Anderhalf jaar zonder alcohol: bevrijdend, maar ook beperkend

Geen zorgen, dit wordt geen preek tegen alcoholgebruik. Ik wil mijn ervaringen delen, waarom ik gestopt ben, hoe ik me voelde en wat ik geleerd heb. Als dat je helpt met drinken, geweldig. Als het leidt tot een levendige discussie met goede tips voor alcoholvrije drankjes, nog beter.

Mijn alcoholonthouding, die nu anderhalf jaar duurt, begon nogal toevallig. We waren op weg naar Denemarken voor de zomervakantie. Nog voordat we vertrokken, voelde ik me niet helemaal fris. Dat veranderde niet toen we bij ons strandhuis aankwamen. Dus bleef mijn vrouw de enige kenner van de kleurrijke selectie lokale bieren die we al hadden gekocht. Ik was de volgende dag ook niet 100 procent fit en zag opnieuw af van alcohol. Het kwam spontaan in me op dat ik helemaal kon stoppen. Tenminste, zolang ik er zin in had, of totdat ik weer zin in alcohol had.

Alcohol als gewoonte

Hoewel ik niet van plan was om te stoppen met alcohol, zoemde het idee al een tijdje rond in mijn hoofd. Meestal nadat een andere Youtuber of beroemdheid lovend sprak over de positieve aspecten. Hoewel zij naar eigen zeggen - en ook naar mijn mening - zeker te veel dronken, was mijn alcoholconsumptie al lange tijd beperkt. Afgezien van de gebruikelijke escapades in mijn jeugd en studententijd, drink ik al tijden alleen in het weekend, bijna zonder uitzondering. En zelfs dan meestal maar twee of drie biertjes. Volgens de officiële definitie is dat mijlenver verwijderd van een problematische hoeveelheid. Toch stoorde mijn consumptiegedrag me.

Drinken was al lang een gewoonte voor me geworden. Ik stelde mezelf nooit de vraag "Moet ik op vrijdagavond een biertje drinken?". De vraag was "Wanneer trek ik het eerste flesje open?". Ik betrapte mezelf er regelmatig op dat ik liever iets anders had gedronken, maar toch naar een biertje greep. Het is weekend, dus alcohol hoort er gewoon bij. Ik heb zelden maar één drankje gedronken. Zoals een vriend van me graag zegt: "Eén biertje maakt je maag lelijk en je wilt meer". Daarom werd het eerste biertje bijna altijd gevolgd door een tweede en een derde.

Zelfs als ik naar de bioscoop ging, naar het stadion of met vrienden afsprak, was een biertje 90 procent van de ervaring. Als ik eraan terugdenk, kan ik me niet herinneren dat ik een week geen alcohol heb gedronken - tenzij ik ziek was. Dit dwangmatige gedrag zat me al heel lang dwars. De Deense vakantie was uiteindelijk de steen die de onthouding aan het rollen bracht.

Simpeler gedacht, maar niet zonder zure tests

Ik ben nooit meer in de verleiding gekomen om naar de fles te grijpen. Hoewel de koelkast barstensvol Deense bieren stond, hield ik het bij de alcoholvrije varianten. Gelukkig waren die er in overvloed. Het zou me meer moeite hebben gekost om alcohol te drinken en mijn plan om droog te blijven op te geven. En zo werden dagen weken en weken maanden.

Er waren een paar uithoudingstests. De thuiswedstrijden van FC Winterthur bijvoorbeeld. Enerzijds omdat de club vaak verliest en het dan bijzonder verleidelijk is om naar een biertje te grijpen. Maar ook omdat het een gezellige gelegenheid is waarbij ik graag glazen klink met vrienden. Het blijkt dat alcoholvrij bier net zo goed werkt. Ik schreeuw daardoor niet minder hard - wat ik voorzichtig als een positief neveneffect bestempel.

Ik maakte me meer zorgen over onze jaarlijkse LAN-party. Met 15 mensen die twee dagen lang een eerbetoon brengen aan gerstenat, zou het wel eens een beetje saai kunnen worden. Maar nogmaals, de zorgen waren onnodig. Ik vulde de groentelade in de koelkast tot de nok met een kleurrijke selectie alcoholvrije bieren en proostte met bijna net zoveel euforie als de rest van de gamerbende. Ook hier kon ik mijn decibelniveau op peil houden, zodat ik een paar heerlijke beledigingen kon uitdelen als ik een spel volkomen onterecht verloor.

