Wie heeft er een scheerapparaat voor pluisjes nodig? Ik wel!

Ik denk dat het waarschijnlijk het voortdurende gepluk aan mijn trui was dat de discussie over het toetje op gang bracht, want opeens begonnen mijn vrienden te vertellen over het pluisjes scheerapparaat. Een apparaat dat in een handomdraai de pluisjes van kleding verwijdert en ze er weer als nieuw laat uitzien. Het zou de beste aankoop zijn die ik vorig jaar heb gedaan en het pluisverwijderingsproces was nog meditatief ook. Ze wilden me het apparaat niet lenen. Ik zou er zelf een moeten kopen. Ze zijn toch niet duur. Ja, merci. Een nieuwe gadget die alleen maar ruimte inneemt? Nee! Laat me er maar mee alleen.

Terwijl ik thuis was, keek ik in mijn ladekast en bekeek mijn kleren eens goed. Ik realiseerde me dat mijn trui niet het enige kledingstuk was dat al meer dan tien winterseizoenen had meegemaakt. Als gevolg daarvan hebben veel van mijn spullen kleine dreadlocks gekregen. Hoewel ze er schattig uitzien, geven ze mijn kleren een rommelmarktuitstraling. Dus besluit ik tegen mijn principes in een gadget te bestellen. In het ergste geval had ik het aan iemand gegeven als Secret Santa kerstcadeau.

Dit apparaat scheert! En dat doet het echt!

Met het pluizenscheerapparaat zegt de naam het al - het apparaat scheert de pluizen weg. Het is heel gemakkelijk te gebruiken. Ik ga met het scheeroppervlak over het gebied dat ik pluisjes wil verwijderen. De pluisjes komen in de gaatjes van het rooster terecht, waar een scheermesje ze verwijdert. Vergelijkbaar met een baardtrimmer. Hierdoor blijft de rest van de stof eronder grotendeels intact.

In mijn pluizenverwijderingsmanie moest ik me echter ook pijnlijk realiseren dat niet alle stoffen met het apparaat moeten worden behandeld. Mijn fleecetrui en het scheerapparaat kunnen absoluut niet met elkaar overweg. Dat bleek althans uit de kale plek op de trui.
Mijn advies is dus om de pluizenverwijderaar eerst te testen op een mouw of een ander onopvallend deel van je kledingstuk voordat je in het midden begint, zoals ik heb gedaan.

Meditatie tegen een wegwerpmaatschappij

Afhankelijk van de grootte van je kleding heb je misschien wat tijd en vooral geduld nodig om de pluisjes te verwijderen. En zoals ik ooit heb geleerd, verveling bestaat niet, alleen tijd die niet wordt gebruikt voor meditatie. Dit is dus het perfecte moment om na te denken en je verdriet over oma's weggegooide favoriete wollen sokken te verwerken. Als je ze toen had opgeschud, zouden ze nu waarschijnlijk nog steeds aan je voeten zitten.

Als je klaar bent, wordt je geduld niet alleen beloond met een gerevitaliseerd kledingstuk, maar ook met de opbrengst van pluisjes die zich hebben opgehoopt in de opvangbak. Als je er genoeg hebt verzameld, kun je ze integreren in je lint art.