Canon EOS R7: natuurfotografie zonder nierverkoop
19-9-2022
Vertaling: machinaal vertaald
In tegenstelling tot andere camera's voor sport- en natuurfotografie kost de R7 geen fortuin. Ik heb het budget getest met een goedkope telelens.
Het is geen toeval dat de Canon EOS R7 zo heet: qua oriëntatie is het de spiegelloze tegenhanger van de ouder wordende EOS 7D spiegelreflexcamera. Net als de 7D heeft de R7 geen full-frame sensor, maar het kleinere APS-C formaat. Beide camera's zijn gericht op sport-, actie- en natuurfotografie. Ze bieden dus een snelle continu-opnamefunctie en een snelle autofocus.
Als je de R7 vergelijkt met full-frame sportcamera's, zoals de R3, is hij vooral één ding: niet zo verdomd duur. Ik heb het daarom getest met een goedkope telelens, omdat ik wil weten of sport- en natuurfotografie ook lukt met een klein budget - en zo ja, hoe groot het offer is dat je moet brengen.
Schietsnelheid: het moet rammelen
Voor snelle scènes zijn vele beelden per seconde nodig om precies het juiste moment te vangen. Het belangrijkste om te onthouden over continue opnamesnelheid is het verschil tussen de elektronische en mechanische sluiter.
De elektronische sluiter heeft een ratel.
De elektronische sluiter is stil en meestal veel sneller dan de mechanische omdat er niets fysiek bewogen hoeft te worden. Rollende sluiter en banding kunnen echter voorkomen, afhankelijk van de camera.
De R7 kan het.
De R7 kan 30 beelden per seconde maken met een elektronische sluiter - wat bijna altijd meer dan genoeg is. Bij zeer snelle bewegingen is er echter een rollend sluitereffect, hier te zien bij de beweging van de ventilator.
Banding komt ook voor: Strepen van verschillende helderheid zijn te zien bij kunstlicht en bij snelle sluitertijden. Deze worden veroorzaakt door het flikkeren van het kunstlicht.
Dit alles is niet zo erg, want de mechanische sluiter heeft deze problemen niet - en hij is ook erg snel op de R7. Met 15 beelden per seconde is de camera een van de beste die er is. Zelfs de Canon EOS 1D X III SLR, waarvoor de fabrikant in 2020 meer dan 7.000 Zwitserse frank wilde hebben, schiet met 16 beelden per seconde nauwelijks sneller.
In de videomodus of wanneer de camera stil moet zijn, heeft hij echter de elektronische sluiter nodig. Hier wordt het eerste offer dat je moet brengen in vergelijking met een professionele sportcamera als de R3, de Nikon Z9 of de Sony A9 II duidelijk. Deze camera's lezen de sensor zo snel dat rollende sluiter geen probleem is.
Pro sportcamera's kunnen ook langer continu fotograferen. De R3 beheert bijvoorbeeld enkele honderden beelden zonder onderbreking. Bij de R7 is het buffergeheugen volgens de specs voldoende voor 41 tot 187 RAW-beelden, afhankelijk van de kaart en de instellingen. In mijn geval ging het om ongeveer 60 RAW-beelden. Vreemd genoeg hangt het uithoudingsvermogen af van de gebruikte ISO-waarde: bij 100 ISO lukt het de camera meer foto's te maken dan bij 6400 ISO.
Ik zou goed kunnen leven met deze beperking, want met een snelle geheugenkaart is de buffer snel leeg en klaar voor de volgende serie.
Zeer goede autofocus
De autofocus detecteert mensen, dieren en voertuigen. Dat laatste heb ik niet getest op de R7, maar het werkt goed voor mensen en dieren. Als dieren zich achter takken, tralies of andere obstakels bevinden, blijven ze met de juiste configuratie betrouwbaar in beeld. Wat echter niet werkt, is om je vanaf het begin te richten op een vogel die zich achter takken verschuilt. Maar dat is klagen op een heel hoog niveau - ik heb nog geen camera gezien die dat echt kan.
Tijdens mijn test kon ik nauwelijks nadelen ontdekken ten opzichte van een superdure sportcamera. Er is waarschijnlijk nog nooit zoveel autofocus geweest voor zo weinig geld.
Ik heb wel één klein puntje van kritiek, en dat is dat er een zeer verwarrende fout is: bij het onderwerp tracking staat op "Activeren" als het al actief is en op "Deactiveren" als het inactief is. Canon heeft de etikettering van "Activeren" en "Deactiveren" door elkaar gehaald.
Lens: zeer oké voor de prijs
Het is uiteindelijk de lens die scherpstelt - de camera geeft alleen het commando. Daarom moet de lens ook snel genoeg zijn. In het geval van de Canon RF 100-400mm f/5.6-8 kan ik, ondanks de lage prijs, zeggen: hij doet het werk. Hij stelt niet alleen snel, maar ook stil scherp, omdat Canon hier het moderne type Nano USM-motor gebruikt.
