Digitale detox met de Barbie-telefoon: is het genoeg?

Roze, glitter en flip-open. De nieuwe fliptelefoon van HMD brengt de wereld van Barbie binnen handbereik. Ik word begroet met een vrolijk "Hé Barbie" als ik de Smart telefoon aanzet. Hij is niet slim. Maar hij is wel erg Barbie-achtig: met kleurrijke hangers en hoesjes, roze icoontjes en een Barbie-slang.

Met de Barbie-telefoon kan ik bellen en sms'en. Praktische dingen zoals een mp3-speler en een kalender zijn ook geïnstalleerd. Touchscreen? Niet beschikbaar. De internetbrowser? Veel te slecht. Tegenwoordig wordt zo'n toestel ook wel een "feature phone" genoemd. HMD wil een bewuster gebruik van mobiele telefoons bevorderen. Daarom zit er ook een app op het toestel met tips over digitaal evenwicht. Maar zijn de bestaande functies genoeg voor mij in 2024? Ik heb het veertien dagen getest. Nou ja, twee lukt me niet helemaal. Maar het begint zo goed.

Het uitpakken van de telefoon is erg leuk: HMD heeft veel accessoires bij de telefoon geleverd. Van een kleurrijke mobiele telefoonketting met verschillende bedeltjes tot verwisselbare achterkantjes en stickers. Een verfrissende verandering in een tijdperk waarin elke smartphone er hetzelfde uitziet.

Voorbereidingen: Vaarwel contactenlijst

Om twee weken zonder internet te kunnen reizen, begin ik met het elimineren van zoveel mogelijk problemen. Mijn portemonnee heeft bijvoorbeeld eindelijk weer zin. Of het nu voor een bank of een SBB treinkaart is

Ik kan apps als Telegram, Signal en WhatsApp niet gebruiken voor communicatie. Dus ik waarschuw mijn contacten dat ik alleen overdag sms'jes kan lezen of telefoontjes kan aannemen.

Mijn contactenlijst is lastig. Hij kan niet zoals vroeger op de SIM-kaart worden opgeslagen. De contactlijsten van tegenwoordig zijn daar veel te complex voor, met e-mail- en postadressen, verjaardagen enzovoort. Daarom zet ik de belangrijkste contacten met de hand over naar de Barbie-telefoon. Dat kan uren duren ...

Muziek luisteren via Spotify en Tidal kan ik wel vergeten. Dus zoek ik de MP3-bestanden van mijn CD-collectie op mijn oude harde schijf. Het enige probleem is om ze over te zetten naar de Barbie-telefoon: ik heb maar 10 megabyte beschikbaar. Dat is niet eens genoeg voor het nummer Hells Bells van ACDC. Dus moet ik een microSD gebruiken. Mijn kaart van 64 GB is echter te groot. De telefoon is alleen geschikt voor maximaal 32 GB. Dus ik organiseer een kleine geheugenkaart en heb eindelijk succes. Dat denk ik voorlopig.

De vreugde en het verdriet van de jaren 2000: sms en toetsenbord

Mijn basisbehoefte met een mobiele telefoon is het versturen van berichten. Nadat ik mijn vrienden heb laten weten dat op dit moment alleen sms'jes mogelijk zijn, ontvang ik al mijn eerste bericht op mijn Barbie-telefoon.

Ik ben verrukt en denk meteen terug aan vroeger. Toen elk sms-bericht waardevol was en ik niet op het eerste gezicht kon zien wie er precies sms'te. Vandaag is de reden om blij te zijn anders. Ik ontvang een sms, ook al is dat niet langer de norm. De vreugde is nog groter als een collega communiceert via ASCII emoji's. Het ontaardt in een creatieve wedstrijd.

