![Sony ULT Wear (DNC, 30 h, Draadloze)](/im/productimages/1/8/5/4/0/0/2/5/8/9/0/2/6/7/4/0/6/7/52aa3725-2adf-4724-a9bf-487efc5a454b_cropped.jpg?impolicy=product&resizeWidth=720)
Sony ULT Wear
De Ult Wear hoofdtelefoon van Sony is bedoeld om een jonger publiek aan te spreken met zijn zware basgeluid en moderne ontwerp. Ze zijn gepositioneerd in het hogere middensegment. Ontdek in de test of de poging werkt.
Ult is de naam van de nieuwe apparaatserie van Sony. Naast speakers in drie verschillende maten heeft Sony ook de Ult Wear over-ear hoofdtelefoon ontwikkeld. Het Japanse bedrijf heeft de afkorting Ult - een voor Sony begrippen ongewoon eenvoudige naam - geleend van K-pop jongerentaal. Het staat voor "Ultimate" - de ultieme en hoogste kracht die er is. Sony wil dit motto waarmaken met de Ult Wear en richt zich op een jonge klantenkring met een nieuwe, bass-heavy audiosignatuur.
Sony staat bekend om zijn warme, epische geluid met een breed geluidsspectrum. En natuurlijk "toonaangevende ruisonderdrukking", zoals ze graag benadrukken. Daar willen de Japanners aan vasthouden. Toch wagen ze zich met de nieuwe Ult-Mode in bassferen waar "Beats By Dre" of Skullcandy hoofdtelefoons normaal gesproken thuis zijn. Ze gebruiken een 40 mm driver die verantwoordelijk is voor deze Ult-Mode. Deze kan met één druk op de knop worden in- of uitgeschakeld. Ik begin met de balans en de middentonen omdat ik wil weten wat je kunt verwachten voor de prijs van 199 frank of euro - zonder Ultra Mode. Dit krijgt een eigen hoofdstuk.
Mijn eerste getest nummer heet "Wilderness" van Explosions in the sky. Het wordt gekenmerkt door het feit dat het een zeer breed frequentiebereik bestrijkt. Dit betekent dat alles van de lage bas tot de hoge tonen aanwezig is.
Hier hoor je de percussie in het lagere geluidsspectrum, de gitaren swingen naar hogere sferen. Er zijn geen vocalen. Ik merk dat het laag dominant is. De gitaren kunnen zich daar goed van afscheiden en de algehele weergave is erg schoon. Maar de Ult Wear maakt er geen geheim van waar ze voor bedoeld zijn.
In het middenbereik worden de Ult Wear gekenmerkt door de gebruikelijke warmte van Sony.
De heldere, kenmerkende zanglijn valt op in Helplessly Hoping en klinkt harmonieus. De lage frequenties spelen hier ook hun rol - ze geven de zang meer ruimte. Als je echter naar hetzelfde luistert met de huidige Sennheiser Accentum, besef je dat het dominante basbereik veel helderheid wegneemt.
Ik test de bas met "Tokyo Drift" van de Teriyaki Boys.
De hoofdtelefoon is over het algemeen te basachtig voor mij. Als je op de Ult-knop drukt - deze is apart bevestigd en duidelijk zichtbaar op de hoofdtelefoon - hoor je een soort tornadogeluid als signaaltoon. Dit zorgt voor een extra boost bij minder veelzijdige electro. Bas tot in je maag. Het lage basbereik dreunt en dreunt. Het enige probleem is dat het geboem en geboem in het basbereik alle finesse in het middengebied behoorlijk verdringt. De geluidsbreedte lijdt eronder. Het benadrukt ook niet alleen individuele passages: in de ultramodus neem ik een basdreun waar die merkbaar is over meerdere frequentieniveaus.
