De Dreamcast werd 25 jaar geleden in Europa uitgebracht

Jaren voor de Wii-afstandsbediening kon je in "Virtua Tennis" met bewegingssensoren aan de rackets zwaaien. De Fishing Rod Controller was niet bepaald het beste racket - de viscontroller was tenslotte ontwikkeld voor "Sega Bass Fishing". Maar het werkte wel.

Ook bizar waren de maracabesturingen voor "Samba de Amigo" in 1999. Of Sega's experiment met de Visual Memory Unit. De geheugenkaart met een scherm waarop je tegelijkertijd eenvoudige spelletjes kon spelen. De Dreamcast bood een veelheid aan eigenzinnige hardware en spelideeën. Dit is waarschijnlijk de reden waarom hij vandaag de dag nog steeds erg populair is bij fans zoals ik.

Console van de laatste kans

In de late herfst van 1998 brengt Sega de Dreamcast uit in Japan. In die tijd was de console zijn tijd technologisch ver vooruit en bood zelfs een modem voor online gamen. De 128-bit console had een 200 MHz Hitachi CPU, 16 megabyte RAM en een 100 MHz 3D grafische chip ontwikkeld door Video Logic. Het speciaal ontwikkelde GD-ROM optische opslagmedium bood 1,2 gigabyte aan opslagruimte. Met deze console leek de gamegigant, die het op dat moment al moeilijk had, klaar om te concurreren met de opkomende Playstation 2.

Ik keek destijds erg uit naar de console. Ik ben een Playstation jongen, maar de Dreamcast ziet er gewoon te cool uit. De mogelijkheid om games te spelen op de Virtual Memory Unit is geweldig voor mij als game maniak. De aangekondigde spellen, vooral "Shenmue", overtuigen me ook om over te stappen naar bij ons op voorraad.

In de jaren negentig woedde de consoleoorlog tussen Sony, Nintendo en Sega. De eerste twee domineerden en de Sonic-groep bleef achter op de derde plaats. Maar zover had het nooit hoeven komen. Jaren eerder was Sony op zoek naar partners om de consolemarkt te betreden. Zowel Sega als Nintendo weigerden echter. Sony ontwikkelde daarom in zijn eentje de Playstation en liet de Saturn, Sega's PS1 concurrent, genadeloos achter zich. De Dreamcast is daarom zoiets als de laatste kans voor de consolefabrikant.

Het loopt nooit echt soepel

De console staat echter al vanaf het begin onder een slecht gesternte. Er waren slechts 150.000 exemplaren beschikbaar voor de Japanse lancering - niet genoeg. Dit schrok potentiële klanten af. Vooral omdat het spelaanbod bij de lancering bescheiden was met slechts vier games. De stimulans om de console meteen te kopen is dus laag. Sega verlaagde de prijs al na een paar maanden met ongeveer 30 procent. De fabrikant maakt op deze manier nauwelijks winst.

Met de lagere prijs betreedt Sega eindelijk de markt in de VS en Europa - en kan punten scoren. De console verkoopt goed. Dit is ook te danken aan aanzienlijk meer spellen dan bij de Japanse introductie. "Soul Calibur" en "Sonic Adventure" zijn krachtige argumenten. Met "Resident Evil: Code Veronica" heeft Sega ook een geweldige exclusieve titel te pakken. Experimentele spellen zoals "Crazy Taxi" of "Jet Set Radio" worden ook goed ontvangen.

Ik ga de console halen zodra hij uitkomt. Gelukkig hoef ik niet in de rij te staan voordat de winkel opengaat. Ik reserveer een exemplaar bij een winkelier. Ik weet nog dat ik hem uitpakte en verbaasd was over hoe klein en licht de Dreamcast is. Mijn eerste spel is "Sonic Adventure". Ik geniet ervan, maar mijn anticipatie op andere titels is gewoon te groot om veel tijd aan het spel te besteden. Het duurt een paar maanden voordat ik echt warm loop voor mijn Dreamcast.

Op het eerste gezicht lijkt alles goed te gaan bij Sega. Achter de schermen borrelt er echter van alles. Squaresoft (nu Square) bijvoorbeeld, dat vooral belangrijk is voor Japan, geeft geen spellen uit voor de console. Electronic Arts wil geen concurrentie voor sportspellen op de consoles. Als Sega aankondigt zelf sportgames te gaan produceren, loopt EA in de weg en vermijdt de Dreamcast.

De Playstation 2 deelt de doodsteek uit aan de Dreamcast

Het veel grotere probleem voor Sega is echter Sony. Nog voor de Amerikaanse en Europese lancering van de Dreamcast werd in maart 1999 de Playstation 2 aangekondigd. Deze is niet alleen krachtiger dan de Sega console, maar biedt ook een voordeel ten opzichte van de GD-ROMs met zijn ingebouwde DVD-drive. Het kon ook DVD-films afspelen, wat in die tijd een noviteit was. Toen de dvd-markt vervolgens explodeerde, profiteerde de Playstation 2 hiervan.

Toen de Playstation 2 uitkwam, ging de Dreamcast voor mij pas echt van start. Ongeveer een jaar nadat ik mijn exemplaar had gekregen, had het eindelijk genoeg spellen voor mij. De hit "Shenmue" kwam uit. Een paar maanden later verschijnen de eersteklas JRPG's "Skies of Arcadia" en "Grandia II". Toch ben ik aan het flirten met een Playstation 2 - het DVD-station is gewoon te verleidelijk voor mij als filmliefhebber. Omdat ik een slecht geweten heb ten opzichte van mijn Dreamcast, laat ik de PS2 voorlopig links liggen.

Maar noch mijn negeren, noch het online offensief met het spel "Phantasy Star Online" en de SegaNet service kon de Dreamcast redden. Slechts een jaar na de Japanse release van de Playstation 2 stopte Sega met de productie en trok zich terug uit de consolebusiness. Het bedrijf blijft tenminste bestaan: Het ontwikkelt spellen voor de voormalige concurrentie.

De Dreamcast is nog niet helemaal dood. Fans ontwikkelen nog steeds nieuwe spellen onder de naam "Dreamcast homebrew".

Voor altijd bij me

Persoonlijk heb ik erg goede herinneringen aan de Dreamcast. Het was de laatste spelcomputer die ik gedurende zijn hele levenscyclus heb vergezeld. Ik heb sindsdien nog veel meer consoles gehad, maar alleen aan het begin of het einde van de levensduur. Daarom zal het altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben.