Tijd voor Nintendo om volwassen te worden
29-1-2025
Vertaling: machinaal vertaald
Met Mario Kart, Animal Crossing en Pokémon heeft de Switch de troon bestegen. Kinderen en Nintendo fans zijn blij, nu kan Nintendo eindelijk ook het volwassen publiek bedienen.
Ik kan mijn vrienden altijd enthousiast krijgen voor een rondje Mario Kart 8 Deluxe. Het best verkochte Switch-spel aller tijden is doorgedrongen tot alle lagen van de bevolking. Afgezien van de zeldzame gezamenlijke spelletjesavonden zijn de contactpunten met Nintendo in mijn omgeving echter bijna volledig verdwenen. Toch zijn we allemaal opgegroeid met NES, SNES en dergelijke. Dus aan nostalgie kan het niet liggen.
Ik zet mijn Switch regelmatig aan, zij het voornamelijk met de kinderen of om werkredenen. De meerderheid van mijn gamervrienden bezit daarentegen niet eens een Nintendo-console. Op de vraag waarom, hoor ik altijd hetzelfde antwoord: "De spellen zijn te kinderachtig".
De familieconsole
Ik kan het niet helemaal oneens zijn met deze uitspraak. Nintendo staat niet voor niets synoniem voor gezinsvriendelijke consoles. Natuurlijk spelen er ook miljoenen volwassenen op de Switch - waaronder ikzelf. Maar ik heb meer dan ooit een hekel aan de kindvriendelijke sale. Voor mij werd het hoogtepunt bereikt met de Nintendo 64. 'Super Mario 64', 'Goldeneye' en 'Starfox 64' waren uitmuntend qua gameplay en technologie. Afgezien van de korte rebellie met de Gamecube, heeft Nintendo de grafische concurrentie de rug toegekeerd en zich nog meer gericht op felgekleurd kindervermaak. Helaas druist deze ontwikkeling volledig in tegen mijn persoonlijke voorkeur. Mijn enthousiasme voor Nintendo's consoles is dan ook gestaag afgenomen.
Nintendo games maken nog steeds indruk met hun creativiteit. Maar het constante handje vasthouden, de oude ongenuanceerde verhaaltjes en de kinderachtige presentatie beginnen me steeds meer op de zenuwen te werken. Ik begrijp volledig waarom dit het geval is. Nintendo wil spellen maken die iedereen kan begrijpen en spelen. Om niemand uit te sluiten, is de kleinste gemene deler vaak "kinderspellen". Maar er moet iets zijn waardoor ik niet de hele tijd met mijn ogen rol. Ik wil me aangesproken voelen als speler en niet slechts een bijzaak zijn.
Met "The Legend of Zelda: Breath of the Wild" en vooral "Tears of the Kingdom" zijn er ook spellen die deze kant op gaan. Vooral de laatste is op onderdelen echt duister. Beide zijn 12+ beoordeeld. Ze behouden de kinderlijke Nintendo-charme, maar vervallen zelden in kinderachtigheid. De meeste spellen die door Nintendo zijn ontwikkeld of uitgegeven hebben echter een jongere leeftijdsclassificatie. Op de website van het Europese leeftijdsclassificatiesysteem PEGI staan 103 spellen voor de Switch. Ze zijn als volgt verdeeld:
- Vanaf 18 jaar: 4 spellen
- Vanaf 16 jaar: 6 spellen
- Vanaf 12 jaar: 29 wedstrijden
- Vanaf 7 jaar: 59 wedstrijden
- Vanaf 3 jaar: 30 spellen
Omdat ook de verschillende versies van een spel worden meegeteld, is het totaal hoger dan het werkelijke aantal bestaande spellen. En ook al betekent een lagere leeftijdsclassificatie niet per se dat een spel automatisch een kinderspel is, de trend is duidelijk.
Naar nieuwe kusten
Nintendo toont ook weinig bereidheid om te experimenteren als het gaat om spelvariatie. Dezelfde series verschijnen altijd in de klassementen. De talloze Mario, Zelda en Pokémon spin-offs staan al lang in de dubbele cijfers. Nintendo kan deze koeien melken tot de dag des oordeels. Het verdient duidelijk veel geld. Het is echter duidelijk dat de consolemarkt stagneert. Xbox baas Phil Spencer benadrukte onlangs dat het daarom nodig is om andere markten te cultiveren. Voor Nintendo zou dit betekenen dat het zich richt op pc-, Playstation- en Xbox-gebruikers. De Switch 2 zou de perfecte gelegenheid zijn om wat creatieve energie te steken in meer volwassen games. Met andere woorden, spellen die qua gameplay complexer zijn, zwaardere thema's behandelen of visueel niet het hele kleurenwiel gebruiken.
Ik zou het het spannendst vinden als een Nintendo-studio zich aan nieuwe franchises zou wagen. Ik bedoel geen launch fillers zoals "1-2-Switch" of "Arms", die weinig meer waren dan technische demo's voor nieuwe console-functies. Ik wil een volwaardige Nintendo-game die de technische mogelijkheden van de Switch 2 benut en de schat aan ideeën van de Japanse spelontwikkelaar aanboort. Of het nu singleplayer of multiplayer is, maakt mij niet uit, het belangrijkste is dat ik de Nintendo-magie voel, die veel te weinig wordt gebruikt buiten de usual suspects.
Het imago van de Nintendo Switch 2 is nog steeds niet veranderd.
Het imago van de gezinsvriendelijke console zou er niet onder lijden. De spellen hoeven niet bruut of bloederig te zijn. Met "Emio - der lächelnde Mann" heeft Nintendo al een eigen 18+ spel ontwikkeld. Maar ik heb iets groters in gedachten. Een echte Nintendo-blockbuster, alleen dan zonder Mario en co. - hoewel ik het ook spannend zou vinden om de traditionele merken in een nieuwe setting te zien.
Een detective noir verhaal met een cholerische Mario die de moord op zijn broer Luigi moet oplossen. "Pokémon" vanuit het perspectief van de kleine monstertjes die de ketenen van de Pokéballs doorbreken en zich tegen hun heersers keren omdat ze niet langer tegen elkaar willen vechten. Of een soort "GTA" waarin je als de boze Wario de gangsterbaas van een grote stad wordt.
Bron: X/montana classic/Nintendo
Met zijn eigen speliconen is Nintendo misschien te protectionistisch. Het Japanse bedrijf heeft echter nooit een tekort aan ideeën gehad. Ik ben ervan overtuigd dat Nintendo een aanwinst voor de industrie zou zijn als ze hier en daar een oudere doelgroep zouden overwegen.
Welke spellen voor volwassenen zou je nog meer willen zien van Nintendo? Of geef je de voorkeur aan de status quo?
Philipp Rüegg
Senior Editor
Philipp.Rueegg@digitecgalaxus.chIk ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur.
