"Nintendo Wereldkampioenschappen - een zenuwslopend spel tegen de klok

In "Nintendo World Championships: NES Edition" speel je zo snel mogelijk kleine stukjes gameplay van oude Nintendo-klassiekers - alleen, tegen je vrienden of online tegen spelers van over de hele wereld. Honderden seconden maken vaak het verschil tussen overwinning en nederlaag.

De kleine speedrun-uitdagingen zijn zenuwslopend, erg vermakelijk en verslavend. Maar er hadden er meer kunnen zijn.

Beperkte spelselectie met veel uitdagingen

Het idee voor Nintendo's speedrunspel is terug te voeren op een reeks toernooien die het bedrijf in de jaren negentig organiseerde. In deze serie namen Nintendo-fans uit de VS het tegen elkaar op in drie verschillende NES-disciplines: "Super Mario Bros", "Rad Racer" en "Tetris".

Het doel was om een zo hoog mogelijke score te halen binnen een tijdslimiet, die het resultaat was van een cumulatieve highscore-formule voor alle spellen.

De finale van het wereldkampioenschap werd gehouden in Universal Studios in Los Angeles en wordt beschouwd als een van de meest legendarische spelevenementen aller tijden. Nu brengt Nintendo het wereldkampioenschap terug, niet als een nieuw live-evenement, maar als een Switch-game.

"Nintendo World Championships: NES Edition" bevat in totaal 156 speedrun-uitdagingen van dertien NES-klassiekers. Sommige zijn eenvoudig en duren letterlijk maar een paar seconden.

Ik moet bijvoorbeeld zo snel mogelijk de eerste superpaddenstoel aanraken in "Super Mario Bros." in de "Mushroom Hunt"-uitdaging (mijn record: 00:04.56). Of in de "Kijk uit: Oktoroks"-uitdaging in "The Legend of Zelda" moet ik zo snel mogelijk alle vijanden op een scherm doden (mijn record: 00:02.56).

De moeilijkste uitdagingen in "Super Mario Bros.

De moeilijkste uitdagingen in het spel duren meerdere minuten. In "Wild Warping" moet ik bijvoorbeeld het hele (!) spel "Super Mario Bros." zo snel mogelijk uitspelen met behulp van snelkoppelingen (mijn record: 08:24.01). Of zo snel mogelijk een kerker uit "Zelda II" voltooien in "Panic in Parapa Palace" (mijn record: 04:30.10).

Bijzonder gaaf: Voor deze supermoeilijke uitdagingen zijn er virtuele "speladviseurs" die me de optimale route door de levels en "geheime" trucs vertellen. Dit doet denken aan NES-boekjes uit de jaren tachtig. Wat minder cool is, is dat de spellen in de speedruns er een beetje wazig uitzien ondanks de kleine venstergroottes.

De uitdagingen bieden genoeg afwisseling dankzij de verschillende lengtes en opdrachten. Het is jammer dat Nintendo maar dertien NES-spellen heeft opgenomen in het virtuele wereldkampioenschap. Het bedrijf heeft zoveel meer klassiekers op de console uitgebracht die perfect zouden zijn voor dergelijke speedrun-uitdagingen. Ik mis spellen als "Punch-Out", "Tetris", "Dr Mario" of "Duck Hunt" enorm.

Ik tegen mezelf

Ik besteed de meeste tijd aan het testen in de singleplayer modus. In deze modus verdien ik munten door speedruns succesvol af te ronden, die ik gebruik om nieuwe uitdagingen en cosmetische items voor mijn online profiel vrij te spelen.

Elke tijd in een speedrun wordt beoordeeld met een rang - van het slechtste cijfer "C", via "B" en "A" naar het beste cijfer "S". Het doel is om alle uitdagingen te voltooien met ten minste een A. Maar dat is vaak niet genoeg voor mij. "Ik kan zeker een paar honderdsten van een seconde besparen en de "S"-rang kraken," denk ik bij mezelf en ga steeds opnieuw de individuele uitdagingen aan.

Ik word vaak wanhopig omdat ik, ondanks zogenaamd perfecte runs, alleen maar slechte beoordelingen krijg of net een "S"-beoordeling misloop met een "A++"-beoordeling. Maar ik geef niet op en ik leer altijd nieuwe trucjes.

