"Tiny Tina's Wonderlands in de proef": De "Borderlands" spin-off is erg leuk

Dit is een artikel van onze inhoudspartner "PC Games". Hier vind je het originele artikel van auteur Matthias Dammes.

Nog geen jaar is verstreken sinds de aankondiging afgelopen juni en nu al is "Tiny Tina's Wonderlands" beschikbaar. Hiermee blijven de ontwikkelaars van Gearbox Software trouw aan hun strategie om niet te veel tijd te laten verstrijken tussen de aankondiging en de release, zoals al is gebleken bij "Borderlands 3". De nieuwste loot shooter van Randy Pitchford's Texaanse studio heeft een vrij lange geschiedenis, die bijna tien jaar teruggaat.

Het basisidee van het spel is dat het in de nabije toekomst wordt uitgebracht.

Het basisidee voor het spel ontstond al tijdens de ontwikkeling van "Borderlands 2", waar het uiteindelijk leidde tot de veelgeprezen DLC "Tiny Tina's Assault on Dragon Fortress". Daarin beleefde de speler avonturen vanuit het gezichtspunt van Tiny Tina, die de "Borderlands" helden betrok bij een spelletje "Bunkers en Badasses" en hen zo katapulteerde in een D&D-achtig fantasy rollenspel. Niet alleen de spelers, maar ook de ontwikkelaars hadden zoveel plezier met dit basisconcept dat ze vastbesloten waren er hun eigen spel van te maken. Tiny Tina's Wonderlands was geboren.

Bunkers en Badasses

En zo komt het dat wij als spelers weer betrokken zijn bij een van Tiny Tina's pen&papier spellen. Samen met de twee gestrande ruimteavonturiers Valentine en Frette neemt de chaotische spelmeester ons mee naar haar maffe fantasiewereld, de zogenaamde Wonderlands. Een wereld vol magische wezens, een diamanten tweehoorn als de geliefde koningin van het rijk en de kwade drakenheer als de alomtegenwoordige antagonist. In deze wereld belichaamt onze held de zogenaamde Brenger van het Noodlot, die uitverkoren is om het kwaad te verslaan. Dit klinkt als een typisch 08/15 fantasyverhaal en dat is het in wezen ook.

In dit geval is dat echter niet zo erg. De uitstekende sterke punten van het verhaal liggen in de manier waarop het verteld wordt. Het verhaal barst van de toespelingen op typische fantasie- en videogameclichés. Vertrouwde verhaalstructuren worden regelmatig en vakkundig door de modder gehaald. Wanneer bijvoorbeeld een opvallend sympathiek personage wordt geïntroduceerd, waarbij iedereen een naderend verraad vermoedt, wordt dit gevoel steeds verder opgebouwd, om uiteindelijk niet te gebeuren. Het spel schrikt er ook niet voor terug om herhaaldelijk de vierde muur te doorbreken en de speler een spiegel voor te houden om de draak te steken met typisch spelersgedrag.

Veel wijdverspreide manieren waarop rollenspellen functioneren, of dat nu in pen&papier is of in videospellen, krijgen ook hun vet. De typische humor van de "Borderlands" serie is hier duidelijk herkenbaar. Fans van de hoofdspellen kunnen zich ook verheugen op diverse gastoptredens van enkele bekende personages uit de hoofdspellen. Natuurlijk verschijnt Tiny Tina in een andere vorm en in rollen die men niet van hen verwacht had. De auteurs hebben ook hun fantasie de vrije loop gelaten in de talrijke zijmissies en memorabele momenten gecreëerd met diverse toespelingen. We moesten bijvoorbeeld het dorp van de knobbels verdedigen tegen het gevaarlijke blue rage virus. Erg leuk. De serie blijft dus trouw aan zichzelf in de spin-off en biedt volop knotsgekke pret.

