20 jaar "Lost"
Wat is jouw favoriete seizoen van "Lost"?
- Seizoen 159%
- Seizoen 213%
- Seizoen 311%
- Seizoen 49%
- Seizoen 54%
- Seizoen 65%
De wedstrijd is afgelopen.
20 jaar "Lost" - een liefdesbrief aan de beste tv-serie aller tijden
22-9-2024
Vertaling: machinaal vertaald
"Lost" viert zijn 20e verjaardag. Ik keek alle afleveringen van de cultserie opnieuw voor zijn verjaardag - en werd weer helemaal verliefd op het eilandavontuur.
Op 22 september 2004 werd "Lost" voor het eerst op de Amerikaanse televisie uitgezonden. Een oceaanvlucht 815 stort neer op een deserted eiland op weg van Sydney naar Los Angeles. In de loop van in totaal zes seizoenen groeide het mysterieverhaal van J. J. Abrams, Damon Lindelof en Carlton Cuse uit tot een internationaal massafenomeen. Miljoenen fans hebben week na week gedeeld in de spanning en het mysterie van de overlevenden van de vliegtuigcrash.
Bron: abc Studios
Ik was een van die "Losties". "Lost" was meer dan een serie voor mij - het was een hobby waar ik veel tijd voor opofferde. Het kijken naar de afleveringen was daar maar een klein onderdeel van. Diepgaande analyses en wilde theorieën op sociale mediaplatforms en fora maakten deel uit van het wekelijkse Lost-ritueel. Maar de serie had ook een blijvende impact op mij "IRL". Dankzij "Lost" heb ik een van mijn beste vrienden ontmoet en heb ik de prachtige opnamelocatie Hawaï bezocht - wel drie keer.
Bron: Simon Hutmacher
Om de 20e verjaardag van mijn favoriete serie in stijl te vieren, besloot ik alle afleveringen opnieuw te bekijken. Bij wat nu mijn vijfde (of is het zesde?) herhaling is, ben ik halsoverkop verliefd geworden op dit unieke stukje televisiegeschiedenis. Ik leg je graag uit waarom.
Waarschuwing: Stop met lezen als je "Lost" nog niet hebt gezien. Er volgen spoilers voor de grootste mysteries en verhaallijnen van de serie.
Bron: abc Studios
Een "mystery box" die de tijd neemt
Mijn hernieuwde passie voor de serie kan deels worden toegeschreven aan de langzame "mystery box"-vertelling. Nu ik de serie opnieuw draai, realiseer ik me hoe erg ik de goede oude tijd mis, toen series meer dan tien of twaalf afleveringen per seizoen hadden. Nieuwe shows op streamingplatforms zoals Netflix en dergelijke voelen veel te snel vergeleken met "Lost". Zodra er een vraag wordt gesteld, krijg ik het antwoord op een presenteerblaadje aangereikt. In "Lost" moet ik geduld hebben, de antwoorden verdienen en zelf nadenken.
Bron: abc Studios
In de allereerste aflevering worden fundamentele vragen gesteld die me nieuwsgierig maken. Ik realiseer me meteen dat het eiland waarop Jack, Kate, Sawyer en co. zijn neergestort geen normale plek is. Wat doet een ijsbeer op een tropisch eiland? Wat is dat met die Franse nooduitzending die al 16 jaar aanstaat? En wat is dat voor monster dat de overlevenden horen in de jungle? Ik ben verslaafd.
Charlie vat de absurde gebeurtenissen van de eerste aflevering samen met vier woorden die voor altijd in het collectieve geheugen van de "Lost"-fangemeenschap gegrift staan: "Jongens, waar zijn we?"
De antwoorden op de vragen uit de pilotaflevering worden slechts in kleine stukjes en langzaam gegeven gedurende zes seizoenen en in totaal 121 afleveringen. Zelfs antwoorden op mysteries die later aan de orde komen ("Wat zit er in het luik?", "Wie zijn de inheemse 'Anderen'?", "Wat is er met de 'vervloekte' nummers - 4, 8, 15, 16, 23, 42?", "Wie is Jacob, de onsterfelijke beschermer van het eiland?") moet eerst verdiend worden door het publiek.
Geloof versus wetenschap
Ik weet zeker dat veel van de iconische "what the fuck" momenten in de serie niet dezelfde explosieve impact zouden hebben gehad zonder het soms extreem lange wachten tussen vraag en antwoord. Logisch - hoe langer ik ergens op moet wachten, hoe spannender de onthulling. Maar het langzame tempo van de onthullingen diende ook een ander doel.
Het publiek moest eerst langzaam en voorzichtig kennismaken met de antwoorden op de echt grote mysteries, die vaak ergens tussen sciencefiction en magie in vallen. Als iemand me voor de eerste aflevering de samenvatting hieronder had laten zien, zou ik waarschijnlijk niet eens zijn aangezet - het zou allemaal "te veel" voor me zijn geweest.
