Gids voor gescheiden ouders

Kinderloze stellen die scheiden hebben het goed: ze kunnen elkaar de rug toekeren en hoeven nooit meer een woord uit te wisselen. Ouders daarentegen genieten deze luxe niet. Ze blijven nauw verbonden door hun kinderen en moeten in hun belang een verstandige, respectvolle relatie onderhouden. Dat is makkelijk gezegd, als dat precies is waar het in eerste instantie aan ontbrak en je na de scheiding gewoon met rust gelaten wilt worden.

Wat zijn de valkuilen?

Wat zijn de valkuilen in deze situatie? Hoe vermijd je ze en wat doe je als je er toch in valt? Hier zijn acht suggesties, gebaseerd op tien jaar ervaring als gescheiden vader.

1. Weet wanneer genoeg genoeg is

De vraag wanneer het tijd is om een relatie te beëindigen is eigenlijk vrij eenvoudig te beantwoorden. "Eigenlijk", want hoewel we allemaal een goede intuïtie hebben en precies weten wat wat is, heeft eerlijkheid altijd consequenties. Als je aan jezelf toegeeft dat je je niet voldoende geliefd, begrepen en gerespecteerd voelt in je partnerschap, dan vraagt dit om onmiddellijke actie: Je moet je uitspreken over de breuk, je omgeving informeren, verdriet verdragen, een nieuwe flat zoeken, een scheiding aanvragen, financiële verliezen accepteren en worstelen met Tinder - allemaal onaangename vooruitzichten. Het is begrijpelijk als mensen hiervoor terugdeinzen en zichzelf uit hun onverenigbare relatie praten.

Maar is het vermijden van een aantoonbaar moeilijke maar uiteindelijk korte periode van ontreddering door een breuk echt de moeite waard om jezelf en je kinderen jarenlang emotioneel te verbrijzelen door een sfeer van voortdurende oneerlijkheid, stress en frustratie?

Je weet wanneer genoeg genoeg is. En hoe klote een relatiebreuk ook kan zijn - het is nog veel kloter om een leven lang kwellend iets te verdragen dat niet goed voor je is, omdat het niet langer goed voor je is.

2. De breuk goed begrijpen

Het meest ongemakkelijke aan een break-up is hoe we het waarnemen. Als we verliefd worden op iemand, stellen we deze golf van hormonen gelijk aan maximale compatibiliteit en de garantie dat deze sensatie een leven lang zal duren en al onze toekomstige moeilijkheden zal elimineren. Het is daarom niet meer dan logisch dat we op een breuk reageren in teleurstelling, woede en pijn. Het is precies het tegenovergestelde van wat we hadden gehoopt en verwacht van onze partner. We voelen ons oneerlijk behandeld, zien onszelf als onschuldige slachtoffers en de persoon van wie we ooit hielden slechts als een gewetenloze dader - een standpunt waarin, tot overmaat van ramp, de mensen om ons heen ons meestal ook aanmoedigen.

Maar een breuk is niets anders dan het simpele besef dat, in tegenstelling tot onze oorspronkelijke overtuiging, onze partner niet goed genoeg bij ons past. Het is niemands schuld. Het is niet de schuld van Canon of Nikon dat de Canon lens niet op de Nikon camera past. Die twee zijn gewoon niet voor elkaar gemaakt en gaan alleen kapot als je probeert ze samen te dwingen (of, David Lee?).

Het is van groot belang dat je je scheiding goed begrijpt. Het is niet iets wat je je partner aandoet, en niet iets wat jou wordt aangedaan, maar een noodzakelijke ontwikkelingsstap die jullie beiden naar een betere plek zal leiden.

3. De paradox omarmen

Gescheiden ouders zijn enerzijds gescheiden mensen die gevoelens van pijn, verdriet en woede meedragen; anderzijds zijn het ouders die het dagelijks leven moeten onderhouden. Het ene lijkt het andere onmogelijk te maken: Hoe ga je normaal om met iemand die je naar de maan wilt schieten? En waar laat je alle emoties als de kinderopvang er nauwelijks ruimte voor laat?

Mooi deze paradox. Het is niet je vijand, het maakt deel uit van je nieuwe leven als gescheiden ouder, en het bevat een heleboel waardevolle lessen voor je:

1. Je leert hoe je je gedachten en emoties kunt beheersen (daarover dadelijk meer).

2.Je leert hoe je constructief kunt communiceren (daarover dadelijk meer).

2. Je leert tegenstrijdigheden te verdragen.
3. Je leert je te concentreren op de essentie.

4. Je leert op eigen benen te staan en verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen tevredenheid - financieel, emotioneel en sociaal.

   Het staat je natuurlijk vrij om deze lessen te verwerpen en in plaats daarvan te verzinken in wrok en zelfmedelijden. Je kunt je ex-partner demoniseren, hem tot de schuldige verklaren van alles wat er misgaat bij je geliefde, en wegmokken tot het einde van je dagen. Er zijn er nogal wat die hetzelfde doen. Deze beslissing - en het is een beslissing - heeft echter niet alleen gevolgen voor jou, maar ook voor je ex-partner, je kinderen en later je nieuwe partners. Probeer dus de verleiding van je gekrenkte trots te weerstaan.

