Waarom het goed is om altijd naar dezelfde plek op vakantie te gaan

De eerste koffie aan de massief houten tafel naast de turquoise muur. De eerste ochtendrun langs de zee naar strandtoren nummer twaalf. De eerste fietstocht over de strandboulevard, langs schuifelende mensen op slippers met kleurige ligstoelen onder hun arm. Naar dit alles keek ik uit tijdens mijn zomervakantie in Italië.

Voor de vierde keer.

Ik ben al zo vaak met mijn man en onze twee kinderen naar dezelfde vakantiebestemming gereisd. Klinkt vreselijk ongezellig. Vooral in gesprekken met anderen: "Ben je er niet eerder geweest?" - "Ja precies, vier keer". Als ik mezelf dit hoor zeggen, gaap ik binnensmonds. Wat zijn we saai geworden.

Help, ik verander in een saaie herhaler!

We hielden vroeger van reizen. We reisden door Zuid-Amerika met onze rugzakken. We bereden de golven van de Filippijnse eilanden op onze surfplanken. We trokken met de auto langs de westkust van de VS. We zochten naar nieuwe plaatsen, avonturen en ontmoetingen.

En vandaag? Alles is te vermoeiend. Sinds we kinderen hebben, zijn we veranderd in pittige vakantiegangers. In de eerste jaren met kinderen deden we nog moeite om elk jaar een nieuw reisplan te bedenken dat zo kindvriendelijk mogelijk was, maar nu zijn we lui geworden wat organisatie betreft.

Of, zoals mijn vriendin die op een reisbureau werkt het in charmanter jargon zou noemen: We ontwikkelen ons langzamerhand tot "repeaters" - mensen die jaar na jaar naar dezelfde plek reizen. Deze (vaak oudere) soort boekt al 20 jaar lang altijd kamer 267 in hetzelfde hotel op Mallorca. Ze verblijven al 30 jaar in hetzelfde vakantiehuis in Zuid-Frankrijk. Of parkeert zijn camper al 40 jaar altijd op precies dezelfde plek aan de Adriatische Zee.

Vier keer is nog geen 40 keer. Per slot van rekening. Maar feit is: wat tien jaar geleden mijn nekharen overeind deed staan, begrijp ik nu.

6 redenen waarom we ons nest aan het vullen zijn

Wij nestelen ons ook in een nest dat voor ons gemaakt is. Een stacaravan direct aan zee. Klein, super eenvoudig, maar met de luxe van airconditioning en een eigen douche. En met genoeg vermaak voor onze kinderen in de vorm van andere kinderen. Praktisch, goed, saai. Maar verveling heeft ook doorslaggevende voordelen:

1. het is een thuiskomen

Je weet wat je kunt verwachten. Waar je iets kunt vinden. Hoe alles werkt. Je hoeft niets uit te zoeken. Ontspanning begint op het moment dat je voet zet in je vakantiehuis. Dat is goud waard, vooral in het vaak stressvolle dagelijkse gezinsleven, dat kort voor het begin van de schoolvakantie zijn energievretende hoogtepunt bereikt. Je komt onmiddellijk aan, zelfs emotioneel.

2. Verwachting is de grootste vreugde

"Hoe kan ik uitkijken naar iets dat ik nog niet eens ken?" zei mijn dochter voor haar eerste schooldag een jaar geleden. Ze heeft helemaal gelijk: je kunt je pas echt verheugen op iets wat je al weet. Natuurlijk, je bent nieuwsgierig naar een nieuwe vakantiebestemming. Maar je kunt het alleen visualiseren en je er met heel je hart op verheugen als je er al eerder bent geweest.

3. de beste plek voor heerlijk nietsdoen

Nergens anders kun je precies doen wat je al heel lang wilt doen: niets. Het is net als met het weer. Als de zon schijnt, neemt de druk om buiten iets te doen toe. Alleen als het regent kun je met een gerust geweten op de bank chillen. Als je je vakantiebestemming en de omgeving al kent, hoef je niet rond te rennen om alles te ontdekken. Je weet precies welke excursies de moeite waard zijn en welke niet. Anders: uitslapen, snoezelen op het strand, een boek lezen, luieren, gewoon zijn - waar anders en wanneer anders, als het niet tijdens de zomervakantie is? En ja, met kinderen kun je dat op een gegeven moment weer doen. Als ze wat ouder zijn. En zich op hun gemak voelen in hun omgeving.

4. rituelen creëren herinneringen

We doen toch niet helemaal niets. We hebben elke ochtend een grote brunch op de veranda. Verzamelen urenlang schelpen in het zand. Vliegen met onze neonkleurige vlieger in de wind. Metershoge kastelen en metersdiepe ijskraampjes bouwen in het zand. Ons een weg eten door de XL-ijskaart van de echte ijsverkoper die elke middag op zijn vierwielige voertuig langs het strand sjokt. Over de zee glijden op een stand-up paddleboard met een rubberen eenhoorn op de boeg. Uno spelen tot de familie ruzie heeft, om het daarna weer goed te maken tijdens het expressieve dansje in de kinderdisco. Of we fietsen bij zonsondergang de stad in. Ben je daar geweest, heb je dat gedaan? Nee. Rituelen creëren herinneringen. En elk jaar komen er nieuwe rituelen bij.

5. geen zenuwslopende planning meer

Er zijn mensen voor wie de vakantie begint met plannen. Zij doen niets liever dan vluchten vergelijken, hotelbeoordelingen doorspitten, de beste routes plannen en excursies organiseren. Ik hoor daar niet bij. Mijn plezier in het plannen van een reis verdampt als ik me voor het eerst realiseer dat er een beter alternatief is. Of dat mijn favoriete hotel al volgeboekt is. Na uiterlijk een half uur. Bovendien heb ik absoluut geen zin om me in het vroege najaar zorgen te moeten maken over de zomervakantie van het volgende jaar om iets leuks en betaalbaars te vinden tijdens de piek van de schoolvakanties. Als vakantierecidivist ben ik makkelijk op mijn zenuwen.

6. blije kinderen, blije ouders

Het krachtigste argument voor herhalingsvakanties is ook het argument waar je het minst graag een punt van maakt: de kinderen. Wie geeft graag toe dat hij alles om zijn kinderen heen moet organiseren? Willen de kinderen absoluut terug naar dezelfde plek met kinderdisco, entertainmentprogramma en Nutella-wafels? Nou, dat kunnen ze gerust doen - wij ouders hebben tenslotte ook nog een leven. Maar hand op het hart: als de kinderen gelukkig zijn, ben jij dat ook. Want alleen dan krijg jij je vrije tijd. In principe ga je niet terug naar dezelfde vakantiebestemming voor de kinderen, maar vooral voor jezelf. Win-win.

Komt er een vijfde keer?

Als je er nu van uitgaat dat onze volgende zomervakantie, die daarna en die daarna al in steen gebeiteld staan, dan heb je het mis. Mijn man heeft aangegeven dat hij volgend jaar "weer iets nieuws wil proberen". De kinderen en ik keken hem verbaasd aan en protesteerden, maar werden afgewezen. Dus nu zijn we druk bezig met het plannen van onze zomervakantie voor 2024.

Secreet hoop ik echter nog steeds dat hij deze tekst leest en zich de voordelen van ons favoriete plekje herinnert. Voor de zekerheid reserveer ik hem nu al voor volgend jaar. We kunnen altijd nog afzeggen...