Dus het eiland is eigenlijk een tijdreizende "magische kurk" ontworpen om te voorkomen dat een kwaadaardig "rookmonster" ontsnapt naar de wereld? De passagiers zijn naar het eiland gebracht door een onsterfelijke man genaamd Jacob om zelf onsterfelijk te worden en hem te vervangen? En in het laatste seizoen krijgen we een kijkje in de tijd na de dood van de personages? Dat klinkt absoluut dom!
In de loop van de zes seizoenen begon ik echter langzaam te accepteren dat niet alle mysteries wetenschappelijk worden beantwoord. Beetje bij beetje raakte ik gewend aan de bovennatuurlijke sciencefiction elementen van de serie. Ik maakte een soortgelijke "heldenreis" door als de hoofdpersoon van de serie, Jack Shephard.
De neurochirurg bekeek de gebeurtenissen op het eiland aanvankelijk rationeel en wetenschappelijk. Daarom lag hij vaak overhoop met overlevingsexpert John Locke. Locke was verlamd voor de crash. Door zijn wonderbaarlijke herstel op het eiland was hij er vanaf het begin van overtuigd dat hij en de andere overlevenden met een reden naar het eiland waren gebracht. Hij geloofde in het eiland en accepteerde het bovennatuurlijke vanaf het begin.
Bron: abc Studios
Het was pas in de latere seizoenen dat Jack zich bekeerde van wetenschap naar geloof. Hij realiseerde zich dat Locke gelijk had. Dat het eiland een speciale plek is en dat het hun lot is om hier te zijn.
Met Jacks toenemende geloof werden ook de grote mysteries van de serie verder uitgediept en thema's als tijdreizen, parallelle dimensies en leven na de dood werden aangestipt. "Lost" is er als geen andere serie sindsdien in geslaagd om al deze gekke elementen tot een samenhangend geheel te kneden.
Bron: abc Studios
Flashbacks, flashforwards en flashsideways
Alle maffe mythologie in "Lost" zou nooit zo goed hebben gewerkt zonder de geweldig geschreven personages. De cast van meer dan 20 personages vormt het ware hart van de serie en heeft een realistische basis gelegd voor de waanzinnige mysteries.
Dankzij het grote aantal hoofdpersonen heb ik ze niet alleen oppervlakkig leren kennen. Dit komt grotendeels door de speciale verhaalstructuur van "Lost". In de regel concentreerde elke aflevering zich op een van de overlevenden. Het verleden van het personage werd parallel aan het eilandverhaal verteld met flashbacks.
Bron: abc Studios
Ik hield vooral van de afwisseling die deze personage-gecentreerde vertelstijl bracht. Het verhaal van het Koreaanse echtpaar Sun en Jin was een tragisch liefdesverhaal. Hurley's strijd met de "vervloekte" nummers bracht veel humor en hart in de serie. En mijn favoriete personage, de maffe man in het luik Desmond Hume, gooide bijna het ruimte-tijdcontinuüm overhoop met zijn tijdreis-flashbacks.
De aanvankelijk mysterieuze inheemse "Nummers" waren een groot succes.
De aanvankelijk mysterieuze inheemse "Anderen" werden met flashbacks ook tot "echte" personages gekneed - vooral de hoofdmanipulator en beruchte leugenaar Benjamin Linus en de arts Juliette Burke, die het eiland wilde ontvluchten net als de passagiers in het vliegtuig.
De personage-gebaseerde flashbacks zorgden ervoor dat de vaak gekke en bovennatuurlijke verhaalelementen van het eiland werden geaard met relateerbare verhalen uit de "echte wereld".
Bron: abc Studios
Het flashbackconcept werd niet alleen gebruikt voor karakterontwikkeling. In de loop van de serie werd het beproefde vertelprincipe meerdere keren op zijn kop gezet om de mythologie van de serie te bevorderen. In de finale van het derde seizoen werden voor het eerst Flashforwards en geen Flashbacks getoond. Hierin mocht ik niet in het verleden van Jack kijken, maar in zijn toekomst - niet langer op het eiland, maar op het vasteland in Los Angeles.
De grote wending werd pas in de laatste minuten van de aflevering onthuld. Een bebaarde en duidelijk gedrogeerde Jack smeekt Kate dat ze "terug moeten naar het eiland". Op dat moment wordt de voorheen rationele dokter definitief een gelovige. Jacks wanhopige "We moeten terug" is misschien wel de meest iconische quote van de hele serie en een van de grootste plotwendingen in de televisiegeschiedenis.
In het vijfde seizoen bereikt de non-lineaire storytelling van "Lost" een compleet nieuw niveau met tijdreizen. Benjamin Linus bedient een oud apparaat op het eiland en transporteert een aantal overlevenden naar het jaar 1974. De rest blijft in het jaar 2004. Er zijn geen flashbacks of flashforwards meer, alles gebeurt tegelijkertijd en toch op verschillende tijden. De focus op het menselijke element, op de "echte" personages, gaat nooit verloren. Geen enkele andere serie sindsdien is erin geslaagd om zoveel verschillende genres in balans te brengen en tegelijkertijd begrijpelijke, menselijke verhalen te vertellen. Chapeau.
