Getest "Horizon Forbidden West: Burning Shores": de post-apocalyps zag er nog nooit zo mooi uit
Na de reis naar het verboden westen van vorig jaar wordt stamkrijgster Aloy aangetrokken tot het post-apocalyptische Los Angeles in "Burning Shores". Als je hebt genoten van "Forbidden West", zul je ook genieten van Aloy's avonturen in de voormalige stad van sterren en sterretjes.
Om de uitbreiding "Burning Shores" te kunnen spelen, moet je "Forbidden West" hebben voltooid. De spelbespreking bevat daarom verhaalspoilers voor het hoofdspel "Horizon Forbidden West". Er staan geen spoilers voor "Burning Shores" in het artikel.
De tribale krijger Aloy heeft de postapocalyptische dino-robotwereld van "Horizon" opnieuw van de ondergang gered in "Forbidden West" - voorlopig althans. Aan het einde van het spel is een zwerm moordrobots uit de ruimte op weg naar de aarde. Ze worden bestuurd door een kunstmatige intelligentie die de hele mensheid wil uitroeien. Aloy heeft tenslotte alle leden van de meedogenloze organisatie "Far Zenith" uitgeschakeld die medeplichtig zijn aan de ellende.
Of toch niet?
Bron: Domagoj Belancic
In de verhaaluitbreiding "Burning Shores" verneemt Aloy dat er een nieuw gevaar dreigt in het zuiden van San Francisco door de hightech schurken van de Far Zenith. Om precies te zijn in de ruïnes van het voormalige Los Angeles.
De uitbreiding sluit naadloos aan op de hoofdgame en zet het spannende verhaal voort. Aloy's avontuur in L.A. voelt dan ook niet als een uitbreiding, maar als een "echt" vervolg - zij het in een veel compacter formaat.
Aan de slag
Als "Horizon"-veteraan voel ik me meteen thuis in Los Angeles. Aan de gameplay is weinig veranderd. "Burning Shores bouwt voort op de sterke punten van de hoofdgame.
Je zwerft door een post-apocalyptische versie van L.A., waar allerlei gemene dinosaurusrobots op de loer liggen. Je gebruikt je immense wapenarsenaal om de metalen monsters uit te schakelen. Scan zwakke punten en zeldzame onderdelen op de robots met je "Focus"-apparaat. De verkregen grondstoffen gebruik je om munitie en wapen- en pantserupgrades te produceren. Tot zover "Horizon".
Bron: Domagoj Belancic
In tegenstelling tot het hoofdspel is er in "Burning Shores" geen sprake van een langzame start, tutorials of een aflossingsvrije periode met zwakke tegenstanders. Omdat het spel zich afspeelt na het einde van "Verboden Westen", heb je meteen je hele arsenaal aan wapens en vaardigheden tot je beschikking. Omdat mijn avonturen in het Verboden Westen alweer een tijdje geleden waren, kostte het me een paar uur en onnodige doden om weer te wennen aan het complexe gevechtssysteem.
In de allereerste missie vecht ik tegen een angstaanjagende "Thunderjaw" en een krachtige nieuwe robotklasse die op een kikker lijkt. De wezens zijn uitstekend ontworpen en dwingen me meteen om het volledige bereik van mijn wapenarsenaal te gebruiken. Het enige wat ik onnodig vind, zijn de nieuwe wespachtige vliegende robots. Ze zijn irritant, maar gelukkig gaan ze ook snel kapot.
Bron: Domagoj Belancic
Naast de voorwerpen die je al hebt vrijgespeeld, kun je naarmate je vordert in het verhaal nieuwe vaardigheden, uitrusting en wapens verdienen. Ik ben vooral gefascineerd door een nieuw hightech wapen in het arsenaal van Aloy - het zet de gameplay volledig op zijn kop. Aloy heeft nog nooit zo krachtig en wreed gevoeld. Maar meer wil ik nu nog niet verklappen.
Het is jammer dat het eindbaasgevecht ver achterblijft bij de rest van het spel. Vooral omdat het puur visueel ongelooflijk goed in scène is gezet. In al zijn escalatiestadia voelt de eindbaas aan als vervelend werk, dat herhaaldelijk wordt onderbroken door oneerlijke en frustrerende aanvallen. Dit laat het einde achter met een flauwe nasmaak die niet past bij het verder uitstekende gevechtssysteem.
Kleine, wijde wereld
De kaart in "Burning Shores" is ongeveer een kwart van de grootte van de kaart in "Forbidden West". Het spel verspilt geen tijd met het verkennen van de kaart en geeft je vanaf het begin alle hulpmiddelen die je nodig hebt. Je kunt de eilandengroepen verkennen met een nieuwe motorboot of de lucht in gaan met je "Sunwing" vliegende robot.
Bron: Domagoj Belancic
Door de grotere mobiliteit voelt de kaart nog compacter aan. Met je Sunwing kun je in een mum van tijd afgelegen delen van de ruïnes van L.A. bereiken. In tegenstelling tot "Forbidden West" is de kaart expliciet ontworpen voor verkenning met een vliegende robot. Je voelt je niet langer beperkt door vooraf bepaalde (klim)paden, maar kunt je eigen weg gaan - of vliegen. Dit verhoogt het tempo van het spel en motiveert je om elke hoek van de overwoekerde stad te doorzoeken.
