"Inside Out 2": Wanneer nog meer emoties op hol slaan

Disclaimer: De volgende filmrecensie bevat geen spoilers. Ik zal niet meer vertellen dan al bekend is en te zien is in de trailers.

Met "Inside Out" zette Pixar in 2015 alles op zijn kop, om de Duitse vertaling van de filmtitel te gebruiken. Het verhaal van de elfjarige Riley, wiens gepersonifieerde emoties Vreugde, Woede, Verdriet, Walging en Angst op hol slaan door een verhuizing, veroorzaakte een storm van enthousiasme over de hele wereld. Aan de ene kant vertelt de film het verhaal van de complexiteit van menselijke emoties met veel humor en een zekere lichtheid. Tegelijkertijd is de film extreem diepgaand en raakt hij het hart, waardoor er nauwelijks een droog oog in huis achterblijft.

"Inside Out" is geweldige cinema voor jong en oud. Een evenwichtsoefening die niet elke zogenaamde kinderfilm voor elkaar krijgt. Niet voor niets wordt het door velen beschouwd als een van Pixars beste films, zo niet de beste ooit. Met de Oscar voor Beste Animatiefilm en een opbrengst van meer dan 850 miljoen dollar onder de riem, kwam het dan ook niet als een grote verrassing toen Disney en Pixar een vervolg op de kaskraker in september 2022 aankondigden. Nu, negen jaar na het eerste deel, verschijnt "Inside Out 2" in de bioscopen. Zal het de hoge verwachtingen kunnen waarmaken die zijn voorganger wekte?

Het kind heeft nieuwe gevoelens nodig

Riley is nu 13 jaar oud. Het kan bijna niet beter met ijshockey en met haar vrienden. Vreugde, Verdriet, Woede, Angst en Walging hebben alles onder controle in het controlecentrum in Riley's hoofd. Maar er zijn veranderingen op komst, extern - maar vooral intern, want als Riley in de puberteit komt, komen er nieuwe gevoelens bij: Anxiety (twijfel), Envy (afgunst), Embarrassment (schaamte) en Ennui (verveling). Wanneer deze zelfs het bedieningspaneel in Riley's emotionele centrum overnemen en de oude emoties sorteren, lijkt chaos onvermijdelijk.

De nieuwe jongens rocken het huis

Riley's nieuwe emoties in "Inside Out 2" zijn een aanwinst. Angst, Schaamte, Ongunst en Afgunst dekken een groot deel van het brede scala aan emoties tijdens de puberteit. "Ben ik wel genoeg?", "Hoor ik er wel bij?" of "Waarom zijn mijn ouderen zo koppig?" zijn vragen die we onszelf allemaal wel eens gesteld hebben, keer op keer, tijdens de eerste voorzichtige stappen op weg naar volwassenheid. En als we heel eerlijk zijn, horen we deze en soortgelijke stemmen vandaag de dag nog steeds van tijd tot tijd, omdat ze in de puberteit zijn blijven hangen.

Mijn persoonlijke favoriet van de nieuwe emoties in "Inside Out 2" is absoluut Ennui met haar heerlijke lik-mond-houding. Met haar uitgesproken sarcastische en ironische manier maakte ze me in al haar scènes aan het lachen of glimlachen. Misschien omdat ik mezelf zo in haar herken? Maar de leider van de nieuwe roedel is ongetwijfeld Anxiety, die aan de touwtjes trekt, of liever gezegd draait, in Rileys emotionele puberchaos. Bijvoorbeeld wanneer ze in Riley's herinneringen rommelt.

Behalve de nieuwkomers blijft alles hetzelfde

"Inside Out 2" illustreert de wederwaardigheden van de puberteit op een zeer onderhoudende manier, zonder de diepgang uit het oog te verliezen. Maar gezien het complexe thema ben ik er niet helemaal zeker van of en hoe goed deze mix nog zal werken voor jong en oud zoals de vorige keer. De puberteit zal immers eerder de doelgroep boven de 10 aanspreken. Maar hé, er zijn nog steeds grappige personages die grappige dingen doen, dus spons erover. De leeftijdsclassificatie van 6 jaar kan ik dan ook onderschrijven met de aantekening "aanbevolen voor 10 jaar en ouder".

Met al deze lof, is "Inside Out 2" weer een meesterwerk van Pixar? Ja en nee. Eigenlijk ja - ware het niet voor zijn voorganger. Regisseur Kelsey Mann werkte tot nu toe vooral als storyboardtekenaar bij Pixar. Hij heeft ongetwijfeld zijn huiswerk gedaan voor zijn regiedebuut en het recept voor succes afgekeken van "Inside Out", "Soul" en "Up" regisseur Pete Docter. Maar misschien een beetje te goed. Afgezien van de nieuwe gevoelens en het iets andere onderwerp, mis ik in het tweede deel de creativiteit, vernieuwing en nieuwe ideeën die het eerste deel kenmerkten.

Op sommige momenten had ik echt het gevoel dat ik naar een 1:1 kopie van "Inside Out" zat te kijken. Gewoon meer van hetzelfde. Aan de ene kant is dat niet erg, want "hetzelfde" is een van de beste die Pixar ooit heeft afgeleverd. Tegelijkertijd is het een beetje jammer, omdat het verrassingseffect ontbreekt. Juist voor een animatiefilm zou de puberteit een enorme speeltuin moeten zijn voor creatieve ideeën, gekke gags en nog meer diepgang. In deze levensfase gaan veel meer emoties op hol dan die in "Inside Out 2" worden geïntroduceerd. En die zorgen er weer voor dat pubers gekke dingen gaan doen.

Dat is wat Riley doet in "Inside Out 2". Ze doet bijvoorbeeld alsof ze dingen leuk vindt om anderen een plezier te doen. Ze laat haar oude vrienden achter omdat ze meer verwacht van de nieuwe. Ze heeft plotselinge uitbarstingen van emoties en reageert die af op anderen zonder echt te weten wat er met haar gebeurt. "Been there, done that", blijf ik met een glimlach bij mezelf denken - en tegelijkertijd zou ik willen dat ik nieuwe facetten van de puberteit zag die niet al in talloze andere coming-of-age films aan bod zijn gekomen.

Meer moed.

Meer moed. Ja, dat had de film nodig. Meer moed om dieper te gaan, om de emotionele chaos van een tiener nog genuanceerder te beschrijven, vooral met de mogelijkheid om de verschillende emoties in beeld te brengen. Meer moed om donker, bijna deprimerend drama te maken, want het voelt alsof de wereld tig keer per dag vergaat tijdens de puberteit. In ieder geval. En meer moed om nog brutaler te zijn, misschien zelfs met een paar dubbelzinnige grappen die beter passen bij de puberjeugd en een FSK 6-classificatie nog net rechtvaardigen. In "Inside Out 2" behandelt Kelsey Mann de puberteit, maar doet dat comfortabel in de stijl van zijn voorganger Pete Docter, waarin de gevoelens in Riley's hoofd eerst ruzie maken en chaos veroorzaken voordat ze uiteindelijk weer bij elkaar komen.

In het kort: Kelsey speelt op safe. Maar als het op puberteit aankomt, is niets zeker, zoals we allemaal weten.