Hands-on met de Fujifilm GFX100RF: minimalistisch middenformaat
Ben je een hipster en rijk? Je tijd is gekomen. Fujifilm verkoopt je de ultieme retrocamera voor nog geen 5000 frank. Ik heb hem uitgeprobeerd.
De Fujifilm GFX100RF zet het concept van de populaire X100 serie over naar middenformaat: compacte body, retro look, vaste lens. De nieuwe luxe camera heeft een sensor die bijna vier keer zo groot is als die van zijn kleine zusje en kost drie keer zo veel - 4998 frank of 5499 euro. Hij richt zich op fotografie en is minder bedoeld voor video.
Een spannend idee. Maar heeft het zin? Ik heb de Fujifilm GFX100RF uitgeprobeerd en ben verscheurd. De belangrijkste specificaties in vergelijking met twee andere camera's met een vergelijkbaar concept:
Noot: Fujifilm heeft me voor deze test een pre-productiemodel van de GFX100RF ter beschikking gesteld. Dit model had nog geen definitieve firmware. Theoretisch zou de fabrikant nog aanpassingen kunnen doen. De camera is vanaf april 2025 verkrijgbaar voor 4998 frank of 5499 euro. Je kunt hem binnenkort pre-orderen in zilver en zwart.
Retro ontwerp en geavanceerde bediening
Een camera als deze is geen werkinstrument. Hij moet vooral leuk zijn. De aantrekkingskracht hangt onder andere af van de vraag of ik hem mooi vind en of ik hem graag vasthoud. Beide zijn het geval bij de Fujifilm GFX100RF. De behuizing is gemaakt van metaal en kunststof met structuur. Hij ziet er solide uit, is netjes afgewerkt en heeft veel retro charme.
Voor zijn sensorgrootte weegt de GFX100RF weinig en is hij compact. Dit komt deels doordat er geen groot handvat nodig is. Dankzij de lichtgewicht lens ligt hij nog steeds prettig in de hand. Zoals gebruikelijk bij Fujifilm zit de zoeker niet in het midden, maar linksboven. In plaats van een klassieke mechanische sluiter voor de sensor heeft de camera een centrale sluiter in de lens. Dit bespaart ruimte en heeft als voordeel dat je flitsers tot 1/4000 seconde kunt synchroniseren.
Delen van de bediening doen denken aan die van de X100IV. Bijvoorbeeld de knoppen aan de bovenkant. Ik gebruik de ene om de sluitertijd in te stellen - of de ISO als ik hem naar boven trek. De andere gebruik ik om de belichtingscompensatie te regelen. Helaas ontbreekt er een vergrendelknop, dus ik pas hem vaak per ongeluk aan. Dit geldt ook voor het nieuwe formaatkeuzeschijfje op de achterkant.
Twee andere nieuwe bedieningselementen bevinden zich aan de voorkant: ik kan "zoomen" met een hendel onder de ontspanner. Tussen aanhalingstekens, want dit is eigenlijk een digitale uitsnede die de resolutie dienovereenkomstig verlaagt. Het wordt toegepast op het zoekerbeeld en op JPG's. De GFX100RF slaat RAW-bestanden echter altijd op in hun oorspronkelijke formaat.
Ik kan in totaal vijf functies toewijzen aan een tweede hendel met een knop in het midden: één voor de knop, één voor een korte beweging naar links of rechts en één voor een lange beweging naar links of rechts. Na een beetje gewenning werkt dit principe verrassend goed. Over het geheel genomen vind ik zowel het ontwerp als de bediening zeer geslaagd.
Veel gewasreserves, weinig bokeh
Ik ben al bekend met de middenformaat sensor van de Fujifilm GFX100RF van andere modellen - zoals de GFX100 II, de GFX100S II of de Hasselblad X2D. Resolutie, kleurdiepte, dynamisch bereik en ruisgedrag zijn allemaal uitstekend. Een betere beeldkwaliteit onder de 50.000 frank vind je nergens. Meer details vind je in mijn test van de GFX100 II.
De lens van de GFX100RF heeft een native brandpuntsafstand van 35 millimeter. Omgerekend naar full-frame formaat komt dit overeen met 28 millimeter (cropfactor 0,79). De hoge resolutie van de sensor maakt sterke crops mogelijk, waarna er nog relatief veel detail overblijft. Als ik de brandpuntsafstand virtueel verander met behulp van digitale zoom, resulteren de volgende resoluties in het native 4:3 formaat:
- 35mm (28mm full-frame equivalent): 102 megapixels
- 45mm (36mm volformaat equivalent): 61 megapixels
- 63mm (50mm full-frame equivalent): 31 megapixels
- 80mm (63mm full-frame equivalent): 20 megapixels
Dit maakt de GFX100RF veelzijdiger dan hij op het eerste gezicht lijkt met zijn vaste brandpuntsafstand. Natuurlijk smelten de beeldkwaliteitsvoordelen van middenformaat weg met de digitale zoom. Je gebruikt nog steeds een deel van de sensor, die in absolute zin verrassend groot blijft: Bij het eerste zoomniveau wordt de GFX100RF een full-frame camera. Bij het tweede zoomniveau is het deel iets groter dan een APS-C sensor, bij het derde niveau iets groter dan Micro Four Thirds.
Wat me echter stoort is de relatief slechte snelheid van de lens. Het is ƒ/4 bij 35mm. Dit betekent dat je geen noemenswaardige bokeh-effecten tevoorschijn kunt toveren. Als je liever in full-frame equivalenten denkt: dit komt overeen met ongeveer ƒ/3.1 bij 28mm. En laat niemand je vertellen over een "magische middenformaat look". Zoiets bestaat niet. Deze hardnekkige mythe is gebaseerd op pure verwarring over hoe sensorformaat, snelheid en brandpuntsafstand met elkaar samenhangen.
