mensen vinden dit artikel leuk
Martin Jungfer
Head of Content
Martin.Jungfer@digitecgalaxus.chIk ben journalist sinds 1997. Gestationeerd in Franken, aan het Bodenmeer, in Obwalden, Nidwalden en Zürich. Familieman sinds 2014. Expert in redactionele organisatie en motivatie. Behandelde onderwerpen? Duurzaamheid, hulpmiddelen voor telewerken, mooie dingen voor in huis, creatief speelgoed en sportartikelen.
