Bingo's poot om je nek: hoe je je huisdier kunt vereeuwigen

Darina Schweizer

13-9-2023

Vertaling: machinaal vertaald

Afscheid moeten nemen van je geliefde huisdier kan je behoorlijk door elkaar schudden. Atelier Miah geeft je iets om je aan vast te houden - letterlijk. Met de gedenksieraden die ze maken kun je je lieveling voor altijd vasthouden.

Het is alsof je hart eruit wordt gerukt. Zo voelt de dood van een huisdier voor veel dierenliefhebbers. Mijn collega-redacteur Patrick Vogt verwoordde onlangs het onuitsprekelijke:

Wat overblijft is leegte. En de grote vraag wat er daarna komt. Moet je de resten van je huisdier in de tuin begraven? De as uitstrooien in de zee? Of bewaar je ze in een urn?

Mirjam Glättli (33) en Rahel Kappes (32) van Atelier Miah in Winterthur hebben hun eigen antwoord bedacht. De twee dames hebben een manier bedacht waarop je je overleden dierbare kunt vasthouden: door hem of haar dicht bij je hart te houden en de wonden te laten helen.

Hoe Miah werd geboren en opgericht

Het is een mooie nazomermiddag als ik aankom bij de studio van de voormalige marketingmanager en tandtechnicus. Het lijkt vreemd om vandaag over zo'n somber onderwerp als de dood te praten. Maar Mirjam zegt: "Sterven hoort bij het leven. Het is een eeuwige cyclus."

Atelier Miah begon in 2017. Toen begonnen de jeugdvriendinnen Mirjam en Rahel hun eigen bedrijf in moedermelkjuwelen. Het sloeg echt aan, er is niets vergelijkbaars in Zwitserland. Niet veel later konden ze hun geïmproviseerde atelier van hun balkons en woonkamers verhuizen naar een volwaardig atelier inclusief werknemers.

Daar vond de eerste ontmoeting plaats: "Een klant vroeg ons of we ook gedenksieraden konden maken van menselijke as. En dus hebben we het geprobeerd," vertelt Mirjam. Na maanden knutselen om een methode te vinden, was het zover. Een ander idee werd uitgevoerd. De cirkel was rond met hun producten - ze boden een assortiment van geboorte- tot gedenksieraden.

Van kippenveer tot paardenhaar

Tussen haakjes maken Mirjam en Rahel ook sieraden van as, dierenhaar, vacht of tanden van dieren. Ze maken ook pootafdrukgravures. "Meestal worden we gevraagd om te werken met materialen van paarden of honden. Maar we hebben ook gewerkt met schapenwol en kippenveren," zegt Rahel tijdens een rondleiding door de studio. Ze stopt bij het bureau van haar backofficemedewerker. Hier komen de relikwieën uit Zwitserland en Duitsland per post aan. Ze worden verzonden in een speciale set containers, die naar de klant wordt gemaild nadat deze een bestelling heeft geplaatst.

Sommige mensen geven er de voorkeur aan om de as of het haar persoonlijk te overhandigen. Zoals het geval was bij de klant die die ochtend bij Atelier Miah langskwam. Toen hij de naam van een mooi meisje noemde, dacht Mirjam eerst dat hij het over zijn overleden dochter had. Later hoorde ze dat hij zijn 14 jaar oude hond had verloren. "Met tranen in zijn ogen vertelde de man me dat hij zijn hond in goede handen wilde achterlaten op haar laatste reis. Ik was hier echt door geraakt."

Er is een gedenksteen gemaakt

De as van zijn hond is aangekomen in de studio. "We hebben er maar een theelepel van nodig," onthult Rahel. Door een proces te lenen dat in de tandtechniek wordt gebruikt, wordt de as gehard en krijgt het de vorm van een edelsteen. Rahel wijst naar een zilveren apparaat. Het doet me denken aan toen ik een beugel kreeg. "Is dit iets vergelijkbaars?" vraag ik. "Niet helemaal," voegt Mirjam eraan toe voordat ze met een knipoog zegt: "De ins en outs van hoe we werken blijven geheim."

Ze onthullen echter nog een geheim. Namelijk hoe hun assieraden worden verfijnd. Op de werkbank ernaast demonstreert Rahel hoe ze afzonderlijke plaatjes bladgoud op de gedenksteen legt. Hierdoor krijgt het een soort marmereffect.

Een digitale pootafdruk

Volgende kijken we hoe de gravures worden gemaakt. De pootafdruk wordt gemaakt met een speciaal inktkussen dat Mirjam en Rahel per post opsturen: "Wat het speciaal maakt, is dat je er thuis een pootafdruk mee kunt maken zonder de rommel van inkt of verf. Zodra de afdruk is gemaakt, maak je er een foto van met je telefoon en upload je die wanneer je je online bestelling plaatst voor je gravure naar keuze," legt Mirjam uit.

We lopen naar een scherm met een grote afdruk van een hondenpoot. Rahel laat ons zien hoe de poot met behulp van een bewerkingsprogramma wordt vergroot en gepositioneerd tot hij op de graveerplaat past. Vervolgens wordt het op de hanger gegraveerd door een machine met een diamanten punt.

verdriet heeft een plaats

Er is één vraag die ik al een tijdje wil stellen: "Zijn gedenksieraden geen constante pijnlijke herinnering aan je verlies?" vraag ik Rahel. Ze knikt en zegt: "Gedenkjuwelen zijn niet voor iedereen. Maar het helpt veel mensen om te gaan met verdriet." Mirjam knikt. Ze legt uit waarom dit juist in deze tijd zo belangrijk is: "In onze snelle tijd is er vaak geen ruimte voor rouw. Onze sieraden kunnen die ruimte wel bieden. Onze klanten dragen hun dierbaren altijd discreet bij zich en kunnen zelf beslissen of ze erover willen praten."

Het is zover: de gedenksteen van de klant is gezet. Rahel brengt hem naar de werkplaats van haar goudsmid Anja Bänninger. De jonge vrouw bekijkt de steen onder een vergrootglas, freest de randen eraf en polijst hem zorgvuldig. Tot slot plaatst ze de gedenksteen zorgvuldig in een op maat gemaakte zetting. De as fonkelt in het zonlicht dat door het raam naar binnen schijnt. Mirjam en Rahel stralen. Hun werk is af.

Een herinnering om vast te houden

Het is nog maar een paar weken geleden dat de 14-jarige hond van de klant is overleden. Als hij over een paar dagen zijn gedenksieraad ophaalt, kan hij haar weer vasthouden. Hij zal de hanger kunnen aaien als hij haar mist. Hij zal deze trouwe metgezel overal mee naartoe kunnen nemen. En haar dicht bij zijn hart houden. Misschien zal dat hart op een dag weer heel zijn.

Hoe herinner jij je overleden huisdier? Laat het me weten in de reacties!Hoofdafbeelding: Atelier Miah

Darina Schweizer

Senior Editor

Darina.Schweizer@digitecgalaxus.ch

Stadskind dat van het platteland is teruggekeerd naar het stedelijke rijk en haar zolderflat heeft omgetoverd tot een strandhuis van aloë's en vuurtorens. Dierenliefhebster die geïnteresseerd is in psychologie met een ongevaarlijke uitstraling, zwarte humor en een criminele smaak in boeken. meer

Deze artikelen kunnen je ook interesseren