Maar de vreugde verdwijnt snel. Het toetsenbord is niet bepaald prettig om op te typen en natuurlijk doe ik er veel langer over dan met een touchscreen toetsenbord. Dit komt ook door de rangschikking van de letters. Als tiener wist ik al dat een mobiele telefoon met computertoetsenbord veel efficiënter is dan drie keer op dezelfde toets tikken voor een 'C'. Daarom had mijn laatste telefoon een computertoetsenbord.

Het scherm is ook niet zo duidelijk als op mijn grote smartphonescherm. Aan de positieve kant beperk ik me weer tot het hoognodige. Voor complexere thema's bel ik meestal direct. Gelukkig heb ik spraakzame vrienden die mijn telefoontjes graag aannemen.

Wat absoluut niet meer van deze tijd is: mms. Ik kan geen foto's versturen omdat die dienst in dit land al lang geleden is opgeheven. De Barbie-telefoon biedt geen andere opties.

Verfrissend onbelangrijk: de camera

De camera maakt absoluut vreselijke foto's. Dat komt niet alleen door het cheesy Barbie-kader dat ik voor de foto's kan instellen, maar ook door de 0,3 megapixels - en de resolutie van 240 × 320 pixels.

Als ik goed moet kijken naar hoe goed de camera's presteren in mijn andere geteste smartphones, moet ik glimlachen om de slechte kwaliteit. Het is leuk om te zien hoe ver we in de tussentijd zijn gekomen. Hier zijn wat indrukken:

De spiegelfolie aan de voorkant van het apparaat is constant vies en niet erg goed omdat het mijn gezicht een beetje vervormt. Het voldoet echter wel aan zijn doel om mij in beeld te brengen voor een selfie.

Omdat ik toch geen foto's kan versturen, is de camera nogal overbodig. Als ik op reis ben en weet dat ik een paar indrukken wil vastleggen, pak ik mijn smartphone en maak ik bewust foto's van wat belangrijk voor me is. Net zoals ik vroeger deed met een digitale camera.

Ik heb niet nodig: de kalender

Veel mensen gebruiken hun smartphone agenda voor alles en zijn vaak blij als die synchroniseert met de agenda op hun PC. Ik gebruik zelf een analoge agenda. De agenda op mijn Barbie-telefoon blijft daarom leeg. Het volstaat voor het hoogst noodzakelijke: Afspraken inclusief notities, locatie en herinneringen kunnen hier gemakkelijk worden ingevoerd. Synchronisatie met de computer is echter niet mogelijk.

Soft entertainment: Snake en MP3 muziek in plaats van surfen op het web

In feite kan ik mezelf ook vermaken op de feature phone. Zo is er Snake, de cultklassieker van Nokia, als kleurrijke Barbie-versie met een roze slang op het strand. In plaats van door sociale media te scrollen, vind ik het zelfs leuk om af en toe een nieuwe highscore te halen met de slang.

Ik luister ook naar muziek als ik op reis ben. Ik heb de albums hiervoor al gedownload. In theorie sluit ik mijn koptelefoon aan via Bluetooth of de aux-poort. In de praktijk leveren beide problemen op. De telefoon werkt wel met Bluetooth 5.0, maar in de praktijk klinkt de muziek verschrikkelijk. Blikkerig en vlak. De kwaliteit van mijn MP3 bestanden zou eigenlijk voldoende moeten zijn met 240 kilobits per seconde. Het geheel klinkt erg goed met een kabel. Maar de Aux-poort zit onhandig aan de zijkant van de Barbie-telefoon. Daar zit ook de USB-C poort. De Barbie Phone past dus niet meer in je broekzak.

Ik heb ook andere ongemakken van vroeger: De nummers staan door elkaar in een eindeloze lijst op het apparaat, soms alleen gelabeld met "Track 01" en dergelijke, en het volume is anders. Kortom: ik mis Tidal echt.

De bestaande Opera-browser is onbruikbaar. De weergave van webpagina's is verwarrend: afbeeldingen en teksten worden onleesbaar over elkaar heen gezet en veel te klein weergegeven.