In het rijk van koningin Assgaul

De Wonderlands van Tina strekken zich niet uit over meerdere planeten zoals de spelwereld van "Borderlands 3". Toch is er genoeg variatie in het aanbod. De afzonderlijke, soms vrij grote niveaus bieden een breed scala aan fantastische omgevingen. Of het nu gaat om een mysterieus paddenstoelenbos, een gebied dat doorkruist wordt door reusachtige lianen of andere ongewone landschappen, waar we hier niet op vooruit willen lopen. Zoals gewoonlijk valt er in de gebieden veel te ontdekken. Wie de spelwereld buiten de hoofdpaden verkent, wordt beloond met verborgen kisten, mysterieuze knikkers en interessante platen. Er zijn ook side quests te voltooien in de meeste gebieden.

Zoals typisch is voor role-playing games zijn de levels met elkaar verbonden door een overworld. Dit level is visueel ontworpen met veel aandacht voor detail om de indruk te wekken dat we ons personage bewegen over de tafelbladkaart die Tina op haar tafel heeft neergezet. Er liggen gedropte pindaslingers op de kaart. Omgevallen drankblikjes vormen rivieren van limonade die zich door het landschap slingeren. De figuur van onze held is gestileerd, met een veel te groot hoofd, en we bewegen hem door de fantasiewereld in een isometrisch aanzicht. Maar we rennen niet zomaar van het ene niveau naar het andere. Ook in de bovenwereld valt veel te ontdekken. Heiligdommen die krachtige bonussen geven als we hun onderdelen verzamelen. Kisten met goud, kampen met bandieten, kleine kerkers en nog veel meer. Er kunnen zelfs typische willekeurige ontmoetingen zijn. De kerkers en willekeurige ontmoetingen zijn echter niet veel meer dan kleine arenakaarten waar een bepaalde hoeveelheid vijanden te verslaan is.

Er is ook weer een centraal knooppunt, de hoofdstad van het fantasierijk genaamd Splendour Hoof. Hier woont hare majesteit koningin Assgaul in een prachtig kasteel. Van bijzonder belang voor de speler zijn hier de smederij met het upgradestation voor draagkracht en de werkbank voor betoveringen. Er is ook een taverne waar op het prikbord enkele bestellingen kunnen worden opgenomen. Daar vindt de avonturier ook de kluis, de automaten voor vergeten buit en de verandering van uiterlijk. Hoewel de kaart van Prachthuf vrij groot is, is een groot deel ervan ongebruikte ruimte. De genoemde diensten bevinden zich alleen in een bepaald gebied van de stad. Het compactere ontwerp van het ruimteschip in Borderlands 3 werkte op de een of andere manier beter als hublevel.

Mushroom lovers en tovenaars

In tegenstelling tot wat gebruikelijk is in de hoofddelen van de serie, vertrouwt "Tiny Tina's Wonderlands" niet op een geprefabriceerde cast van speelbare personages. In overeenstemming met het onderliggende pen&papierthema creëren we aan het begin van het spel onze eigen held. Deze kunnen niet alleen heel individueel ontworpen worden met de meest uiteenlopende opties, maar ook compleet maffe ontwerpen met felle kleuren, wilde combinaties van lichaamskenmerken en uiterlijk zijn mogelijk. Belangrijker dan het visuele uiterlijk is echter de keuze van de klasse aan het begin. Je kunt kiezen uit zes verschillende speelstijlen, die nauwelijks onderworpen zijn aan het gangbare fantasieschema van krijger, schurk en magiër.

Met de Brr-Serker richt je je op melee-aanvallen, de Spellshot is gespecialiseerd in het gebruik van spreuken, de Sporekeeper is een afstandsvechter met een paddenstoelengezel. Elke klasse heeft een zogenaamde feat. Dit is een krachtige passieve eigenschap die altijd actief is. In het geval van de spore-keeper is dat de eerder genoemde paddenstoelmetgezel, terwijl de Brr-Serker het vermogen heeft om in razernij te sturen. Daarnaast heeft elke klasse twee actieve vaardigheden. De eerste is vanaf het begin beschikbaar, terwijl de tweede op een bepaald niveau wordt ontgrendeld. In de strijd kan echter maar één van de twee tegelijk worden uitgerust.

