Achtergrond

"The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom" preview - Vijf punten die me opvielen

4-9-2024

Vertaling: machinaal vertaald

Ik heb "The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom" gespeeld voor de lancering op 26 september en ik ben enthousiast - met uitzondering van twee kleine minpuntjes.

Na "Tears of the Kingdom" van vorig jaar waagt Nintendo zich met "Echoes of Wisdom" opnieuw aan een 2D "The Legend of Zelda" vanuit vogelperspectief. Het bijzondere aan deze spin-off: voor het eerst in de geschiedenis van de serie bestuur je prinses Zelda en niet Link.

Ik heb het aaibare avontuur ongeveer een uur gespeeld tijdens een preview-evenement en ben zeer te spreken over de gameplay. Vooral deze vijf punten vielen me op:

1) Prinses Zelda heeft toch een zwaard, hoera

In tegenstelling tot de zwaardvechter Link vertrouwt prinses Zelda in haar avontuur op een toverstaf. Hiermee kan ze bepaalde voorwerpen en vijanden kopiëren en ze vervolgens klonen als "echo's". Die gebruikt ze dan in gevechten of om puzzels op te lossen.

Als jarenlange fan was ik sceptisch. Kan een "The Legend of Zelda"-avontuur wel werken zonder zwaard?

Zelda's belangrijkste wapen in het spel: een magische staf.
Bron: Nintendo

Na het spel gespeeld te hebben, kan ik alles zeggen: De prinses vindt vrij vroeg in het spel een magisch zwaard. Hiermee kan ze een "zwaardvechtersmodus" activeren, waarmee ze zichzelf bestuurt als Link en met het zwaard zwaait.

De modus duurt maar een paar seconden. Daarna moet ik het opladen met magische middelen. Volgens Nintendo kan ik de duur van de zwaardvechtmodus geleidelijk verlengen naarmate het avontuur vordert. Ik kijk er in ieder geval erg naar uit om af en toe vijanden met mijn zwaard te kunnen verslaan in "Echoes of Wisdom".

Zelda kan vechten met een magisch zwaard - al is het maar voor even.
Bron: Nintendo

2) Het gevecht met de magische staf is verdomd grappig

Ik moet creatief worden met de toverstaf als ik tegenstanders niet kan aanvallen met de zwaardvechtersmodus. Als een monster me bijvoorbeeld aanvalt, tover ik zelf een monster tevoorschijn. De wezens vechten dan met elkaar en ik leun achterover en kijk toe. Of ik kan gewoon het omringende gras in brand steken met een vurig voorwerp en de vijanden echt ophitsen.

Gekloneerde voorwerpen kunnen ook defensief worden gebruikt. Als mijn levensenergie tijdens een gevecht opraakt, tover ik een bed tevoorschijn en vul ik mijn hartbalk aan met een powernap. Dit leidt tot heerlijk absurde situaties - vooral tijdens een episch eindbaasgevecht.

Ik leid deze Moblin af met een getoverd stuk vlees en val hem vervolgens aan met gekloonde stenen en vleermuizen.
Bron: Nintendo

Er zijn nauwelijks grenzen aan mijn verbeelding. De enige beperking die ik heb is de magie die ik tot mijn beschikking heb. Elk gekloond voorwerp en elk monster kost magische punten. Als die op zijn, wordt de oudste kloon verwijderd. Ik kan mijn magie ook upgraden in de loop van het avontuur.

3) De wereld is enorm en er zijn "echte" kerkers

In mijn speelsessie vang ik een glimp op van de wereldkaart van "Echoes of Wisdom". Het ziet er enorm uit

De kaart van Hyrule, ingezoomd. In het uur dat ik speel, kom ik maar weinig vooruit, maar de wereld voelt enorm aan.
Bron: Nintendo

De tot nu toe uitgebrachte trailers bevestigen dat de wereld enorm is. Er zijn al verschillende spannende regio's in geplaagd, waaronder een woestijn, een moerasgebied en een vulkaan. Volgens Nintendo zijn er minder obstakels en vangrails bij het verkennen van de wereld in vergelijking met eerdere 2D "Zelda" titels. Ik ben benieuwd of het spel me dezelfde vrijheid geeft als "Breath of the Wild" of "Tears of the Kingdom".

