Vijf levensreddende producten voor parkietenouders
4-12-2024
Vertaling: machinaal vertaald
Na een goede maand met Rio en Cookie kan ik zeggen dat ze allebei zo lief zijn als suiker, maar dat ze er een rommeltje van maken en soms voor verdriet zorgen. Het is dus des te beter dat Galaxus zelfs voor deze kleine probleempjes oplossingen heeft.
Het graan ligt overal, de veren en andere uitwerpselen liggen overal. Natuurlijk, dat hoort erbij als je een valkparkietenmoeder of -vader bent. Toch kunnen mensen zonder veren het dagelijks leven gemakkelijker maken door de juiste hulpmiddelen te kennen voor het delen van een flat met minipapegaaien.
Voor het geval je je afvraagt wie Rio en Cookie zijn: Je kunt hier lezen over de verhuizing van mijn nimfen.
Handstofzuiger
Laten we beginnen met mijn favoriete onderwerp: vuil. Kaketoes behoren tot de kaketoefamilie en hebben daarom donspoeder. Dit zijn witte, zeer tere veren waarvan de uiteinden uiteenvallen in stof. Ze maken het verenkleed waterafstotend. En als Rio en Cookie zich poetsen, dan... uff. Afhankelijk van het licht kan ik een echte wolk bloem zien die mijn twee nimfen uit hun veren schudden. Naast weggegooide veren en ander vuil, natuurlijk.
Bron: Anika Schulz
Eén van mijn eerste aankopen was een handstofzuiger. Nee, niet om Rio en Cookie te stofzuigen natuurlijk. Maar om mijn meubels en de vloer af en toe een snelle, grove schoonmaakbeurt te geven.
Mijn collega Patrick schreef onlangs een artikel over welke modellen handig zijn en welke niet.
Papieren bladen
Laten we overgaan naar het tweede vuile hoofdstuk: de uitwerpselen van de parkieten. Er is een grote lade onderin de kooi, die ik twee keer per week vul met ongeveer 1,5 liter vers vogelzand. Het absorbeert urine en uitwerpselen. Maar omdat mijn kooi een bodemoppervlak heeft van 70 x 90 centimeter, is de lade vrij lastig schoon te maken. De lade past horizontaal niet door mijn woonkamerdeur, laat staan in de douche. Het resultaat was dat mijn eerste schoonmaakbeurten meer vies zand op het tapijt en in de kieren van mijn houten vloer achterlieten dan ik had gewild.
Dus deed ik het volgende.
Dus ik deed wat onderzoek en kwam op het idee om papier onder het zand te leggen, zodat ik het vuile zand erin kon rollen - en de "luier" vervolgens in de vuilnisbak kon gooien. Veel parkietenouders gebruiken hier gewoon krantenpapier voor, wat ik niet aanraad omdat nimfen graag overal aan knabbelen en printerinkt niet bepaald goed is voor hun gezondheid.
Ik heb daarom gekozen voor vloeipapier, zoals je dat kent voor het vervoeren van serviesgoed. Het dunne papier is er in verschillende formaten: Twee vellen passen perfect in mijn zandlade.
Bron: Anika Schulz
Stick taxi
Als je je parkieten op een soorteigen manier houdt, kun je ze overdag vrij laten vliegen. Het enige probleem is dat sommige conures 's avonds hun kooi niet in willen, maar liever op de gordijnrail of plank snoezelen. In principe kun je je dieren daar ook laten slapen. Maar nimfen hebben de neiging tot "nachtangst", wat betekent dat ze in het donker ergens van schrikken en dan opgewonden rondfladderen. En omdat de papegaaitjes behoorlijk nachtblind zijn, kan dit lelijke verwondingen veroorzaken. Daarom stop ik Rio en Cookie altijd "in bed".
Omdat ze (nog) niet op mijn hand willen komen, gebruik ik de stoktaxi, zoals we een omgebouwde zitstok in de community van parkieten noemen. Ik neem de houten stok, bied die aan Rio en Cookie aan als zitstok en manoeuvreer ze 's avonds terug de kooi in. Het werkt meestal heel goed omdat ze de houten stok kennen en begrijpen wat er komen gaat.
Bron: Anika Schulz
Katoenen wattenstaafjes
Katoenen wattenstaafjes!!! Ja, dat lees je goed. Rio moest laatst naar de dierenarts omdat de kleine git iets in zijn oog had gewreven. Een piepklein, gebroken ganzenveer prikte vreselijk en nadat de parkietenmoeder (ik dus) het ganzenveer niet kon verwijderen, was het op naar de dierenarts.
Het einde van het verhaal: Rio's oogje was geïnfecteerd en ik moest er een paar dagen een zalfje op smeren. Probleem: het nimfje is niet tam en wilde niet dat ik zijn gezicht aanraakte. Dat is begrijpelijk als het daar toch al pijn doet. Dus probeerde ik een truc: ik nam een wattenstaafje en krabde heel voorzichtig (en op veilige afstand) over zijn hoofd. En zie, Rio vond de mini-massage heerlijk. Dus ik deed wat zalf op het wattenstaafje en slaagde erin om wat crème in zijn oog te wrijven. Natuurlijk was het wattenstaafje niet steriel. Maar wat is er steriel aan een dier?
Leuke bijkomstigheid: om de massagesessies gelijkmatig te verdelen, wreef ik ook Rio's maatje Cookie in met het wattenstaafje. En Cookie is er dol op! Zo erg zelfs dat we nu een nieuw ritueel hebben voor het slapengaan: Anika krabt Cookie's verentooi uitgebreid met een (natuurlijk zalfvrij) wattenstaafje.
Bulkblikken
Last but not least: stevige bewaarblikken. Ik koop het voer en vogelzand in grootverpakkingen. Maar omdat de XXL-zakken onhandig zijn, giet ik altijd een deel over in voorraadblikken om uit te gieten. Dit bespaart me werk en ongelukjes zoals "Waarom ligt hier stro, sorry, vogelvoer?" bij het elke dag bijvullen van de bakjes.
Bron: Anika Schulz
Ik bewaar trouwens al het levensreddende gereedschap voor mijn nimfen op de plank onder hun (slaap)kooi. En die is nu echt vol. Ik denk dat ik nu zo'n duizend euro heb uitgegeven aan mijn twee fluffies, inclusief de aanschaf- en dierenartskosten.
Bron: Anika Schulz
Omslagfoto: Anika Schulz
Anika Schulz
Teamleader Editorial
Anika.Schulz@galaxus.deAls kind werd ik gesocialiseerd met Mario Kart op de SNES, voordat ik na de middelbare school in de journalistiek belandde. Als teamleider bij Galaxus ben ik verantwoordelijk voor het nieuws. Trekkie en ingenieur.