Helaas heeft elke klasse nu slechts een enkele talentenboom waarin vaardigheidspunten kunnen worden geïnvesteerd die door levelverhogingen zijn verdiend. Dit betekent dat het vaardigheidssysteem niet meer zo divers is als in Borderlands 3. In ieder geval mogen we vanaf een bepaald punt in het spel een secundaire klasse kiezen, wat onze opties weer verdubbelt. Bovendien mogen we voor het eerst zelf attribuutpunten verdelen. Als we in level stijgen, krijgen we niet alleen een vaardigheidspunt, maar ook zogenaamde heldenpunten, die we gebruiken om waarden als kracht, intelligentie en behendigheid te verhogen. De ontwikkelaars compenseren het gebrek aan vrij te spelen vaardigheden ook een beetje met het spreukenstelsel. Magische gaven worden geplunderd en uitgerust in de vorm van boeken. Er kan maar één boek, en dus één spreuk, tegelijk gemaakt worden, maar je hebt hier in ieder geval veel keuze en dus overeenkomstige ontwerpmogelijkheden.

Beuteregen

Dat brengt ons bij een van de belangrijkste onderwerpen voor loot shooters - de buit. Hier blijft eigenlijk alles bij het oude. Verslagen vijanden, kratten en andere schuilplaatsen laten tonnen buit vallen, die in verschillende kwaliteitsniveaus van Gewoon tot Legendarisch komt. Naast de bekende schietknotsen en schilden zijn er ook een paar nieuwe voorwerpen. We hebben het al gehad over de uitrustbare spreuken. Daarnaast zijn er melee wapens, die een eigen slot hebben in de uitrusting van het personage, ringen, amuletten en harnassen, die de functionaliteit van de bekende klasse artefacten enigszins vervangen. Alle voorwerpen worden willekeurig gegenereerd, wat leidt tot een bijna oneindige variatie. Dit is vooral uitgesproken bij de wapens. In de loop van het spel probeerden we verschillende wapens uit, van het pistool tot het aanvalsgeweer tot het jachtgeweer, en elk wapen speelde anders. Elementen als vorst en vuur spelen weer een belangrijke rol. We vonden bijvoorbeeld de combinatie van vuurwapens met een vorsteffect dat vijanden bevriest en melee wapens voor de laatste doodsteek erg leuk. Nu kun je natuurlijk de domme vraag stellen wat vuurwapens moeten doen in een fantasy rollenspel, maar daar pleit Tina niet tegen.

Fantasy shooter

Nu is de first-person shooter gameplay een van de grote paradepaardjes van de serie. Het is duidelijk dat ze ook in de fantasie-uitloper niet zonder wilden. De snelle gameplay van het zogenaamde "shoot and loot" werkt ook hier weer uitstekend. Of het nu tegen opdringerige skeletten, agressieve paddenstoelwezens of Naga's uit de diepten van de zee is, het is gewoon leuk om deel uit te maken van deze zenuwslopende actie. Maar naast de beproefde gameplay werken, hadden we graag een paar aanpassingen gezien aan het fantasiekarakter van het spel. Dit geldt vooral voor de mogelijkheid tot melee combat.

We hebben aan het begin van het spel bewust gekozen voor de Brr-Serker klasse om een speelstijl na te streven als krachtige melee vechter die duidelijk verschilt van de bekende "Borderlands" vechter. Het spel heeft immers, zoals al gezegd, wapens die speciaal voor close combat kunnen worden uitgerust. Wat het echter mist, is een onafhankelijk melee gevechtssysteem met verschillende aanvals- en verdedigingsacties. Wie spannende hand-to-hand gevechten verwacht, zoals in role-playing games als The Witcher of de huidige Elden Ring, zal teleurgesteld zijn. Er is hier niets meer dan de eenvoudige melee-aanval met een druk op de knop die we al kennen uit de "Borderlands"-spellen. Deze keer wordt het uitgevoerd met een wapen in plaats van met blote vuisten.