4. Domesticeer de gedachten

De emoties die voortkomen uit een relatiebreuk zijn heftig en wild en zelfs lichamelijk voelbaar, en het is niet meer dan normaal dat je geest ze met hand en tand bestrijdt en voortdurend "Waarom!" en "Maar!" roept. Maar het zal je niet helpen als je je nieuwe woonsituatie ontleedt en beweent, want ten eerste maakt dat de breuk niet ongedaan, en ten tweede gaat dit protest alleen over het weghouden van moeilijke gevoelens.
.
Wat slecht voelt aan een break-up is echter niet de break-up zelf. Je wordt er alleen maar verdrietig van. Wat zo slecht voelt is de mentale weerstand die we opwerpen om geen verdriet te voelen. Dus zodra je merkt dat je mentaal bezig bent met de breuk en de vele manieren waarop die vermeden had kunnen worden, zeg dan hardop "Stop!" - zo vaak als nodig is om je beter te voelen. Of zich überhaupt beter voelen.

5. Vier de emoties

Er is een mooie term in het Engels: "to bottle up emotions". Het Duitse equivalent zou waarschijnlijk "einkapseln" zijn. Dit is precies hoe we gewoonlijk omgaan met onaangename gevoelens: helemaal niet. We willen er "overheen komen" en "verder gaan". En dan doen alsof alles in orde is, alsof we alles onder controle hebben. Maar na een breuk is helemaal niets fijn.

Laat al dat verdriet en die woede uit je komen, maar richt het niet op je ex-partner, dat is het verkeerde adres, vooral omdat hij of zij bezig is met de eigen gevoelens. Stap in plaats daarvan in de auto, het is een geweldige plek om te tieren (liefst nadat je hem ergens geparkeerd hebt). Tieren tot je niets meer kunt bedenken om te zeggen, huilen tot het ophoudt en naar huis gaan. Ga dansen, hardlopen, klimmen of naar de schiettent. Herhaal de procedure tot je je beter voelt.

Breakups brengen altijd oude gevoelens die niet volledig zijn verwerkt weer aan de oppervlakte en vermengen zich met de huidige. Maak van de gelegenheid gebruik om een emotionele schoonmaak te houden, liefst met steun van een professional, en vraag je af wanneer je je ooit zo verdrietig, boos, gekwetst, hulpeloos of bang hebt gevoeld. De reis naar je emotionele verleden leidt je via deze, de laatste en verdere afscheidingen naar je kindertijd - naar waar de meeste onopgeloste gevoelens sluimeren. Stap weer in de auto en vertel je ouders wat je ze altijd al wilde vertellen.

6. Communiceer alleen constructief

Richtlijnen zijn niets anders dan ongelukkig gepresenteerde behoeften. Tijdens de relatie werkte het al niet en daarna zeker niet. Er valt nu niets te bespreken dat jullie als stel betreft, want jullie zijn niet langer één. Als je echt iets kwijt wilt, schrijf dan een brief aan je ex, slaap er een nachtje over en verstuur hem dan pas.

Een van de grootste valkuilen van gescheiden ouderschap is het voortzetten van de vorige dynamiek, gewoon op twee verschillende adressen. Praat dus strikt alleen over je kinderen en hun verzorging, en kanaliseer je emoties consequent elders (bos, auto, schiettent, therapeut:in).

7. Een kind heeft vier ouders

Er is een term in de psychologie die de emotionele brug heet waarop het kind tussen de ouders loopt. Het maakt niet uit of de ouders een stel zijn of gescheiden - belangrijk is wat zij bijdragen aan de stabiliteit van de brug. Je kunt ook zeggen: Een kind heeft vier ouders - moeder, vader, het beeld dat de moeder van de vader heeft en het beeld dat de vader van de moeder heeft. En het moet zich bij allemaal veilig voelen.

De emotionele brug wordt versterkt door vertrouwen, waardering, tolerantie en samenwerking, terwijl hij wordt verzwakt door devaluatie, wantrouwen, agressie en sabotage van allerlei aard. Met andere woorden, je kunt het gedrag van je ex-partner zo stom vinden als je wilt - spaar je kinderen er koste wat kost voor. Je zult ze alleen maar van streek maken en verontrusten en in het ergste geval een loyaliteitsconflict creëren waarbij iedereen verliest.

Als het gedrag van je ex je van streek maakt, stop dan even en vraag je af waarom je je zo voelt: Is er nog steeds iets onuitgesproken tussen jullie? Heb je verwachtingen die niet meer passen bij je nieuwe situatie? Probeer je je stiekem met het leven van je ex te bemoeien? Weiger je verder te gaan? Als je toch een gegronde klacht hebt, richt die dan tot de persoon over wie het gaat. Praat nooit slecht over je ex-partner waar je kinderen bij zijn. Zeg liever niets en ga naar de kelder om je ski-uitrusting te beledigen.

Houd het altijd gezellig.

Houd altijd het welzijn van je kinderen voor ogen, niet het welzijn van je ego. Vraag jezelf af: Als ik hier het kind was, wat zou mij dan nu het meest helpen? En wat zou helemaal niet helpen?

8. Samenvatting

Het is moeilijk en pijnlijk om te scheiden - vooral als ouders. De betrokken gevoelens hebben hun ruimte nodig, maar ook duidelijke grenzen. Het is niet de schuld van je kinderen dat jullie uit elkaar zijn gegaan, en wat dat betreft is het ook niet jouw schuld. Niemand heeft schuld, niemand heeft gefaald, niemand is slecht, niemand is slecht. Steun elkaar zoveel mogelijk, en laat elkaar verder zoveel mogelijk met rust. Wees goede ouders door ervoor te zorgen dat de emotionele brug altijd veilig is om op te lopen - zelfs als het waait en stormt. Zoek zo vaak en zo lang als nodig is hulp van buitenaf.