Bron: Domagoj Belancic
In de typische Horizon-mode zijn er weer talloze verzamelobjecten te ontdekken, vijandelijke kampen te ontruimen en kerkers te veroveren. Sommige puzzels in de spelomgeving zijn zelfs zo ontworpen dat je ze met je vliegende robot kunt oplossen. De open-wereldformule met wat aanvoelt als duizenden to-dos op de overzichtskaart voelt nog steeds een beetje ouderwets, maar wordt in ieder geval gedeeltelijk onderbroken door de toegenomen mobiliteit.
In de loop van het spel krijg je ook toegang tot een nieuwe, hybride vliegende robot, waarmee je de onderwaterwereld kunt verkennen. De kaart verkennen is zo leuk! Het is jammer dat het spel me van een deel van deze vrijheid berooft in de hoofdmissies.
Bron: Domagoj Belancic
Tijdens het testen kwam ik een paar typische open-wereld bugs tegen. Gelukkig niets verwoestends. Maar zelfs bij "Burning Shores" is het beter om te veel op te slaan dan te weinig.
Kijk naar die wolken!
"Burning Shores" is alleen beschikbaar op de PS5, hoewel "Forbidden West" ook op de PS4 is uitgebracht. Volgens ontwikkelaar Guerilla Games is een van de redenen hiervoor de volumetrisch gerenderde wolken die boven de grote stad zweven. Wat in eerste instantie leest als een vreemd excuus is in de praktijk logisch. Ik heb nog nooit zulke mooie wolken in een videogame gezien.
Bron: Domagoj Belancic
Terwijl "Forbidden West" zijn toevlucht moest nemen tot eenvoudige 2D-wolken, voelen de plompe 3D-wolken in "Burning Shores" griezelig echt aan. Omdat je veel tijd doorbrengt op de rug van je Sunwing, heeft de visualisatie van de wolken een grote invloed op het gevoel van het spel. Er zijn zelfs geheimen verborgen in sommige wolkenbanken.
Bron: Domagoj Belancic
De graphics van de uitbreiding zijn ook prachtig. Vergeleken met het hoofdspel ziet het landschap er wat levendiger, kleurrijker en voller uit. Vooral de talloze lavarivieren die langs de kusten in de kristalheldere zee stromen zijn prachtig. De uitbreiding heet niet voor niets "Burning Shores".
Bron: Domagoj Belancic
Een intiemer verhaal
Het verhaal in "Burning Shores" voelt ook veel compacter en intiemer aan dan in "Forbidden West". De grote cast uit het hoofdspel is teruggebracht tot twee personages. Naast Aloy staat nu ook Seyka centraal in het verhaal. De krijger is samen met haar stam, de technologie-geobsedeerde "Quen", gestrand op de brandende kusten van Los Angeles.
In de loop van het verhaal komt Seyka aan het woord.
In de loop van het verhaal vormen de twee krijgers een team en vechten ze zij aan zij tegen menselijke en robotachtige tegenstanders. De chemie tussen de twee werkt briljant. Alleen de repetitieve dialoog tijdens de gevechten lijkt misplaatst en wordt al snel vervelend.
Met name aan het einde van het spel zou ik graag een iets langzamer verteltempo zien om de sympathieke heldinnen meer ruimte te geven om te ademen. Ik hoop dat we meer van Seyka te zien krijgen in de volgende "Horizon".
Naast het verhaal van Aloy en Seyka kom je ook meer te weten over de rijke achtergrondgeschiedenis van de wereld van "Horizon" met spannende informatie over de Quens en Far Zeniths. Het feit dat de hoofdschurk in de hele constructie nogal oninteressant is, stoort me niet meer.
Al met al werkt het verhaal erg goed. Het voelt niet als een geforceerde, aangeplakte uitbreiding, maar als een logische volgende stap in Aloy's avontuur die de eetlust voor "Horizon 3" opwekt.
Conclusie: meer dan alleen een uitbreiding
Als je hebt genoten van "Horizon: Forbidden West", dan zul je ook dol zijn op "Burning Shores". De DLC is niet zomaar een uitbreiding, maar een compact vervolg op de hoofdgame.
De game rekent af met een trage introductie en dwingt je om vanaf het begin gebruik te maken van al je wapens, uitrusting en transportmogelijkheden. Hierdoor is de gameplay zeer gevarieerd en ligt het tempo van het spel extreem hoog. Alleen het teleurstellende eindbaasgevecht laat een flauwe nasmaak achter.
In tegenstelling tot de hoofdgame voelt de map kleiner en compacter aan - een welkome afwisseling van de steeds grotere open-wereld games. Het verhaal is ook teruggebracht tot de essentie. Aloy en haar nieuwe metgezel Seyka vullen elkaar perfect aan.
Grafisch is de game onberispelijk. De wereld van "Forbidden West" schitterde al met prachtige landschappen vol details en prachtige belichting. "Burning Shores" gaat nog een stap verder, vooral met de realistische wolkenpartijen.
In het kort: "Horizon Forbidden West: Burning Shores" is een fantastische uitbreiding. Ik kan niet wachten om te zien hoe het verhaal van de tribale krijger Aloy verder gaat.
"Horizon Forbidden West: Burning Shores" is nu verkrijgbaar voor Playstation 5. Het spel is mij door Sony ter beschikking gesteld voor testdoeleinden.
22 mensen vinden dit artikel leuk
Domagoj Belancic
Senior Editor
Domagoj.Belancic@digitecgalaxus.chMijn liefde voor videospelletjes ontstond op vijfjarige leeftijd met de originele Gameboy en is in de loop der jaren met sprongen gegroeid.
