De DJI Air 3 is veelzijdig, maar te groot

De Air 3 is de nieuwe middenklasse drone van DJI. Ze hebben bekende ideeën gerecycled en opnieuw verpakt. Wat echt interessant is, is de telecamera. Ik heb de drone meegenomen op vakantie naar Wales en ik vraag me af: is DJI tot stilstand gekomen?

Ontwerp: de Air is wat zwaarder geworden

De Air-serie was mijn persoonlijke favoriet in het uitgebreide assortiment van DJI. Hij is niet te groot, niet te prijzig, maar heeft toch een goede beeldkwaliteit. De Air 3 is anders. De afmetingen en het gewicht liggen veel dichter bij de grote Mavic serie dan voorheen. Vergeleken met de vorige generatie is de Air 3 een hele 125 gram en 2,7 centimeter zwaarder geworden. Waarschijnlijk komt dat door de extra telecamera en de grotere accu.

Hier zijn de belangrijkste specificaties vergeleken met die van de Mini 3 Pro en de Mavic 3 Pro:

Wat opvalt is niet alleen de grootte van de toestellen, maar ook de grootte van de beeldsensoren. Beide camera's hebben de 1/1,3-inch CMOS die we kennen van de Mini 3 Pro. In het vorige model Air 2S installeerde DJI nog een grotere 1-inch sensor. Deze was in staat om video's op te nemen met een resolutie van 5,4K, terwijl de Air 3 alleen 4K aankan, maar in ieder geval met hogere framerates. De drone heeft ook meer sensoren geïnstalleerd en detecteert obstakels in alle richtingen.

Beeldkwaliteit: telecamera biedt meerwaarde

De hoofdcamera biedt exact dezelfde beeldkwaliteit als de Mini 3 Pro: goed, maar niet uitstekend. Foto's gemaakt bij daglicht en in RAW-formaat met een resolutie van 48 megapixels zijn het beste. In de 100% weergave worden de beperkingen van de kleine sensor en de lens zichtbaar; de hoge resolutie verandert daar niets aan, hoewel je wel wat meer details kunt zien dan in de 12-megapixel modus. In het standaardformaat zien de foto's er erg goed uit en ik houd van de kleuren.

Met minder licht treedt beeldruis op, dus ik zou ISO-waarden boven 400 vermijden. Omdat de drone heel stil in de lucht kan staan, kunnen slechte lichtomstandigheden voor een relatief lange tijd worden gecompenseerd met de sluitertijd.

De 4K-video's zien er ook geweldig uit. Naast het standaard kleurprofiel kun je ook filmen in D-Log M. Dit is een vlak kleurprofiel met meer dynamisch bereik dat je later bij het knippen moet sorteren. Het is niet zo vlak als het normale D-Log van de Mavic serie, maar het is beschikbaar op zowel de hoofd- als de telefotocamera. Als je met de juiste sluiterhoek wilt fotograferen, heb je met de Air 3 bijna altijd een ND-filter nodig. Want in tegenstelling tot de Mavic serie staat het diafragma ook vast op de hoofdcamera.

De filters moet je apart kopen, ze zitten niet in een combo. Ze verduisteren de hoofdcamera en de telecamera in gelijke mate. Een handige functie, in mijn boek. Want terwijl het diafragma van de hoofdcamera f/1.7 is, heeft de telelens maar f/2.8 - en laat dus minder dan de helft van het licht door. Als je wilt fotograferen met een constante ISO-gevoeligheid en sluitertijd, zou je het ND-filter elke keer moeten verwisselen als je van de hoofdcamera op de telecamera overschakelt en vice versa.

Ik heb heel vaak gewisseld tussen de twee - met een goede reden: de telecamera maakt ook geweldige foto's en video's. Hij is hetzelfde als in de Mavic 3 Pro. De brandpuntsafstand van 70 millimeter (gelijk aan een 35 mm film) is super. Het zorgt voor een minder gedragen perspectief vanuit de lucht dan de eeuwige groothoekopnamen. Tegelijkertijd is het geen super telelens verder dan 100 millimeter, wat microscopische sensoren oplevert en nauwelijks bruikbaar is. In plaats daarvan installeert DJI hier dezelfde 1/1,3-inch CMOS als in de hoofdcamera.