Ik mis de beeldstabilisator
Het tweede pijnpunt is het gebrek aan beeldstabilisatie. Fujifilm doet dit waarschijnlijk niet om geld te besparen, maar omdat het ofwel de body ofwel de lens groter zou maken. Ik vind dat een slechte beslissing.
Toen Hasselblad een beeldstabilisator introduceerde in de X2D met dezelfde middenformaat sensor, werd de camera 129 gram zwaarder en 4,5 millimeter dikker dan zijn voorganger. Bij de Fujifilm GFX100RF zou ik zo'n opoffering onmiddellijk accepteren om me niet constant zorgen te hoeven maken over onscherpe beelden. Zonder stabilisator ben ik gedwongen om snelle sluitertijden te gebruiken. Bij weinig licht betekent dit hoge ISO-waarden, die op hun beurt de voordelen van de grote sensor verminderen.
De GFX100RF biedt ook mogelijkheden bij fel licht: het objectief heeft een optisch ND-filter dat ik met één druk op de knop kan inschakelen - een geweldige functie. Het maakt ook lange belichtingen bij daglicht mogelijk zonder dat je er een extra filter op hoeft te schroeven. Hierdoor kunnen bewegende objecten dynamisch worden afgebeeld. Bijvoorbeeld stromend water of rijdende auto's. Ik kan deze creatieve optie echter niet spontaan gebruiken met de GFX100RF, omdat zonder stabilisator de rest van het beeld ook onscherp is.
Autofocus, display en zoeker: allemaal in orde
De weergave, zoeker, processor en het autofocussysteem komen rechtstreeks van de GFX100S II. Deze herkent gezichten, ogen en verschillende onderwerpen en stelt naar middenformaat maatstaven snel scherp in de GFX100RF. Het helpt waarschijnlijk dat er niet veel glas verplaatst hoeft te worden in de kleine lens. Je kunt meer details over autofocus vinden in de test van de GFX100 II.
Het 3,2 inch display aan de achterkant heeft een goede resolutie van 2,36 miljoen pixels (1024 × 768 pixels) en is mooi helder. Het kan omhoog en omlaag worden gekanteld, maar kan niet worden uitgeklapt of gedraaid. Dus als je hoopte op middenformaat selfies, moet ik je helaas teleurstellen.
De elektronische zoeker is ook OK met 5,76 miljoen pixels (1600 × 1200 pixels). Fujifilm laat echter een kans liggen met de full-frame weergave van de digitale zoom: de camera schaalt het gedeelte van de sensor niet naar de volledige zoekerresolutie. In plaats daarvan berekent hij een 2 megapixel zoekerbeeld van de volledige sensor en vergroot dan pas het gedeelte. De scherpte van de zoeker neemt dus in dezelfde verhouding af als de resolutie van het beeldbestand - hoewel de sensor zelfs bij de hoogste digitale zoom nog steeds ongeveer tien keer zoveel pixels kan leveren (5120 × 3840).
Conclusie
Uniek, maar ook beperkt
Fujifilm's nieuwe middenformaat dwerg is een interessant compromis. Hij biedt momenteel de beste balans tussen beeldkwaliteit en compactheid. De bediening, autofocus, display en elektronische zoeker zijn ook solide. De nadelen van het concept: hoge kosten, geen beeldstabilisator en een lens met een lage snelheid ondanks een vaste brandpuntsafstand.
Ik weet zeker dat de GFX100RF zijn fans zal vinden. Zijn totaalpakket werkt geweldig voor bepaalde toepassingen - bijvoorbeeld straatfotografie of documentairefotografie. Geen enkele andere camera geeft je zo'n hoge resolutie in zo'n onopvallende behuizing. Zelfs bij hoge ISO-waarden levert de middenformaat sensor nog zeer goede resultaten.
In veel situaties heeft de GFX100RF voor mij echter te veel nadelen: Het gebrek aan beeldstabilisatie beperkt me. Het groothoekperspectief past vaak niet. En zodra ik digitaal zoom, verdwijnt het kwaliteitsvoordeel van de grote sensor. Je kunt ook geen sterke bokeh-effecten verwachten met ƒ/4 bij 35 mm (gelijk aan ongeveer ƒ/3.1 bij 28 mm in volformaat). En dan is er nog de prijs van bijna 5.000 frank.
Als always-on camera zou ik liever de X100VI kopen voor een derde van het geld. Met een onbeperkt budget begeeft Fujifilm zich op het terrein van de Leica Q3. Deze heeft weliswaar alleen een full-frame sensor, maar wel een beeldstabilisator, een snelle lens (ƒ/1.7 bij 28 mm) en meer prestige. Ik kan me niet van het gevoel ontdoen dat dit voor veel mensen de aantrekkelijkere luxe compactcamera zal blijven.
Pro
- fantastische beeldkwaliteit
- Compact en lichtgewicht
- mooi retro ontwerp
- goede autofocus voor middenformaat
- goede zoeker, goed scherm
- Ingebouwd optisch ND-filter
Contra
- Geen beeldstabilisator
- Lens met lage lichtintensiteit
- Vaste brandpuntsafstand
- Duur voor een vrijetijdscamera
74 mensen vinden dit artikel leuk
Samuel Buchmann
Senior Editor
Samuel.Buchmann@digitecgalaxus.chMijn vingerafdruk verandert vaak zo drastisch dat mijn MacBook hem niet meer herkent. De reden? Als ik me niet vastklamp aan een beeldscherm of camera, dan klamp ik me waarschijnlijk aan mijn vingertoppen vast aan een rotswand.
107 opmerkingen
later