Soms worden geluiden met een lage frequentie versterkt, ook al zijn het helemaal geen lage tonen. Bijvoorbeeld diepe stemmen in een podcast - deze gaan dan gepaard met een effect waardoor ze moeilijker te verstaan zijn. Als er daarentegen weinig of geen lage tonen zijn, maakt de Ultra-modus geen geluid. Zelfs bij eenvoudige, basrijke arrangementen zonder instrumenten of zang stoort het me na de eerste halve minuut van het "WOW effect". Ik kan me voorstellen dat het effect beter werkt met een luidspreker zoals de Field 7. Met een koptelefoon duurt het effect voor mij maar kort en alleen als ik naar een heel specifiek soort muziek luister.
Ik kom tot de conclusie: Niet echt van mij.
Het feit dat de Ult Wear niet in dezelfde klasse is als de WH-1000 XM5 wordt duidelijk bij het voeren van telefoongesprekken. Hoewel de verstaanbaarheid nog steeds goed is in een rustige omgeving - zij het wat vervormd en blikkerig - is het geluid niet meer echt verstaanbaar in een drukke omgeving.
Dit bleek ook uit mijn praktijktest. Om zelf de mate van verstaanbaarheid te kunnen beoordelen, heb ik twee luistertests voor je gekoppeld.
De bovenste in een rustige omgeving, de onderste in een lawaaiige omgeving.
Aan de doos kun je zien dat de Ult Wear een andere kant op gaat dan de klassieke WH-1000 serie. Hij is donker van kleur. De hoofdtelefoon staat in de schaduw, terwijl het kleurrijke "Ult Power Sound" logo naar voren komt. De stevige, aantrekkelijke stoffen hoes wordt ook weer meegeleverd. Sony levert ook een USB-C naar USB-A oplaadkabel en een 3,5 millimeter aansluitkabel mee.
De hoofdtelefoon zelf doet erg denken aan de WH-1000 XM4. De oorschelpen, de plaatsing van de knoppen en - tromgeroffel - de opvouwbaarheid. Hun afwezigheid werd Sony enigszins om de oren geslagen bij de lancering van het laatste vlaggenschip, de WH-1000 XM5. Nog een positief punt: de aluminium hoofdband is weer trapsgewijs verstelbaar.
Sony heeft de hoofdband en oorschelpen ook bedekt met zachte kunstlederen applicaties. Toch voelt het materiaal van de oorschelpen wat dunner en lichter aan dan op mijn XM4. Het is alsof er een extra coating ontbrak om de kwaliteit te verhogen. De stoffen bekleding is ook dunner - de elementen zijn duidelijk voelbaar. Een test op de keukenweegschaal laat echter nauwelijks verschil zien. Slechts ongeveer zeven gram minder Ult Wear dan de XM4 - maar de keukenweegschaal is ook niet gekalibreerd.
Je kunt vertrouwen op de gebruikelijke Sony-kwaliteiten voor dagelijks gebruik. De pasvorm is stevig zonder te knellen. De oorschelpen zijn erg comfortabel. Het feit dat de oorschelpen (weer) in stappen verstelbaar zijn, vind ik persoonlijk erg prettig. Net als zijn "grote broers" in de WH-1000 serie kun je de Ult Wear bedienen met aanraakbewegingen op de rechteroorschelp. Volume, overslaan/zoeken, afspelen/pauzeren, Google Assistant of telefoongesprekken beheren - alles werkt en kan ook naar eigen voorkeur worden ingesteld in de app. Er is ook een aan/uit-knop, een knop om te schakelen tussen omgevingsmodus en ruisonderdrukking en natuurlijk de grote, ronde Ult-knop.
Dankzij het lichte gewicht kun je de Ult Wear ook gebruiken tijdens fysiek inspannende activiteiten. Maar let op: Sony geeft geen informatie over de IPX-classificatie, oftewel water- en stofbestendigheid. Ook al hebben de WH-1000 oordopjes elk een IPX4 classificatie: je kunt er beter van uitgaan dat de Ult Wear niet van water houdt.