Houdt het voor eeuwig vol: de batterij

De batterij minder dan één keer per dag opladen is een zeldzaamheid geworden. De Barbie-telefoon is anders. De weinige functies die het apparaat biedt, verbruiken nauwelijks stroom. Ik kan er dus een hele week mee doen. En dan weer opladen via USB-C. Dat duurt meestal zo'n 90 minuten.

Maar het beste van de batterij moet nog komen. Het is niet dat hij roze is, hoewel dat een grote bonus is. Nee, de batterij zit eigenlijk niet vastgelijmd. Ik kan hem dus gemakkelijk vervangen. Maar let op: zoals ik al het andere zo gemakkelijk uit elkaar kan halen, is de Barbie-telefoon niet waterdicht.

Mijn dagelijks leven is ontworpen voor de smartphone

Het ding dat ik het meest gebruik is het ding dat ik het minst mis: sociale media. Of het nu Instagram, Snapchat of Tiktok is. Ik ben bijna opgelucht dat ik niet constant in de verleiding kom. Geen zinloos gescroll meer in de trein, tijdens mijn lunchpauze of 's avonds in bed. Ik ben eindelijk weer boeken en magazines aan het lezen. En als ik in de trein even opkijk van mijn roman en links en rechts van me twee mensen een boek zie lezen, moet ik glimlachen. Gelukkig sterven sommige dingen nooit uit.

In de restaurants wordt het al moeilijker zonder smartphone: door QR-codes in plaats van menukaarten kan ik niet zonder smartphone en moet ik op het menu van mijn collega kijken.

Tickets en reserveringen vereisen ook een smartphone. Veel dingen werken ook hier via QR-codes. Of het nu gaat om concerten of de bioscoop. Als ik geen fysiek kaartje kan krijgen, probeer ik het uit te printen - niet altijd met succes: bij bioscoopkaartjes realiseer ik me pas als ik er ben dat er alleen het stoelnummer op staat, maar niet de zaal.

Wat ik heb geleerd: Ik kan eigenlijk nog steeds treinvertrektabellen laten afdrukken als PDF, vanaf elk treinstation. Ik moet mijn kaartjes weer bij de kaartautomaat kopen in plaats van de app te gebruiken. Zwitserse Federale Spoorwegen heeft besproken hoe lang dit nog mogelijk zal zijn.

Persoonlijke conclusie: zonder smartphone, zonder mij

Al met al ben ik blij met hoe featurephones zich hebben ontwikkeld tot smartphones. Van muziek en online tickets tot het versturen van foto's. Veel functies zou ik niet meer willen missen. Ik herinner me de goede oude tijd nog. En ik zal in de toekomst (hopelijk) minder gebruik maken van sociale media. Al het andere op de smartphone is gewoon ontzettend praktisch. Alleen de batterij: die een week lang niet hoeven op te laden is echt een droom. Maar ik denk dat je niet alles kunt hebben.

Mijn roze testapparaat is niet helemaal overbodig. Ik vind de Barbie-telefoon echter nogal ongeschikt als uitgaande telefoon voor volwassenen. Vooral omdat ik er geen QR-codes mee kan scannen of weergeven. En Whatsapp zou op zijn minst handig zijn. Maar het toetsenbord zou ook wat beter moeten zijn.

Ik denk dat het prima is voor kinderen. Het is op een aantrekkelijke manier ontworpen voor de kleintjes en biedt de mogelijkheid om papa en mama te bereiken in geval van nood. Toch hoeven ouders zich geen zorgen te maken over kinderen die ongepaste video's bekijken op YouTube of rondhangen op Instagram. De bestaande Opera webbrowser is hier simpelweg niet voor ontworpen.

Wil je een telefoon zonder Barbie toeters en bellen en de helft van de prijs betalen? Dan kun je kiezen voor de Nokia 2660 Flip. Dit is ongeveer hetzelfde model en is zowel in het zwart als in het roze verkrijgbaar.