De veelzijdige dubbele camera met consistente beeldkwaliteit is duidelijk het hoogtepunt van de Air 3. Aan de ene kant kan ik weidse landschappen vastleggen met de hoofdcamera. Aan de andere kant opent de 70-millimeter lens nieuwe perspectieven en mogelijkheden zoals parallax effecten (zie video hierboven). Als ik mensen in beeld wil hebben, hoef ik niet meer binnen een paar meter van ze te vliegen. Dit zou me in het verleden vaak blij hebben gemaakt bij het maken van klimvideo's.

Vlucht en functies: geavanceerd

De Air 3 is gemakkelijk te gebruiken als je een beetje geoefend hebt. Hij kan heel snel vliegen in de sportmodus, die ik nauwelijks gebruik. Wat ik wel leuk vind, is dat hij ook snel kan dalen bij 10 m/s. Bij 6 m/s heeft de voorganger aanzienlijk langer nodig om vanaf grote hoogte weer de grond te bereiken.

De lange batterijduur is ook praktisch. De opgegeven 46 minuten haal je alleen in het meest optimale geval. Maar zelfs bij harde wind bleef de Air 3 tijdens mijn vluchten gemakkelijk meer dan een half uur in de lucht. Dit is fantastisch en betekent dat ik een reservebatterij minder hoef mee te nemen dan voorheen. Een andere verbetering zijn de omnidirectionele sensoren. Ze herkennen alle obstakels aan de zijkanten. Als je in de normale modus vliegt bij goede lichtomstandigheden, zou je actief moeten proberen een botsing te veroorzaken.

Dit is vooral handig voor het automatisch volgen van objecten. Hier kun je het perspectief instellen van waaruit de drone iets moet volgen - van achteren, van opzij of van voren. Dit werkt vrij goed in mijn tests met de auto op een lege weg. Hoewel de beelden niet altijd perfect vloeiend zijn als het waait en de snelheid van het object varieert.

Wat niet zo mooi is, is het volume van de DJI Air 3. Ik heb 77 decibel (dB) gemeten op een afstand van 30 cm - net iets minder dan de Mavic 3, die uitkomt op 79 dB. Dat is veel, maar het geluid is tenminste relatief laagfrequent. Maar een kleine Mini 3 Pro is veel stiller. In dezelfde omstandigheden meet ik daar 69 dB van. Dat verschil kun je niet negeren, want het volume is een doorslaggevende factor om te bepalen of mensen in de buurt last hebben van een drone.

Conclusie: handig maar ongeïnspireerd

De DJI Air 3 is een veelzijdige en goed ontwikkelde drone. De beeldkwaliteit van de hoofdcamera is niet uitmuntend, maar goed genoeg. Vergeleken met de kleinere Mini 3 Pro krijg je een handige tweede camera met een brandpuntsafstand van 70 millimeter en verbeterde obstakeldetectie. Wat ik vooral leuk vind, is dat de beeldsensoren van de twee camera's identiek zijn. Dit maakt het makkelijker om de opnamen te vergelijken en samen te voegen.

Het toestel blijft langer in de lucht, maar is ook aanzienlijk groter dan de oude Air 2S. Qua draagbaarheid smelt het voordeel ten opzichte van de grote Mavic serie weg. Hij is wel goedkoper. Als de grootte geen probleem is, is dit mijn nieuwe aanbeveling als het gaat om waar voor je geld in het assortiment van DJI. Maar als je de handige telecamera met een gemiddelde brandpuntsafstand op de Mavic wilt, moet je het "Pro" model aanschaffen. De Pro heeft ook een betere hoofdcamera en een supertelefoto van 166 millimeter. Maar de kwaliteit van de grotere sensor is niet mijlenver beter en de supertelelens is praktisch onbruikbaar.

Als je vaak te voet reist, zou ik toch de Mini 3 Pro aanraden. Het gewicht van de Air 3 is zo'n nadeel dat voor mij niet opweegt tegen het voordeel van de telelens zodra ik de drone in een rugzak moet meeslepen. De Mini 3 Pro is aanzienlijk stiller en stoort de mensen in de buurt minder.

Met de Air 3 doet DJI waar de fabrikant goed in is: weer een niche afdekken. Mensen met specifieke behoeften mogen blij zijn met de drone, voor alle anderen voegt het toe aan de keuze-overload. De zoektocht naar echte innovaties is niet succesvol. De Air 3 bestaat uit bekende camera's in een nieuwe combinatie op een vrij grote drone. Niet slecht, maar niet inspirerend.