Geroast worden creëert een gemeenschapsgevoel

De meest negatieve ervaring die ik had met het niet drinken van alcohol was op de Badenfahrt, het stadsfeest van Baden. Voor velen bestaan dergelijke festivals uit reizen naar verschillende bars. Bij de 2023 jubileumeditie waren ze bijzonder ongebruikelijk vormgegeven. Terwijl mijn vrienden bij elke bar een vers biertje bestelden, zocht ik bijna een uur tevergeefs naar een alcoholvrij alternatief. Ik had geen zin in zoete drankjes.

Opnieuw besefte ik hoe alcoholisch onze samenleving is. Alcoholische dranken waren op elke hoek in alle variaties verkrijgbaar. Trouw aan het motto: het is feest, dus je drinkt.

Eindelijk bracht de tiende reep me verlossing. Maar op de juiste manier. Er waren verschillende alcoholvrije bieren, waaronder verschillende mocktails. Ik voelde me meteen een stuk beter met een koud biertje in mijn hand, ook omdat ik er eindelijk mee kon proosten. Daarvoor voelde ik me een beetje buitengesloten. Proosten, al dan niet met alcohol, is iets gemeenschappelijks.

De donkere kant van onthouding

Geen alcohol meer drinken is bevrijdend. Weg zijn de beslissingen of ik nog een biertje aankan of niet. Ik ken alleen nog katers om te strelen. Ik voel me over het algemeen beter. Gezondheidsvoordelen zijn daarentegen meer een bijverschijnsel. Ik heb wat meer energie en ben overdag minder moe. Aan de andere kant ben ik niet afgevallen, hoewel je dat wel vaak leest.

Zal ik nooit meer alcohol drinken? Waarschijnlijk niet. Ik heb mezelf al een handvol uitzonderingen toegestaan. Ik ben tenslotte niet heiliger dan de paus en hij drinkt regelmatig rode wijn. Op mijn laatste vakantie in Italië, omringd door wijngebieden, heb ik toegegeven aan het verlangen naar een goed glas rode wijn. En thuis heb ik me ook wel eens overgegeven aan een slok rum. Voor mij is alcohol geworden wat het altijd is geweest: een genotmiddel. Voor het eerst in massa's in plaats van massa's 🍻.

Maar dat brengt me meteen bij de kern van onthouding. Als ik trek heb in alcohol, vraag ik mezelf af: Is dit het moment om een uitzondering te maken? Wat onderscheidt deze situatie van andere? Tot overmaat van ramp spreekt alcohol me niet echt meer aan.

In een ideale wereld zou ik zoveel kunnen drinken als ik wil zonder ooit een kater of gevolgen voor mijn gezondheid te krijgen. Wel mis ik af en toe het feit dat ik niet meer gewoon een vers getapt biertje kan bestellen. Het proeven van verschillende dranken is altijd een passie van me geweest. De eindeloze keuze aan bieren, gins, wijnen enz. zal het groeiende aantal alcoholvrije alternatieven van hoge kwaliteit nooit helemaal goedmaken. Ze zijn gewoon niet zo bevredigend om te drinken. Gelukkig zijn de donkere dagen dat alcoholvrij Appenzeller Sonnwendlig en Clausthaler betekende voorbij.

Eén ding zit me wel dwars: afhankelijk van het alcoholpromillage van de mensen om me heen, voel ik me soms meer toeschouwer dan deelnemer. Ik en de drinkers zitten dan niet meer op hetzelfde mentale niveau. De gezelligheid verandert in herhaling, de roes neemt het over. Maar omdat de mensen om me heen hun alcoholgebruik ook drastisch hebben verminderd en ik zelden de enige ben die proost met alcoholvrije alternatieven, voel ik me zelden buitengesloten.

Daarom ben ik niet echt verdrietig dat ik de Foifer en Weggli niet kan krijgen. Voor mij is de beslissing om te stoppen met drinken de moeite waard geweest, ook al moet ik af en toe iets missen. Voor aspirant geheelonthouders of iedereen die gewoon graag geniet van een alcoholvrij biertje tussendoor, sluit ik af met mijn huidige favorieten.

• St. Laurentius Clear Your Mind Alcohol-Free
• Waldhaus Diplom Pils Alkoholfrei
• Andechs Weissbier Alkoholfrei
• Brausyndikat alcoholvrij

Teaserafbeelding: Amy Parkes/Unsplash