Het geluidseffect van het bereiken van een nieuwe persoonlijke beste tijd heeft zich in mijn hersenen gebrand. Ik ben eraan verslaafd. Als ik mijn eigen record breek en de korte jingle hoor, sta ik als een bezetene op van de bank en juich alsof ik het beslissende doelpunt heb gemaakt in de finale van het WK voetbal.

Ik vind het leuk dat ik de uitdagingen meteen opnieuw kan starten als ik een slechte poging doe. Ook cool: Als ik sterf in een uitdaging, spoelt het spel terug naar vóór het tijdstip van overlijden terwijl de timer doorloopt. Een elegante oplossing die frustratie voorkomt en je motiveert om de uitdagingen steeds opnieuw aan te gaan.

Ik tegen mijn vrienden

In de lokale multiplayer kunnen maximaal acht (!) spelers tegelijk de uitdagingen aangaan. Ik heb de multiplayer getest met drie verschillende vriendengroepen met elk drie tot vier gelijktijdige spelers.

We hebben een helse strijd gevoerd.

We hebben ontzettend veel lol in alle multiplayersessies. We schreeuwen naar elkaar, springen van vreugde en gooien onze controllers gefrustreerd op de bank. De emoties lopen hoog op, vooral als er maar een paar honderdsten van een seconde verschil is tussen de eerste en de laatste plaats. Ik vind het geweldig.

Welke voorkennis of vaardigheden mijn tegenstanders hebben, is meestal irrelevant. De uitdagingen zijn heel eenvoudig te gebruiken - de NES-controller had tenslotte maar twee knoppen en een richtingsgevoelig pad. Iedereen kan de uitdagingen zonder veel uitleg aangaan en, met een beetje geluk, winnen. Alleen de complexere en langere uitdagingen kunnen soms frustrerend zijn voor onervaren spelers.

De speltypen in de multiplayer zijn een beetje mager. Ik kan kiezen tussen individuele speedruns of kant-en-klare speedrunpakketten. Met de laatste optie spelen we verschillende uitdagingen achter elkaar en wordt er aan het eind een winnaar gekozen. Dit is spannend, maar ik had graag wat creatievere spelmodi gezien om de multiplayersessies wat af te wisselen.

De presentatie van de spellen is goed.

De presentatie van de spellen in de multiplayermodus is ook wat teleurstellend. Zelfs in de solomodus moet ik het doen met een relatief klein speelvenster. Met vier spelers krimpt dit venster tot een bijna belachelijke grootte omdat ze alle vier horizontaal naast elkaar staan. De schermruimte had beter benut kunnen worden.

Ik tegen de wereld

Ik test de online modus slechts in beperkte mate voor de spelrecensie, omdat de servers pas laat in de testfase operationeel worden. Hier kan ik wekelijks wisselende "wereldkampioenschappen" verwachten met wereldwijde klassementen.

Deze bestaan elk uit vijf individuele speedruns. Gedurende zeven dagen kan ik proberen de best mogelijke tijden te halen in de individuele uitdagingen. Daarna is het tijd om af te rekenen. Wat ik jammer vind, is dat de wereldwijde leaderboards met de beste tijden alleen zichtbaar zijn voor de uitdagingen die op dat moment in het kampioenschap zitten.

Ik vind vooral het extra speltype "Survival" leuk, dat onafhankelijk van het wereldkampioenschap plaatsvindt. Hier neem ik het in challenge packs op tegen zeven spookgegevens van deelnemers van over de hele wereld. Na elke speedrun worden de slechtste deelnemers geëlimineerd. Speedrun battle royale, zeg maar. Een leuke en creatieve modus - die ik ook graag zou zien in lokale multiplayer met echte spelers.

Ik ben ook teleurgesteld over het beperkte aantal functies in de online modi. Ik mis bijvoorbeeld permanent zichtbare klassementen voor alle uitdagingen en een "echte" online multiplayer waarin ik het live tegen andere spelers kan opnemen.

Desondanks kan ik me goed voorstellen dat de online functies me week na week terug naar het spel zullen lokken. Al was het maar om te zien welke onmenselijke tijden de speedrun-profs zullen neerzetten in de uitdagingen.

"Nintendo World Championships: NES Edition" is verkrijgbaar voor de Switch. Het spel is mij door Nintendo ter beschikking gesteld voor testdoeleinden.