Helaas voelt dit alleen als een vijfde wiel aan de wagen van de geweldige shooter gameplay en niet als een zelfstandig gevechtsalternatief, zodat we als Brr-Serker uiteindelijk het grootste deel van de tijd schieten in plaats van vechten. Hier had meer gedaan kunnen worden. Maar dat is nog steeds klagen op hoog niveau, want de gameplay in zijn gebruikelijke vorm creëert precies de aantrekkingskracht die je hoopt van een loot shooter. Je moet alleen even wennen aan het idee dat de grote helden in dit fantasy-avontuur geen ridders met zwaarden en schilden zijn, maar mensen met maffe geweren.

Chaos heerst

In tegenstelling tot de meeste fantasieverhalen eindigt het avontuur van onze held niet met de overwinning op het kwaad. Het verhaal zelf duurt ongeveer 20 tot 25 uur, als je slechts af en toe wordt afgeleid door nevenactiviteiten. Als je onderweg alles wilt verkennen en alle zijmissies en uitdagingen wilt voltooien, kun je gemakkelijk zoveel meer speeltijd toevoegen. Dit maakt het spel qua omvang kleiner dan "Borderlands 3", maar zoals gezegd is het einde van het verhaal niet het einde. Daarna kun je natuurlijk verder gaan met fotograferen, looping en fine-tuning van je eigen karakter.

In het eindspel wacht de zogenaamde chaoskamer. Hier kun je een reeks gevechten voltooien tegen hordes vijanden. Tussen elk gevecht door is het mogelijk om de regels te wijzigen, bijvoorbeeld om de tegenstanders speciale versterkingen toe te kennen. Hoe moeilijker je het voor jezelf maakt, hoe hoger en beter de potentiële opbrengst. Naast de directe buit van de vijanden worden tijdens de gevechten ook kristallen verzameld, die na een succesvolle loop kunnen worden ingewisseld voor voorwerpen van een bepaald type. Ook weer van de partij is de Chaos Mode, die de algehele moeilijkheidsgraad in het hele spel verhoogt en op zijn beurt de kwaliteit van de buit - vergelijkbaar met de Hell moeilijkheidsgraden in Diablo 3. Om nieuwe niveaus van de Chaos Mode vrij te spelen, moeten speciale Chaos-runs worden voltooid in de Chaos Chamber.

De nieuwe valuta Moon Orbs kunnen ook in het eindspel worden verdiend. Dit wordt gebruikt op de enchantment dicer om de betovering van een voorwerp opnieuw te rollen. Wie met zijn personage level 40 heeft bereikt, ontgrendelt ook het Mythos-ranksysteem. Dit komt ongeveer overeen met de Guardian rang in Borderlands 3 en maakt verdere karakterontwikkeling mogelijk, zelfs na het bereiken van het maximale level. Het is wel een beetje jammer dat er deze keer geen vorm van de "True Exterminator"modus is. Helaas is het niet mogelijk om opnieuw te beginnen met hetzelfde personage in de NewGame+.

Technisch gepolijst

Optisch hebben de ontwikkelaars het vertrouwde cell-shading uiterlijk verfijnd. Het spel ziet er op veel plaatsen zelfs wat scherper en gedetailleerder uit dan "Borderlands 3". 4K-resolutie en HDR zijn natuurlijk ook terug. Met dit alles liep het spel steeds uiterst soepel. Zelfs bij een 4k resolutie en alle instellingen op Ultra lagen de frames altijd boven de 60. Dat is natuurlijk op basis van een voldoende krachtige grafische kaart. Er waren geen crashes of andere technische eigenaardigheden waar te nemen. Het spel maakt technisch een zeer schone en goed afgeronde indruk. We zouden zelfs bijna zeggen dat het spel grotendeels bugvrij is. Maar na afloop van het verhaal merkten we een onaangename bug op. Sinds we het eindspel hebben bereikt, werkt het questdagboek niet meer naar behoren. Onze lijst met nog openstaande queesten wordt gewoon niet meer weergegeven. Maar dit kan zeker snel verholpen worden met een patch.