Sommige gebieden verken ik vanuit een zijaanzicht - zoals in

Als ik het spel speel, verken ik niet alleen de overwereld, maar ook een kerker. Deze bevindt zich in een van de mysterieuze interdimensionale breuken die plotseling in Hyrule zijn verschenen. Fans van de traditionele "Zelda" kerkers kunnen zich verheugen. Dit deel van het spel voelt echt old school aan.

Ik zwerf van kamer naar kamer, los spannende puzzels op, versla vijanden en verzamel sleutels. Het is geweldig. Nintendo bevestigt dat de kerkers in de latere stadia van het spel "enorm" zullen zijn. Daarnaast suggereren de tot nu toe getoonde trailers dat de latere kerkers weer verschillende thematische zwaartepunten zullen hebben, zoals vuur, water, ijs, etc.

De soms generieke, kleine en teleurstellende kerkers uit het "Breath of the Wild"-tijdperk lijken voorgoed verleden tijd.

Met de hoofdsleutel naar de eindbaas. De kerker doet denken aan oude

4) De puzzels doen denken aan "Tears of the Kingdom"

De kerkers voelen old-school aan, maar de aanpak van de puzzels is des te moderner. Ze doen meer denken aan de open gameplay van "Tears of the Kingdom".

Er is niet slechts één juiste oplossing voor een puzzel, maar er zijn meerdere paden die naar het doel leiden - of het nu in een kerker is of in de overwereld. Als ik over een muur moet klimmen, kan ik Zelda's magische staf gebruiken om eerder gekopieerde tafels of stoelen tevoorschijn te toveren en te stapelen als een "echo". Of ik kan een spin klonen die aan het plafond hangt en zijn spinnendraad gebruiken als klimtouw.

Als ik dikke houten kratten moet vernietigen, tover ik een vuurmonster tevoorschijn en verbrand ik ze. Of ik kloon een rots en laat die vanaf een richel op het hout neerstorten.

Om bij de schatkist te komen, kloon ik tafels en een trampoline.
Bron: Nintendo

Ik vind de nieuwe "unisono"-vaardigheid van Zelda ook erg leuk. De prinses gebruikt het om voorwerpen, monsters en "echo's" telekinetisch te verplaatsen. In de allereerste kerker dwingt het spel me om creatief gebruik te maken van de nieuwe vaardigheid. Ik duw standbeelden heen en weer achter tralies om ontoegankelijke schakelaars te activeren.

Het extreem hoge tempo waarin ik nieuwe items kopieer en ontgrendel als "Echo" bezorgt me een beetje buikpijn. Zelfs tijdens de speelsessie verlies ik vaak uit het oog welke items ik in mijn repertoire heb. Dit komt ook door het ietwat omslachtige keuzemenu, dat me de vrijgespeelde voorwerpen in een horizontale lijn laat zien. Ik hoop dat ik in het voltooide spel mijn weg kan vinden in de massa's kloonbare voorwerpen en monsters.

Het verwarrende kloonmenukloonmenu doet denken aan de

5) Het spel ziet er geweldig uit ... en schokken

"Echoes of Wisdom" lijkt erg op de Switch-remake van 2019 van "Link's Awakening". Ik vind de stijl prachtig en werd meteen verliefd op de aaibare personages en de gedetailleerde miniatuurwereld met tilt-shift effect.

Ik heb minder op met de technische realisatie van de spelwereld. Zelfs in "Link's Awakening" werd ik tijdens mijn avontuur voortdurend begeleid door stotters. Ik heb dit ook ervaren in de demo van "Echoes of Wisdom". En heel vaak.

In mijn gedetailleerde testverslag van de komende weken kun je lezen of de technische tekortkomingen in het uiteindelijke spel worden verholpen. "The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom" verschijnt op 26 september voor de Switch.