Wanneer het aankomt op ruisonderdrukking, wil Sony duidelijk niet achterblijven. De Ambient-modus brengt omgevingsgeluid naar het oor zonder de gebruikelijke, onaangename microfoonversterking, terwijl Active Noise Cancellation (ANC) zo'n beetje alles dempt wat je in een drukke omgeving zou kunnen storen. De Ult Wear doet dit goed. Veel andere hoofdtelefoons zijn vooral zwak bij zeer hoge geluiden - zoals huilende baby's of wanneer een trein remt. In mijn getest kwam er niets door. Top
De Sony Connect app biedt een heleboel spannende functies om de Ult Wear fijn af te stellen. Bijvoorbeeld de Ambient Sound Control. Dit past niet alleen automatisch het geluid aan de omgeving aan - bijvoorbeeld het volume harder zetten in een rumoerige omgeving - maar onthoudt ook je gewoontes. Wanneer je ANC gebruikt, wanneer niet enzovoort.
Eveneens is er de DSEE, kort voor "Digital Sound Enhancement Engine". Deze technologie is ontworpen om sterk gecomprimeerde geluidsformaten beter te laten klinken.
De equalizer heeft verschillende voorinstellingen - voor spraak, feestmodus enzovoort - maar ook een handmatige vijfbands EQ om het geluid te individualiseren tussen 400 hertz en 16 kilohertz. Er zijn ook twee regelaars voor de Ult-modus: één om de lage tonen omhoog en omlaag te regelen en een tweede om het lagere laagdoorlaatbereik te benadrukken.
De term laagdoorlaatfilter verwijst naar een filter dat frequenties boven een bepaalde grens blokkeert of in ieder geval verzwakt. Als je deze bijzonder hoog instelt, verdwijnen de hoge en middentonen nog meer dan ze al doen in de Ultra-modus. Als je wilt, is er ook een instelling genaamd "Find my Equalizer", die controleert wat je mooi vindt en dan individuele instellingen voor je maakt.
Last but not least zijn er kleinere instelopties: Activeer multipoint, deactiveer of individualiseer de aanraakbediening op de hoofdtelefoon of regel de draagdetectie. De hoofdtelefoon pauzeert dan als je hem neerzet.
Sony sluit geen compromissen als het gaat om de levensduur van de batterij. De batterij gaat tot 50 uur mee als je de actieve ruisonderdrukking buiten beschouwing laat. Als je echt zoveel mogelijk batterijduur uit je Ult Wear wilt halen, zou ik ook aanraden om "DSEE" uit te schakelen in de Sony Connect app. Als je niet zonder beide wilt, kun je nog steeds rekenen op ongeveer 30 uur batterijduur. Dit is de specificatie van de fabrikant - in mijn geval was het 30 uur en 17 minuten voordat de Ult Wear eindelijk zijn armen neerlegde. Het apparaat heeft echter ook een snellaadfunctie - Sony heeft het hiermee echt tot het uiterste gedreven. Met tien minuten opladen heb je tot vijf uur luisterplezier. Met drie (!) minuten oplaadtijd is het 90 minuten - voor het geval je echt snel moet gaan.
Mijn gevoelens over de ULT Wear zijn enigszins ambivalent. De geluidskwaliteit is zonder twijfel goed. Je kunt hier een hoofdtelefoon in het hogere middensegment verwachten. Voor audiostreaming werkt het vrij goed. Het idee achter de ULT-modus is me echter niet helemaal duidelijk. Ik was niet overtuigd door de slecht gecontroleerde bas.
De ruisonderdrukking daarentegen is - zoals altijd bij Sony - sterk, ook al helpt het niet veel bij het bellen met de nogal zwakke microfoons (voor je gesprekspartners). Ik ben ook blij met de batterij. Het is moeilijk om een aankoop te geven of af te raden - zelfs als je een Sony liefhebber bent. Dus mijn tip is: probeer hem uit in een winkel. Dan weet je binnen een paar minuten of de ULT Wear is wat je zoekt.
Pro
Contra
Sinds ik ontdekt heb hoe ik beide telefoonkanalen op de ISDN kaart kan activeren voor meer bandbreedte, ben ik aan het knutselen met digitale netwerken. Ik knutsel al met analoge netwerken sinds ik kan praten. Winterthur door keuze met een rood-blauw hart. En koffie - voor, na, tussendoor en tijdens.