Waarom je vaker een aap, of konijn, van jezelf moet maken
21-3-2024
Vertaling: machinaal vertaald
Op weg naar volwassenheid dreigde ik het kind in mij te verliezen. Gelukkig lukte het me om het op tijd terug te krijgen.
Bugs Bunny, Roger Rabbit, Thumper uit "Bambi" of Frank in "Donnie Darko": Het konijn is allang in de popcultuur gearriveerd en stevig verankerd. Diep in de schaduw van al deze beroemdheden leid ik een nogal anoniem bestaan. Eens per jaar verander ook ik in een konijn en verstop ik chocolade en cadeautjes in de tuin namens de paashaas. Binnenkort is het weer zover. En weet je wat? Ik kijk ernaar uit!
Bron: Sofia Vogt
In een eerdere fase van mijn leven zou het anders zijn geweest. Ik nam mezelf vreselijk serieus en zou gewoon geweigerd hebben om in een konijnenkostuum te kruipen. Zoiets kinderachtigs? Niet bij mij!
Volwassen, wat moet dat voorstellen?
Nieuw uit de pubertijd, was ik op zoek naar mijn plek in de volwassen wereld en duwde het letterlijke kind in de man aan de kant. Waarschijnlijk omdat ik dacht dat het zo moest zijn. Toch voelde ik me nog steeds geen volwassene. Hoe dan ook, wat betekent het eigenlijk om volwassen te zijn?
Het juridische antwoord is heel eenvoudig. In Zwitserland is iemand vanaf zijn 18e verjaardag meerderjarig en wordt daarom als volwassen beschouwd. Dit gaat gepaard met een reeks rechten (stemmen en kiezen) en plichten (belasting betalen). Joepie! Persoonlijk zakte ik op mijn 18e voor mijn eerste stage en had ik geen vooruitzicht op iets nieuws. Heel volwassen, nietwaar?
Bron: Sofia Vogt
Nee, volwassen zijn betekent meer dan 18 kaarsjes uitblazen op je verjaardagstaart. Ik denk dat je dat met me eens bent. Psychologie en onderzoek doen dat zeker. Neurowetenschapper en hoogleraar psychologie Peter Jones zei in 2019: "Er bestaat niet zoiets als de kindertijd en dan volwassenheid." Je wordt niet in één stap volwassen, maar over een periode. En voor maar heel weinig mensen is dit na 18 jaar voltooid. Volgens neurologische studies zitten onze hersenen op hun 18e nog midden in cruciale ontwikkelingsprocessen. Deze processen zijn op zijn vroegst op 25-jarige leeftijd voltooid, en voor veel mensen pas op hun dertigste.
Het kind in de man
Ik denk dat dat heel dicht bij de waarheid ligt. Ik moest zeker minstens 30 worden om me volwassen te voelen. De weg daarheen was geplaveid met meningsverschillen, successen en bittere tegenslagen. Ik ben gevallen en weer opgestaan, telkens weer. Kortom: ik heb ervaring opgedaan. Ik ben volwassener geworden. En ik heb mijn innerlijke kind teruggebracht, waarvan ik dacht dat ik het moest onderdrukken. Dit maakt het veel gemakkelijker om volwassen te zijn. Of zoals de zeer oude en zeer wijze schildpad Nessaja uit "Tabaluga of de reis naar geestelijke gezondheid" het zegt: "Ergens diep in mij ben ik een kind gebleven. Pas als ik het niet meer kan voelen, weet ik dat het te laat voor me is." Hoe wijs inderdaad.
Bron: Sofia Vogt
Ik realiseer me nu hoe belangrijk het is om het kind in je te behouden. Ik ben een familieman en sta midden in het leven. Ik doe volwassen dingen, zoals de rekeningen betalen of de vuilniszak op tijd buiten zetten (niet te laat, maar ook niet te vroeg). Ik neem verantwoordelijkheid voor mijn gezin, mezelf, mijn buurt en het milieu. En ik trek een konijnenkostuum aan of verkleed me als pompoen en een Pippi/Elsa lookalike. Waarom, vraag je me? Omdat het onze vijfjarige dochter blij maakt en een van de redenen waarom ze van haar vader houdt, is omdat hij soms een beetje een kind is. Tenminste, dat denk ik.
Tegelijkertijd doe ik het voor mezelf. Om het kind in mij nooit los te laten. Het volwassen leven is al moeilijk genoeg, dus een beetje kinderlijke lichtheid en luchthartigheid doet me goed. Ik kan ook serieus genomen worden zonder mezelf zo waanzinnig serieus te hoeven nemen. Ik heb ook een punt bereikt waarop het me niet echt kan schelen wat anderen van me denken. Het belangrijkste is dat het goed gaat met mij en mijn dierbaren! En als jullie me nu willen excuseren, ik moet mijn konijnenkostuum gaan zoeken.
Hoe zorg jij voor je innerlijke kind? Wat is je favoriete kostuum om te dragen? De community en ik kijken uit naar je commentaar.
Omslagfoto: Sofia Vogt
Ik ben een volbloed vader en echtgenoot, deeltijds nerd en kippenboer, kattentemmer en dierenvriend. Ik zou alles willen weten en toch weet ik niets. Ik weet nog minder, maar ik leer elke dag iets nieuws. Waar ik goed in ben is omgaan met woorden, gesproken en geschreven. En dat mag ik hier bewijzen.