Achtergrond
"De jongen is nu bij het stijfsel..."
van Patrick Vogt
Onze plannen om kittens te krijgen waren na twee nestjes definitief. Maar we besloten het nog een keer te proberen voor onze dochter. We hadden niet verwacht dat ze het wonder van de geboorte van een kat van zo dichtbij zou kunnen meemaken.
Ken je de Crazy Cat Lady uit The Simpsons? Zo ben ik waarschijnlijk over 20 of 30 jaar. Zolang ik me kan herinneren, ben ik altijd omringd geweest door katten, op een paar onderbrekingen na. Ik ben praktisch geboren met een voorliefde voor deze sierlijke en koppige dieren.
Clyde zelf werd in de wieg van onze dochter gelegd. "Bubi", zoals ze hem noemde vanaf het moment dat ze kon praten, is haar constante en trouwe metgezel geweest sinds haar geboorte in 2019. Totdat een auto hem uit haar leven wegnam.
Zo moest Zoë de dood van een dierbare op jonge leeftijd verwerken. Aan de andere kant van de weegschaal kon ze ervaren hoe leven wordt gecreëerd in 2023 tijdens onze broedpoging thuis. Ze was gefascineerd en opgewonden. Om haar hetzelfde te laten doen met een zoogdier, hadden we Mira, de jongste van onze vier katten, expres nog niet laten castreren.
Als het alleen mijn vrouw en ik waren geweest, hadden we niet opnieuw onze eigen kittens willen hebben. We waren er tenslotte al geweest toen Bonnie, het zusje van Clyde, beviel van vier gezonde kittens. Twee keer zelfs. Binnen zes maanden.
Bonnie is nu gesteriliseerd, net als haar twee dochters, die bij ons zijn gebleven. Natuurlijk is het geweldig en heel leuk om kittens in huis te hebben. Maar het is ook erg tijdrovend als de kattenpopulatie van de ene op de andere dag verdubbelt. Vooral als de kittens na een paar weken moedermelk echt eten nodig hebben.
Extra zijn kittens emotioneel erg van streek. De ontelbare momenten van geluk vermengen zich met woede en pijn als de kleine opdonders bijvoorbeeld met hun vlijmscherpe, naaldachtige klauwen in je blote benen klimmen terwijl je in de keuken hun eten klaarmaakt. Op zulke momenten ben je blij dat je al een goede plek voor ze hebt gevonden. Om je pas op het laatst te realiseren wanneer je ze overdraagt hoeveel je ondanks alles van ze houdt. Dan is er ook verdriet in de vorm van de pijn van het afscheid nemen. Ja, ik ben een tere ziel. Ik ga alleen opnieuw door deze achtbaan van emoties omwille van onze dochter.
Dat brengt ons terug bij Mira, onze enige kat die (nog) niet gesteriliseerd is. Ze is vorig jaar voor onze ogen bevallen. Helaas werden alle drie de baby's dood geboren. Het verscheurde onze harten. "Bubi zorgt nu voor ze in de sterrenhemel en speelt met ze," zei Zoë troostend toen we de kleintjes de volgende dag in de tuin begroeven en drie ballonnen voor ze oplieten. Wat is ze ver gekomen, dacht ik bij mezelf en veegde mijn tranen weg... om plaats te maken voor nieuwe.
Er is wat tijd verstreken sinds deze trieste ervaring. Ook al blijft er een litteken achter, we zijn ervan hersteld. Mira ook. We realiseerden ons dat toen ze steeds meer nachten buiten begon door te brengen, miauwend en miauwend zoals alleen krolse katten dat doen. Toen ze een paar weken later steeds ronder werd, wisten we dat ze weer op de goede weg was. We zijn erg blij. Tegelijkertijd beginnen we ons zorgen te maken: wat als het deze keer ook niet lukt?
Op een avond in juni voelen we dat het snel zover is. Mira is nerveus, ijsbeert heen en weer, kijkt of we dichtbij haar kunnen komen en wil tegelijkertijd naar buiten. Ze is merkbaar geïnteresseerd in de onderkant van Zoë's kledingkast. Wil ze daar bevallen? Ik leg er een badstof doek in voor het geval dat. Als we naar bed gaan, voegt ze zich bij ons in de slaapkamer - tot zover de kledingkast. Mira gaat bij ons op bed liggen, maar blijft wankel, verandert steeds van houding en likt aan haar geslachtsdelen. Een teken dat het niet lang meer kan duren.
Terwijl ik wakker probeer te blijven, word ik vroeg in de ochtend opgeschrikt uit mijn slaap. We hebben niets gemist, Mira's situatie is onveranderd: liggen, verplaatsen naar een andere plek, likken, af en toe een miauw. Dan baant ze zich een weg naar Zoë's kussen en gaat daar liggen. Omdat Zoë's hoofd er ook op ligt, pak ik een doek en leg Mira aan het voeteneind. Maar ze lijkt vastbesloten om op Zoë's kussen te bevallen, want ze gaat er meteen weer op liggen. Nou ja, Zoë is nu toch al wakker.
Zo is Zoë er vanaf het begin bij: tijdens Mira's weeën, die steeds sneller komen, en als haar vliezen breken. Allemaal op haar kussen, natuurlijk.
Om ongeveer 5.30 uur wordt de eerste baby geboren. Ik moet een beetje helpen, want hij komt in rugligging, dus niet met het hoofd eerst. Alles is in orde, de baby leeft. Mira likt het uitgebreid schoon en maakt dan een rommeltje van de nageboorte. Er zijn nog meer mooie bezienswaardigheden en vooral geluiden, maar dat hoort er gewoon bij.
Het duurt meer dan zeven uur voordat Mira's tweede baby wordt geboren. We wachten gespannen af, hoewel we weten dat zulke lange pauzes tussen geboortes niet ongewoon zijn voor katten. De dierenarts heeft ons dit uitgelegd bij Mira's eerste nestje, dat ook lang duurde. Het derde en laatste kitten werd een half uur na het tweede geboren, dus relatief snel. Bij allebei zijn mijn vrouw en ik weer verloskundige vanwege de rugligging.
Drie gezonde kittens! We zijn overweldigd van vreugde, oneindig opgelucht en helemaal uitgeput, vooral mama Mira. En Zoë heeft het wonder van de geboorte van de poes van veel dichterbij kunnen meemaken dan we hadden gehoopt. Een onvergetelijke ervaring.
Omdat Mira onze slaapkamer als geboorteplek heeft gekozen, hebben we een gezellige plek voor haar en haar kroost ingericht. Mira zorgt vol overgave voor de kleintjes en verzorgt ze regelmatig zodat ze goed gedijen.
Op dit moment kunnen we de baby's letterlijk zien groeien. Zoals dat gaat met katten na ongeveer twee weken, hebben ze nu hun ogen geopend. Ze beginnen hun omgeving te verkennen op hun wiebelende pootjes.
We genieten met volle teugen van deze rustige en uitsluitend lieve kittenfase. Want binnenkort is die voorbij en dan zullen ze ronddansen op onze neuzen, willen eten en op mijn benen klimmen. Ik schrijf je als het zover is.
Als je geen nieuws over ons kitten kroost wilt missen, volg me dan meteen als auteur.
Ik ben een volbloed vader en echtgenoot, deeltijds nerd en kippenboer, kattentemmer en dierenvriend. Ik zou alles willen weten en toch weet ik niets. Ik weet nog minder, maar ik leer elke dag iets nieuws. Waar ik goed in ben is omgaan met woorden, gesproken en geschreven. En dat mag ik hier bewijzen.