De wereld heeft meer gekke spellen nodig zoals "Kunitsu-Gami".

Ik denk vaak weemoedig terug aan de "goede oude tijd" in de gamewereld. Vooral het tijdperk van de PS2, Xbox en Gamecube, toen zelfs enorme AAA-studio's zich tussendoor waagden aan kleinere AA-projecten. Games met een krap budget en een kleine reikwijdte die ondanks hun duidelijke beperkingen erg leuk waren.

"Kunitsu-Gami: Path of the Goddess" doet me denken aan dit soort spellen. Het is een mix van een strategiespel en hack'n'slash. Het voelt als een geheime cultklassieker uit het PS2-tijdperk die opnieuw is gemaakt voor moderne consoles. En ik vind het geweldig. De wereld heeft meer spellen als "Kunitsu-Gami" nodig, verdomme!

Oh, mijn godin!

"Kunitsu-Gami" is een van die spellen waarvan de gameplay moeilijk te beschrijven is. Niet omdat het bijzonder complex is, maar omdat het vreemd is.

Ergerlijke demonen uit de Japanse mythologie hebben een berg en de dorpen erop geteisterd. Overdag groeien er plantachtige organismen uit de grond die de natuur en de nederzettingen vernietigen. s Nachts veroorzaken de demonen chaos en vallen ze onschuldige dorpelingen aan. Om van de monsters af te komen, moet ik in de rol van bewaker Soh een godin begeleiden naar de voet van de berg. De reis naar het dalstation is verdeeld in dorpen, die fungeren als kleine levels.

Voordat het gevecht tegen de monsters in een dorp 's nachts begint, moet ik eerst overdag het gebied schoonmaken. Ik gebruik mijn magische zwaard om de demonische plaag te verwijderen die zich over de huizen en de natuur heeft verspreid. Ik gebruik mijn katana ook om dorpelingen te bevrijden uit walgelijke demonencocons. Bah.

Ik ontvang kristallen voor het elimineren van de plaag. Deze gebruik ik om een veilig pad voor mijn godin door het besmette dorp te banen. De goede dame loopt niet op normale grond, tss. Het doel is om de heilige maagd naar een besmette tori-poort te brengen, zodat ze het dorp volledig van demonen kan zuiveren met haar magische krachten.

Het feest begint bij zonsondergang

Het probleem met het hele verhaal: de godin loopt verdomd langzaam en de tijd marcheert onverbiddelijk voort. Bij zonsondergang worden de vervloekte torii poorten geactiveerd en allerlei demonische beesten kruipen uit magische portalen met als doel de godin te doden. Ze is doodsbang en kan zich niet meer bewegen en blijft staan.

Als goddelijke beschermer slacht ik de monsters af met mijn katana en verdedig ik de godin. De dorpelingen die ik overdag heb bevrijd, vechten aan mijn zijde. Ik gebruik de magische kristallen die ik heb verzameld om ze te transformeren in krachtige vechters - op voorwaarde dat ik niet alle kristallen voor het Pad van de Godin heb opgebruikt. Mijn kristallenrekening wordt immers aangevuld met elke vijand die ik dood.

In tegenstelling tot de bewaker Soh bestuur ik de dorpelingen niet rechtstreeks, maar geef ik ze instructies. Ik kan de drukte op het scherm op elk moment onderbreken om ze opdrachten te geven en mijn minileger strategisch te positioneren. Het spel speelt als een mix van tower defence en hack'n'slash. Het is een vreemde mix, maar het is ontzettend leuk en voelt op de een of andere manier nostalgisch door de eigenzinnige uniciteit.

Het spel wordt steeds beter

Hoewel mijn strategische opties in het begin relatief beperkt zijn, komen er met elke missie die ik speel nieuwe vaardigheden vrij. Ik speel voortdurend nieuwe klassen vrij voor mijn dorpelingen. Mijn favorieten: de reusachtige sumovechter, die als tank fungeert en vijanden naar zich toe trekt, en de asceet, die demonen vertraagt met magische spreuken.

Met de middelen die ik verdien, ontwikkel ik de klassen en speel ik nieuwe vaardigheden voor ze vrij. Ongeveer halverwege het spel krijg ik ook de kans om mijn personage uit te rusten met nieuwe vaardigheden. De bewaker leert nieuwe vechtstijlen, combo's en zelfs afstandsaanvallen. Daarnaast zijn er altijd nieuwe uitrustbare voorwerpen die ik kan gebruiken om speciale aanvallen te activeren of te profiteren van passieve vaardigheden.

In het kort, de strategische diepgang van de Tower Defense-gevechten en de hack'n'slash-gameplay neemt exponentieel toe in de loop van het spel zonder me te overweldigen.

De complexiteit van de levels escaleert ook aanzienlijk. Terwijl er in het begin maar één pad naar een poort is, bestaan latere levels uit meerdere secties en verschillende vervloekte torii poorten van waaruit mijn godin wordt aangevallen. De coole eindbaasgevechten houden me ook scherp. Steeds weer ga ik of het meisje dood. Dit frustreert me niet, integendeel. Dankzij het flexibele upgradesysteem kan ik op elk moment mijn vaardigheden terugtrekken, mijn punten investeren in nieuwe vaardigheden en het opnieuw proberen. Geweldig!

Ook succesvol is het feit dat ik tussen de gevechten door veel te doen heb. Ik moet de bevrijde dorpen weer opbouwen met de dorpelingen. Dit kost meestal tijd, die alleen voorbij gaat door een level met succes uit te spelen. Ik boek gestage vooruitgang en ben blij met de groeiende dorpen. Ik word beloond voor mijn reparaties met waardevolle grondstoffen voor permanente upgrades.

Pure chaos en technische zwakheden

Het feit dat het spel af en toe ontaardt in een enorme chaos en ik vaak het overzicht verlies, is enigszins frustrerend. Zoveel vijanden, zoveel dorpelingen en zoveel effecten. Tactisch pauzeren helpt niet en de overzichtskaart ook niet. Die is bijna onbruikbaar met cryptische symbolen en ellendige bediening.

Grafisch scoort "Kunitsu-Gami" met een geweldige artstijl. De kleurrijke demonen en effecten creëren een bijna psychedelische sfeer. Het voelt alsof ik op een drugstrip door de Japanse mythologie ben. Het prachtig gerealiseerde tilt-shift effect zorgt er ook voor dat de actie eruitziet als een miniatuur diorama. Overigens zijn de huizen en objecten in het spel eerst gemaakt als echte miniaturen en daarna 3D-scand. Geweldig!

Technisch is het spel degelijk, meer niet. Het loopt soepel op de PS5, maar biedt uitgewassen texturen en hoekige karaktermodellen. De animaties en tussenfilmpjes zien er soms een beetje onhandig uit. Maar eerlijk is eerlijk: deze minder dan perfecte graphics maken ook deel uit van de charme van een spel als dit. "Kunitsu-Gami" is geen hooggepolijst AAA-spel, maar een klein project dat uitgever Capcom er even bij heeft gedaan. En daar ben ik het bedrijf dankbaar voor. Meer experimentele titels als deze zijn zeker nodig in een wereld vol dure, generieke en altijd dezelfde AAA-games.

"Kunitsu-Gami: Path of the Goddess" is verkrijgbaar voor PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X/S (Game Pass) en PC.