Het 6e en laatste seizoen bekroont het Flash-concept en introduceert de zogenaamde "Flashsideways". Deze moeten ons doen geloven dat de overlevenden met hun acties in het verleden de toekomst hebben veranderd en zo een parallelle dimensie hebben gecreëerd. In werkelijkheid zijn de Flashsideways echter een wereld die het leven van de personages na hun dood laat zien. Een ongelooflijk gedurfd idee dat perfect is gerealiseerd en me zelfs bij de vijfde herhaling nog huilend voor de tv laat zitten.
Bron: abc Studios
"Lost" was niet perfect
Tussen alle ophemeling door moet ik toegeven dat "Lost" niet perfect was. Sommige verhaallijnen, zoals Walt's bovennatuurlijke krachten, werden aanvankelijk gehypet en daarna grotendeels onder het tapijt geveegd. De serie had ook grote problemen met het tempo. De eerste drie seizoenen waren soms te traag en langdradig met opvulafleveringen omdat de zender abc liever de melkkoe "Lost" voor altijd had uitgesleept.
Bron: abc Studios
In het derde seizoen slaagde het schrijfteam onder leiding van Damon Lindelof en Carlton Cuse er echter in om een organisch einde van de serie te bedingen met de omroep - een baanbrekende deal in die tijd. Het resultaat: de extreem gefocuste, snelle en kortere seizoenen 4, 5 en 6, die ook pacingproblemen hadden - deze keer was het te snel. Sommige van de overgebleven verhaallijnen werden met de snelheid van het licht afgehandeld. In sommige passages van deze turbulente tijd ging voor velen een deel van de eerdere "Lost"-magie verloren.
Ik kan ook de critici begrijpen die zich niet konden vinden in de sciencefiction elementen, het tijdreizen en de spirituele Flashsideways wereld. Niet alle kijkers, zoals Jack en ik, bekeerden zich in de loop van de zes seizoenen tot het geloof en accepteerden de antwoorden zoals ze waren. Velen hoopten tot het einde dat alles op de een of andere manier wetenschappelijk verklaard kon worden. Het is de vloek van de mysteriedoos. Hoe meer je te weten komt over de inhoud van de doos, hoe minder waarschijnlijk het is dat wat er wordt getoond overeenkomt met je eigen verwachtingen en theorieën.
Alle vragen zijn beantwoord
Ik heb echter geen begrip voor kritiek die is ontstaan door verkeerde informatie en een verkeerde interpretatie van wat er is getoond. De ongeïnformeerde of verkeerd geïnformeerde "Lost"-klagers kunnen grofweg in twee categorieën worden verdeeld
Categorie één: De mensen die er tot op de dag van vandaag van overtuigd zijn dat de grote twist van de serie is dat "iedereen al die tijd al dood was". Dat. Waar. Niet.
Je kunt de spirituele inhoud van de serie en de Flashsideways wereld leuk vinden of niet - maar als je er kritiek op hebt, moet je het op zijn minst hebben begrepen. Jacks overleden vader Christian legt het in de laatste aflevering perfect en ondubbelzinnig uit. Het is mij een raadsel hoe het op een andere manier geïnterpreteerd kan worden.
Categorie twee: Degenen die beweren dat veel vragen nooit beantwoord zijn. Dat het schrijfteam gewoon dingen heeft verzonnen zonder concreet plan. Ik zeg: onzin. Elke vraag is beantwoord. Ik daag iedereen in de commentaren uit om een vraag te stellen waarvan hij of zij denkt dat die onbeantwoord is - ik ben een levende "Lost" encyclopedie en ik zal je ongelijk bewijzen.
Geef het toe: Veel antwoorden in "Lost" riepen meer vragen op - maar ze werden wel beantwoord. De schrijvers wilden bewust niet de fout maken die "Star Wars" maakte met de "Midi-Chlorians". Met andere woorden, mysteries onnodig te gedetailleerd uitleggen en ze triviaal laten lijken. En daar ben ik heel blij mee. Jacob is onsterfelijk omdat het eiland hem onsterfelijk heeft gemaakt. Wat er exact gebeurde toen hij de magische wijn van het eiland dronk, kan een mysterie blijven.
Ik wil meer
Na de herhaling van mijn jubileum voel ik een leegte in me. Ik heb meer nodig. Ik vind het verbazingwekkend dat er niets meer is gedaan met de franchise sinds het einde van de serie. De eeuwenlange geschiedenis van het eiland zou genoeg aanknopingspunten bieden voor spin-offs, prequels of sequels.
Aan de andere kant ben ik ook blij dat we geen onnodige extra verhalen voorgeschoteld hebben gekregen. In een wereld waarin elke serie, elke film en elk spel tot het uiterste wordt uitgebuit, blijft "Lost" een op zichzelf staande zeldzaamheid.
Ik kan niet anders dan de zesde (of wordt het de zevende?) herhaling en de vierde vlucht naar Hawaï plannen. Ik moet terug.
Domagoj Belancic
Senior Editor
Domagoj.Belancic@digitecgalaxus.chMijn liefde voor videospelletjes ontstond op vijfjarige leeftijd met de originele Gameboy en is in de loop der jaren met sprongen gegroeid.