De lens is bovendien erg licht voor een supertele - een belangrijk voordeel voor langere mobiele opdrachten. Het lage gewicht is echter alleen mogelijk door de lage snelheid. Hij is f/8 aan de lange kant, wat betekent dat je vaak met hoge ISO-waarden moet fotograferen. Voor mij zijn veel opnamen op de automatische bovengrens van 6400 ISO. En daar maakt de camera al behoorlijk veel lawaai.
Toevoeging van de moeilijkheid is dat je altijd wat ruimte rondom moet laten om het onderwerp vast te leggen als je heel snel beweegt. Sommige dieren zijn eenvoudigweg te ver weg, zoals deze kwikstaart. Door het bijsnijden lijdt de beeldkwaliteit er natuurlijk nog meer onder.
Goede foto's zijn mogelijk bij goede lichtomstandigheden. Tijdens de testperiode kwam geen enkele vogel bij fel licht dicht genoeg bij de camera. Succesvolle voorbeeldfoto's met deze lens vind je in deze recensie.
.
Een sneller alternatief zou zijn de Canon RF 100-500mm f/4.5-7.1L IS USM, waarmee je ook iets dichterbij kunt inzoomen op schuwe vogels. Deze lens is echter niet alleen wat duurder, maar kost ook vele malen meer. En laten we eerlijk zijn: bij weinig licht zou het zelfs hiermee moeilijk zijn.
Een pluspunt met de 100-400mm: Zelfs op 400mm kun je tot op een goede meter afstand scherpstellen. Dit betekent dat zelfs kleine onderwerpen zoals insecten vrij groot kunnen worden gefotografeerd. De maximale vergroting is 0,58 - tegen 0,46 met de 100-500mm.
Video: geweldige beeldkwaliteit - maar alleen bij 25p
De camera verwerkt 4K zonder crop, maar biedt als optie een UHD crop modus. Alleen het middelste deel van de sensor wordt gebruikt, waardoor de beelddoorsnede met een factor 1,8 wordt versmald. Dit kan handig zijn bij het fotograferen van dieren met een telelens - je kunt dan wat dichter bij het onderwerp komen. Je kunt ook 50 of 60 beelden per seconde maken zonder een uitsnede te gebruiken.
Er is echter één beperking: de zogenaamde "UHD fine" is alleen beschikbaar met 24, 25 of 30 frames. Hierbij wordt de 4K video in real time gedownscaled vanuit een hogere resolutie (oversampling), wat een scherper beeld oplevert. Bij 50 of 60 beelden per seconde wordt niet de hele sensor uitgelezen (line skipping). En dit verschil is goed zichtbaar.
In onderstaand artikel worden de drie rekentypes crop, oversampling en line skipping nader toegelicht.
Het overschakelen van de foto- naar de videomodus gaat via de aan-uitschakelaar. De twee standen hebben elk hun eigen instellingenmenu, zodat je alles apart kunt instellen. Video's kunnen ook gestart worden in de fotomodus; het is mogelijk om andere instellingen te doen dan in de videomodus. Een nuttige toepassing zou bijvoorbeeld zijn om 4K50p te selecteren voor video's van een actiefotografiesessie en 4K25p met hogere kwaliteit in de videomodus - voor langzamere video's die vooruit gepland kunnen worden.
Om te testen of de camera oververhit zou raken, draaide ik 4K met oversampling bij ongeveer 25 graden. Na ongeveer een uur was de geheugenkaart vol. De camera werd maar een beetje warm. Het toonde een temperatuurschaal op het scherm die stopte bij ongeveer tweederde van de maximale waarde. Het is dus zeer onwaarschijnlijk dat je een sessie met de R7 moet afbreken vanwege oververhitting van de camera.
Operatie: het wiel opnieuw uitvinden
De camera heeft een mini-joystick - deze is essentieel voor het snel uitlijnen van het scherpstelgebied. Om de joystick zit een draaiend wiel. Waar het grote draaiwiel op de R3, R5 en R6 zit, is dus ruimte voor nog eens vier knoppen.
Voor mijn nogal kleine duim is het draaiwiel wat ver weg. Ik kan het bedienen, maar deze opstelling is niet ideaal. Ik mis ook het tweede draaiwiel aan de bovenkant.
Canon gebruikt op de R7 de goede oude keuzeknop in plaats van een modusknop. Dit kan niet worden vergrendeld. Hij sprong tijdens de testperiode echter niet één keer per ongeluk naar een andere stand.
Zoals bij alle Canon-camera's is de keuzeknop bovenop de camera niet vergrendeld.