Wij raden trouwens aan de Engelse stemuitvoer in te stellen. De Duitse stemuitvoer is ook vrij goed, maar Ashly Burch doet absoluut briljant werk als Tiny Tina. Over het geheel genomen hebben de ontwikkelaars ook goed werk geleverd. Ze zijn erin geslaagd het idee van een DLC uit te breiden, de sterke punten van de "Borderlands"-formule te behouden en er een aangrijpend en, zoals altijd, vreselijk leuk spel van te breien. Fans van "Borderlands" krijgen precies wat ze gewend zijn in een iets ander jasje en nieuwkomers kunnen zich verheugen op een maf avontuur. Over Tiny Tina kunnen de meningen verschillen, maar zelfs degenen die haar niet mogen zouden dit spel een kans moeten geven. Het verdient het zeker.

Conclusie: "Rol voor initiatief, sukkels!"

Ik hou van de "Borderlands"-spellen vanwege het griezelige plezier en de snelle gameplay. Tiny Tina's Wonderlands levert me dat weer in overvloed. Ik heb wel kritiek op het gebrek aan betere integratie van melee combat, want ik keek uit naar geweldige knokpartijen in een fantasyspel. Maar uiteindelijk stoort het me slechts marginaal. De rest van het spel is gewoon te leuk. En aangezien ik al sinds "Borderlands 2" fan ben van de gekke Tiny Tina, is een spel met haar in het centrum van het verhaal natuurlijk precies goed voor mij. Wat "Borderlands 3" was met zijn epische schaal en een avontuur van galactische omvang, is Wonderlands met zijn charmante fantasiewereld en de gekke ideeën die Tina erin blijft gooien. Vooral het permanent plukken aan typische clichés en ingesleten patronen van het ontwerp van rollenspellen is geweldig. Het is een spel dat zichzelf nooit serieus neemt, en zo moet je er als speler ook mee omgaan. Gewoon aan de slag gaan en plezier maken is het motto. Ikzelf zal zeker nog meerdere plezierige uren in Wonderlands doorbrengen.

"Tiny Tina's Wonderlands" komt op 25 maart 2022 uit voor PC, Playstation 4, Playstation 5, Xbox One en Xbox Series S/X. Het spel biedt crossplay op alle platforms. Het maakt dus niet uit op welk systeem je vrienden het spel hebben, je kunt allemaal samen aan het fantasie-avontuur beginnen.

Game

2K Games Tiny Tina's Wonderlands

Xbox serie X, Xbox One X, DE

Game

EUR39,44

2K Games Tiny Tina's Wonderlands

PS4, DE

Game

EUR27,59

2K Games Tiny Tina's Wonderlands - Next Level Editie

Playstation, DE

1

Game

2K Games Tiny Tina's Wonderlands

Xbox serie X, Xbox One X, DE

Game

EUR39,44

2K Games Tiny Tina's Wonderlands

PS4, DE

Game

EUR27,59

2K Games Tiny Tina's Wonderlands - Next Level Editie

Playstation, DE

1

Pro

• Wacky fantasy setting

• Eenvoudig verhaal, maar met veel leuke toespelingen en grapjes op de rollenspelcultuur

• Gevatte zijmissies

• Cameo-optredens van enkele "Borderlands"-personages

• Verschillende niveaus
• Mooi ontworpen overwereld
• Motiverende buitenspiraal
• Grote wapenvariatie

*Leuke, actievolle gameplay

• Zes verschillende klassen

• Chaosmodus en chaoskamer in het eindspel

• Co-op via internet of LAN
• Goed Duits en fantastische Engelse nasynchronisatie

Contra

• Alleen één skill tree per klasse

• Geen goed vechtsysteem

• Inventaris nog steeds een beetje omslachtig

• Geen NewGame+