Recensie: The Talos Principle 2 - Plato in een escape room

In een oogwenk gaan de deuren open en verwelkomen enkele tientallen androïden me in Nieuw Jeruzalem. Ik ben tenslotte de allerlaatste van mijn soort die tot leven is gewekt. Omdat de mensheid al lang geleden is uitgestorven, wordt de wereld geregeerd door robots. "Mensen", zoals de humanoïde robots zichzelf noemen, hebben hun aantal beperkt tot 1000. En ik ben de duizendste. Mijn naam? 1K.

Het duurt niet lang voordat The Talos Principle 2 zijn uitgangspunt - het behandelen van serieuze existentiële vragen - onmiskenbaar duidelijk maakt. Wie ben ik? Waarom ben ik hier? Wat is mijn doel in deze wereld? Scheppen of vernietigen? Of zelfs een mengeling van beide? Dit zijn het soort filosofische vragen die ten grondslag liggen aan The Talos Principle 2.

Kort na mijn geboorte verschijnt er een oversized Prometheus die de stomverbaasde robots toespreekt. Elke minuut onthult weer een andere zinspeling op de Griekse mythologie, religie, grote denkers en sciencefiction. Een goed voorbeeld? Wanneer ik een Faustiaans pact met de duivel aangeboden krijg nog voordat ik de hoofdstad heb verlaten. Het serienummer van deze ongure androïde? 666.

Amor fati: de liefde voor je lot

Als pasgeboren messias verken ik de hoofdstad van Nieuw Jeruzalem maar kort voordat ik op een missie naar een mysterieus eiland word gestuurd. Er is iets aan de hand met de energie daar. En dat is niet het enige mysterieuze. Op het paar vierkante kilometer grote eiland vind je namelijk elk denkbaar biotoop - van woestijn tot jungle tot poollandschap - allemaal handig gescheiden door spoorwegen. Wat een handig geografisch toeval! Of is het gewoon een trucje van de spelontwerpers om wat afwisseling in het repetitieve puzzelspel te brengen en alle dure middelen die ze hebben gekocht de moeite waard te maken?

We komen al snel tot de bodem van het mysterie. Alleen door puzzels op te lossen en ons filosofisch te laten ondervragen door virtuele Griekse goden, krijgen we toegang tot een enorme piramide. We beantwoorden retorische vragen, worden teruggefloten en nog meer ondervraagd. Wat me aan het begin van het spel overweldigt, wordt uiteindelijk leuk. Er zijn geen foute antwoorden op deze moreel geladen vragen. Cutscènes hebben slechts een marginale invloed op het verloop van het spel en de puzzels veranderen ook niet.

Panta rhei: alles stroomt

Met dit in gedachten vraag ik me af waarom de ontwikkelaar, Croteam, de op puzzels gebaseerde kern van het spel in zoveel open wereld-watten heeft gewikkeld. De ster van het spel zijn de Portal-achtige puzzels, doorspekt met vlekjes Tetris en The Witness. Het zijn leuke kleine hapjes in afgesloten gebieden, vergelijkbaar met mini-ontsnappingskamers. Elk van de twaalf gebieden bevat acht puzzels, die ik niet per se in volgorde hoef te voltooien. Ik doorloop ze in eerstepersoonsperspectief. Er is ook een derdepersoonscamera. Maar omdat de bewegingen van mijn personage stijver zijn dan die van Rocco Siffredi in "Cafe der Lust", doe ik het graag zonder de perspectiefwisseling.

Laten we eens kijken naar het vlees op deze filosofische botten. De puzzels zijn in het begin eenvoudig en bestaan uit slechts een paar onderdelen. Ik richt kleurrijke laserstralen op ontvangers om deuren te openen, plaats kratten op vloerschakelaars en activeer ventilatoren die me de lucht in blazen. De puzzels worden gaandeweg steeds ingewikkelder en er komen steeds nieuwe apparaten bij om mijn mogelijkheden uit te breiden. Als ik een gebied afmaak of vast kom te zitten, kan ik doorgaan naar de volgende puzzel en steeds meer gebieden vrijspelen. Naast deze hoofdpuzzels zijn er optionele zijpuzzels die lastiger op te lossen zijn. Als ik vast kom te zitten, kan ik in het gebied rondlopen en glimmende voorwerpen zoeken waarmee ik puzzels kan overslaan. Daarnaast zijn audiodagboeken en menselijke artefacten bedoeld om je te stimuleren de wereld te verkennen. Aangezien de grote kracht van The Talos Principle 2 de puzzels zijn, heb ik het grootste deel van deze open wereld overgeslagen.

Tempus fugit: de tijd vliegt

Terwijl de eerste paar puzzels een soort "ronde pin, ronde gat" vibe hebben, gaat The Talos Principle 2 in de tweede helft van het spel een tandje hoger. Ik heb verschillende keren de tijd uit het oog verloren door tot diep in de nacht aan de puzzels te werken voordat ik gefrustreerd naar bed ging omdat ik er niet in slaagde ze op te lossen. Dan startte ik de pc een half uur later weer op vanwege een ingeving die ik had op het moment dat ik in slaap viel. Dat is mijn minimumeis voor een goed, uitdagend puzzelspel. Tegelijkertijd hoefde ik nooit pen en papier te pakken om iets op te lossen. Daardoor mist The Talos Principle 2 mijn gouden standaard voor lastige puzzels.

Het spel wordt uitgesponnen doordat ik tussen de puzzels in de uitgestrekte levels bijna een halve marathon moet lopen. Niet alleen dat, maar mijn expeditiegroep blijft me onderbreken om me te pesten met nieuwe ontdekkingen. De voice-acting varieert van "prima" tot "verschrikkelijk". Niet dat ik dat het spel kwalijk kan nemen - de personages zijn tenslotte robots en ze hebben menselijke taal moeten leren. Ik kan het ze niet kwalijk nemen dat ze klinken als je oom die op zoek is naar roem en wiens amateurtoneelstuk je eens per jaar meemaakt. Het is grappig dat de personages in de Engelstalige versie een wilde verscheidenheid aan dialecten spreken. Maar nogmaals, hoe kun je het ze kwalijk nemen? Zoals een van mijn robotgenoten (die niet bepaald gezegend is met een verfijnd accent) uitlegt, hebben ze allemaal verschillende taalbibliotheken gekregen toen ze werden gecreëerd. Ik kon het niet helpen om te grijnzen bij dit soort scènes.

Alea iacta est: de teerling is geworpen

The Talos Principle 2 is als Icarus die naar de zon zweeft in zijn poging om te jongleren met een verhalende ervaring en een op zichzelf staand puzzelspel, allemaal verpakt in een filosofisch universum. Het is een Hercules-taak. Nier: Automata verkent de thema's existentialisme, moraliteit en het bewustzijn van kunstmatige intelligentie met meer precisie. Portal combineert verhaal en puzzels vaardiger. En de puzzels in The Witness zijn lastiger. Desondanks is The Talos Principle 2 geen flop.

Het totaalpakket van goede puzzels is goed.

Het totaalpakket van goede puzzels, een aangrijpend verhaal en uitgestrekte levels die ik kan (maar niet hoef te) verkennen, maakt The Talos Principle 2 een must-have voor fans van puzzelgames. De comfortabele moeilijkheidsgraad zou ook geschikt moeten zijn voor mensen die nieuw zijn met puzzelgames.

Talos Principle 2 is te downloaden voor X-Box, PlayStation, PC, Mac en Linux en kost ongeveer 30 frank.