Zoals alle Canon camera's van de laatste tijd, kan de R7 heel individueel geconfigureerd worden. Ik heb de indruk dat dit ook nodig is - en het kost tijd tot je de juiste instelling voor je hebt gevonden. In dit verband zou ik graag zien dat de instellingen op de SD-kaart worden opgeslagen.
Een voorbeeld uit de actiefotografie: met een snelle continu-opnamefunctie heb je vaak tientallen vrijwel identieke foto's, en het is praktisch om de meeste daarvan al in de camera uit te sorteren. Met de R7 is dit mogelijk, maar het is niet ideaal opgelost en vereist een aanpassing van de camera-instellingen.
In tegenstelling tot Sony worden de foto's in een serie niet gegroepeerd. Uiteraard weet de camera welke foto's tot een serie behoren, want je kunt de hele serie - een scène genoemd - in één keer wissen. Beschermde beelden blijven bewaard. Helaas is er geen knop om de beelden af fabriek te beschermen - je moet door het menu gaan. Hiervoor heb ik dus een knop geconfigureerd. Ik koos Af-On, met als gevolg dat Af-On niets doet in de opnamestand. Dit komt omdat Canon bij de configuratie de afspeelfuncties niet scheidt van de opnamefuncties.
.
Zoeker, batterijduur en lenskeuze
Toen ik de specificaties van de R7 zag, maakte ik me zorgen over de zoeker. Hij heeft een resolutie van 1024×768 pixels, wat niet erg veel is. Maar toen ik het uitprobeerde, had ik er geen last van. En lage resoluties hebben ook een voordeel: het apparaat heeft minder stroom nodig. De batterij van de R7 gaat heel lang mee. De CIPA-waarden zijn 550 met de zoeker en 700 met het LCD-scherm; voor mij waren twee batterijen voldoende voor een vakantie van tien dagen. Ik heb echter nauwelijks video's opgenomen.
Tot nu toe zijn er in het R systeem slechts twee lenzen speciaal voor APS-C sensoren gebouwd. Ze worden RF-S genoemd, analoog aan EF-S voor de APS-C lenzen in spiegelreflexcamera's. Een van de twee RF-S heeft een allround brandpuntsafstand van 18-150 millimeter, wat erg praktisch is, vooral op vakantie. De beeldkwaliteit van deze superzoom is oké, al zou hij in het telebereik scherper kunnen zijn.
Dezelfde combinatie van brandpuntsafstand en snelheid is al beschikbaar voor het Canon EOS-M systeem, dat ook spiegelloos en APS-C is. Vermoedelijk is het dezelfde lens met een andere bajonet.
De andere RF-S lens met een brandpuntsafstand van 15-45 millimeter is ook al verkrijgbaar voor de EOS M. Ik neem aan dat Canon geleidelijk meer lenzen uit het EOS M assortiment ook voor het EOS R systeem zal uitbrengen. Aangezien de inspanning hiervoor gering is, zou er op middellange termijn een ruime keuze aan RF-S lenzen moeten zijn. Het is echter onzeker of Canon speciaal voor de RF-S nieuwe lenzen zal ontwerpen - zoals een supertelefoto, die nog compacter en lichter zou zijn dan de hier geteste 100-400mm, die immers voor full-frame is ontworpen.
Conclusie: Yup, het werkt - met kleine compromissen
De Canon EOS R7 is een goede sport- en actiecamera voor amateurfotografen. Als je graag af en toe vogels schiet zonder 5000 of meer frank/euro uit te geven, is de R7 een prima optie. De autofocus is de beste die ik tot nu toe in deze prijsklasse heb gezien.
Natuurlijk zijn er compromissen ten opzichte van een echte profsportcamera. De sensor heeft een duidelijk rollend sluitereffect met de elektronische sluiter. Omdat de mechanische sluiter ook supersnel is, kan dit gelukkig meestal vermeden worden. Het buffergeheugen voldoet ook niet aan de professionele normen, maar met een snelle geheugenkaart en gedoseerd gebruik is het zelden vol.
.
Ik ben positief verrast door de lichte en goedkope 100-400mm lens. Bij goed licht doet hij zijn dienst als natuur- en sportobjectief. Bij weinig licht bereikt hij snel zijn grenzen.
Het komt erop neer dat de combinatie van camera en supertele laat zien dat je tegenwoordig geen nier meer hoeft te verkopen om je bruikbare sport- en actieapparatuur te kunnen veroorloven.
David Lee
Senior Editor
David.Lee@digitecgalaxus.chMijn belangstelling voor computers en schrijven leidde me relatief vroeg (2000) naar de technische journalistiek. Ik ben geïnteresseerd in hoe je technologie kunt gebruiken zonder gebruikt te worden. In mijn vrije tijd maak ik graag muziek waarbij ik mijn gemiddelde talent compenseer met een enorme passie.
